Over ‘De Bushsoldaat’ van Edith Tulp in De Volkskrant, 20 augustus 2016:
Het is bijna een apart genre: westerse schrijvers die een roman in Afrika situeren, gezien door de ogen van een westerse hoofdpersoon. De Afrikanen blijven vaak schetsmatig; vergelijk ze maar met de personages van Afrikaanse auteurs. Het kan ook anders, zoals in ‘De Bushsoldaat’ van de Nederlandse journalist Edith Tulp. (…) Zij snijdt alle grote thema’s in Oeganda aan in een ingenieus plot. (…) In het boek komen de gruwelen van Kony’s verzetsleger aan bod en de haatacties tegen homo’s. Maar bij Tulp is Oeganda geen onbegrijpelijk wreed oord als decor voor een westerse hoofdpersoon. Ze schetst het leven in Oeganda, met gekonkel en machtspolitiek, maar ook met vriendschap en sociale geborgenheid.
Lees hier de recensie
Meer over ‘De bushsoldaat’
Tag: debuutroman
«Letterlijk aangrijpend.» – Peter de Rijk
Over ‘Geen weg terug’ van Iraida van Dijk-Ooft voor Amsterdam FM-Radio, 15 augustus 2016:
Iraida van Dijk-Ooft debuteerde recent als schrijver meteen met een roman, ‘Geen weg terug’, omdat het verhaal dat zij moest vertellen te groot was voor een verhaal: de gevolgen van de bouw van een stuwdam in Suriname een halve eeuw geleden. In een gesprek met Peter de Rijk en Guus Bauer vertelt zij openhartig over Suriname en haar roman die zowel in Suriname als in Nederland positieve aandacht kreeg.
Luister hier naar de uitzending
Meer over ‘Geen weg terug’
«Boeiend en herkenbaar.» – Diana Menke
Over ‘Geen weg terug’ van Iraida Van Dijk-Ooft in De Ware Tijd-Literair, 23-24 juli 2016:
Vergeet je afkomst niet. Weet wie je bent. Respecteer je cultuur. Dat geeft Iraida van Dijk-Ooft de lezers mee in haar debuutroman ‘Geen weg terug’. Het verhaal is fictief, maar gebaseerd op de historische gebeurtenissen in de periode 1962 tot 1964 in het district Brokopondo. Na de bouw van de Afobakadam begon het Brokopondostuwmeer zich met water te vullen en het woongebied van duizenden marrons werd overspoeld door het water. Het stuwmeer ontnam hen alles wat hun bekend was: hun woongebied, de grond van hun ouders en voorouders, hun tradities en leefgewoontes. ‘Geen weg terug’ geeft een beeld van het leven in de dorpen voordat het water kwam en over het haastige vertrek. (…) In de Surinaamse literatuur is (…) zeer weinig geschreven over deze verplichte transmigratie en de impact daarvan op de mensen. Met ‘Geen weg terug’ van Iraida van Dijk-Ooft lijkt daar verandering in te komen. (…) ‘Geen weg terug’ is zeker de moeite waard om te lezen, het verhaal is boeiend en herkenbaar. (…)
Lees hier de recensie
Meer over ‘Geen weg terug’
«Ze toont er overtuigend mee aan welke grote kracht literatuur heeft.» – Chandra van Binnendijk
Over ‘Geen weg terug’ van Iraida Van Dijk-Ooft in De Ware Tijd-Literair, 23-24 juli 2016:
‘Geen weg terug’ laat zich lezen als een spannend boek, bijna als een detective. Want de clou van het verhaal geeft zich niet gemakkelijk prijs. (…) Iraida van Dijk-Ooft heeft veel van haar teksten in deze roman in korte, bijna staccato-achtige zinnen geschreven. Dat maakt de inhoud bijna nog beklemmender. Haar boek is in alle aspecten een totaal Surinaamse roman, dat is onmiskenbaar qua geschiedenis, taalgebruik, namen, mensen en natuur. Maar binnen deze lokale context spelen er diepmenselijke thema’s die van alle tijden zijn en door alle culturen lopen: liefde en verraad, hebzucht en machtsmisbruik, schuld en boete, onbaatzuchtigheid en wraak. Dat maakt het boek dus ook universeel wat de innerlijke belevingswereld betreft. (…) Een waardevolle roman en een aanwinst voor Suriname.
Lees hierhier de recensie
Meer over ‘Geen weg terug’
«Ze beschrijft erg goed en raak het leven in Oeganda.» – Drs. Madelon de Swart
Over ‘De bushsoldaat’ van Edith Tulp voor Biblion, 17 juli 2016:
Tijdens een reis in Oeganda leert Thomas door een salmonellavergiftiging verpleegster Josi kennen en wordt verliefd op haar. (…) Als Thomas, inmiddels vader geworden, zijn werk is kwijtgeraakt, komt hij in contact met Mozes, één van de Oegandezen die hen opzoeken. Met hem komt hij op het idee om in Oeganda (…) ontwikkelingsprojecten te gaan coördineren. Mozes en Thomas raken dan goed bevriend, tot Mozes, door zijn traumatische ervaringen als kindsoldaat, in de ban komt van Amerikaanse evangelisten die homoseksualiteit veroordelen. Dit is het romandebuut van de Nederlandse journaliste (1960) die veel schrijft over ontwikkelingssamenwerking. Ze beschrijft erg goed en raak het leven in Oeganda: de armoede, corruptie en de gevolgen voor ontwikkelingsprojecten. (…)
Lees hier de recensie
Meer over ‘De bushsoldaat’
«Nooit zal je meer geld overmaken zonder aan deze roman te denken.» – Ezra de Haan
Over ‘De bushsoldaat’ van Edith Tulp op Literatuurplein, 12 juli 2016:
In Oeganda groeit er een vriendschap tussen Thomas en Mozes. Ze besluiten hun talenten te bundelen en al snel blijken ze de ideale ‘match’. Mozes, door de wol geverfd als hij is, doorziet iedere vorm van corruptie en bedrog. Thomas speelt welwillend zijn chauffeur als ze weeshuizen, scholen, klinieken en dorpsgemeenschappen gaan controleren die dankzij geld van goede doelen zijn opgericht. Of niet… Al snel blijkt het rumoer zich te verspreiden dat met deze inspecteurs niet te sollen valt. Iedere steen komt boven (en dat blijken er vele) en ze blijken ook nog eens onomkoopbaar te zijn. Iedere keer dat ze weer misbruik van gesubsidieerde doelen blootleggen, grimlacht de lezer. Het tweetal doet aan Don Quichot en Sancho Panza denken, al is het wel de vraag wie van de twee molens voor reuzen aanziet. (…) Mozes’ houding jegens homoseksualiteit, kost hem zijn vriendschap met Thomas. Mozes is met overleven bezig, zoals hij zijn hele leven al doet. Hij heeft daarvoor gedood, en zal het weer doen, dus wat kan vriendschap dan betekenen? De krankzinnige houding naar homoseksuelen in Oeganda heeft Tulp niet gefantaseerd. Helaas is het een van de vele feiten waarop deze zeer leesbare roman is gebaseerd. Edith Tulp heeft een mooie, bij vlagen hilarische, roman geschreven over topzware onderwerpen. Oorlogstrauma’s, kindermisbruik, corruptie, homofobie, de naïeve kijk en gulheid van het westen, evangelisten die ‘big business’ van andermans ellende hebben gemaakt en toch gaat het boek ook over vriendschap en liefde, wellicht westerse luxeproducten… u mag het zeggen. Een ding is zeker, nooit zal je meer geld overmaken zonder aan deze roman te denken. Daarmee bereikt Tulp met haar wellicht ietwat cynische boek meer dan al die doorwrochte werken vol staatjes en grafieken. Laten we hopen dat Edith Tulp snel weer van zich laat horen. Haar scherpe pen en tong zijn uiterst geschikt voor dit soort verhalen van over de grens.
Lees hierhier de recensie
Meer over ‘De bushsoldaat’
«Een aangrijpend boek dat je bij je nekvel grijpt.» – André Oyen
Over ‘De bushsoldaat’ van Edith Tulp op Ansiel, 24 juni 2016:
Thomas en Mozes bundelen hun krachten, trekken na waar het geld van de goede doelen blijft en of het ook aan nuttige projecten besteed wordt. Mozes doorziet iedere vorm van oplichting en Thomas speelt zijn chauffeur wanneer ze weeshuizen, scholen, klinieken en dorpsgemeenschappen controleren. En zo worden Thomas en Mozes onafscheidelijk. (…) Hun onorthodoxe aanpak blijkt opvallend succesvol. Het verleden van Mozes als kindsoldaat blijkt een internationale aandachtstrekker te zijn om fondsen te werven. (…) Tijdens een tournee in Amerika komt Mozes in aanraking met een evangelische kerkleider met vedettestatus, die in hem een perfect boegbeeld ziet tegen homoseksualiteit. (…) De personages in dit boek zijn fictief, maar de anti-homowetgeving zoals in dit boek beschreven is inderdaad eind 2013 door het Oegandese parlement geloodst en begin 2014 in werking gesteld. (…) ‘De bushsoldaat’ is een sterk en vlot geschreven boek dat ons niet alleen meeneemt in de traumatische wereld van de kindsoldaten maar ook een intrigerende inkijk gunt op Amerikaans-evangelische invloed op de Afrikaanse homofobie en op de corruptie bij ontwikkelingsprojecten.
Lees hier en hier de recensie en
Meer over ‘De bushsoldaat’
«Bizar, avontuurlijk beeld van de Hongerwinter.» – Dr. Theo Hoogbergen
Over ‘Parelmoerpoeder’ van Clyde Lo A Njoe voor NBD Biblion, 21 juni 2016:
In dertien kloeke hoofdstukken staat de Tweede Wereldoorlog in Amsterdam centraal. Beide hoofdpersonen hebben deze periode niet bewust meegemaakt. Esther is geboren op 25-12-1944. In 1977 ontmoet zij Diederik, Dird, die haar, gehandicapt, helpt. Een eindeloze reeks figuren uit het oorlogs- en handelsverleden rijen zich aaneen, van wie velen ernstig zijn getraumatiseerd door de merkwaardige handel in parelmoerpoeder, een balsem die in het verre Oosten gretig aftrek vond. Ouders en grootouders van Esther zijn Duitse Joden, naar Amsterdam gevlucht en ondergedoken. Esther wordt obsessief beheerst door de zoektocht naar de bizarre avonturen van haar voorouders, die ten dele in documenten is vastgelegd. Deels moet Dird haar verhalen tot een boek maken. De onstuimige relatie tussen beiden, uitvoerig en intiem beschreven, mondt uit in een bizar, avontuurlijk beeld van de Hongerwinter. Een reis naar Zwitserland en een operatie moet een einde maken aan Esthers oorlogstrauma. Oorlogsroman, nogal uitvoerig en avontuurlijk verteld, over de getraumatiseerde en lichamelijk gehandicapte Esther die een obsessie heeft voor de Tweede Wereldoorlog. Debuutroman van auteur die eerder verschillende dichtbundels publiceerde.
Meer over ‘Parelmoerpoeder’
Meer over Clyde Lo A Njoe op deze site
Impressie boekpresentatie ‘De bushsoldaat’ van Edith Tulp
Vlak voor het vertrek van Edith Tulp naar Zuid-Afrika werd haar debuutroman ‘De Bushsoldaat’ gepresenteerd in Gallery Vriend van Bavink op 19 april 2016. Na haar terugkomst volgde op 4 juni 2016 nog een kleine thuispresentatie in de Amsterdamse De Pijp bij Ratatouille. Metje Blaak was er op beide gelegenheden bij met haar camera en monteerde deze impressie. Edith Tulp overhandigde het eerste exemplaar aan Sander van Zanten, ondernemer in Oeganda. Verder met bijdragen van singer-songwriter Lakshmi, uitgeverijredacteur Peter de Rijk, eigenaar Ratatouille en actrice Ernie Nauta, journalist Marco Bakker.
Meer over ‘De bushsoldaat’
Ton van Reen – Geen oorlog
Ton van Reen
Geen oorlog
Roman
Nederland
Paperback, 160 blz., € 8,90
ISBN 978-90-6265-922-7
Heruitgave (6de druk) augustus 2016
Ton van Reen schreef de roman Geen Oorlog toen hij 23 jaar oud was. Overtuigend beschrijft hij het leven van Jarde, een joodse jongen, in drie verschillende levensfasen. ‘Geen Oorlog’ is naast een roman over vervreemding, een scherpe kritiek op de moderne maatschappij, waarin iedereen langs elkaar heen leeft en waarin geen plaats is voor dromers. Dagblad De Limburger: ‘Een dichterlijke aanklacht tegen de oorlog en de vernietiging van het individu, geschreven in heldere beeldende taal, door een fascinerend natuurtalent.’ De Volkskrant: ‘Van Reen schrijft in een heel mooi Nederlands met een zuidelijk taalgebruik, dat randstedelingen soms vreemd zal voorkomen maar dat een warme klankkleur geeft aan zijn werk.’ Deze uitgave van ‘Geen Oorlog’, met het oorspronkelijke omslag en in de originele vormgeving, verschijnt vijftig jaar na de eerste uitgave, ter gelegenheid van de vijfenzeventigste verjaardag van de schrijver.
Ton van Reen is schrijver en journalist. Hij schrijft romans, jeugdromans en kinderboeken. Hij is oprichter van de Stichting Lalibela in Ethiopië die vooral gehandicapte kinderen en dakloze ouderen helpt. Hij verblijft vaak in Afrika. Zijn bekendste boek voor de jeugd is ‘De bende van de bokkenrijders’ dat verfilmd werd tot een tv-serie. Zijn verzameld prozawerk, zeventien romans, novellen en verhalenbundels, verscheen in 2010 in twee delen, samen 1800 bladzijden, bij Uitgeverij De Geus. Bij Uitgeverij De Contrabas verschenen zijn verzamelde gedichten met de titel ‘Blijvend vers’. In voorjaar 2016 verscheen zijn nieuwe roman ‘De verdwenen stad’ bij Uitgeverij In de Knipscheer.
Meer over ‘De verdwenen stad’
Meer over Ton van Reen
Meer over Stichting Lalibela