kleurrijkste uitgever van Nederland voor avontuurlijke lezers
De roman Murphy Slaughter van Roni Klinkhamer verschijnt officieel in januari 2014. Familie, vrienden en relaties van auteur en uitgever hadden een streepje voor en konden hun exemplaar al kopen bij de ‘thuispresentatie’ op 7 december 2013 in de Haarlemse Vishal.
Zie verder
Over ‘Verkiezingsdans’ van Joseph Hart voor NBD/Biblion, 16 december 2013:
De eerste verhaallijn is de cocaïnehandel en de daarmee samenhangende criminaliteit. De tweede verhaallijn is de aanloop naar de Curaçaose verkiezingen en de bijbehorende strategieën van de politieke partijen om in de gunst te komen bij de kiezer. Bij deze tweede verhaallijn komt Matthew om de hoek kijken. Matthew heeft samen met een denktank een plan bedacht om Curaçao er weer boven op te krijgen, en de armoede te bestrijden die de voedingsbodem is van criminaliteit. De derde verhaallijn zijn de psychische problemen van Matthew die geplaagd wordt door traumatische jeugdherinneringen met een alcoholische vader. De auteur weet deze drie verhaallijnen tot een geheel te smeden en hij schetst een indringend tijdsbeeld van Curaçao.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Verkiezingsdans’
Zaterdag 7 december 2013 vond de Haarlemse presentatie plaats van ‘Murphy Slaughter’, het romandebuut van Roni Klinkhamer. Het motto van de roman is van Murphy Slaughter zelf: ‘De kortste afstand tussen A en B is het hart…’. De opdracht van de roman is tweevoudig: ‘Voor mijn zoon Koen’ en ‘Voor David Bowie’. Peter de Rijk interviewt de auteur over haar boek tussen 16.00 en 17.00 uur in het programma ‘Boeken, heel veel boeken …’, live vanuit de OBA op Radio AmsterdamFM.
Luister hier tot 17.09 minuten naar Roni Klinkhamer over ‘Murphy Slaughter’
Meer over Murphy Slaughter
Meer over Roni Klinkhamer
Presentatie van ‘Murphy Slaughter’ van Roni Klinkhamer in de Vishal in Haarlem, 7 december 2013:
Hoewel het boek officieel in 2014 verschijnt, werd de roman ‘Murphy Slaughter’, het schrijversdebuut van beeldend kunstenaar/performer Roni Klinkhamer, in haar thuisstad Haarlem feestelijk ten doop gehouden. In de YouTube-registratie van Rob Brakel hoort en ziet u om 02:44 het openingswoord van uitgever Franc Knipscheer, om 06:44 de overhandiging van het eerste exemplaar en het dankwoordje van Roni Klinkhamer, om 10:53 een gastoptreden van Gotcha!-rapper Ten (E1Ten) met Vincent Smeenk, om 14:45 gesprek met Roni Klinkhamer over ‘Murphy Slaughter’ met uitgeverijredacteur Peter de Rijk, om 25:38 kort fragment uit ‘Murphy Slaughter’ gelezen door Roni Klinkhamer, om 29: 13 een installatie/optreden van geluidkunstenaar Hans van Koolwijk en om 33:30 afsluiting, o.a. met Pim & Hannes Kuiper met Vincent Smeenk.
Kijk ook naar ‘Boekpresentatie Murphy Slaughter’ van Dik Bol (3:35 op muziek van Ten)
Meer over Murphy Slaughter
Meer over Roni Klinkhamer
Over ‘Bouwen op drijfzand’ van Ronny Lobo voor NBD/Biblion, 05-12-2013:
In de relatie met zijn opdrachtgevers moet architect Kenzo voortdurend schipperen tussen zijn eigen klimaatbewuste en esthetische opvattingen en die van de opdrachtgevers. Als Kenzo bezwijkt voor de charmes van Karin, raakt hij verzeild in een vierhoeksverhouding die zijn relatie met zijn opdrachtgevers bemoeilijkt. Kenzo probeert een evenwicht te bereiken tussen ratio en passie. De keuze van de auteur om af te wijken van de traditionele driehoekverhouding, en te kiezen voor een vierhoeksverhouding, is zeker origineel. De moeite waard voor lezers, geïnteresseerd in architectuur en Curaçao.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Bouwen op drijfzand’
foto Anneliese Wolf
Over Roni Klinkhamer in Panorama, 26 juni 1981:
Het tot voor kort sterk onderschatte Haarlemse kunstenaresje Roni Klinkhamer gaat al geruime tijd gebukt onder een heftig verlangen om ‘de mensen te verwarren’. Ofschoon zij nog jong is en haar ongetwijfeld een glanzende loopbaan wacht, heeft zij besloten zich meteen maar op dit zwaarste onderdeel in de hedendaagse kunst te storten.
Lees hier verder
Meer over Roni Klinkhamer
Ronny Lobo over ‘Bouwen op drijfzand’ in B Nieuws #3, 28 oktober 2013:
Toen ik begon met studeren stond het faculteitsgebouw van Bakema aan het Mekelpark er nog maar net. Bakema was een van de grote namen die in die tijd met de faculteit verbonden waren. Andere grootheden waren Herman Hertzberger en Aldo van Eyck, mijn idool. Van Eyck bracht een humanistische grondslag in de architectuur. Ik pas die humanistische principes ook toe in de gebouwen die ik ontwerp in het Caraïbisch gebied, ook al zien ze er heel anders uit dan gebou¬wen die je in Nederland zou maken. Dat maakt niet uit: het gaat er niet om welke vorm je kiest. Vorm staat op de tweede plaats, dat leerden wij toen. Op de eerste plaats staan intermenselijke relaties, daar komt de vorm vanzelf uit voort. Bij veel hedendaagse architecten zie je veel ‘vormwil’; zo noemden wij dat destijds. Ze maken een bepaalde vorm en stoppen daar vervolgens het programma in. Dat mocht in mijn tijd absoluut niet: als er teveel vormwil in je gebouw zat, kreeg je een onvoldoende. In mijn eigen gebouwen gebruik ik veel kleur, zoals Aldo van Eyck dat ook deed in het Moederhuis in Amsterdam. Kleur is heel belangrijk voor mensen, iedereen heeft kleur nodig.
Lees hier het artikel
Meer over ‘Bouwen op drijfzand’
Over ‘Bouwen op drijfzand’ van Ronny Lobo in Antilliaans Dagblad, 14 september 2013:
Ronny Lobo studeerde bouwkunde in Nederland en keerde terug naar Curaçao, waar hij architect werd met een speciaal oog voor klimatologische omstandigheden. De ingrediënten die nodig zijn voor de onvermijdelijke botsingen tussen architect en opdrachtgevers worden in ‘Bouwen op drijfzand’ subtiel ingevoerd door de auteur, die net als Kenzo behalve bouwkundige ook een bevlogen en kunstzinnig architect is. (…) Lobo weet zijn roman met verrassende wendingen te doorweven en deze af te wisselen met wat filosofische beschouwingen over tropische architectuur, over de relatie tussen bouwkunst en natuur, en over de noodzaak respectvol met deze natuur om te gaan.
Lees hier de recensie
Meer over Ronny Lobo
Video van Ivar Hiwat en Frank Sardjoe met fragmenten uit de Antilliaanse boekpresentatie op 8 september 2013 in Podium Mozaïek rond de nieuwe boeken van Joseph Hart en Ronny Lobo uit Curaçao, Jacques Thönissen uit Aruba en Giselle Ecury, muzikaal omlijst door Izaline Calister.
Kijk
Meer over Bouwen op drijfzand
Over ‘Porto Marie 1738 – 1795 – 1888’ in La Chispa, Het Latijns Amerika Magazine, 24-06-2013:
‘Porto Marie’ leest als een trein. De opbouw is helder; het kolonialisme, de slavernij, de slavenopstand van Tula en de emancipatie vormen de context waarin een beperkt aantal personages wordt gevolgd. Langenfeld slaagt erin mannen en vrouwen van vlees en bloed neer te zetten, met eigen ideeën en ambities en doorbreekt zo het beeld van de vormloze zwarte massa. Met een goed verhaal toont ze dat zwart nooit automatisch solidair was met zwart. Flexibele loyaliteiten en eigengewin maakten de realiteit complexer dan de Grote Geschiedenis ons wil laten geloven. Langenfeld laat zien dat gedachten en handelingen van de kleine man ons meer vertellen over de geschiedenis dan alle bibliotheken en geschiedschrijvers ooit hebben kunnen hopen.
Lees hier de recensie
Meer over Porto Marie
