Over ‘Tyfoon’ van Rob Verschuren op Literair Nederland, 26 oktober 2018:
(…) Rob Verschuren komt met een eigen geluid. Het is moeilijk hem te situeren in het Nederlandse literaire landschap. Hij woont al decennia in het buitenland, de laatste jaren in Vietnam, en dat is te merken in de thematiek van deze dunne roman. Tyfoon past niet bij een nationale traditie van calvinistisch spruitjesproza en misschien ook niet bij de tijdgeest in Nederland (en elders in Europa), waar nog maar weinig belangstelling lijkt te zijn voor wat er buiten de landsgrenzen gebeurt. (…) Het is prettig als een Nederlandse schrijver eens wat verder kijkt dan de polder. (…) Als Verschuren zich had geconformeerd, in stijl (maar ook in thematiek en locatie) aan wat in de Nederlandse letteren gebruikelijk is, hadden we een passage als deze moeten missen: ‘Lang nadat de trein was verdwenen, konden ze hem nog horen loeien als een verre krijgshoorn die ten aanval riep, en daarna, toen alle achterblijvers waren vertrokken en ze alleen op het perron stonden in de bleke lichtplas van een lamp die zwaaide in de wind, als een langzaam uitdovend gejammer op een verlaten slagveld bij het vallen van de nacht.’ Dit is stilistiek die iets van de lezer vraagt, omdat deze zin zijn geheimen niet meteen prijs geeft. (…)
Lees hier de recensie
Meer over ‘Tyfoon’
Meer over Rob Verschuren bij Uitgeverij In de Knipscheer
Tag: debuutroman
«Etchica Voorn veranderde 180 graden van standpunt over huidskleur.» – Marjon Bolwijn
Over ‘Dubbelbloed’ van Etchica Voorn in De Volkskrant, 5 oktober 2018:
(…) ‘Voor sommigen doet je huidskleur er namelijk wel toe.’ (…) ‘Het inzicht dat ik een dubbelbloed ben, heeft mijn identiteit verrijkt. Ik ben mijn Surinaamse kant gaan ontdekken en voel mij nu bij beide groepen thuis. Ik ben nog wel zoekende, want ik ben niet opgegroeid met Surinaamse codes en vergis me weleens in de mores. In plaats van door te fladderen in het leven wil ik – met een dosis humor – mijn bijdrage leveren aan meer openheid en verdraagzaamheid in de discussie over identiteit. Mijn persoonlijke ervaringen heb ik opgeschreven in het boek ‘Dubbelbloed’, waarvoor ik de Opzij Literatuurprijs heb gekregen. Het is wel jammer dat ik mijn onbevangenheid kwijt ben. Ik ben gevoeliger geworden voor discussies waarin het over ‘wij’ en ‘zij’ gaat, over ‘wit’ en ‘zwart’. Je kunt jezelf gevangen zetten in die discussies, maar ik ga voor verbinding.’
Lees hier en hier het interview
«Nieuwe ster aan het literair firmament.» – Marieke Visser
Over ‘Dubbelbloed’ van Ethica Voorn op Goodreads, 29 september 2018:
De eerste ontmoeting, live, in Paramaribo, voelde al meteen goed. Wanneer ik eindelijk in haar boek duik wordt dat alleen maar bevestigd. Wat een ontwapenende vrouw, Etchica Voorn. Haar debuut roept bij mij een gevoel van herkenning op. Waarover ik dan meteen weer aarzel: mag ik wel herkenning voelen? Zij groeit op met haar Drentse moeder in een heel Nederlandse omgeving. Dat deel van haarzelf dat bij haar Surinaamse vader hoort krijgt pas later in haar leven meer ruimte. En gaandeweg wordt Etchica steeds vaker geconfronteerd met die Kafkaëske situatie: waar hoort zij bij? Nergens? Een beetje van alles, maar nergens helemaal? Of lukt het haar beide culturen te omarmen, als dubbelbloed? Ik ben heel blij met deze nieuwe ster aan het literair firmament. Dit is een stukje hemel waaronder ik mij thuis voel. Een prachtige uitgave dus, van Uitgeverij In de Knipscheer.
Meer over ‘Dubbelbloed’
Meer van Marieke Visser op deze site
«Misschien wel het mooiste boek dat ik dit jaar heb gelezen..» – Eus Wijnhoven
Over ‘Tyfoon’ van Rob Verschuren op De Omslag, 17 augustus 2018:
De twee vrienden Duc en Vinh zijn onafscheidelijk verbonden met hun vriendinnetje Mai. (…) Als op zeker moment een burgeropstand uitbreekt om de armen een beter perspectief te bieden, sluit Vinh zich daarbij aan. Duc moet er niets van hebben. Vinh vertrekt naar het noorden, Mai en Duc blijven in het dorp en trouwen. Na enkele jaren is de burgeroorlog gestreden en ontmoeten de drie elkaar weer. Vinh bekleedt inmiddels een hoge positie bij de overwinnaars. Hoewel Mai nog als buffer tussen de vrienden van weleer probeert op te treden, geeft Duc geen krimp. Vinh heeft afgedaan voor hem. (…) Rob Verschuren woont al vele jaren in Vietnam. Als geen ander weet hij je de sfeer te laten proeven van die mysterieuze Oost-Aziatische culturen, de geuren, de geluiden. (…) Vooral ook gaat het boek over taal, over standpunten. Duc en Vinh die vanaf hun geboorte samen zijn opgegroeid en elkaar uiteindelijk niet meer verstaan. Mai, die hun beider talen spreekt. (…) ‘Tyfoon’ is misschien wel het mooiste boek dat ik dit jaar heb gelezen. Niet voor niets prijst Cees Nooteboom het aan: ‘Je zult niet gauw een boek vinden met zulke personages.’
Lees hier de recensie
Meer over ‘Tyfoon’
Meer over Rob Verschuren bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Onverwachte wending past mooi bij het verhaal.» – André Oyen
Over ‘Jongen met rood vest’ van Hein van der Hoeven op Ansiel, 31 juli 2018:
(…) ‘Jongen met rood vest’ hangt in het Rijksmuseum, maar bij de beschrijving staat niet duidelijk hoe het museum in het bezit ervan is gekomen. Het is niet aangekocht, noch geschonken, terwijl het wel in 1946 is ‘verworven’. Dit is reden genoeg voor de advocaat om het verhaal achter het schilderij te willen uitzoeken. (…) Hij vermoedt dat het meesterwerk van Frans Hals roofkunst is. (…) De auteur heeft ervoor gekozen het verhaal te vertellen vanuit Heleen, een vrouw op leeftijd. Het is weliswaar niet vanuit het ik-perspectief, maar de lezer krijgt meestal haar gedachten en ideeën mee. Dat is een interessante invalshoek, zij staat immers min of meer aan de zijlijn. Ze heeft zo haar gedachten over de advocaat, in het begin moet ze niets van hem hebben – vast een man die alleen aan geld en eigen gewin denkt –, maar langzaam aan waardeert ze hem meer en meer. (…) Naar het einde toe is er een onverwachte wending die mooi past bij het verhaal. Een mooi en boeiend boek waarin het zoeken naar een identiteit bijzonder knap is uitgewerkt.
Lees hier en hier de recensie
Meer over ‘Jongen met rood vest’
Meer over Hein van der Hoeven bij Uitgeverij In de Knipscheer
«De hoge kwaliteit van zijn debuut verbaast.» – Peter de Rijk
Over ‘We hebben alles bij ons’ van Arjen van Meijgaard op Paperback Radio, 18 juli 2018:
Op 18 juli sprak Peter de Rijk op Paperback Radio met Arjan van Meijgaard over zijn roman ‘We hebben alles bij ons’. Als docent Nederlands en voormalig boekverkoper heeft Arjen van Meijgaard de ideale basis voor het schrijverschap. Toch verbaast de hoge kwaliteit van zijn debuut. Zijn de beschrijvingen zo exact en economisch doordat het boek autobiografisch is, of is het gewoon zijn stijl? Hoe dan ook, het verhaal mag er wezen. Zelden lees je beter over de impact van een scheiding of de invloed van een vader op zijn zoon.
Luister hier naar de uitzending
Meer over ‘We hebben alles bij ons’
«Knappe staaltjes zintuiglijk schrijven.» – Marita de Sterck
Over ‘Tyfoon’ van Rob Verschuren voor NBD / Biblion, 16 juli 2018:
De auteur (1953) debuteerde in 2016 met de verhalenbundel ‘Stromen die de zee niet vinden’. Zijn eerste roman speelt in een fictief Aziatisch land, dat lijkt op Vietnam, waar de auteur met zijn Vietnamese vrouw woont. Twee jongens en een meisje beloofden tijdens hun jeugdjaren in een vissersdorpje op een eiland dat ze altijd bij elkaar zouden blijven. Als er een burgeroorlog uitbreekt, sluit een van de jongens zich aan bij de opstandelingen en keert terug als een machtig man. De andere jongen huwt met het meisje en wordt een ervaren plukker van vogelnestjes, die levensgevaarlijke omstandigheden trotseert in een mysterieuze grot. De twee mannen worden vijanden, maar hun levens blijven verbonden, tot de plukker een tyfoon trotseert om een laatste keer naar zijn grot te gaan. Net als zijn debuutbundel valt ook dit boek op door knappe staaltjes zintuiglijk schrijven. De auteur zet boeiende personages neer, gevangen in een complexe driehoeksverhouding, en weet de sfeer van het eiland goed te treffen. Een interessante psychologische roman die een ruim publiek kan boeien.
Meer over ‘Tyfoon’
Meer over Rob Verschuren bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Klampt zich vast in geheugen en laat nooit meer los.» – Marjo van Turnhout
Over ‘Tyfoon’ van Rob Verschuren op Leestafel, 29 juni 2018:
(…) Het land wordt niet nader benoemd, maar het is duidelijk dat het gebaseerd is op Vietnam. Er is sprake van een jonge vorst, die een zeer luxe leventje leidt, waartegen de bevolking in opstand komt. Er volgt een oorlog. (…) Het is door de oorlog dat de vriendschap tussen de drie jonge mensen op scherp komt te staan. Er moeten keuzes gemaakt worden en die hebben gevolgen. Hun levens zullen met elkaar verbonden blijven, maar niet zoals zij zich dat gedroomd hadden. (…) Het is het verhaal van tegengestelde levens, van twee mensen die anders denken over de veranderende wereld. Rob Verschuren schetst de teloorgang van een traditionele beschaving, waarbij symbolen en beelden het werk doen. Feiten moeten af en toe verteld worden, maar de opgeroepen beelden zijn onmiskenbaar en onontkoombaar. Eenmaal in dit verhaal gezogen, kan je er niet meer uit. De lezer voelt de spanning en kent de afloop, het is een verhaal zoals dat vaker verteld is, maar waarschijnlijk niet in eenzelfde prachtige taal. (…) ‘Tyfoon’ is met zijn magische elementen een sprookjesachtig mooi verhaal geworden, dat zich in je geheugen vastklampt, en nooit meer loslaat. Helaas is het ook een realistisch verhaal, over de moderne tijd en de Vooruitgang, die misschien helemaal niet zo goed is als men dat graag wil denken. (…)
Lees hier of hier de recensie
Meer over ‘Tyfoon’
Meer over Rob Verschuren bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Boeiende debuutroman.» – André Oyen
Over ‘Tyfoon’ van Rob Verschuren op Ansiel, 10 juni 2018:
(…) Twee jongens en een meisje groeien op in een klein vissersdorpje. Tijdens de laatste schoolweek, spreken ze de belofte uit voor altijd met elkaar verbonden te blijven. Maar dan breekt er een burgeroorlog uit. (…) En de oude vrienden worden vijanden waartussen Mai probeert te manoeuvreren. Ondanks alles kunnen de drie hoofdpersonen niet loskomen van elkaar en blijven hun levens met elkaar verweven, tot het bittere einde. Rob Verschuren is er in geslaagd om een boeiende debuutroman te schrijven die op een indringende wijze verhaalt over de bewogen geschiedenis van een land. Het uitgangspunt van de verteller ligt vooral bij Duc. Hij draagt het drama. Zijn wereld, de wonderschone wereld van de grotten en de vogels, dreigt vernietigd te worden door mensen zoals Vinh. Ducs ontwikkeling van zachtmoedige dromer naar een wat wantrouwige einzelgänger, is overtuigend neergezet. Van Vinh zelf zien we vooral het imago van streber die zijn emoties aan de kant tracht te schuiven wat hem niet altijd lukt. Soms draait de schijnwerper helemaal naar Mai . Zij behoudt haar kalmte en blijft, zo goed en zo kwaad als het kan, verbonden met beide mannen. De roman is in een bijzondere knap opgebouwd, aangrijpend en indringend, met een mooie gelaagdheid vol humor, ernst en weemoed.
Lees hier en hier de recensie
Meer over ‘Tyfoon’
Meer over Rob Verschuren bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Een zeldzaam mooi boek.» – Yolande Belghazi-Timman
Over ‘Tyfoon’ van Rob Verschuren op Hebban, 7 juni 2018:
“In de oude visserswijk veranderde nooit iets.” Zo begint ‘Tyfoon’, de geschiedenis van drie mensen in een land dat lijkt op Vietnam. Dat onveranderlijke staat al snel op losse schroeven, want in de tweede alinea wordt het land beschreven als ‘een slapende draak’ onder wiens huid opstand broeit. Maar dat weten de drie kinderen, een meisje en twee jongens, nog niet die dobberend in een bootje over de toekomst praten. Mai, het meisje, kondigt aan dat ze later met beide jongens zal trouwen. (…) Onverstoorbaar, met de kalme zekerheid die haar eigen is, laat Mai de jongens vervolgens beloven dat ze altijd bij elkaar zullen blijven. Als de draak ontwaakt en opstand en revolutie vanuit het noorden over het land trekken, belanden de drie in verschillende posities in de maatschappelijke verandering. (…) De roman is in een bijzondere stijl geschreven, helder, poëtisch, zintuiglijk, vol humor en ernst en weemoed. (…) ‘Tyfoon’ is een zeldzaam mooi boek. Een sneeuwpanter onder de romans. Het is wonderlijk hoe je in zo’n kleine roman zoveel kunt zien van het leven op aarde. (…)
Lees hier de recensie
Meer over ‘Tyfoon’
Meer over Rob Verschuren bij Uitgeverij In de Knipscheer