Tag: Den Haag

«Motief geeft verhaal een diepere psychologische laag, met als belangrijke thema’s liefde, eenzaamheid, verlies en verlangen.» – Marjet Maks

Over ‘Vrouw met litteken’ van Harman Nielsen op Literair Nederland, 19 augustus 2024:

 (…) Daniel, voorheen diplomaat en nu fulltime kunstschilder en de ik-verteller, wordt tijdens zijn werk gestoord door Suzanne. Ze kennen elkaar van vijftien jaar geleden toen ze een korte affaire hadden in Sarajevo, waar zij als juriste betrokken was bij een dodelijk ongeluk van een vrouw die Daniel heeft geschilderd. (…) Zonder veel woorden hernieuwen de ex-geliefden de vriendschap, die eigenlijk verdergaat waar hij destijds werd afgebroken: in bed. Suzanne komt met een missie. Ze heeft zijn hulp nodig. In Vrouw met litteken is er een vrouw die na een ongeluk overlijdt. Antonia van Staveren, beheerde in Den Haag een safe-house voor de AIVD, waar diplomaten of ambtenaren even konden onderduiken. Maar ze dreef er ook een bordeel en gaf bloemschikcursussen, als dekmantel. Wanneer Antonia van Staveren dood onderaan de trap van haar huis gevonden wordt, is er een verband met de zelfmoord van de schijnbaar onbeduidende ambtenaar Leonard Heemskerk, werkzaam voor de AIVD. Hij zou Huize Constance meermalen bezocht hebben. (…) De roman beslaat slechts twee dagen. Daniel en Suzanne gaan er vol in. (…) Via een bandopname, worden Daniel en Suzanne – en de lezer – tot in de details op de hoogte gesteld van het wel en wee van de dader, die ook slachtoffer is. (…) Het is zijn motief dat het verhaal een diepere psychologische laag geeft, met als belangrijke thema’s liefde, eenzaamheid, verlies en verlangen. Vrouw met litteken (…) is een aangenaam verhaal dat een paar mooie beelden op het netvlies achterlaat. (…)
Lees hier de recensie ‘Aangename psychologische thriller’
Meer over ‘Vrouw met litteken’
Meer over Harman Nielsen bij Uitgeverij In de Knipscheer

«De wereld van John le Carré in Den Haag.»- Hein van der Hoeven

Over ‘Vrouw met litteken’ van Harman Nielsen op Elders Literair, 2 augustus 2024:

‘Vrouw met litteken’ is een literaire thriller. Het verhaal draait om een safehouse dat wordt gerund door de Nederlandse veiligheidsdienst AIVD. Het verborgen bestaan van dit huis dreigt gecompromitteerd te raken wanneer een inlichtingenofficier van de AIVD die bij zijn superieuren een misstand komt melden, zelfmoord pleegt en een paar dagen later de bedrijfsleider van het pand, Antonia van Staveren, de vrouw met het litteken uit de titel van het boek, levenloos onder aan de trap wordt gevonden. (…) Hoge ambtenaren, veiligheidsdiensten, een gewezen diplomaat, diverse lijken, sprankelende dialogen (vooral in het eerste deel): het verhaal doet denken aan de wereld van John le Carré. Deze thriller speelt zich echter niet af in Moskou of Hongkong, maar in Den Haag. (…) Harman Nielsen presenteert een invoelbaar, geloofwaardig verhaal met sprekende details. Ook waar het gaat om de subtiele liefdesgeschiedenis die door het verhaal verweven wordt. Hij beschrijft een herkenbaar Haags decor. ‘Vrouw met litteken’ is een onderhoudende Haagse thriller, geschreven met de verzorgde pen van een ervaren auteur.

Lees hier de recensie
Meer over ‘Vrouw met litteken’
Meer over Harman Nielsen bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Een literaire roman in de vorm van een thriller.» – Marjo van Turnhout

Over ‘Vrouw met litteken’ van Harman Nielsen op Leestafel, 16 juli 2024:

Voormalig diplomaat Daniel vult nu zijn dagen als kunstschilder. Hij werkt in Den Haag waar een oude liefde hem komt opzoeken. Daniel heeft Suzanne in geen vijftien jaar meer gezien. Suzanne heeft voor Inlichtingen gewerkt, ze is juriste en werkte tot voor kort bij de CTIVD (toezichthouder op de rechtmatigheid van het handelen van de inlichtingen- en veiligheidsdiensten). Ze zou – behalve dat hij haar schildert – graag willen dat Daniel de dood onderzoekt van Antonia van Staveren. Deze vrouw runde een safehouse in Scheveningen voor de Nederlandse staat, maar het huis fungeerde ook als bordeel. En als de plek waar bloemschikcursussen gegeven werden. Is haar dood een ongeluk? Moord? Zelfmoord? En heeft de zelfmoord van Leonard van Heemskerk er iets mee te maken? Hij was een bezoeker van het bordeel en pleegde een dag na Antonia’s dood zelfmoord. Vlak ervoor had hij melding gemaakt van het feit dat er in het bordeel minderjarigen actief zouden zijn. Het gevolg was dat het dicht zou moeten. Maar wat betekende dat voor het safehouse? (…) Het verhaal is in de vorm van een thriller geschreven maar is toch meer een literaire roman. Vanwege de taal en vanwege de diepgang. (…)

Lees hier de recensie
Meer over ‘Vrouw met litteken’
Meer over Harman Nielsen bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Nielsen weeft rondom de kern van het verhaal een mooi web van intriges.» – Jan Stoel

Over ‘Vrouw met litteken’ van Harman Nielsen op Bazarow, 6 juli 2024:

Het verhaal speelt zich af in Den Haag en draait om het onderzoek naar de dood van Antonia van Staveren. Ze is voor BuZa en de AIVD beheerder van een safehouse, een veilige plek voor mensen die even onder de radar moeten blijven. Ze woont er ook. (…) De eenenzestigjarige juriste Suzanne Plantijn belt aan bij Jonkheer Daniël Rengers van Unia, voormalig diplomaat en nu kunstschilder. Suzanne werkt bij de CTIVD. Daar houdt men toezicht op de rechtmatigheid van het handelen van de inlichtingen- en veiligheidsdiensten. (…) Daniël is ongeveer even oud als Suzanne en ze hebben elkaar vijftien jaar geleden voor het laatst gezien tijdens een opdracht in Serajevo. (…) Ze vraagt Daniël om de dood van Antonia van Staveren mee te onderzoeken. Ze denkt namelijk dat hij als kunstschilder beter kan kijken dan zij zelf. (…) Het safehouse blijkt ook een bordeel dat bezocht werd door personeel van diverse departementen. (…) Nielsen weeft rondom de kern van het verhaal een mooi web van intriges. (…) Hij slaagt erin om de verhaallijnen van alle personages logisch met elkaar te verbinden tot een plausibel plot. Hij houdt de spanning vast – je wil doorlezen – en formuleert precies. (…) Het zijn de poëtische passages die je op meerdere manieren kunt uitleggen, die de roman qua taal zo aantrekkelijk maken. (…) De ontdekkingstocht door het safehouse wordt tot in detail verteld. (…) Het hoort bij de nauwgezetheid waarmee Daniël en Suzanne het raadsel ontrafelen en word je betrokken in het proces van het oplossen van de zaak rondom Antonia. (…)

Klik voor de recensie ‘Littekens doen ons herinneren aan het verleden’
Meer over ‘Vrouw met litteken’
Meer over Harman Nielsen bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Ik heb nog nooit een boek als dit gelezen. Groots boek over een klein leven.» – Rob Verschuren

VoorplatBik-75Over ‘Bik’ van Cor Gout uit Vietnam, 18 juli 2022:
Gisteren kreeg ik eindelijk de gelegenheid ‘Bik’ te lezen. De vorige verzending – tijdens de lockdown – is nooit aangekomen, maar Franc vroeg me welke titels van de uitgeverij hij mee kon sturen met de auteursexemplaren van mijn eigen nieuweling ‘Carmona’. Mijn eerste reactie toen ik de envelop had opengescheurd: wat een schitterend uitgegeven boekje! Dit verkleinwoord slaat overigens alleen op het formaat. ‘Bik’ is een groots boek over een klein leven. ‘Een uniek boek binnen het Nederlandse literatuurlandschap’ herinnerde ik me uit een recensie. Ik heb het nagezocht, die was van Tzum. Nu ken ik weinig Nederlandse literatuur, maar ik heb nog nooit een boek als dit gelezen. Wat een uitdaging heb je jezelf gesteld om zo’n ‘onbetekenend’ leven te documenteren alsof het een biografie van, noem maar wat, Napoleon, betreft. Want het gaat over meer dan Bik. Het gaat over een tijdperk, over twee steden, die je tot leven brengt met een combinatie van feiten en anekdotes. Het Berlijn van voor de oorlog als een plek vol dynamiek, het voorbije Den Haag niet zonder nostalgie, geloof ik. Je belangrijkste stilistische keuzes – droog, feitelijk, met een veelheid aan details – zullen niet bij iedereen empathie voor de hoofdpersoon opwekken. Maar ik houd van schrijvers die de lezer vragen zelf een stapje te doen. Voor mij heb je Bik onsterfelijk gemaakt. Na het gisteren in één ruk uitgelezen te hebben, ligt het nu op mijn nachtkastje (twee clichés, maar echt waar) om het nog eens in stukjes tot me te nemen.
Meer over ‘Bik’
Lees hier de reactie van Cor Gout op deze recensie
Meer over Cor Gout bij Uitgeverij In de Knipscheer
Meer over Rob Verschuren bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Een meesterlijke vertelling.» – Casper Postmaa

VoorplatLunchroom-75Over ‘De lunchroom’ van Hans Muiderman in Den Haag Centraal, 13 januari 2022:
(…) Muiderman ontleedt wat de herinnering met ons leven doet en vertelt hoe gebeurtenissen die in de kinderjaren gecomprimeerd in ons geheugen zijn opgeslagen, weer in volle glorie tevoorschijn komen dankzij een enkele prikkeling. De vraag is natuurlijk hoe betrouwbaar zo’n flashback is als die zich plotseling in het heden aandient. Muiderman geeft daar op bijzondere wijze antwoord op. (…) Er heerst bij tijd en wijle een emotionele chaos in het huis, huisgenoten verdwijnen en keren na lange tijd weer terug zonder een verklaring te geven voor hun afwezigheid, en Freek ziet het allemaal hulpeloos aan met als enige bondgenoot zijn soevereine grootvader. Samen redden ze het wel, totdat de oude man overlijdt en Freek in het verleden gaat graven. Zo neemt Muiderman je mee op het misleidende spoor dat hij heeft uitgezet waarbij de lezer, steeds minder zeker van zijn zaak, op de tast meeloopt. Als de apotheose zich aandient, doet de herinnering als onbetrouwbare reisgenoot nog steeds zijn werk. (…) Een meesterlijke vertelling.
Lees hier de recensie
Meer over ‘De lunchroom’
Meer over Hans Muiderman bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Heden en verleden op een heel fijnzinnige manier met elkaar vervlochten.» – André Oyen

VoorplatLunchroom-75Over ‘De lunchroom’ van Hans Muiderman op Ansiel, 23 december 2021:
Hans Muiderman (Den Haag) is schrijver van romans en (reis)verhalen. Tijdens het festival Winternachten/Writers Unlimited 2013 werd zijn debuutroman ‘Souvenir Utopia’ gepresenteerd. Daarna verschenen ‘Ik ben hier geboren’ (2014, korte verhalen) en ‘Hank & Heinrich’ (2016, roman). In al zijn proza tracht Hans Muiderman heden en verleden op een heel fijnzinnige manier met elkaar te vervlechten, fictie en non-fictie schuiven nostalgisch in mekaar over. Muiderman is een herinneringen-onderzoeker, in al zijn verhalen onderzoekt hij hoe herinneringen werken, hoe vals en vervormd ze zijn. Zijn nieuwste werk ‘De lunchroom’ is hier een schoolvoorbeeld van. Het is trouwens een hele mooie manier van herinneren die hij gretig met zijn lezer deelt. Een man schrijft in een lunchroom notities over zijn grootvader, hoe hij die zich herinnert. Eerst vanuit het perspectief van een kind, later vanuit het heden waarin hij ronddwaalt door het lege huis waar zijn grootvader ooit woonde. Hans Muiderman reconstrueert in ‘De lunchroom’ het verleden niet, maar hij onderzoekt het. Hij schrijft over wat nog rest: de onvolledige vervormde herinnering. Wat niet in je herinnering past vergeet je en wat aan je herinnering ontbreekt vul je aan. Het verhaal begint met gewone herinneringen uit een Haagse buurt: Freek lag soms op de gang te slapen voor de deur van zijn grootvaders kamer. Hij zag onder de drempel de zolen van zijn grootvaders schoenen. Vooral dat fragment is heel visueel en aansprekend en het komt dan ook herhaaldelijk terug in het verhaal. Zijn grootvader was zijn held en daar haalt hij mooie maar ook minder mooie herinneringen aan op. Van warme knuffelmomenten tot zwarte oorlogsmomenten.
Bronbericht
Meer over ‘De lunchroom’
Meer over Hans Muiderman bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Documentaire stijl zorgt voor een bijzonder soort spanning.» – Kristien De Wolf

VoorplatBik-75Over ‘Bik’ van Cor Gout op My personal coach, 15 augustus 2021:
‘Bik’ is een roman over Berlijn aan de vooravond van de Tweede Wereldoorlog, over Den Haag in oorlogstijd, over de wederopbouw van Nederland, over een man met weke eigenschappen, maar vooral over een liefde die beschadigd en besmet is. De roman is geschreven in een documentaire stijl die zorgt voor een bijzonder soort spanning. Je voelt de duistere stedelijke sfeer van voor, tijdens en de oorlog bijna fysiek, ondanks het feit dat er slechts op spaarzame wijze details meegegeven worden. Deze zeer vitale soort donkerheid zal herkenbaar zijn voor velen, uit het verleden, wellicht ook in het heden. Ik voelde die sfeer al doorschemeren in de opgesmukte verhalen van mijn grootvader. Ze waren jong, overleefden het wel, maar er was geen volledige vrijheid om te bruisen, of te knallen. Mijn grootvader is die schrik nooit meer te boven gekomen en heeft na de oorlog alles in zijn leven klein gehouden, hoewel hij een begaafd man was. Bij herdenkingen van grootse gebeurtenissen vergeten we dat leven, liefde en dood doorgaan, oorlog of niet, crisis of geen. Daarvan valt geen abstractie te maken. ‘Bik’ vat deze tragedie binnen het drama heel scherp. ‘Net niet, net wel, en waaraan ligt dat dan’, is misschien wel mijn favoriete romanonderwerp, mijn ultieme raadsel. Waarvan is een gelukkig leven gemaakt? Als we dat eens wisten. Het herlezen waard.
Bron
Meer over ‘Bik’
Meer over Cor Gout bij Uitgeverij In de Knipscheer
Meer over Kristien De Wolf op deze site

«Een waarlijk prachtig boek!!!» – Karel de Vey Mestdagh

VoorplatBik-75Over ‘Bik’ van Cor Gout, 12 augustus 2021:
Vandaag las ik ‘Bik’. Een waarlijk prachtig boek!!! Ik kon het onmogelijk wegleggen en las het letterlijk in één ruk uit. Alles sprak mij zeer aan – Bik en de andere karakters, de beschrijvingen van Berlijn en Den Haag – zo overtuigend en levensecht dat ik het maar moeilijk zal kunnen laten om in de Geest en omliggende straatjes te gaan ronddwalen om jouw Bik terug te vinden. Ik werd door je roman gegrepen en heb er van genoten.
Meer over ‘Bik’
Meer over Cor Gout bij Uitgeverij In de Knipscheer
Meer over Karel de Vey Mestdagh op deze site

«‘Bik’ is binnen het Nederlandse literatuurlandschap een volstrekt uniek werk.» – Coen Peppelenbos

VoorplatBik-75Over ‘Bik’ van Cor Gout op Tzum, 23 juli 2021:
(…) Het boek behandelt het leven van Bik, zoon van een Haagse hoedenwinkeleigenaar. Voor een echte biografie – want de hoedenwinkel bestond echt onder de naam Bik in het centrum van Den Haag – zijn veel passages te fictioneel. Aan de andere kant worden de meer fictieve stukken vergezeld van lange stukken waarin de geschiedenis, met name de aanloop naar de Tweede Wereldoorlog, van nadere context voorzien. (…) Een groot deel van Bik speelt zich af in 1937 in Berlijn. Naast de feiten die Gout door zijn verhaal mengt, lezen we ook de amoureuze avonturen van de jonge Bik die verliefd is op de Duitse Irmina. (…) Als hij aan het begin van de oorlog teruggaat naar de hoedenwinkel van zijn vader dan wordt hem door de Duitsers gevraagd of hij hun vertrouwensman in Den Haag wil worden. (…) Gout laat een paar flarden zien van het leven van Bik in de oorlog en springt gemakkelijk een paar jaren verder naar 1947. De vader van Bik, die ook werkte voor de Duitsers, wordt wel opgepakt, maar Bik zelf is geen schim meer van de man die hij in 1937 was en leidt een beetje aan paranoïde denkbeelden. (…) Wat Gout vooral laat zien is hoe een individu tussen de raderen van de geschiedenis geplet wordt. (…) De lezer mag de verbindende lijnen tussen de punten in de geschiedenis leggen en zijn eigen emoties eraan toevoegen. ‘Bik’ is binnen het Nederlandse literatuurlandschap een volstrekt uniek werk.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Bik’
Meer over Cor Gout bij Uitgeverij In de Knipscheer