«Huiveringwekkend actueel.» – André Oyen

Over ‘President Nice’ van Theo Monkhorst op Ansiel, 7 november 2024:

De nieuwe roman ‘President Nice’ van Theo Monkhorst is huiveringwekkend actueel. Zeker nu Donald Trump, tot verbijstering van velen weer gekozen werd tot president stelt men zich ook vragen over de rol van Elon Musk, de geldschieter en promotor van Trump. Musk is de rijkste man ter wereld, bezitter van X, Tesla, SpaceX, Starlink, Neuralink en xAI. Met zoveel bedrijven die zich bezighouden met kunstmatige intelligentie heeft hij alle macht om een hele bevolking te manipuleren. Theo Monkhorst gaat in ‘President Nice’ uit van zo’n egocentrisch en gevaarlijk persoon als Musk. De auteur kiest een uiterst geraffineerde manier om zijn verhaal te vertellen. De verteller Peter is een journalist die gevraagd wordt om de biografie van Jean Nice (Elon Musk), te schrijven. De Elon Musk-achtige technocraat verblijft op dat ogenblik in de gevangenis. In gesprek met hem leert Peter dat Nice zijn idee over vrijheid wel apart is. Totaal anders zijn de gesprekken die Peter met Alexander, de regerende president heeft. Daar waar Nice slechts oog heeft voor de toekomst en de mogelijkheden daarvan voor zichzelf, ziet Alexander de bedreiging die Nice vormt, ondanks dat hij in een cel zit, zienderogen toenemen. Nice droomt van Mars, de plek waar zijn bewustzijn in robots door zal leven. Hij meent dat het dankzij alle technologie die hij tot zijn beschikking heeft mogelijk is ook de presidentsverkiezingen te winnen. Maar tenslotte wordt Peter door beide presidentskandidaten gebruikt al heeft hij dat niet direct door. Theo Monkhorst weet heel intelligent ‘President Nice’ tot een uiterst spannende thriller te verwerken.

Bron
Meer over ‘President Nice’
Meer over Theo Monkhorst bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Een spannende thriller die verbaast tot de laatste regel.» – Peter de Rijk

Over ‘President Nice’ van Theo Monkhorst in Straatjournaal (nr. 320), 1 november 2024:

De aanloop naar de komende verkiezingen in de Verenigde Staten is verbijsterend, evenals de nasleep van de vorige verkiezing. Er waren de moordaanslagen op Trump, de bestorming van het Capitool, zijn claimen van het presidentschap en het misbruik van de moderne en ouderwetse media om Amerikanen te overtuigen van Trumps ‘gestolen’ overwinning. Het lijkt allemaal een klucht. Toch is de kans groot dat Trump weer gekozen wordt. Het is de vraag of Elon Musk, de megalomane geldschieter achter Trump,  niet veel gevaarlijker is. Musk is immers de rijkste man ter wereld, bezitter van X, Tesla, SpaceX, Starlink, Neuralink en xAI. Met zoveel bedrijven die zich bezighouden met kunstmatige intelligentie heeft hij alle middelen tot zijn beschikking om een hele bevolking te manipuleren. (…) Theo Monkhorst gaat in zijn roman ‘President Nice’ uit van zo’n egocentrisch persoon als Musk. (…) Deze Nice meent dat het dankzij alle technologie die hij tot zijn beschikking heeft mogelijk is ook de verkiezingen te winnen. (…)  Nice  denkt in algoritmen. Digitale klonen vormen betere versies van hemzelf die overal kunnen opduiken. Kunstmatige intelligentie  schrijft zijn teksten en influencers en bloggers staan  hem bij. Gaat de oude politiek het wel van deze nieuwe vorm van  campagne voeren winnen? (…) ‘President Nice’ is een spannende thriller die verbaast tot de laatste regel.

Straatjournaal is de straatkrant van Noord-West Nederland.
Lees hier of hier de hele recensie
Meer over ‘President Nice’
Meer over Theo Monkhorst bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Dit is nu eens echt eens een boek dat ‘unputdownable’ is.» – Ezra de Haan

Over ‘President Nice’ van Theo Monkhorst in Nieuwspoort, 1 november 2024:

(…) Theo Monkhorst gaat in zijn roman ‘President Nice’ van een megalomaan iemand als Elon Musk uit. Wat zou er gebeuren als iemand met zijn intelligentie en fortuin zou streven naar het presidentschap? De vorm om zijn verhaal te vertellen is slim gekozen. De verteller Peter is een journalist die de kans krijgt de biografie van Jean Nice te schrijven, de Elon Musk-achtige technocraat die zijn dagen in een gevangenis slijt. Eenmaal daar in gesprek met hem leert Peter dat Nice vrijheid totaal anders beleeft dan anderen. (…) Vrijwel haaks daarop zijn de gesprekken die Peter met Alexander, de regerende president heeft. Waar Nice slechts oog heeft voor de toekomst en de mogelijkheden daarvan, met name voor zichzelf, ziet Alexander een monster in kracht toenemen, ondanks dat hij in een cel zit. (…) Net zoals bij de huidige en vorige verkiezingen in de Verenigde Staten verbijsterende momenten elkaar in rap temp afwisselden, weet Monkhorst onze aandacht voortdurend op te eisen. Dit is nu eens echt eens een boek dat ‘unputdownable’ is. (…)

Lees hier de recensie
Meer over ‘President Nice’
Meer over Theo Monkhorst bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Elon Musk als AI-dictator.» – Stan Huygens

Over ‘President Nice’ van Theo Monkhorst  in De Telegraaf, 1 november 2024:

“Ik wil de wereld waarschuwen dat technologiebedrijven onze vrijheid bedreigen,” sprak schrijver Theo Monkhorst tijdens de lancering van zijn roman ‘President Nice’ in het Haagse perscentrum Nieuwspoort. Eigenlijk heeft de realiteit je al ingehaald,” zei VS-deskundige Willem Post nadat hij van de auteur het eerste exemplaar had gekregen. “Elon Musk steunt presidentskandidaat Donald Trump  met miljarden in ruil voor invloed op diens beleid. Het is duidelijk dat je boek over hem gaat.” Theo Monkhorst antwoordde met een veelbetekenende glimlach: Ho even, ik noem Elon Musk in mijn boek geen énkele keer, de VS evenmin.”

Lees hier het artikel
Meer over ‘President Nice’
Meer over Theo Monkhorst bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Verpletterende en afstompende invloed van een dictatoriaal systeem.» – Frank Bron

VoorplatSpeech-75Over ‘Speech van de dode moeder’ van Carlos A. Aguilera op La Chispa, 12 mei 2020:
‘Speech van de dode moeder’ is een monoloog van waanzin en politiek-filosofische beschouwingen, gelardeerd met stukjes complottheorie van de Cubaan Carlos A. Aguilera. Het is vrij logisch om in Carlos Aguilera’s ‘Speech van de dode moeder’ een aanklacht tegen de Cubaanse dictatuur te zien. Aguilera (1970) is immers geboren in Havana en mag sinds 2007 zijn vaderland niet meer in, nadat hij zich in 2003 verzet had tegen de arrestatie van 75 schrijvers en intellectuelen aldaar. Toch is het te gemakkelijk om aan te nemen dat de speech van de dode moeder gericht is tegen de leiders van de Communistische Partij van Cuba. (…) Want waarom zou een Cubaan alleen over Cuba kunnen schrijven? En trouwens, is ‘Speech van de dode moeder’ wel een boek? (…) Tegelijkertijd is het zowel een uitgeschreven monoloog als een eenakter. (…) Maar ook als je het boekje leest als een toneelstuk dat zich overal kan afspelen, blijft het een vreemd stuk. Bij de introductie blijkt dat drie van de vier personages poppen zijn. Slechts de moeder is ‘echt’, maar wat is echt? En waarom is ze ‘dood’? Speelt het verhaal zich slechts af in haar verbeelding? Of is ze dermate getraumatiseerd door de amputatie van een van haar voeten en het mislukken van haar droom om een pruikenmuseum te beginnen dat ze doorgedraaid is? Het stuk is, volgens de inleiding, zowel een psychologisch drama als een komedie. (…) Kortom, is dit boekje wel een weergave van een monoloog van een doorgedraaide, gefrustreerde vrouw die zich van alles inbeeldt, of confronteert Aguilera ons allemaal met soms pijnlijke kanten van ons wereldbeeld? (…) Aguilera toont ons in de Speech de verpletterende en afstompende invloed die een dictatoriaal systeem heeft op een samenleving. (…)
La Chispa is een journalistiek platform over Latijns Amerika.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Speech van de dode moeder’