Over ‘de laatste framboos‘ van Elly Stolwijk in De Auteur, 26 maart 2022:
Elly Stolwijk (…) debuteerde in 2020 met ‘liefde de vluchtige holte’ (…) Haar debuutbundel draaide om de thema’s sterven en rouw. Zij dichtte onder meer over haar doodgeboren dochtertje. De tweede bundel, ‘de laatste framboos’, is uitsluitend aan haar gewijd, meer dan vijfentwintig jaar na dato. (…) Hoewel het onderwerp is beladen met onuitsprekelijke liefde en verdriet, weet de dichter een melodramatische toonzetting te vermijden, zonder in een onderkoelde toon te vervallen. Heel wat passages zijn feitelijke mededelingen, die naadloos overgaan in poëzie, maar steeds zonder opsmuk. Met als resultaat dat de emotie bij de lezer overkomt, soms zelfs hard aankomt, en nooit als vals wordt ervaren. (…) We volgen de periode van zwangerschap, waarin zich een intieme relatie ontwikkelt tussen moeder en kind. (…) De overleden baby moet langs de weg van de bevalling ter wereld komen. Dan volgen zware momenten: de autopsie (die geen doodsoorzaak aan het licht brengt) en het fysieke afscheid: Woensdag bezoeken wij jou, klein meisje in je blauwe cape. / Ik verstar in het kijken naar jouw gesloten gezicht. / Je bent ouder geworden. / De stilte om jou heen is volmaakt en ondoordringbaar. (…)
‘De Auteur’ is een driemaandelijks tijdschrift van de Vereniging van Vlaamse letterkundigen.
Lees hier de recensie
Klik hier voor de boekpresentatie
Meer over ‘de laatste framboos’
Meer over Elly Stolwijk bij Uitgeverij In de Knipscheer
Tag: doodgeboorte
«Een weinig aangeroerd thema prachtig verwoord.» – O.W. Dubois
Over ‘De laatste framboos‘ van Elly Stolwijk voor NBD / Biblion, 25 november 2021:
Tot de meest existentiële ervaringen van een vrouw behoort ongetwijfeld een doodgeboren kindje. In deze bundel geeft de (…) dichteres Elly Stolwijk – van wie eerder verscheen ‘Liefde de vluchtige holte’ (2020) – stem aan haar gevoelens bij het overlijden van haar dochtertje in haar moederschoot. Alles had klaar gestaan: de wieg, kleine zacht gewassen kledingstukjes en ‘We verwarmen je kamertje en doen regelmatig het raam open’. Maar de dood was gekomen: ‘Wat ik niet kan omschrijven is hoe de dood je beschadigd had. / Je was mooi. / Je oogjes waren voor altijd gesloten. / We koesterden je, je vader en ik’. Heel mooi is ook het vers waarin zij opsomt wat haar dochtertje nooit zal kennen: spelen in de golven, verliefd worden op haar leraar, de cellosuites van J.S. Bach ontdekken of een troostende hand voelen. Een fijnzinnige bundel waarin op ontroerende wijze vorm is gegeven aan een groot verdriet, waarvoor de poëzie echter troost kan bieden. (…)
Lees hier de complete recensie
Klik hier voor de boekpresentatie
Meer over ‘de laatste framboos’
Meer over Elly Stolwijk bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Renée Sterre heeft bestaan, ik zal haar naam voor altijd onthouden. Een indrukwekkend poëtisch verslag waar je stil van wordt.» – Janine Jongsma
Over ‘de laatste framboos’ van Elly Stolwijk op Meander Magazine, 4 oktober 2021:
(…) Nu is daar haar nieuwe bundel ‘de laatste framboos’, een autobiografisch poëtisch verslag over haar dochter Renée Sterre. Baby Renée stierf in haar buik toen Stolwijk achtenhalve maand zwanger was in 1995 en werd een paar dagen daarna doodgeboren. De oorzaak is nooit gevonden. (…) Bijna vijfentwintig jaar na het verlies van baby Renée begon Stolwijk het verhaal te vertalen naar een poëtisch verslag. (…) Stolwijk zegt in haar aantekeningen dat ze flink geschrapt heeft om tot een sober geheel te komen. (…) Dat kun je alleen wanneer er een hele lange tijd overheen is gegaan, pas dan ben je in staat om je niet te laten leiden door de heftige emoties van de beginjaren. Die soberheid zorgt dat de pijn invoelbaar wordt voor de lezer. (…) Als lezer ga je mee in deze pijnlijke, intieme reis van Elly Stolwijk die afscheid moet nemen van haar kind. In het ziekenhuis worden de weeën opgewekt: ‘Ik baar een schitterend door de dood gehavend meisje’. (…) Stolwijk heeft met deze bundel haar kleine meisje gestalte gegeven. Ze stelt zich kwetsbaar op als rouwend moederdier, maar blijft ver weg van het sentiment. Het gebruik van de taal is aards en sterk. Een indrukwekkend poëtisch verslag waar je stil van wordt. Moeders die in dezelfde omstandigheden verkeren of hebben verkeerd, zullen herkenning vinden. (…) Renée Sterre heeft bestaan, ik zal haar naam voor altijd onthouden.
Lees hier de recensie ‘Het stille gewicht’ inclusief citaten uit de bundel
Klik hier voor de boekpresentatie
Meer over ‘de laatste framboos’
Meer over Elly Stolwijk bij Uitgeverij In de Knipscheer