Over ‘Het Paviljoen van de Vergeten Concubines’ van Pim Wiersinga in China nu, 21 maart 2015:
Vrouwe Cao is Keizerlijk Tolk Tweede Klasse, maar diep van binnen voelt zij zich vooral auteur. Zij wordt verbannen naar het Paviljoen van de Vergeten Concubines omdat de man voor wie zij tolkte, de Brit Macartney, weigerde een koutou (vereringsgroet) uit te voeren voor de Keizer. Omdat de gezant moeilijk kon worden gestraft voor deze impertinentie, diende de tolk zijn plaats te vervangen. Zij werd verbannen, maar zij doet een beroep op haar talent om zichzelf vrij te pleiten. Eerst vraagt zij via brieven om penseel en papier: ‘Zonder de rietpen verkommert de geest, zonder papier verdorren ideeën. De Majesteit zal dit wel weten: hij is immers zelf dichter!’ Later vraagt zij zelfs toestemming om de Keizer bij te praten over Droom van de Rode Kamer. Zij was namelijk gezellin van Cao Xueqin, de beroemde auteur van dit boek. Hoe meer brieven zij schrijft, des te meer zij vertelt over Cao Xueqin en zijn roman. (…) Of het door de situatie komt of niet, opvallend aan de brieven van vrouwe Cao is vooral het bloemrijke taalgebruik. Dit is interessant, want een belangrijk thema van Droom van de Rode Kamer is de Tuin van het Grote Uitzicht. (…) Er staat ontzettend veel informatie in over de tijd waarin de roman speelt, namelijk het eind van de achttiende eeuw. Voor het Keizerrijk China was dit een roerige tijd. (…). Overigens is ook de literaire inquisitie die onder het bewind van de Qianlong-keizer tot volle wasdom kwam, duidelijk voelbaar. Wat het literaire thema betreft zal wie Droom van de Rode Kamer heeft gelezen, daarvan veel elementen herkennen, niet alleen uit de roman van Cao Xueqin zelf, maar ook van alle discussie daaromheen. Omdat die roman zo enorm populair was en nog steeds is in China, is het mooi om te zien dat zo de inhoud ook voor een westers publiek meer bekendheid krijgt.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Het paviljoen van de vergeten concubines’
Tag: Droom van de rode kamer
« * * * * * Het mogen ook wel eens Nederlandstalige sterke boeken zijn, die goed verkopen.» – André Oyen
Over ‘Het paviljoen van de vergeten concubines’ van Pim Wiersinga op Iedereenleest.be, 21 oktober 2014:
Wiersinga heeft een heel originele roman geschreven verteld uit het standpunt van een Chinese vrouw. Er zit heel veel spanning in en de ethische vraagstukken worden bijzonder goed en duidelijk aangebracht. De brieven geven de verhoudingen goed weer en het ouderwetse nogal stroeve taalgebruik is ook passend. Dit valt pas goed op wanneer je de brieven van de Nederlandse ambassadeur gaat vergelijken met die van de Chinese mannen. Een werk dat lichtjes doet denken aan ‘De niet verhoorde gebeden van Jacob de Zoet’ van David Mitchell. Wat mij betreft een boek dat een massa lezers verdient, het mogen ook wel eens Nederlandstalige sterke boeken zijn, die goed verkopen.
Lees hier de recensie of hier
Meer over ‘Het paviljoen van de vergeten concubines’
«Mooi vind ik het subtiele machtsspel en het steeds verschuivende perspectief.» – Alek Dabrowski
Over ‘Het paviljoen van de vergeten concubines’ van Pim Wiersinga op Radio Rijnmond, 16 oktober 2014:
‘Het paviljoen van de vergeten concubines’ speelt zich af in het achttiende-eeuwse China. Hoofdpersoon is de tolk Cao. Zij is verbannen naar het paviljoen omdat een Britse gezant waarvoor zij tolkte zich niet aan de etiquette hield. (…) Als lezer vraag je je steeds meer af hoe de onderlinge verhoudingen precies in elkaar zitten en in hoeverre de personages de waarheid spreken in hun brieven. Tradities en etiquette spelen hier doorheen een belangrijke rol. Cao wil graag bij een geliefde van haar zijn, de Nederlandse ambassadeur Isaac Titsingh. Maar wanneer de keizer haar gelast met hem te trouwen weigert zij dit. (…) Mooi vind ik het subtiele machtsspel en het steeds verschuivende perspectief. (…) Over de vorm heeft Wiersinga denk ik heel goed nagedacht. Het is een knappe constructie. De brieven geven de verhoudingen goed weer en het ouderwetse taalgebruik is passend.
De recensie werd uitgezonden in het programma Rijnmond Nu Mediacafé en is hier na te lezen op blog Uitgelezen Boeken
Meer over ‘Het paviljoen van de vergeten concubines’