«Humor en een soort lichtvoetigheid stellen het gevoel van beklemming uit tot je er echt niet meer omheen kunt.» – Heleen Zoethout

Over ‘Winterwater’ van Lex Paleaux op Hoe was het op school?, 4 maart 2024:

‘Winterwater’ vertelt het verhaal van Lex, een nieuwsgierige jongen met een grote fantasie. Lex groeit op in Friesland in de jaren tachtig. Hij voetbalt bij de plaatselijke club en Freddie Mercury van Queen is zijn held. Met pake en beppe in de buurt, buitenspelen met zijn broers, het geloof dat thuis een belangrijke rol speelt zou het kunnen lijken of Lex’ jeugd leek op mijn jeugd. “Je bent nooit alleen”, wordt hem verzekerd. Toch ontbreekt er iets heel belangrijks, dat voor jou en mij misschien vanzelfsprekend is of was tot vandaag. In de roman ‘Winterwater’ van Lex Paleaux  leer je Lex en zijn familie kennen in korte hoofdstukjes waarin hij op een ontvankelijke en nieuwsgierige manier zijn leventje leeft. Humor en een soort lichtvoetigheid stellen het gevoel van beklemming uit tot je er echt niet meer omheen kunt. Ingrijpende gebeurtenissen moet Lex helemaal alleen ondergaan, er is geen hand op zijn schouder, er zijn geen bemoedigende woorden op het moment dat hij die nodig heeft. (…) Studio Figur, Rieks Swarte en productiehuis Feikes huis weten zijn verhaal te vertellen in een bijzondere beeldende voorstelling. ‘Winterwater’ is geen ‘poppentheatervoorstelling’, de hoofdpersoon komt op een zorgvuldige en liefdevolle manier tot leven in de handen van vier krachtige spelers. De spelers vloeien op zo’n waarachtige manier in elkaar én de pop over, dat je hem gelooft en bijna onmiddellijk in je hart sluit. (…)

Lees hier de recensie
Meer over Winterwater in het theater
Klik hier voor de speellijst
Ga direct naar bestelformulier
Meer over Winterwater – de roman

«Veelzijdig kunstenaar gaat met daverende kracht in beeld en woord de confrontatie met de lezer aan.» – André Oyen

Over ‘Vreugde is ook een soort liefde’ van Titi Zaadnoordijk op Ansiel, 27 januari 2024:

Titi Zaadnoordijk (1960) is beeldend kunstenaar, dichter en performer. In 1978 vatte ze haar studie biologie aan, maar een paar jaar later koos ze toch voor de kunstacademie. Titi Zaadnoordijk woont en werkt in het Friese Scherpenzeel. Vreugde is ook een soort liefde is Zaadnoordijks zevende dichtbundel. Voor mij persoonlijk was het wel de eerste kennismaking met haar werk en dat was toch wel een bijzondere ontdekking. Toen ik de cover en de titel zag verwachtte ik eerlijk gezegd nogal wat zeemzoeterige poëzie. Van dat idee was ik echter heel vlug verlost. Reeds vanaf de eerste gedichten was het me duidelijk dat dit werk van een veelzijdig kunstenaar is die met daverende kracht in beeld en woord de confrontatie met de lezer aangaat. Ze weet wel te relativeren, maar ze weet ook op een benijdenswaardige manier humor en satire door alle frustraties en humor te verwerken. In ‘Vreugde is ook een soort liefde’ maakt Titi Zaadnoordijk (1960) in haar bijzondere stijl de balans op van een niet alledaags gezinsleven gekoppeld aan beschouwingen over het ouder worden, de behoeftes en eenzaamheid. (…)

Bron Ansiel
Meer over ‘Vreugde is ook een soort liefde’
Meer over Titi Zaadnoordijk

«Je gelooft direct in het ontwapenende mannetje in Winterwater, ook al is het een pop.» – Elise van Dam

Over ‘Winterwater. De theatervoorstelling’ van Lex Paleaux en Patrick Minks (scenario) in Het Parool, 22 januari 2024:

(…) Voetballen op te grote schoenen, stiekem een sigaret roken, schaatsen op een bevroren vijver; Winterwater is als een collage van momenten uit een kindertijd waaruit de contouren naar voren komen van een kind dat met zijn nieuwsgierigheid en dagdromen geregeld in de problemen komt. Dat zoekt naar de liefde van zijn oudere broers en ouders en in het niets grijpt. Want die anderen zien de wereld niet zoals Lexje hem ziet. In een vormgeving die bovenal ruimte creëert voor de verbeelding, zoals theatermaker Rieks Swarte dat kan, vertolken vier acteurs afwisselend Lex en de personages rond hem. Sigaret tussen wijs- en middelvinger en Gerold Guthman is Lex’ moeder. Kop koffie in de hand en licht hangende schouders en Alexander Brouwer is zijn vader. Maar middelpunt is de door Pluck Venema (van Studio Figur) ontworpen pop die Lex verbeeldt. Vaak door drie acteurs bediend, geloof je direct in dit ontwapenende mannetje. Des te wranger is het als die versie van Lex letterlijk en figuurlijk verdwijnt. Na een traumatische gebeurtenis trekt Lex zich steeds meer terug. (…) Het is een ontroerende keuze om de pop van Lex in dit deel te vervangen door een iets grotere versie, weggedoken onder een pet en capuchon, en vooral: zonder gezicht. Het is onmogelijk dat kleine kereltje uit het begindeel niet in je hart te sluiten en dat jochie zien verdwijnen doet pijn.

Lees hier de recensie
Meer over Winterwater in het theater
Ga direct naar bestelformulier
Meer over Winterwater – de roman

«Titi Zaadnoordijk maakt openhartig balans op van een vrouwenleven.» – Kirsten van Santen

Over ‘Vreugde is ook een soort liefde’ van Titi Zaadnoordijk in Leeuwarder Courant, 31 december 2023:

(…) De gedichten stammen uit de elf jaren die verstreken nadat haar vorige dichtbundel [‘Het jaar van de getrouwde man’, 2012] verscheen; elf jaren waarin haar twee dochters groot werden en uitvlogen en waarin de inmiddels 63-jarige dichteres grijs werd, haar lichaam zag veranderen. (…) In haar nieuwste werk [‘Vreugde is ook een soort liefde’, 2023] maakt Titi Zaadnoordijk de balans op van een vrouwenleven, van het leven van een moeder die in haar eentje twee kinderen opvoedde, van een vrouw die wel eens instort, spijt heeft en wroeging voelt, maar die altijd weer overeind krabbelt en begint te lachen. Een weerbarstig, maar ook veerkrachtig mens. Als de dochters weg zijn, hoe gaat het dan verder? Hoe kijk je terug, hoe verandert je rol? Ze dicht er openhartig over. (…)                           ‘Mijn vader had een onvoldoende voor zijn rol als opvoeder gekregen als er rapporten voor ouders uitgedeeld zouden worden. Waarom? Laat ik zeggen grensoverschrijdend gedrag. (…) Ik heb geknokt om een goede band met hem te hebben. Weet je, het is nooit zwart-wit, niks, niemand, nooit. We zijn allemaal mensen. Ik wil geen fout gedrag vergoelijken, maar het helpt wel om het te begrijpen. Ik ben voor mensen aanspreken in plaats van ze afserveren. (…) Ik ben niet zo goed in sociaal gedrag vertonen, maar wat me wel gelukt is, is mijn eigen ding te doen, dat te blijven doen. (…)
Lees hier ‘Balans. Dichter en kunstenaar Titi Zaadnoordijk’ van 2 december 2023
Meer over ‘Vreugde is ook een soort liefde’
Meer over Titi Zaadnoordijk

‘Winterwater’ van Lex Paleaux in het theater

Van 6 januari 2024 t/m 19 april 2024 is in tal van Nederlandse theaters de voorstelling ‘Winterwater’ te zien, gebaseerd op de gelijknamige debuutroman van Lex Paleaux. Het is het coming of age-verhaal, een onbevangen jongen die vol verwondering de wereld inkijkt. Hij groeit op in een traditioneel Fries dorp, met een Franse vader, strenggelovige moeder en twee broers. Nieuwsgierig stelt Lexje de grote vragen die niemand stelt. Hij wordt gezien als heidens en rebels, krijgt klappen van mensen die hem horen lief te hebben. Gelukkig vindt hij steun in zijn grote fantasie, de hond van de buren en Freddy Mercury. Maar als hij na een verschrikkelijke gebeurtenis bij niemand terecht kan, wordt het problematisch. De eenzaamheid eist zijn tol. Studio Figur, Rieks Swarte, productiehuis Feikes Huis bundelen de krachten voor een bijzondere beeldende voorstelling met poppen, tekeningen, live-cinema en muziek. ‘Winterwater’ een fictief verhaal gebaseerd op feiten.
Klik hier voor de speellijst
Klik hier voor Boekbestelling Winterwater
Meer over ‘Winterwater’
Meer over Lex Paleaux bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Een bevreemdend verhaal, boeiend met veel stof tot nadenken.» – Marjo van Turnhout

Over ‘Carmona’ van Rob Verschuren op Leestafel 30 september 2023:

Het verhaal speelt zich af in de toekomst, ergens in een megacity, duidelijk Aziatisch. (…) Een man loopt over straat. Het is duidelijk dat dit niet zijn wereld is. John Wu is emeritus hoogleraar Russische literatuur. (…) Hij stapt een donkere kroeg binnen en bezat zich. Het is niet vreemd dat hij wakker wordt op een plek die hij niet kent. Zijn portefeuille is weg. Is het uit wanhoop dat hij dan een bank probeert te beroven? Of was het zijn bedoeling? Hij belandt in de gevangenis, waar hij een cel deelt met een jonge man, die daar zit wegens moord. Na een tijd ontstaat er een soort vriendschap tussen de twee. Een bevreemdend verhaal vol verwijzingen, naar filosofie, naar literatuur, vooral Russische natuurlijk.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Carmona’
Meer over Rob Verschuren bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Dit boek is een achtbaan. En je geniet.» – Marjo van Turnhout

VoorplatGeelsTuin-75Over ‘Wat een tuin ziet als hij slaapt’ van Johanna Geels op Leestafel, 14 april-2023:
Johanna is aan huis gekluisterd vanwege allerlei fysieke en mentale kwalen. Ze is bipolair en chronisch ziek. Ze kan wel wat door haar huis scharrelen, maar buiten komt ze alleen met hulp. Ze wordt verzorgd door drie mensen: Wieke en Anna, verpleegkundigen en K. die vriend en mantelzorger is. Johanna schrijft in haar dagboek, zodat we haar gedurende tachtig dagen volgen: haar klachten en gedachten. Haar dromen en herinneringen. En de waarheid is om mee te spelen: Al op de eerste pagina zet Geels de lezer op een wankel been: “Als je ziek bent, heb je veel tijd om na te denken. Over waarom ik geen kinderen heb gekregen bijvoorbeeld. Mijn dochter zegt dat ik dit fysiek niet had aangekund en ik denk dat zij gelijk heeft.” (…) Als je leven geen enkele zekerheid biedt, als alles alleen nog maar erger wordt, kun je niet anders dan dwalen in je diepste zelf. De lezer gaat mee in deze wereld, in de absurde waan, waarbij niets zeker is. Je kent de waarheid niet en je zult haar niet kennen. Maar het vreemde is: die mis je niet. Dit boek is een achtbaan die soms even rustig over de rails rijdt om dan weer hard in de diepte te storten. En je geniet. Van de poëtische taal, van alles wat echt is maar misschien ook niet. En als je het boek dichtslaat, voel je enigszins labiel, zoals je ook uit een achtbaan stapt.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Wat een tuin ziet als hij slaapt’
Meer over Johanna Geels bij Uitgeverij In de Knipscheer

«De betekenis splijten tot het binnenste zichtbaar kan worden.» – Richard Foqué

VoorplatWiggelied-75Over ‘Wiggelied’ van Margriet Westervaarder in De Auteur, 24 maart 2023:
(…) De wat duistere titel van haar bundel is zonder twijfel bedoeld door de dichteres als een verwijzing naar de inhoud. Wigge is het verouderde en in onbruik geraakte woord voor wig, het voorwerp dat gebruikt wordt om hout te splijten of iets vast te zetten. Dat pogen ook haar gedichten te doen. Ze willen de gedachten en gevoelens, die ze oproepen bij de lezer, splijten maar tezelfdertijd verankeren en zo een ontregelend gevoel achterlaten. Ze doet dat in een afgemeten taal met een staccato ritme. Westervaarder gebruikt daarbij de klassieke bekende thema’s zoals geboorte, afscheid, verlies, dood, man-vrouw relaties, erotiek, afstoting en conflict, als handvatten om door te dringen in het ‘wat daar achter’ ligt. In andere woorden de betekenis ervan splijten tot het binnenste zichtbaar kan worden. (…) De bundel bevat zeventig op zich staande gedichten zonder een zekere ordening of voortschrijdend patroon.
‘De Auteur’ is een driemaandelijks tijdschrift van de Vereniging van Vlaamse letterkundigen.
Lees hier de recensie in rubriek ‘De Boekhouding’
Meer over ‘wiggelied’
Meer over Margriet Westervaarder bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Fascinerende geschiedenis met zinnen van een lucide schoonheid. Geels flikt het.» – Suzanna Esther

VoorplatGeelsTuin-75Over ‘Wat een tuin ziet als hij slaapt’ van Johanna Geels op LeesKost, 21-03-2023:
We lezen het dagboek van een chronisch ziek hoofdpersonage met een bipolair hoofd op haar schouders en één metaforisch hoofd in haar buik. Schakelend tussen haar realiteit, hersenspinsels in het heden en herinneringen uit het verleden schetst ze met een absurdistische rauwe zelfspot vanuit haar microkosmos een getroebleerde doch fascinerende geschiedenis. (…) Vanaf de eerste pagina word je Geels’ universum ingezogen, ze vuurt woorden, zinnen op de lezer af die van een lucide schoonheid zijn om er vervolgens een bitter en giftig sausje over te gieten. (…) Dat wij als lezers niet voor de gezelligheid komen maakt Geels al snel duidelijk, al blijft het tot het einde vaag wat er wél van ons wordt verwacht. Meeleven, meelijden, stukken tekst markeren omdat die herkenbaar, adembenemend zijn of om met afgrijzen vervuld onze billen samen te knijpen? ‘Ik houd niet van plot. Wat kan mij zo’n plot schelen. Ik hou van een huis waar mensen wonen, en dat je dan het dak optilt, naar binnen kijkt, opschrijft wat je niet ziet en weggaat. De rest is geouwehoer.’ Dat is precies wat ze doet. Ze tilt haar dak op, toont het onzichtbare, zet abrupt het dak terug en laat ons beduusd achter. We sjokken gelaten haar verwilderde tuin uit, onszelf afvragend: wat is waan en wat is werkelijkheid? Je moet het maar kunnen, een boek schrijven waarin het hoofdpersonage vanuit bed een fragmentarisch verhaal vertelt dat qua spanning niet onderdoet voor een spannende, soms gruwelijke thriller. Geels flikt het.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Wat een tuin ziet als hij slaapt’
Meer over Johanna Geels bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Een bijzonder goed geschreven en doorleefd boek dat wel een tijdje na lezing onder de huid blijft kleven.» – André Oyen

VoorplatGeelsTuin-75Over ‘Wat een tuin ziet als hij slaapt’ van Johanna Geels op Ansiel, 10-02-2023:
(…) ‘Wat een tuin ziet als hij slaapt’ is een roman in dagboekvorm over ziekte, identiteit, eenzaamheid en vrouw-zijn. De hoofdpersoon in ‘Wat een tuin ziet als hij slaapt’ is door ziekte aan huis en bed gekluisterd. In haar dagboeken doet zij op een bijzondere manier gedurende tachtig dagen verslag van dingen in het heden en het verleden en die kunnen zowel grappig als droevig zijn. Er zitten heel wat verhalen en stemmingen in het boek en ook kan de lezer zich verlustigen aan poëzie. De titel alleen al doet vermoeden dat de auteur een zeer poëtisch taalgebruik hanteert en dat is ook zo. De tuin onder haar raam neemt toch wel een heel prominente plaats in en dat vermeldt ze ook zelf: Hier, vanachter mijn oogramen, houd ik de wereld in de gaten terwijl mijn tuin slaapt, bromt, trilt. (…) Ziek zijn beperkt haar en maakt haar wereld kleiner maar anderzijds krijgt ze ook nieuwe inzichten en maakt ze ook kennis met nieuwe mensen die haar verzorgen. (…) ‘Wat een tuin ziet als hij slaapt’ is een bijzonder goed geschreven en doorleefd boek dat wel een tijdje na lezing onder de huid blijft kleven.
Meer over ‘Wat een tuin ziet als hij slaapt’
Meer over Johanna Geels bij Uitgeverij In de Knipscheer