J.V. Neylen is met haar eerste bundel ‘En niet bij machte’ (Atlas Contact) de kersverse laureaat van de vijfde Poëziedebuutprijs, een initiatief van Poëziecentrum en deAuteurs. Dat nieuws werd op zaterdag 21 augustus jl. bekend gemaakt in De Standaard der Letteren. Een van de 4 genomineerde dichters was Elly Stolwijk. Over haar poëzie schrijft het juryrapport: Elly Stolwijk (1957, Alkmaar, Nederland) debuteert op haar drieënzestigste zelfverzekerd met ‘liefde de vluchtige holte’. De vormgeving geeft de bundel een misleidende lichtheid, maar in de gedichten zit een heel leven vervat. Zoals in het gedicht autopsie: ‘aangetekend werd het kleine archief bezorgd,/ een venster van cellofaan onthulde alleen mijn naam,/ niet de hare, die nog zelden klinkt en nergens meer/ te lezen is, behalve op een glasplaatje in het groen.’ Stolwijks stijl is helder en beklijft door een aangrijpende directheid. Deze lijvige bundel verdient het met zorg gelezen te worden. [Juryleden: Sarah Vankersschaever (voorzitter), Hans Vandevoorde, Maud Vanhauwaert, Tineke De Meyer.] Op 19 september verschijnt haar tweede bundel ‘de laatste framboos’.
Meer over Elly Stolwijk en haar debuutbundel
Tag: Elly Stolwijk
Elly Stolwijk genomineerd voor Poëziedebuutprijs 2021
De Poëziedebuutprijs is een initiatief van Poëziecentrum in Gent en de Auteurs (organisatie auteursrechten). De winnaar wordt op 21 augustus 2021 (voor de vijfde keer) bekend gemaakt in de Standaard der Letteren. De jury (Maud Vanhauwaert, Tineke De Meyer, Hans Vandevoorde onder voorzitterschap van Sarah Vankersschaever) selecteerde 4 dichters omwille van hun bijzondere poëziedebuut uit 2020 (in alfabetische volgorde): Anna de Bruyckere, J.V. Neylen, Elly Stolwijk en Meity Völke. De winnaar mag zich de beste debutant van 2020 noemen en ontvangt een geldprijs van € 1.500. De jury motiveert haar haar beslissing in een juryverslag dat wordt vrijgegeven bij de bekendmaking van de laureaat. Elly Stolwijk (1957) is beeldend kunstenaar, dichter en docent Nederlands als Tweede Taal. In haar werk zoekt ze in tekeningen, installaties en gedichten naar de verbinding tussen de woorden en de beelden. Haar gedichten zijn opgenomen in o.a. De Gids, Het Liegend Konijn en Meander. In 2013 heeft Stolwijk de tweede prijs gewonnen in de Turing Gedichtenwedstrijd met het gedicht ‘waarom de zilvermeeuw in de nacht boven de parkeerplaats moet schreeuwen’.
Klik hier voor het bericht
Klik hier voor de korte filmpjes waarin de genomineerden zich voorstellen
Meer over Elly Stolwijk en haar debuutbundel
Gedichten van Mark Insingel en Elly Stolwijk
In zijn bijna dagelijkse Facebookbericht memoreert Wim van Til, oprichter van en coördinator bij Poëziecentrum Nederland, de geboorte- en sterfdagen van Nederlandstalige dichters. Vandaag (3 mei 2021) is het de sterfdag van W. Hessels en de geboortedag van Simon Buschman, Edith de Gilde, Johan de Boose, Paul Bogaert, Erik Lindner, Josse Kok, Mark Insingel (1935) en Elly Stolwijk. (1957). Bij wijze van felicitatie/gedenken kiest Wim van Til voor het gedicht ‘Verbrande turf’ van Edith de Gilde. Uitgeverij In de Knipscheer kiest in dit bericht respectievelijk voor het gedicht ‘Zij was zo mooi in’ van Mark Insingel uit zijn bundel ‘In elkanders armen’ (In de Knipscheer, 1990) en ‘een kistje torsen’ van Elly Stolwijk uit haar bij Uitgeverij In de Knipscheer verschenen bundel ‘liefde de vluchtige holte’ uit 2020. Het gekozen gedicht van Mark Insingel is ook opgenomen in de door Klaas de Groot samengestelde bloemlezing ‘Grenzenloos – 40 jaar Knipscheer poëzie’.
Zij was zo mooi in
Zij was zo mooi in
zijn verwarring.
Hij was zo tenger in
haar tederheid.
Zij waren zo opwindend
in elkanders armen.
Hij was zo tenger in
zijn tederheid.
Zij was zo mooi in
haar verwarring.
Zij waren zo opwindend
in elkanders armen.
Hij was zo mooi in
zijn verwarring.
Zij was zo tenger in
haar tederheid.
Zij waren zo opwindend
in elkanders armen.
Zij was zo tenger in
zijn tederheid.
Hij was zo mooi in
haar verwarring.
een kistje torsen
het schilderij groeit onder mijn handen. het hoofd
is te klein. een paar dagen geleden was het hoofd
te groot. ik had de lijnen bijgewerkt, maar nu lijkt
het hoofd echt te klein, voorlopig laat ik het zo zijn.
de opdracht is: de handen die het kistje torsen
te bedekken met geduldige, witte vingerafdrukken.
het hart dat het kistje torst te bedekken met geduldige,
witte vingerafdrukken. de voeten die het kistje
torsen te bedekken met geduldige, witte vinger-
afdrukken. de ogen die zout op het kistje morsen
te bedekken met geduldige, witte vingerafdrukken.
de handen zijn te groot, ze kunnen niet groot genoeg
zijn voor de tedere gebaren waarmee ze straks
op zoek gaan in de donkere voering van de aarde.
Meer over ‘liefde de vluchtige holte’
Meer over Elly Stolwijk bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Dat is misschien een van de betekenissen van poëzie: iets creëren wat eigenlijk niet kan bestaan, of: het tijdelijk opheffen van afstand.»
Alja Spaan interviewt Elly Stolwijk in MeanderMagazine n.a.v. ‘liefde de vluchtige holte’, 18 juni 2020:
In februari 2020 verscheen haar debuutbundel ‘liefde de vluchtige holte’ . De gedichten bij dit interview komen daar uit. « (…) Toen mijn moeder aan het eind van haar leven te kennen gaf dat ze niet meer geloofde in een leven na de dood vond ik dat zowel droevig als moedig (lees: taboedoorbrekend). Bij momenten probeer ik me voor te stellen dat mijn ouders elkaar weer hebben ontmoet, ergens, in de hemel. En dat ze op zoek gaan naar hun overleden kleindochter Renée Sterre. Maar eigenlijk komt die fantasie niet echt tot leven. Ook een eventuele aanwezigheid van mijn overleden vriendin Maria houd ik niet voor mogelijk, hoewel ik dat in sommige gedichten wél benoem. Dat is misschien een van de betekenissen van poëzie: iets creëren wat eigenlijk niet kan bestaan, of: het tijdelijk opheffen van afstand. (…)
Lees hier het interview
Meer over ‘liefde de vluchtige holte’
«Een revelatie om te koesteren: onvergetelijk mooie poëzie.» – Marc De Pril
Over ‘Liefde de vluchtige holte’ van Elly Stolwijk voor NBD/Biblion, 9 mei 2020:
Deze debuutbundel van Elly Stolwijk (1957) begint zeer sterk. Zeven gedichten opgedragen aan haar overleden beste vriendin Maria Vermue, wier opdracht meteen de toon zet: ‘…wat zou sterven anders zijn / dan ogen die naar binnen openvallen…’. De dood, melancholie, de mysterie van het leven, thema’s die nooit ver weg zijn. Een in memoriam aan haar dochtertje Renée Sterre, overleden twee dagen voor haar geboorte. Negen gedichten die geen enkele ouder ooit wil schrijven. ‘Er zijn dagen dat ik blijf lopen van mijn moeders / graf naar dat van mijn dochter – en terug.’ Naadloos aangesloten op tien gedichten als herinnering aan het heengaan van haar moeder. De mythe van Daidalos, omgezet in twaalf gedichten en tevens opgeluisterd door negen dromerige tekeningen. De zeven ledematen met Latijnse benaming waren een opdracht voor een cantatecyclus, om af te sluiten met de serie ‘handa, heimbach’. Een bundel waar inhoud en vorm perfect matchen, impulsen omgezet in poëzie, woorden en beelden. Verklarende aantekeningen sluiten deze bundel af. Een revelatie om te koesteren. Bijzondere bundel met onvergetelijk mooie poëzie. Enthousiast onthaald en meermaals bewerkt in poëziebundels en bloemlezingen.
Meer over ‘liefde de vluchtige holte’
«Het eerste daglicht.» – Wim van Til
Wim van Til is oprichter van en coördinator bij Poëziecentrum Nederland. Hij plaatste onderstaand gedicht van Mark Insingel om hem en nog zeven Nederlandstalige dichters (onder wie ook Elly Stolwijk) te feliciteren met hun verjaardag. Het gedicht Ze verdedigen wat ze hebben komt uit de dichtbundel ‘De druiven die te hoog hangen’ uit 1994 , verschenen bij Uitgeverij In de Knipscheer.
Ze verdedigen wat ze hebben.
Ze verdedigen wat ze hebben.
Wat hebben ze?
Ze hebben wat ze denken dat ze hebben.
Wat denken ze dat ze hebben?
Ze denken dat ze hebben wat ze verdedigen.
Wat verdedigen ze?
Ze verdedigen wat ze denken dat ze hebben.
Wat denken ze?
Ze denken dat ze verdedigen.
Wat denken ze dat ze verdedigen?
Ze denken dat ze verdedigen wat ze hebben.
Wat hebben ze dat ze verdedigen?
Zie
Meer over ‘De druiven die te hoog hangen’
Meer over Mark Insingel bij Uitgeverij In de Knipscheer
Meer over Elly Stolwijk bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Haar poëzie leest als een pleidooi voor het leven.» – Inge Bak
Over ‘liefde de vluchtige holte’ van Elly Stolwijk op MeanderMagazine, 13 april 2020:
(…) Haar dichtbundel ‘liefde de vluchtige holte’ laat zich allerminst als een debuutbundel lezen. Het zichzelf durven openstellen om aan diepgaande ervaringen doordacht en doorleefd vorm te geven, getuigt van iemand die weet waar het om gaat in de poëzie en de kunst. (…) Al bij aanvang wordt duidelijk dat relaties Stolwijk ernst zijn. Dat je niet lichtvaardig over het leven en een ieder die je daarin ontmoet heen mag stappen. Oppervlakkigheid is haar vreemd. (…) De bundel gaat over relaties en rouw. Maar doordat Elly Stolwijk zo sensitief weergeeft wat die relaties voor haar hebben betekend, leest haar poëzie als een pleidooi voor het leven. Op de achterflap staat ze afgebeeld met haar armen gespreid ‒ reikend naar de armen van het getekende figuurtje op het voorplat. Ze lijkt te zeggen: Geef je over aan het leven in het nu. Verbind je met anderen. Want alles wat je dierbaar is, kan je op elk moment ontglippen. Liefde is een vluchtige holte.
Lees hier de recensie
Meer over ‘liefde de vluchtige holte’
«Strak gecomponeerde vormvaste verzen: een sterke bundel.» – Wim van Til
Over ‘liefde de vluchtige holte’ van Elly Stolwijk op Poëziecentrum Nederland, 29 maart 2020:
Elly Stolwijk was in 1986 een van de dertig dichters die in de bloemlezing ‘Op weg naar het onbekende’ werd opgenomen en in 1987 een van de dichters die Elly de Waard samenbracht in de spraakmakende bloemlezing ‘De Nieuwe Wilden in de poëzie’ (beide uitgebracht door Feministische uitgeverij Sara). Daarna heb ik eigenlijk niets van haar vernomen (wat natuurlijk aan mij kan liggen), tot deze bundel bij de uitgeverij werd aangekondigd. Ik was nieuwsgierig en ging op onderzoek. Het is een forse bundel (130 blz.) met strak gecomponeerde vormvaste verzen. Ze vertegenwoordigen een zoektocht naar verbindingen, tussen woord en beeld, tussen mens en landschap, tussen liefde en afstand. Stolwijk is ook (vooral) beeldend kunstenaar; in 2019 publiceerde zij in eigen beheer ‘Small walks’, foto’s en woorden die zij maakte tijdens een verblijf in het Franse Arles. Ze verwijst hiernaar in de afdeling mantra van grafiet, gedichten over en voor haar moeder die in 2018 overleed, een paar maand voor zij naar Arles vertrok. Ook de eerste afdeling we zagen een jager lopen is een eerbetoon, dit keer aan een overleden vriendin; de afdeling Daidalus is een bijzondere interpretatie van het bekende verhaal rond Ikarus. Al met al een sterke bundel.
Meer over ‘liefde de vluchtige holte’
«Mooie bundel die kracht maar ook tederheid uitstraalt.» – André Oyen
Over ‘liefde de vluchtige holte’ van Elly Stolwijk op Lezers tippen lezers, 28 maart 2020:
Het is een bundel die meteen aanspreekt, wat misschien voor een deel wel te danken is aan de titel. Maar toch hoe verder je in deze bundel dwaalt des te meer je gefascineerd wordt door de rijke en beeldende taal Het thema ‘verlies’ is nadrukkelijk aanwezig in gedichten zoals ‘grafgang in kimono’ waarin een personage dwaalt van het moeders graf naar het graf van de dochter. De mythische figuur Daidalos, een architect en uitvinder, die vleugels construeerde om uit gevangenschap te ontsnappen graaft een graf voor zijn zoon Ikaros en voert tevens de rouwrituelen uit. ‘liefde de vluchtige holte’ van Elly Stolwijk is een mooie bundel die kracht maar ook tederheid uitstraalt.
Lees hier het signalement
Meer over ‘liefde de vluchtige holte’
Vier dichters van In de Knipscheer bij Top-100 gedichtenwedstrijd Prijs de poëzie
Prijs de Poëzie presenteerde zaterdag 21 maart om 16.00 uur de prijsuitreiking van ‘De Gedichtenwedstrijd 2019’. De Gedichtenwedstrijd is de afgelopen 10 jaar georganiseerd onder de naam Turing Gedichtenwedstrijd. De winnaar ontvangt € 10.000, het hoogste geldbedrag voor één gedicht ter wereld. Het werd een alternatieve uitreiking op video wegens de voorzorgsmaatregelen in verband met het Coronavirus. Aan de elfde editie van deze gedichtenwedstrijd deden in totaal 2037 dichters mee die anoniem gezamenlijk 6458 gedichten inzonden. Na twee selectierondes resulteerde dit in de honderd beste gedichten. Vier dichters van In de Knipscheer drongen door tot deze Top-100, te weten Aart G. Broek (61), Jos van Daanen (92), Elly Stolwijk (32), Alja Spaan (47). De gedichten worden gebundeld in ‘Een geluk als goede wijn geschonken’.
Lees hier de honderd beste inzendingen door op de nummers te klikken.
Kijk hier naar de video van de alternatieve prijsuitreiking
Meer over de poëzie van Aart G. Broek bij Uitgeverij In de Knipscheer
Meer over de poëzie van Jos van Daanen bij Uitgeverij In de Knipscheer
Meer over de poëzie van Elly Stolwijk bij Uitgeverij In de Knipscheer
Meer over de poëzie van Alja Spaan bij Uitgeverij In de Knipscheer