Tag: Els de Groen

Landelijke conferentie ‘Een nieuwe generatie ouderen langer thuis’

Op woensdag 12  juni 2024 vindt in Congrescentrum NBC te Nieuwegein van 09.30 tot 17.00 uur de landelijke conferentie ‘Een nieuwe generatie ouderen langer thuis’ plaats. Professionals, ouderen, vrijwilligers, beleidsmakers en onderzoekers uit het hele land delen hun ervaringen, kennis en leerpunten rond dit urgente vraagstuk. Met gedeelde kennis en inspiratie op weg met, voor en als nieuwe generatie ouderen. Uitgeverij In de Knipscheer is aanwezig met een boekentafel en informeert de deelnemers over de vaak onderbelichte thema’s Ouderenmishandeling (met ‘Dooddoener’ van Janny de Heer) , Verbroken contact met kleinkind (met ‘Even kaas halen’ van Els de Groen) en Ouderendiscriminatie (met ‘Tijd om te gaan’ van Pia van Egmond). Locatie
Congrescentrum NBC, Blokhoeve 1, 3438 LC Nieuwegein. Toegang Inschrijven

Klik hier voor de promotiekaart ‘Dooddoener’
Meer over ‘Dooddoener’ op deze site

Klik hier voor de promotiekaart ‘Even kaas halen’
Meer over ‘Even kaas halen’ op deze site

Klik hier voor de promotiekaart ‘Tijd om te gaan’
Meer over ‘Tijd om te gaan’ op deze site

Els de Groen interviewt maandelijks een kind voor website Opa ’n Oma

Vanaf 26 januari 2024 zal er elke maand op de webpagina van Opa ’n Oma een interview van Els de Groen staan met een jongen of meisje (in de leeftijd van ongeveer zes tot tien jaar) over de band en omgang met zijn of haar grootouders. De illustratie bij het interview bestaat uit een tekening van het betreffende meisje of de jongen. Els de Groen is journaliste, schrijfster van kinderboeken en boeken voor volwassenen. Als journaliste kreeg ze on 1978 de Jantje Betonprijs uit handen van prinses Beatrix voor haar interviews met kinderen voor de  AD Kinderkrant. En als schrijfster publiceerde ze o.a. ‘Even kaas halen’, een novelle over het verdriet van grootouders en kleinkinderen die elkaar nooit meer zien. Els de Groen is bovendien oma. Met deze reeks interviews wil ze duidelijk maken hoeveel kleinkinderen en grootouders voor elkaar kunnen betekenen.

Lees hier de eerste aflevering
Meer over ‘Even kaas halen’
Meer over Els de Groen bij Uitgeverij In de Knipscheer

Wetsontwerp ‘drempelverlaging omgang grootouders’ ingediend.

Over ‘Even kaas halen’ van Els de Groen in ANBO Magazine, nr. 4 (september 2023), 29 augustus 2023:

Dat grootouders hun kleinkinderen zien is helaas niet altijd vanzelfsprekend. Omdat grootouders een belangrijke rol in het leven van kinderen kunnen spelen, kennen veel landen een omgangsregeling. Nederland loopt hierin achter. Maar in mei van dit jaar is het wetsontwerp ‘drempelverlaging omgang grootouders’ ingediend. Daarmee moet het gemakkelijker worden om kleinkinderen (weer) te zien, al moeten grootouders daarvoor nog wel naar de rechter. In ‘Even kaas halen’ wordt het thema, soms pijnlijk humoristisch, vanuit het perspectief van drie generaties beschreven: grootouder, ouder en kleinkind. Behalve dichter en schrijver is Elly de Groen zelf één van de twintigduizend verstoten Nederlandse grootouders. Met haar novelle probeert ze het zwijgen te doorbreken. (…)
Bron
Kijk hier naar de presentatie van het boek
Meer over ‘Even kaas halen’
Meer over Els de Groen bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Over het verdriet dat mensen elkaar in hun onmacht aandoen.» – Marianne Janssen

VoorplatKaas-75Over ‘Even kaas halen’ van Els de Groen op LeesKost, 25 juli 2023:
(…) Zes jaar geleden was een conflict aanleiding tot de breuk tussen moeder Anne (71) en dochter Emma (40). Het gevolg van die breuk was dat Anne ook haar kleinkinderen Femke en Stan, toentertijd drie jaar en een baby, niet meer zag. Oma en moeder finito, hoofdstuk afgesloten. Anne maakt een lange reis en vestigt zich in een kustplaats. Ook Emma’s gezin verhuist. Maar zó afgesloten is het niet. Het conflict is nooit uitgelegd en afgesloten en dat suddert na. Als Femke in het park een mevrouw helpt om haar hondje Tommy te zoeken vindt ze kort daarna thuis een foto van een mevrouw die op haar lijkt. Een en een is twee en wat de som wordt krijgt nadere uitleg. (…) Naar schatting hebben 20.000 grootouders geen contact met hun kleinkinderen meer, aldus Els de Groen in een bijwoord bij het boek. Zij is één van hen. (…) Met dit boek wil De Groen het taboe doorbreken en het onderwerp bespreekbaar maken. Het verhaal gaat niet over wie goed is of fout, maar over het verdriet dat mensen elkaar in hun onmacht aandoen. (…) Een vlot geschreven novelle. (…)
Lees hier de recensie
Kijk hier naar de presentatie
Meer over ‘Even kaas halen’
Meer over Els de Groen bij Uitgeverij In de Knipscheer

«De pijn van grootouderverstoting. Ook kleinkinderen betalen een hoge prijs.» – Albert Kok

VoorplatKaas-75Over ‘Even kaas halen’ van Els de Groen in interview met Albert Kok in AD, 17 juli 2023:
(…) “Dit is voor mij veruit het moeilijkste en meest persoonlijke verhaal dat ik aan het papier heb toevertrouwd”, begint ze haar relaas. “Want dit komt puur voort uit persoonlijke frustraties en pijn. En toch weet ik zeker dat dit verhaal herkenbaar is voor veel meer grootouders. Dat we er zo weinig over horen komt omdat het onderwerp met schaamte is omgeven. Oma’s zoals ik lopen er niet mee te koop dat ze van de kleinkinderen zijn afgesneden. Wij vertellen liever niet dat we ze op hun verjaardag geen cadeautjes mogen geven.” (…) Ondanks het gevoel van schaamte waar Els de Groen mee worstelde, bereikte ze onlangs het punt waarop ze niet anders kon dan ermee uit de kast te komen. Dat was om precies te zijn op het moment waarop ze de hoop verloor dat het ooit nog goed zou komen. (…) In de ons omringende landen zijn er omgangsregelingen, speciaal voor situaties waarin de relatie tussen ouders en kinderen is verstoord, legt ze uit, maar Nederland heeft zo’n regeling niet: “Bij ons is het echt nog een taboe – niemand praat erover. Binnenkort komt er weliswaar een wet die het grootouders en kleinkinderen gemakkelijker moet maken om elkaar te zien, maar daarvoor moet je dan wel eerst een gang naar de rechter maken. Bovendien blijft het voor ouders in die nieuwe situatie mogelijk om de band tussen grootouders en kleinkinderen te betwisten, waardoor zo’n rechtsgang het conflict wellicht eerder verslechtert dan verbetert.”
Lees hier het interview in de krant
Lees hier het interview in Word
Kijk hier naar de presentatie
Meer over ‘Even kaas halen’
Meer over Els de Groen bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Je gedichten lijken gemakkelijk en vlot geschreven, soms als vrij vers, soms met eindrijm.» – Cora de Vos

Els 4Over ‘Wakker vallen’ en ‘Hebben mollen weet van zonsondergangen?’ van Els de Groen op Meander, 6 juli 2023:
(…) ‘Elk gedicht ontstaat uit een ingeving, een intrigerende gedachte die zich aan me opdringt en me pas weer loslaat als ik er vorm aan gegeven heb. Hoe origineel de gedachte ook is, vorm is cruciaal. Poëzie is muziek en moet vloeien. In een gedicht over de zee heb ik middenrijm gebruikt om de golfslag hoorbaar te maken, maar er is ook poëzie die zich niet leent voor rijm. Verder speel ik graag met woorden en klanken. Taal is een onuitputtelijke bron.’ (…) ‘Ik ben poëzie gaan schrijven toen ik tijdens de Balkanoorlog door Joegoslavië reisde. Ik kon mijn verbijstering niet ophouden tot ik mijn boek had voltooid. Ik moest mijn gedachten ordenen; poëzie is de trap naar het diepst van je ziel. Die filosofische component is voor mij altijd heel belangrijk. Niet voor niets is mijn lievelingsdichter Wisƚawa Szymborska. Maar ook haar humor waardeer ik. Onbevangen blijven is moeilijk, maar relativeren verlicht. De mooiste definitie van humor vind ik: als je toch moet lachen.’ (…)
Lees hier het interview ‘Poëzie is de trap naar het diepst van je ziel’ op Meander
Meer over ‘Wakker vallen’
Meer over ‘Hebben mollen weet van zonsondergangen?’
Meer over Els de Groen bij Uitgeverij In de Knipscheer

Drie gedichten bij de presentatie van ‘Even kaas halen’

VoorplatKaas-75Op de presentatie van ‘Even kaas halen’ van Els de Groen in de Pletterij, 6 juli 2023:
Bij de presentatie van de novelle ‘Even kaas halen’ in de Pletterij op 2 juli 2023 las auteur Els de Groen drie gedichten rijmend met het thema van ‘Even kaas halen’. De gedichten zijn getiteld ‘Toneel’, ‘Ja hoor’ en ‘Vragen’. Het gedicht ‘Ja hoor’ werd op 6 juli 2023 ook gepubliceerd in Meander, het Literair e-magazine voor Nederlandstalige poëzie bij een interview dat Cora de Vos met haar had over haar verschenen bundels ‘Wakker vallen’ en ‘Hebben mollen weet van zonsondergangen?’ Op haar vraag ‘Over toekomst gesproken, wat kunnen we nog van jou verwachten, welke schrijfplannen heb je?’ volgt dit antwoord van Els de Groen: ‘Er zijn al veel nieuwe gedichten, maar met Even kaas halen heb ik de voorrang aan proza gegeven. Even kaas halen is een novelle en het deels autobiografische verhaal van een oma die het contact met haar kleinkinderen heeft verloren. Een afschuwelijke ervaring waarvan ik ziek ben geweest, nog ben. Alleen al in Nederland heb ik zo’n twintigduizend lotgenoten. Geen grootouder praat er graag over, waardoor het nog moeilijker wordt het taboe te doorbreken. In onze samenleving wordt veel geappt en gechat, maar te weinig gesproken. We moeten taliger worden en vooral de tijd daarvoor nemen.’
Lees hier de drie gedichten
Lees hier het interview in Meander
Kijk hier naar de presentatie
Meer over ‘Even kaas halen’
Meer over Els de Groen bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Een diagnose die voelt als een aanrijding waarbij de dader is doorgereden.» – Els de Groen

VoorplatKaas-75Over ‘Even kaas halen’ van Els de Groen in inleiding Jeugdland bij de presentatie, 4 juli 2023:
Voor de presentatie van ‘Even kaas halen’ op 2 jujli 2023 schreef Els de Groen een inleiding (Jeugdland), die niet in de novelle werd opgenomen, en waarin ze iets meer prijs geeft van haar persoonlijke biografie achter ‘Even kaas halen’. “(…) In ‘Grootbrengen door kleinhouden’ laakt Prof. dr. Lea Dasberg de ontdekking van het kind als Kind ten tijde van de Verlichting. Het leidde tot mooie dingen als afschaffing van de kinderarbeid, formulering van kinderrechten, het ontstaan van kinderboeken en kindgericht onderwijs. Maar het leidde ook tot Jeugdland, waarin kinderen werden geïsoleerd van een grotemensenwereld waar ze – isolement of niet – sowieso deel aan hadden en mee moesten leren omgaan. Kleinhouden door isoleren is de slechtste manier van grootbrengen. (…) Alleen, heb ik het recht Jeugdland te bekritiseren, ik, een grootouder die geen contact met haar kleinkinderen meer heeft? (…) Ik kwam erachter dat de goeden niet altijd wonnen en de boeven niet altijd gepakt werden, zoals in de kinderboeken van 60 jaar geleden. Van schrik werd ik een wereldverbeteraar. (…) Zo’n moeder is erg vermoeiend. Niet elke kind begrijpt dat. Zeker niet als ze, zoals onze dochter, ernstige problemen krijgt en haar eigen wereld krimpt tot een ziek kind thuis dat de rest van de wereld op afstand zet. Ook ons, haar ouders, op afstand zet, wanneer een psychotherapeut ons in onze afwezigheid diagnosticeert als de oorzaak van haar problemen. Een diagnose die voelt als een aanrijding waarbij de dader is doorgereden. Dit aspect heb ik uit mijn boek ‘Even kaas halen’ weggelaten. Het is mijn verhaal en elk ouder-kind conflict is weer anders. Alleen de gevolgen zijn eender: verdriet, frustraties, schaamte. (…)”
Lees hier de inleiding Jeugdland
Kijk hier naar de presentatie
Meer over ‘Even kaas halen’
Meer over Els de Groen bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Literatuur kan misschien het begin van een dialoog zijn die in het recht onmogelijk lijkt.» – Peter de Rijk


Over ‘Even kaas halen’ van Els de Groen in Pletterij op YouTube, 3 juli 2023:
Op 2 juli 2023 presenteerde Els de Groen haar nieuwe boek ‘Even kaas halen’ in De Pletterij met als thema grootouders die hun kleinkinderen niet mogen zien. De uitzending begint met een fragment uit de documentaire ‘Hollandse Zaken – Je kleinkind nooit meer zien’, die Omroep MAX in 2021 uitzond. Els de Groen leest daarna een inleiding ‘Jeugdland’ (00.22.20 op de tijdlijn), om 00.29.50 gevolgd door een interview met Peter de Rijk over haar boek. “We hebben de mond vol van kinderrechten, maar tegelijkertijd vertrappen we die. (…) De verhouding tussen grootouders en hun eigen kind zijn vaak zo gepolariseerd dat de kleinste vergissing wordt gezien als een doelbewuste actie. (…) De kleinkinderen zijn de belangrijkste acteurs in het verhaal.” Vanaf 00.43.20 leest Els de Groen drie gedichten. Om 00.48.05 begint een door Peter de Rijk geleid debat met mr. Peter Prinsen, voormalig advocaat familie- en jeugdrecht en drs. Truus Barendse-Cornelissen, secretaris van Stichting KOG (Kinderen – Ouders – Grootouders). Het ‘motto’ van Peter Prinsen (de dichtregel van Martinus Nijhof ‘Er staat niet wat er staat’) wordt door hem toegepast op wetsontwerp artikel 377A waarin enerzijds staat dat grootouders niet meer hoeven te bewijzen dat ze in een persoonlijke betrekking tot het kleinkind staan, maar anderzijds in de Memorie van Toelichting op het wetsontwerp worden teruggefloten omdat die ‘gunst’ door belanghebbenden kan worden weerlegd. Ook Truus Barendse kan weinig hoop bieden: “Jeugdzorg kan eigenlijk niets doen voor grootouders.” Op de vraag van Els de Groen: “Is er voor grootouders een weg te gaan naar hun kleinkinderen” antwoordt Peter Prinsen: “Nee, die weg is er niet.” Vanaf 1.17.30 krijgen twee vragenstellers uit de zaal het woord. André Oosterwijk en Nico Kussendrager.
Lees hier de inleiding van Els de Groen ‘Jeugdland’
Lees hier de drie gedichten die Els de Groen voorlas tijdens de presentatie
Klik hier voor het in de presentatie aangekondigde interview in Meander door Cora de Vos
Meer over ‘Even kaas halen’
Meer over Els de Groen bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Ze formuleert precies en weet emoties prachtig te verwoorden.» – Jan Stoel

VoorplatKaas-75Over ‘Even kaas halen’ van Els de Groen op Bazarow, 20 juni 2023:
(…) Drie vrouwelijke personages staan centraal: Anne van eenenzeventig jaar, Emma van veertig jaar en Femke van negen jaar. De Groen heeft met subtiliteit en gevoel dit verhaal geschreven. Het wordt verteld vanuit het perspectief van de drie vrouwelijke hoofdpersonages. Dat brengt deze vrouwen dichtbij. (…) De auteur zoomt in op hun gevoelens en het psychologisch proces dat ze doormaken. (…) Verdriet, gemis en onmacht zijn drie belangrijke thema’s in deze novelle. (…) Afstand en nabijheid zijn twee elementen die in het verhaal terugkeren. (…) Els de Groen beschrijft nauwkeurig wat de drie vrouwen doormaken en zet de verbeeldingskracht van de lezer aan het werk. De vorm van de novelle, de vertelde tijd is zes weken, maakt dat helder: inleiding, eerste kennismaking tussen Femke en Anne, eerste verdieping en opbouwen van de spanning, uitwerking van de intrige, climax van het verhaal en inzicht/ontknoping. De Groen bouwt de personages zorgvuldig op en zorgt ervoor dat de spanning opgevoerd wordt. Ze formuleert precies en weet emoties prachtig te verwoorden. (…) Je voelt aan alles dat ‘Even kaas halen’ meer dan een novelle is en een diepere laag heeft. (…) Het is een gesublimeerd verhaal van wat haar zelf is overkomen. Het houdt ons een spiegel voor. Dit is een pakkend boek dat je raakt, inzicht geeft en laat zien dat praten kan helpen om een oplossing te vinden voor iets dat diep zit.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Even kaas halen’
Meer over Els de Groen bij Uitgeverij In de Knipscheer