Tag: faction

«Om een mooi verhaal te krijgen – en dat is ‘Urbina’ – is ook fantasie nodig, en daarover beschikt de schrijver in ruime mate.» – Adriaan Vermeulen

Over ‘Urbina’ van Eric de Brabander op Conserves Leessite, 3 augustus 2024:

Rond 1929 wonen er op Curaçao – what’s new – veel Venezolanen, legaal en illegaal. Vaak gevlucht voor het regime van Gómez. Veelal werken zij bij de raffinaderij, voor een schamel loontje. Een staking is niet ondenkbaar. Ook zou het eiland, dat was eerder gebeurd, kunnen gaan dienen als uitvalsbasis voor een bewapende beweging die Venezuela zou moeten verlossen van zijn wrede president. Henri Deterding heeft de Nederlandse regering hier diverse keren voor gewaarschuwd, (…) maar Nederland reageert lauw. En dan wordt het 8 juni 1929. Minstens honderd Spaanssprekende mannen luisteren naar de laatste instructies van Rafael Urbina, die 45 mannen aanwijst die in de laadbakken van vrachtwagens moeten plaatsnemen. De rest verdeelt hij over een groep die naar de olieraffinaderij gaat en een die zich verspreidt over strategische plekken in de stad. Het doelwit, Fort Amsterdam, waar wapens en geld te halen zijn, is in no time overmeesterd. Er vallen enkele doden en gewonden. De overvallers vluchten met het schip de Maracaibo naar Venezuela. (…)  Het is voor Nederland, officieel bevriend met Venezuela, een blamage. (…) De Brabander baseert zijn roman op feitelijke gebeurtenissen en personen. Maar om een mooi verhaal te krijgen – en dat is ‘Urbina’ – is ook fantasie nodig, en daarover beschikt de schrijver in ruime mate. Het genre is faction gaan heten: een mengeling van facts en fiction. ‘Urbina’ is een geslaagde en boeiende roman, alweer de zevende van de waarschijnlijk productiefste auteur van het eiland.

Lees hier verder
Meer over ‘Urbina’
Meer over Eric de Brabander bij In de Knipscheer

«Deze roman zorgt voor een periode van leesgeluk.» – Peter de Rijk

Over ‘Urbina’ van Eric de Brabander in Pletterij, 3 februari 2024:

(…) Het scala aan onderwerpen waarover Eric de Brabander schrijft is enorm divers. Het gaat van kwakzalverij tot de arbeidersstaking van 1969 te Curaçao, een schipbreuk in 1678 of de kaping van een Portugees passagiersschip in 1961. Maar evengoed over de experimenten op mensen tijdens de Tweede Wereldoorlog als over een Favre-Leuba, een zeer bijzonder Zwitsers polshorloge. Opvallend vaak schetst hij het lot van de kleine man als speelbal van aardse zaken. (…) Curaçao vormt het middelpunt van onze aarde, blijkt uit de boeken die De Brabander schreef. Het is de spil waarom alles draait. De geschiedenis, met name alle opstanden, revoluties en kapingen die De Brabander beschrijft zijn de katalysator waardoor zijn verhalen op gang komen. (…) In ‘Urbina’ is een couppoging van groot belang. Deze keer koos de auteur voor Venezuela als speelveld. (…) De Brabander weet met een paar regels niet alleen de arrogante en latente houding van Nederland te schetsen, maar zorgt meteen voor suspense die je het best kunt omschrijven met de titel van zijn verhalenbundel ‘Het geluid van naderend onweer’. (…) Wie betrokken raakt, wordt slachtoffer, zoals zo vaak in De Brabanders oeuvre. Dat levert een spannende roman op, maar evengoed een gedreven geschiedenis van het Caribisch gebied dat voor menig Nederlandse lezer onbekend terrein genoemd mag worden. Dat Venezuela zo dicht in de buurt van Curaçao lag en dat men daarvan in 1929 meer bewust had moeten zijn, net als nu, wist ik niet. (…) Als kenner van de Cariben, en de geschiedenis daarvan, weet hij van de hoed en de rand. Het heeft hem ontnuchterd, zoals blijkt uit de regel: ‘Hij besefte dat een mens altijd op zoek is naar een geluk dat groter is dan dat wat hem toekomt.’ Wellicht is het daarom juist raadzaam zijn boeken te gaan lezen, en te beginnen met ‘Urbina’. Deze roman zorgt voor een periode van leesgeluk en het totaal vergeten van je omgeving. En wie langer wil genieten kan zijn hele oeuvre gaan verorberen.
Lees hier verder
Meer over ‘Urbina’
Meer over Eric de Brabander bij Uitgeverij In de Knipscheer

«**** Over een revolutionair geteisterd door leegheid.» – Jan Stoel

Over ‘Urbina’ van Eric de Brabander op Bazarow, 25 januari 2024:

(…) De Brabander is erin geslaagd om op basis van feiten een meeslepend en spannend verhaal te componeren waarin Rafael Simón Urbina Lopez (1897-1950) centraal staat. Lopez  was een Venezolaans politiek leider en revolutionair, die onder meer streed tegen het dictatoriale regime van Juan Vicente Gómez(1857-1935). Het mooie van deze vorm van fictie is dat de geschiedenis echt tot leven komt door het vertelperspectief van de personages. De leemtes tussen de feiten vult de auteur op met fictie. De Brabander weet daarbij in zijn verhaal met als grote thema’s eerlijkheid en gelijkberechtiging mooi het evenwicht te bewaren. (…) Door het leven van Urbina te volgen, in diens hoofd te kruipen en zijn gedachten te volgen, wordt de geschiedenis persoonlijker. Ook het perspectief van de andere hoofdrolspelers komt nadrukkelijk aan bod. Zo maak je kennis met hun motieven. Die afwisseling (ook in de plaats van handeling) geeft dynamiek aan de roman. (…) De Brabander schrijft soepel, filmisch, verwerkt de nodige humor in zijn verhaal en weet in een paar woorden een sfeer, een situatie of een personage neer te zetten. (…) Wat de roman echt doet beklijven zijn de parallellen die je ziet tussen verleden en heden. (…)
Lees hier de recensie
Meer over ‘Urbina’
Meer over Eric de Brabander bij Uitgeverij In de Knipscheer

«De schrijver beschikt in ruime mate over fantasie.» – Ko van Geemert

Over ‘Urbina’ van Eric de Brabander in Amigoe/Ñapa,  13 januari 2024:

Rond 1929 wonen er op Curaçao – what’s new – veel Venezolanen, legaal en illegaal. Vaak gevlucht voor het regime van Gómez. Veelal werken zij bij de raffinaderij, voor een schamel loontje. Een staking is niet ondenkbaar. Ook zou het eiland, dat was eerder gebeurd, kunnen gaan dienen als uitvalsbasis voor een bewapende beweging die Venezuela zou moeten verlossen van zijn wrede president. Henri Deterding heeft de Nederlandse regering hier diverse keren voor gewaarschuwd. Curaçao beschikt zeker niet over voldoende mankracht en wapens om hier tegen op te kunnen treden, maar Nederland reageert lauw. En dan wordt het 8 juni 1929. Minstens honderd Spaanssprekende mannen luisteren naar de laatste instructies van Rafael Urbina, die 45 mannen aanwijst die in de laadbakken van vrachtwagens moeten plaatsnemen. De rest verdeelt hij over een groep die naar de olieraffinaderij gaat en een die zich verspreidt over strategische plekken in de stad. Het doelwit, Fort Amsterdam, waar wapens en geld te halen zijn, is in no time overmeesterd. Er vallen enkele doden en gewonden. De overvallers vluchten met het schip de Maracaibo naar Venezuela. (…) Het is voor Nederland, officieel bevriend met Venezuela, een blamage. (…) De Brabander baseert zijn roman op feitelijke gebeurtenissen en personen. Maar om een mooi verhaal te krijgen – en dat is ‘Urbina’ – is ook fantasie nodig, en daarover beschikt de schrijver in ruime mate. Het genre is faction gaan heten: een mengeling van facts en fiction. ‘Urbina’ is een geslaagde en boeiende roman, alweer de zevende van de waarschijnlijk productiefste auteur van het eiland.
Lees hier de recensie
Meer  over ‘Urbina’
Meer over Eric de Brabander bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Heel degelijke roman over verzwegen feiten.»

Opmaak 1Over ‘Zwijgplicht’ van Theo Stokkink in Winq., nr. 88, mei 2018:

In het Amsterdam van net voor de Eerste Wereldoorlog probeert notaris Theo Borret zijn homoseksualiteit zo goed mogelijk verborgen te houden. Schaamte voelt hij niet echt, maar wel sociale druk en het gevaar van de nieuwe wet, artikel 248bis, die minderjarigen moet beschermen tegen zedenbederf – trek hier een ironische wenkbrauw op. Misschien dat een huwelijk voor de schone schijn een oplossing is, al was het maar met zijn huishoudster, die na een korte periode in de prostitutie ongewenst zwanger is geworden. Dan verzeilt een Belgisch gezin, op de vlucht voor de oorlog, in Theo’s leven. ‘Zwijgplicht’ is een kruising tussen een faction-roman – de historisch correcte details zijn overal! – en een familiegeheimenroman. In dit geval de familie van de auteur, want Theo Stokkinks moeder kwam er pas laat achter dat zij geadopteerd was. Het resultaat van deze kruising is een ouderwets vertelde maar heel degelijke roman. in de knipscheer, 442 pagina’s, 24,50 euro
Lees hier de recensie
Meer over ‘Zwijgplicht’
Meer over Theo Stokkink bij Uitgeverij In de Knipscheer