Tag: familie

«Afgeronde en geslaagde roman.» – Arjen van Meijgaard

Over ‘Op alles wat ik ben’ van Peter WJ Brouwer op Tzum, 10 mei 2024:

(…) Ellen, de hoofdpersoon, groeit op in de jaren ’80, de tijd waarin het geloof langzaam zijn invloed begint te verliezen in de samenleving. Maar niet in het gezin van Ellen, waar haar strenge en weinig empathische moeder de scepter zwaait. (…) Buitenshuis en op school voelt ze zicht vrij en zonder zich bewust af te zetten, komt ze op een dag aanzetten met een vriendje uit een heel ander milieu. (…) Het botst en wringt met het katholieke milieu van Ellen. Haar moeder verzet zich tegen de ontluikende vrijgevochten gedachtes van haar dochter. (…) Maar bij Ellen is een zaadje geplant. (…) Het verhaal springt door de tijd, van halverwege de jaren ’80 naar tien jaar later en het laatste deel speelt in 2015, wanneer Ellen getrouwd is en zelf kinderen heeft. Haar nieuwsgierige houding uit haar tienerjaren hebben haar tot een freelance journaliste gemaakt, geïnteresseerd in maatschappij en politiek. Wat ooit gezaaid werd, oogst ze nu. (…)  ‘Op alles wat ik ben’ geeft een mooi tijdbeeld van het einde van de vorige eeuw. Maar bovenal laat Brouwer zien dat we, net als Ellen, constant aan het puzzelen zijn met stukjes uit ons verleden om er een volledige ‘ik’ van te maken. Het zijn stukjes die door anderen worden aangereikt, subtiel op tafel zijn gelegd of plotseling boven komen drijven. Zie daar maar eens een passend geheel van te maken. Het is de auteur in ieder geval gelukt er een afgeronde en geslaagde roman mee te maken.

Lees hier de recensie
Meer over ‘Op alles wat ik ben’
Meer over Peter WJ Brouwer bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Uiteindelijk brengt die zoektocht haar bij de rechts-populistische politiek.» – Marjon Nooij

Interview met Peter WJ Brouwer over ‘Op alles wat ik ben’ opBazarow, 3 mei 2024:

(…) “Ik zou vanuit het perspectief van een meisje schrijven. Ik had dat nodig om afstand te nemen, objectief te kunnen waarnemen. Niet emotioneel in mijn eigen verhaal verstrikt te raken. Ik besloot te schrijven over een meisje, later een volwassen vrouw, die gebukt gaat onder de kuren en de willekeur van een dominante moeder. Dat was het uitgangspunt.” (…)  “Een adolescent gaat gebukt onder de manipulatieve kanten van een stel volwassenen, daar komt het op neer. Maar uiteindelijk zijn zij marionetten in een groter geheel, en de kerk speelt daarin een dubieuze rol. Bepaalde zaken komen niet aan het daglicht of worden onder het tapijt geveegd. Gaandeweg wordt duidelijk dat het te maken heeft met cultureel en politiek fanatisme. Dat is ook de zoektocht waar Ellen haar verdere leven mee zoet is.” (…) Uiteindelijk brengt die zoektocht haar bij de rechts-populistische politiek. “Klopt. Ik was aanvankelijk helemaal niet van plan om actualiteiten te benoemen, laat staan om een historische roman te schrijven. Maar toen ik research deed, bleken zoveel zaken met elkaar vervlochten, waren er zoveel onvermoede verbanden, dat ik wel gedwongen werd om die een logische plaats binnen het verhaal te geven.” (…) “Nederland had, net als de heilige Bernadette van Lourdes, een eigen Maria-zieneres, Ida Peerdeman. Ik ontdekte dat deze vrouw, een historische figuur en bekendheid in Amsterdam, dezelfde was als een geloofsidolate ‘met speciale gaven begenadigde’ kloosterzuster in mijn eigen familie. Ik kende haar uit verhalen van mijn ouders, overigens niet in al te positieve zin. In mijn roman speelt een op deze persoon gebaseerde zieneres een veelzeggende rol. Tijdens verder onderzoek naar de historische context waarin ik mijn verhaal wilde plaatsen, deed ik nog een verrassende ontdekking, namelijk over een priesteroom en broer van mijn vader. Van daaruit leidde het spoor naar het wereldje van de zeer conservatieve katholieken en uiteindelijk naar de kring rond Thierry Baudet. De werkelijkheid is altijd weer absurder dan je haar verzint. Tegelijkertijd is ze logisch en begrijpelijk wanneer we haar met terugwerkende kracht bekijken. Achteraf is alles te begrijpen. Dat Mariavereringen een voedingsbodem bieden voor een politieke partij als Forum Voor Democratie, lijkt bizar. Maar de menselijke aard laat zich niet verloochenen.” (…).

Lees hier het artikel
Meer over ‘Op alles wat ik ben’
Meer over Peter WJ Brouwer bij Uitgeverij In de Knipscheer

Elechi Amadi – De slaaf. Roman

Elechi Amadi
De slaaf
Oorspronkelijke titel The Slave
Nigeria, Roman, Afrikaanse Bibliotheek
Vertaling Peter Abspoel
288 blz.,
ISBN 978 90-6265-421-5
Eerste uitgave 1995

De ‘slaaf’ uit Amadi’s roman is een jonge man die gediend heeft in het heiligdom van een lokale god, en die terugkeert naar zijn eigen dorp, om de steunpilaar te worden van zijn door tegenslagen geplaagde familie. Gehinderd door onduidelijkheid over zijn status als ex-slaag, door armoede en de vijandigheid van andere families, zet hij alles op alles om zijn doel te bereiken.

Elechi Amadi (Nigeria, 1934) vertelt in het Nawoord dat het verhaal te beschouwen is als een parabel. Het intense realisme tilt het verhaal echter boven het niveau van de parabel uit, en dwingt de lezer de dilemma’s en worstelingen van nabij mee te beleven.

«Nog beter dan Achebe is hij in staat een authentiek beeld e geven van het Afrikaanse dorpsleven.» – Jiliet Okonkwo in The Guardian

«Zijn volmaakte vakmanschap als romancier blijkt uit de zorgvuldig geconstrueerde plots, zijn stijl, zijn subtiele gebruik van dialogen, zijn meesterlijke hantering van spanning, verrassing en ironie, en last but nog least, zijn sublieme karaktertekening, vooral van Afrikaanse vrouwen.» – Wilfired F. Feuser

«Het beste wat je kunt doen als je een Afrikareiziger een culture shock wilt besparen, is hem of haar Amadi te laten lezen.» – Peter Abspoel in Raster