«‘Zwijgplicht’ geeft zicht op de keerzijde van fatsoen.» – Carinne Elion-Valter

Opmaak 1Over ‘Zwijgplicht’ van Theo Stokkink in Ponder*, nr. 42, juli 2018:
De roman ‘Zwijgplicht’ van Theo Stokkink speelt zich af in Nederland rond WO 1 en in de decennia daarna. De roman verhaalt over de zoektocht naar de eigen naam van een Belgisch vluchtelingenkind dat de aangenomen dochter is van een homoseksuele notaris en zijn vrouw, een voormalig prosituee. (…) ‘Zwijgplicht’ is gebaseerd op historische feiten. (…) Alleen goede daden vermochten de brug te slaan tussen wet en werkelijkheid. Zo was ieder in deze roman slachtoffer van het masker van orde en regelmaat dat de 19de en begin 20ste eeuw droeg. Het is daarom te prijzen dat Theo Stokkinks verhaal zicht geeft op de keerzijde van fatsoen.
*] Mededelingenblad van de Stichting ter bevordering der notariële wetenschap
Klik hier voor het artikel
Meer over ‘Zwijgplicht’
Meer over Theo Stokkink bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Een nieuw gezin.»

Opmaak 1Over ‘Zwijgplicht’ van Theo Stokkink in Boekenenzo in L’Homo, mei 2018:
We hebben een Nederlandse notaris, Duitse pacifist en Belgische oorlogsvluchteling met elkaar te maken? Gebaseerd op het verhaal van de moeder van de auteur die pas na het overlijden van haar vader ontdekt dat ze is geadopteerd.
Klik hier voor het oorspronkelijke bericht
Meer over ‘Zwijgplicht’
Meer over Theo Stokkink bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Heel degelijke roman over verzwegen feiten.»

Opmaak 1Over ‘Zwijgplicht’ van Theo Stokkink in Winq., nr. 88, mei 2018:

In het Amsterdam van net voor de Eerste Wereldoorlog probeert notaris Theo Borret zijn homoseksualiteit zo goed mogelijk verborgen te houden. Schaamte voelt hij niet echt, maar wel sociale druk en het gevaar van de nieuwe wet, artikel 248bis, die minderjarigen moet beschermen tegen zedenbederf – trek hier een ironische wenkbrauw op. Misschien dat een huwelijk voor de schone schijn een oplossing is, al was het maar met zijn huishoudster, die na een korte periode in de prostitutie ongewenst zwanger is geworden. Dan verzeilt een Belgisch gezin, op de vlucht voor de oorlog, in Theo’s leven. ‘Zwijgplicht’ is een kruising tussen een faction-roman – de historisch correcte details zijn overal! – en een familiegeheimenroman. In dit geval de familie van de auteur, want Theo Stokkinks moeder kwam er pas laat achter dat zij geadopteerd was. Het resultaat van deze kruising is een ouderwets vertelde maar heel degelijke roman. in de knipscheer, 442 pagina’s, 24,50 euro
Lees hier de recensie
Meer over ‘Zwijgplicht’
Meer over Theo Stokkink bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Schitterend.» – Elisabeth Marain

Opmaak 1Over ‘Zwijgplicht’ van Theo Stokkink door Elisabeth Marain in een e-mail aan de auteur, 15 april 2018:
Op vakantie in Frankrijk nam ik de tijd om jouw boek eindelijk te lezen! Ik vind het geweldig geschreven, boeiend, accuraat en met veel liefde voor de familie. Ik ben blij dat het verhaal van jouw moeder de beste invulling heeft gekregen. Jouw woord van dank in het boek is te veel eer bewezen aan mijn schuchtere poging om de bijzondere lotgevallen van de familie de Sobrie onder woorden te brengen. Gelukkig is dat nu wel en schitterend gebeurd. Ik hoop dat het boek veel aandacht zal krijgen, want ook de andere thema’s in het boek zijn dat waard.
Meer over ‘Zwijgplicht’
Meer over Theo Stokkink bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Knap geschreven verhaal.» – Mick K. Zwart

Opmaak 1Over ‘Jonker’ van Els Launspach voor NBD Biblion, 25 augustus 2015:
Veertiger Jonker Duivendal lijkt het allemaal te hebben: goed huwelijk, leuke kinderen, mooie, inspirerende baan, prachtig huis, sociaal leven. Weliswaar is zijn vader net overleden, maar zijn band met hem was gecompliceerd, dus of hij dat nou echt erg vindt? Toch is zijn dood het begin van het afbrokkelen van Jonkers zekerheden. Op professioneel vlak overspeelt hij zijn hand en ook binnen zijn familie en gezin blijkt dat de relaties anders in elkaar steken dan Jonker dacht of zou willen. Als houvast probeert hij een oud conflict in de familie te onderzoeken en op te lossen, maar dit zorgt er alleen maar voor dat hij nog meer losraakt. Knap geschreven verhaal waarin een persoonlijke geschiedenis, een familiegeschiedenis en een historisch aspect van Nederland, namelijk het politieke verleden van Nederland ten tijde van de politionele acties in Indonesië, mooi met elkaar verweven worden. Heldere taal, mooi neergeschreven details over natuur en andere waarnemingen.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Jonker’

Maryse Condé – Het valse leven

MARYSE CONDÉ
Het valse leven

Guadeloupe, Roman
Vertaling: Eveline van Hemert
Gebonden met stofomslag, 400 blz. € 22,50
ISBN 90-6265-389-8
Eerste druk 1994

Albert… hoe oud was hij toen? ongeveer twaalf… stond huilend in een hoek naar zijn vader te staren, en de mensen dachten dat hij huilde uit berouw omdat hij zijn vader zo vaak kwaad had gemaakt. Ze hadden geen idee dat de kleine jongen zich een eed zwoer. Dat hijn iet zo zou leven en sterven als Mano. Hij zou weggaan van de plantage. Ergens anders een nieuw leven beginnen

Albert houdt zijn woord: na jaren net als zijn vader op een suikerplantage te hebben gewerkt, vertrekt hij op een dag van Guadeloupe naar Panama, als kanaalarbeider. Daarmee begint een soms heroïsche, soms tragische, soms komische strijd tegen ‘het valse leven’, die we in dit boek over een spanne van vier generaties kunnen meebeleven. Albert wordt de stichter van een familie die in veel opzichten geslaagd is, maar toch verscheurd raakt, doordat ieder zich op eigen wijze probeert te wapenen tegen de valse streken van het leven. De imponerende daadkracht is moeilijk te scheiden van een wanhoop die hen drijft tot bezeten arbeid, tot roekeloos politiek activisme, of tot een vlucht in hersenschimmen, in een pose of in de dood…

Van alle twisten die de Caribische samenlevingen nog steeds verdelen, legt Maryse Condé in deze wonderlijke familiegeschiedenis de wortels bloot. De geschiedenis van de familie Louis is tevens die van de moeizame integratie van zwarte Antillianen in Frankrijk endie van de vorming van een sociale bovenlaag op de Antillen.

Maryse Condé (1937, Guadeloupe) publiceerde tal van romans, verhalen, toneelstukken en essays. Haar magistrale epos Ségou werd een internationale bestseller, en zoals Ségou geprezen is als de grote roman over Afrika, zo wordt Het valse leven nu al de Antilliaanse roman genoemd.

In Het valse leven neemt Maryse Condé de lezer mee van de stranden van Guadeloupe naar de modderige aarde van Panama, en van San Francisco’s Chinatown naar de betere buurten van La Pointe. Vol humor en genegenheid boekstaaft ze een familie die langzaam en met veel moeite opklimt op de maatschappelijke ladder.

Hoe kan zij het bloed van haar familie verloochenen? Het bloed van haar overgrootvader Albert, met zijn mooie tanden waarmee hij de hele wereld wel leek te kunnen opeten, die ging werken in Panama en die rijk werd, maar tenslotte ontdekte dat je voor geld niets kunt kopen. Dat van haar arme grootvader Jacob, die gekluisterd zat aan de planken vloer van zijn winkel; van haar oudoom Jean, de patriot, held en martelaar, wiens rijke bloed de bodem van Guadeloupe had doordrenkt. En tenslotte dat van haar moeder, diede wonden likte van al haar nederlagen en zich opvrat vanwege alle desillusies en uiteindelijk vluchtte naar de andere kant van de wereld.

Coco, de vertelster van deze familiegeschiedenis, verloochent haar bloed niet, maar ze maakt de dingen ook niet mooier dan ze zijn: ze is opzoek naar de waarheid over het leven van haar familieleden, en naar de redenen waarom die zo lang voor haar verborgen is gebleven.

De pers over Het valse leven
«Een verhaal van bijbels allure, een fantastisch epos, wreed en teder, dat vier generaties omvat. Een saga waarin de herinnering helder, dichterlijk en met liefde vorm krijgt.» – La femme actuelle

«Een omvangrijk en weergaloos boek.» – De Groene Amsterdammer

«Het mooiste boek dat van Condé in het Nederlands is verschenen.» – NRC Handelsblad (1994)

«Het valse leven is een weergaloze koestering van de regio en haar mensen. De roman heeft een enorme reikwijdte en diepgang. Dit is de Cariben in de twintigste eeuw.» – Aart G. Broek

«Na Derek Walcott en Toni Morisson mag de Nobelprijs voor literatuur nu dus ook naar Maryse Condé.» – EGO

«Het valse leven is een weergaloze koestering van de regio en haar mensen. De roman heeft een enorme reikwijdt en diepgang. Dat is de Cariben in de twintigste eeuw.» – Amigoe (Curaçao)

«Opnieuw is er van Maryse Condé een magistrale roman verschenen. En opnieuw maakt deze Caribische auteur de geschiedenis van een volk tastbaar aan de hand van lotgevallen van een familie die over de hele wereld uitwaaiert. Maar ditmaal is de uitvalsbasis niet het continent Afrika – zoals in het ambitieuze epost Ségou – maar haar geboorte-eiland Guadeloupe. Het valse leven is een genot om te lezen. Condé is in staat om in één zin een complex maatschappelijk proces haarscherp te projecteren op het gedrag van een personage.» – Onze Wereld