«Herinneringen aan boeken en schrijvers.» – Carel Peeters

VoorplatGoedegebuure-75Over ‘Door de jaren heen lezen’ van Jaap Goedegebuure op Carel Peeters’ Literaire Kroniek (nr. 987), maart 2022:
In het boek (…) ‘Door de jaren heen lezen’ haalt Jaap Goedegebuure in zijn hoedanigheid van liefhebber, criticus en emeritus hoogleraar in de Nederlandse letterkunde in Leiden herinneringen op aan boeken en schrijvers. (…) Een van de vuriger stukjes gaat over zijn liefde voor Emma Bovary, de romantisch-overspelige hoofdpersoon van Flauberts roman. (…) Niet minder is de liefde die Goedegebuure voelt voor Maria Magdalena, de ‘boezemvriendin van Jezus’. (…) Wat zorgt er voor dat Goedegebuure zo voor Emma Bovary en Maria Magdalena valt? Waarom geeft hij zo hoog van ze op? Waarom sluit hij ze met enige ironie en pathetiek in zijn hart? Waarom laat hij zich zo door hen gevangen nemen? (…) Jaap Goedegebuure zou in een langere verhandeling kunnen onderzoeken wat zijn liefde voor Emma Bovary opwekt: haar verlangen naar een groots en meeslepend leven, de spanning bij het overspel, haar overgave, de manier waarop ze zowel naïef als sluw is? Hij zou erkennen dat ze een beetje pathetisch is, maar dat zou hij juist wel aantrekkelijk kunnen vinden. Zeker is dat Goedegebuure (met de nodige ironische melancholie) een zwak voor Emma heeft omdat ze een poging heeft gedaan om voluit te leven. Hij heeft affiniteit met haar streven en, laten we dat niet vergeten, met de sublieme manier waarop Flaubert die affiniteit oproept. Emma zou hem koud hebben gelaten als het verhaal op een tweederangs manier was verteld. (…)
Lees hier de kroniek ‘Hoezo verliefd op Emma Bovary?’
Meer over ‘Door de jaren heen lezen’
Meer over Jaap Goedegebuure op deze site

«Compact, ieder woord gewikt en gewogen. Geprezen om de zelfspot.» – Peter Bruyn

voorplatSneuKarmaOver ‘Sneu karma. Regenachtige reisverhalen’ van Joost Pollmann in Haarlems Dagblad, 19 juli 2021:
(…) Goed beschouwd gaat het minder om de ‘avonturen’ die de reiziger meemaakt de dan om de wijze waarop Pollmann het beschreven heeft. Compact, ieder woord gewikt en gewogen. Clichés en gemeenplaatsen ontwijkend. Liever één treffend voorbeeld dan een uitgebreide analyse om een bepaalde situatie te karakteriseren. (…) Her en der is ‘Sneu Karma’ reeds geprezen om de zelfspot waarmee de auteur zichzelf portretteert. (…) Hoe ‘economisch’ Pollmann ook schrijft, een kleine luxe of franje permitteert hij zich: Zijn regelmatige flirts met de wereldliteratuur. Nabokov, Eliot, Pamuk, Céline en tal van andere schrijvers komen voorbij. «Tja, dat is de wereld waarin ik leef. Die associaties met schrijvers zijn er voortdurend. En op een goed gekozen plek vind ik dat ook mooi. Toen ik terug kwam uit Afrika en met terugwerkende kracht die Angst voelde, toen voelde ik mij echt verbonden met Céline. De literatuur is mijn biotoop… .»
Lees hier de recensie
Meer over ‘Sneu karma’
Meer over Joost Pollmann bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Geprezen omwille van de vaart, de humor en de fijne taal.» – Kees de Kievid

VoorplatRegensoldaten-75Interview met Kristien De Wolf n.a.v. ‘Regensoldaten’ op Boekenbijlage, 17 juli 2021:
(…) ‘Regensoldaten’, dat in 2021 uitkwam, werd in recensies geprezen omwille van de vaart, de humor en de fijne taal in het boek. (…) «Op ‘Regensoldaten’ komen er soms heftige reacties. Sommige lezers vragen of alles wel goed is met me of ze vinden me wreedaardig en blijken ontstemd omdat ik Magda niet gered heb. Iemand zei zelfs: had je haar niet wat kunnen coachen? Maar zo werkt dat niet. Het is al bijna zoals mensen boos kunnen zijn op God omdat hij een ramp had kunnen tegenhouden en dat niet gedaan heeft. Maar ‘Regensoldaten’ had niet anders kunnen aflopen, echt niet. Er is geen leven zonder pijn en dus is er ook geen verhaal als er geen pijn of gemis of verlangen is, en dat spartelen van alles en iedereen, zowel personages als lezers, dat moet dan maar. Dat heb ik er graag voor over, zeg maar, voor het leven én voor de verhalen. (…) Humor is een relativerend principe. Je kunt niet uitvergroten zonder tegelijk afstand te nemen. Net dat maakt het leven draaglijk. Zo kan je het over pijnlijke dingen hebben. Ironie, ook een vorm van humor, veinst onwetendheid, schort het oordeel op en maakt aldus de opening om veel bloot te kunnen leggen. Ik vind beiden, humor zowel als ironie, onmisbaar in het leven, en dus ook in de literatuur.(…)
Lees hier het gehele interview door Kees de Kievid
Meer over ‘Regensoldaten’
Meer over Kristien De Wolf bij Uitgeverij In de Knipscheer

Cor Gout over het kortverhaal ‘Zwavelmans’ van Kristien de Wolf

CovervoorRotgelukDef.inddOver ‘Zwavelmans’ uit ‘Rotgeluk’ van Kristien De Wolf op Not just Hemingway, 6 juni 2018:
In Not just Hemingway, een podcast over het korte verhaal van Dieuwke van Turenhout, praat auteur en Extazeredacteur Cor Gout over het schrijven van korte verhalen en in het bijzonder over het verhaal ‘Zwavelmans’ uit de in de Extazereeks van Uitgeverij In de Knipscheer verschenen debuutbundel ‘Rotgeluk’ van Kristien De Wolf.
Luister hier of hier naar de podcast
Meer over Kristien De Wolf op deze site

Hans van Pinxteren – Moord in de onvoltooide tijd. Verhalen

Hans van Pinxteren
Moord in de onvoltooide tijd
Verhalen
Paperback met flappen 80 blz.,
ISBN 90-6265-107-0
Eerste uitgave mei 1983

Moord in de onvoltooide tijd is niet zomaar een thriller. De actie speelt zich namelijk af in het illusionaire vlak, op de rand van het bewustzijn van Vanheim, hoofdpersoon en tevens verteller van het verhaal.
Vanheim verkeert in een crisis. Hij ervaart het leven van alledag als te mechanisch – hij moet functioneren binnen een apparaat dat niet alleen de richting van zijn handelen, maar ook van zijn denken bepaalt – en hij weigert in deze structuren de hem voorgeschreven rol te spelen. In de figuur van de regisseur personifieert hij het automatisme binnen deze maatschappij.
De vijf verschillende verhalen die Vanheim in Moord in de onvoltooide tijd vertelt, brengen hem steeds meer tot een eigen vorm van denken en spreken. In de ervaring met anderen, ontmoetingen met o.m. de persoon Artaud, experimenteert hij met taal, de regens en de vormen die hem niets meer zeggen. Artaud’s stem wordt in de loop van de vijf verhalen, die zich tezamen laten lezen als één cyclisch verlopend gedicht in proza, tot de tweede stem van Vanheim. Het is deze figuur waarmee Vanheim zijn tegenstander, de regisseur, uiteindelijk schaakmat zet.

Hans van Pinxteren vertaalde werk van o.m. Arthur Rimbaud, Gustave Flaubert en Antonin Artaud. In 1980 werd hem de Martinus Nijhoffprijs toegekend.
Als dichter manifesteerde hij zich met de bundels Verstuivend gebied (1979) en Vluchtig schuinschrift (1981). Moord in de onvoltooide tijd is zijn eerste prozaboek.
Meer over Hans van Pinxteren