Expositie ‘Statia Song’ vanaf vrijdag 1 april 2022 in GalleryWM Amsterdam

JEANETTE_STASIA_COVER-75LICHTSTATIA SONG is een fotografische ode aan de mensen van Sint-Eustatius, een Caribisch eiland van 21km2 dat gewoonlijk Statia wordt genoemd. Het eiland heeft een roerige geschiedenis als centrum van koloniale handel in vroeger eeuwen en als speelbal in koloniale oorlogen. Nu raast de geschiedenis weer over Statia heen, met migratie en globalisering. Rond de eeuwwisseling telde het eiland ca. 2000 inwoners, overwegend oude Statiaanse families met Afrikaanse wortels. Sindsdien is het inwonertal bijna verdubbeld door immigratie, vooral uit omringende landen. Bovendien kwam Statia in 2010 onder Nederlands bestuur en verscheen er een nieuwe toplaag van Nederlandse ambtenaren en zakenlieden. De oude Statiaanse families vormen nu getalsmatig een minderheid op Statia en hun traditionele leefwijze valt uiteen. Jeanette Bos belandde in 1996 op Statia en het was liefde op het eerste gezicht. Sindsdien verblijft ze er vrijwel jaarlijks zes weken tot zes maanden. De Statianen hebben haar opgenomen in hun leven en zij zijn familie geworden, ze hebben haar leren zingen en muziek maken, ze hebben haar lid gemaakt van de traditionele string band en van een groepje vrouwen dat bij de mensen thuis gaat zingen in de wakes voor een begrafenis. Ze mocht hun intieme leven meeleven en fotograferen. STATIA SONG is een lied in foto’s dat het leven van de Statianen bezingt. De expositie is te zien van 1 t/m 30 april. GalleryWM (Gallery WM, Elandsgracht 35 1016 TN Amsterdam) is geopend op woensdag t/m zaterdag van 13 tot 18 uur.
Kik hier voor de uitnodiging voor de opening op 1 april
Klik hier voor een toelichting op de expositie
Meer over ‘Statia Song’ en Jeanette Bos bij Uitgeverij In de Knipscheer

«The book feels like a celebration of marriage, love and family combined with optimism.» – Jessica de Abreu

Voorplat2de druk-75Over ‘Trouwportretten: Surinaamse voorouders in beeld’ van Lucia Nankoe en Jean Jacques Vrij in Foam Magazine, juli 2021:
Foam Magazine besteedt in een overzicht aandacht aan een vijftal publicaties over historische fotografie in Suriname, waarvan ‘Trouwportetten’ het meest recent is. «In ‘Wedding Portraits: Surinamese Ancestors Portrayed’, Lucia Nankoe compiled pictures from the period 1845–1950 which portray Surinamese bridal couples. The book feels like a celebration of marriage, love and family combined with optimism that within photography during colonialism was not only made by and/or for the colonisers (eyes). It was written: ‘A wedding involved not only a party but also a photo, initially only in the colonial elite, but later photography also came within the reach of the middle class.’ The photos are derived from private family collections, and include their stories. It is captured with at least the couple’s names and important dates. Nankoe’s initiative reminds us of the warmth and understanding that there was love, family, humanity in times we might not think to expect it.» [Initiated and compiled by Lucia Nankoe, Uitgeverij In de Knipscheer Haarlem, sewn bound, oblong, 257 mm x 178 mm, full colour print, with more than 130 photo’s, € 24,50. Also available in Paramaribo at Vaco and the Johan Adolf Pengel International Airport.]
Foam Magazine is een internationaal Engelstalig fotografietijdschrift, sinds 2001 is een publicatie van Foam Fotografiemuseum Amsterdam. Het wordt gedistribueerd in 25 landen.
Klik hier voor enkele pagina’s uit het artikel
Klik hier voor de bij het artikel geplaatste dubbelpagina uit ‘Trouwportretten’
Meer over ‘Trouwportretten’

«Hoge mate van sociale betrokkenheid en liefde voor het Limburgse land en haar bewoners.» – Marjo van Turnhout

VoorplatLichtverkoper-75Over ‘De Lichtverkoper’ van Ton van Reen op Leestafel, 26 mei 2021:
‘Ik heb nog nooit gehoord dat iemand een schat in de schoot geworpen krijgt. Dat zal ook nooit gebeuren. Wie niets heeft, krijgt nooit wat. Zelfs al bidden de mensen de sterren uit de kroon van Onze-Lieve-Vrouwe-Sterre der Zee. Zelfs al werken ze zich het eelt op hun handen voor hun bazen. Voor rijkdom moet je geboren zijn in een rijk nest, en geslapen hebben in een wiegje met kant en als kind elke dag sinaasappels hebben gegeten. Wie geboren is in de sloppen, blijft zijn hele leven een arme luis.’ Dit is zo’n beetje de korte inhoud van dit verhaal, dat speelt aan het einde van de negentiende eeuw. Maastricht heeft in die tijd enkele grote fabrieken onder andere die van grootindustrieel Petrus Regout die een glasfabriek had en een aardewerkfabriek. (…) De twaalfjarige Caspar Marres is een van de kinderen die met zijn familie in de Cité (wijk van Maastricht) woont. Hij wil en kan bovenstaand citaat niet accepteren. (…) Gelukkig komt het met Caspar allemaal wel goed, maar dit boek vertelt het verhaal van die vele mensen die nooit in staat waren zich te ontworstelen aan de vreselijke armoe. (…)
Lees hier de recensie
Meer over ‘De Lichtverkoper’
Meer over Ton van Reen bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Magisch maar tegelijk heel filmisch: het is alsof je het allemaal kunt zien.» – Marjo van Turnhout

VoorplatHetMeer-75Over ‘Het Meer’ van Harman Nielsen op Leestafel, 31 maart 2021:
Diyan fotografeert. Niet zomaar wat kiekjes schieten, hij doet er echt moeite voor. (…) Die nacht is hij een bouwval binnengeslopen. Het zal ooit een fabriek geweest zijn, er zijn rijen boogramen, een ketelhuis en een hoge schoorsteen. (…) Eigenlijk wil hij foto’s maken met het licht van het ‘blauwe uur’, dat net na zonsondergang te zien kan zijn. Maar het is bewolkt, dat lukt dus niet. Dan maar wat foto’s maken, en een andere keer terugkomen. (…) Hij verlaat de fabriek, en zet thuis de foto’s over op de computer. Hij schrikt. Hij was immers alleen? Maar hij ziet toch echt een gezicht op die ene foto! Tenminste, hij ziet een hartvormige vlek, een breed voorhoofd, ongewoon hoge wenkbrauwbogen, bleke bolle wangen, wijd open ogen…. (…) De volgende avond is hij terug. Niet eens vanwege dat gezicht. Maar toen hij die foto maakte had hij een vreemd gevoel: de ruimte dijde uit, De muren verschoven. Er was ‘méér’ en dat wilde hij onderzoeken. Het gebeurt hem vaker: er is ‘iets’ op een bepaalde plek. Iets meer dan het oog ziet. En dat iets dat is wat hij wil vastleggen. Het magische van een plek, van een bepaald tijdstip. (…) Het is vooral de poëtische schrijfstijl waarmee Harman Nielsen een magische sfeer neerzet. Magisch maar tegelijk heel filmisch: het is alsof je het allemaal kunt zien. In de details zit een verklaring verscholen. (…) Een roman die net als ‘Mal’, dat Nielsen eerder schreef, ook goed gelezen kan worden door Young Adults.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Het Meer’
Meer over Harman Nielsen bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Hulde aan de auteur die het genre van magisch realisme binnen de Nederlandse literatuur doet herleven.» – Kees de Kievid

VoorplatHetMeer-75Over ‘Het Meer’ van Harman Nielsen op Boekenbijlage, 25 maart 2021:
Op een totaal verwilderd en verlaten terrein achter de duinen staat een vervallen fabriek. (…) De hoofdpersoon is Dyan, van Surinaamse afkomst, een twintiger en verwoed fotograaf. (…) Hij en wil rond en in de fabriek foto’s maken. Niet zomaar foto’s, maar hele bijzondere die iets toevoegen aan de werkelijkheid, “het meer”. (…) In het halfdonker maakt hij een aantal foto’s. Thuisgekomen, ontdekt hij dat er op de foto van een wenteltrap een meisjesgezicht te zien is. Dyan heeft ‘het meer’ gevonden! Hij raakt geobsedeerd door haar en wil haar vinden. (…) De omgeving die Nielsen beschrijft doet onwillekeurig denken aan de schilderijen van Carel Willink: een desolaat landschap met een eenzame persoon. Het lijkt zo realistisch, maar wat zit erachter verborgen? Zo ook in dit boek. (…) Horend bij het magisch realisme is de realistische beschrijving van verbeelding. Dat is eveneens het zoeken naar ‘het meer’ het proberen de realiteit te verbinden met het bovennatuurlijke. (…) Spannend mag dit werk zeker genoemd worden. De kans dat Dyan betrapt wordt, lijkt steeds groter te worden, zeker als hij een derde bezoek aan het terrein aflegt. De spanningsboog wordt steeds strakker gespannen, zowel inhoudelijk als in stijl. Wat zal de climax brengen? Dat weet Nielsen tot het laatst te bewaren met een verrassend (of toch niet) einde. Hulde aan de auteur die het genre van magisch realisme binnen de Nederlandse literatuur doet herleven. Een vergelijking met Daisne en Lampo, de meesters van het genre, ligt in het verschiet.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Het Meer’
Meer over Harman Nielsen bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Subtiel geschreven verhaal over het zoeken naar de werkelijkheid.» – J.J. Wolrich

VoorplatHetMeer-75Over ‘Het Meer’ van Harman Nielsen voor NBD/Biblion, 11 februari 2021:
Novelle waarin Dijan, een jonge fotograaf, op zoek gaat naar plekken die meer laten zien dan de alledaagse realiteit. Hij komt terecht bij een oud verlaten terrein waarop een oude fabrieksruïne staat. Binnen in de fabriek maakt hij foto’s in het vroege ochtendlicht. Thuisgekomen bekijkt hij de foto’s uitgebreid en hij ziet daarop een schim van een jonge vrouw. Wanneer de avond valt, besluit hij terug te keren naar de fabriek om de vrouw te zoeken. Daar aangekomen, vindt hij een luik dat openstaat, met een wenteltrap naar beneden. Hij daalt de trap af en komt in een totaal andere wereld terecht. Subtiel geschreven verhaal over het zoeken naar de werkelijkheid. De spanning wordt vanaf het begin opgebouwd. Het taalgebruik is beeldend, waarmee de magisch-realistische sfeer wordt weergegeven.
Meer over ‘Het Meer’
Meer over Harman Nielsen bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Onheil en poëzie in een oude fabrieksruïne.» – Marianne Janssen

VoorplatHetMeer-75Over ‘Het Meer’ van Harman Nielsen op LeesKost, 9 februari 2021:
Diyan (…) werd fotograaf, maar kan er niet van bestaan en daarom beoefent hij de fotografie vooral in zijn vrije tijd. Hij zwerft rond, op zoek naar gebouwen, situaties die nét dat beetje extra hebben: verval, schemerlicht, verboden gebied achter hekken. Waar niemand komt, komt Diyan met zijn camera in de aanslag. Ditmaal is hij aan het speuren op een terrein waar een ruïne van een fabriek staat. (…) Dit gebouw, zo voelt hij, geeft hem ‘het meer’ waarnaar hij altijd op zoek is, die afwijking van het gewone, dat extra waardoor het lijkt of de muren wijken om hem met zijn camera welkom te heten en een nieuwe dimensie te geven. (…) Als hij thuis zijn bestanden overzet op zijn laptop wacht hem een verrassing. Van achter de treden van een trap ziet hij een meisjesgezicht opdoemen. Zij staart hem aan. (…) Deze novelle is onheilspellend en bijna thrillerachtig van sfeer. Dat is opmerkelijk omdat het boek heel poëtisch geschreven is, prachtig, vaak dromerig van taal.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Het Meer’
Meer over Harman Nielsen bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Harman Nielsen is een echte taalkunstenaar.» – André Oyen

VoorplatHetMeer-75Over ‘Het Meer’ van Harman Nielsen op Ansiel, 16 januari 2021:

(…) Diyan is een teruggetrokken, ietwat autistische jonge fotograaf. (…) Door de kunst van de fotografie kan hij de dingen zien die er niet zijn of toch moeilijk te zien zijn. Op een ochtend waagt hij zich voor zijn foto’s op verboden terrein in een oude fabrieksruïne, die volkomen verlaten had moeten zijn en gewoontegetrouw maakt hij er foto’s. Wanneer hij thuis de foto’s ontwikkelt merkt hij dat op de foto’s een meisje staat dat hij niet gezien heeft toen hij op de plaats was. Het meisje fascineert hem dusdanig dat hij terug wil naar die fabrieksruïne ook al roept dat nogal wat angst bij hem op. Harman Nielsen is een echte taalkunstenaar, met zijn beeldend maar ook poëtisch taalgebruik weet hij de juiste sfeer bij de juiste creatie te scheppen. Het verhaal roept zodanig spanning en medeleven op dat je het hoofdpersonage in bescherming zou willen nemen. Door de kracht van de verbeelding en de magie van het woord is ‘Het Meer’ een mooi, haast breekbaar verhaal geworden.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Het Meer’

«Vermoedelijk wel het meest complete naslagwerk over dit onderwerp.» – Inge van Nimwegen

KRALINGEN_voorstel 2020_COver ‘50 jaar Kralingen’ van Peter Sijnke en Marcel Koopman op Lust for Life, oktober 2020:
Vijftig jaar geleden vond in Rotterdam het officieuze ‘Nederlandse Woodstock’ plaats. Jefferson Airplane, Pink Floyd, Canned Heat en Santana: het zij slechts enkele voorbeelden van de grote namen van de zeer indruj=kwekkende line-up. Het in cultureel opzicht ongeëvenaarde festival bleek echter een financiële catastrofe. (…) Wie weet draagt juist die eenmaligheid bij aan de mythevorming rond het festival, waarover door de jaren heen een aanzienlijk aantal boeken verscheen. 50 jaar Kralingen van Peter Sijnke en Marcel Koopman is vermoedelijk wel het meest complete naslagwerk over dit onderwerp. (…) Sijnke en Koopman bespreken aan de hand van ooggetuigenverslagen, beeldmateriaal, krantenartikelen en andere memorabilia alle perikelen rond Holland Pop Festival 1970 in dit zorgvuldig vormgegeven boekwerk. Bovendien met prachtige foto’s van het publiek. (…)
Klik hier voor de recensie
Meer over ‘50 jaar Kralingen’
Meer over Kralingen op deze site

«Hoe verder je in het boek komt, hoe leuker het wordt.» – Jeroen Griekspoor

KRALINGEN_voorstel 2020_COver ‘50 jaar Kralingen’ van Peter Sijnke en Marcel Koopman op LeesKost, 24 augustus 2020:
(…) In de eerste hoofdstukken gaat het vooral over allerlei wetenswaardigheden, zoals de bezoekers, de mode en uiteraard het drugsgebruik. Ook wordt uitgelegd hoe het kwam dat grote popfestivals in de mode raakten. Zo was het grote voorbeeld voor het ‘Holland Pop Festival 1970’, zoals het officieel heette, Woodstock, een jaar eerder. Een ander festival had echter een meer directe relatie met Kralingen. Het vond grotendeels parallel plaats op 27 en 28 juni in Bath (‘Bath Festival of Blues and Progressieve Music’). Daar traden bands op als Pink Floyd, Jefferson Airplane en The Byrds, zodat het logistiek gezien maar een kleine stap was om ook in Kralingen op te treden. (…) Hoe verder je in het boek komt, hoe leuker het wordt. Er wordt meer over de artiesten en hun muziek geschreven en er zijn smakelijke verhalen van mensen die erbij waren. Interessant en ook af en toe hilarisch. (…) Het Woodstock van Rotterdam wordt weer tot leven gewekt in dit zeer sympathieke boek. Pure nostalgie, puur genieten.
Lees hier de recensie
Meer over ’50 jaar Kralingen’
Meer over Kralingen op deze site