Over ‘CCC Inc.’ van Molly Mackenzie op Ansiel, 15 april 2018:
(…) CCC Inc. bestond actief tot ongeveer 1974. Ter gelegenheid van het 50-jarig bestaan van de groep zijn deze hoogtijdagen van weleer vastgelegd in CCC Inc. met sfeervolle foto’s (nu voor het eerst ook in kleur) van Molly Mackenzie, die de band veelvuldig fotografeerde tussen 1967 en 1974. Behalve popband was CCC Inc. ook een commune. De van oorsprong Amsterdamse band vestigde zich in Neerkant in Brabant op de grens met Limburg. (…) In Molly Mackenzie’s CCC Inc. kan de lezer bladzijde na bladzijde terugduiken in de hoogtijdagen van het Nederlandse hippiedom, en kun je er meteen wat aardige muziek bij horen. Want bij dit mooie verzorgde boek zit ook nog een cd met uniek muziekmateriaal.
Lees hier en hier de recensie
Meer over CCC Inc.
Tag: fotografie
«’Statia Song’ is een vervoerende, overrompelende reis.»
Over ‘Statia Song’ van Jeanette Bos op Caraïbisch Uitzicht, 13 december 2017:
(…) Het boek opent met adembenemende beelden van de woeste natuur van het eiland [Sint-Eustatius]: de hoge vulkaan begroeid met oerbos, de rotsige prairies vol immense keien en uitgebleekt hout, het mysterieuze noordelijke heuvelland. In deze natuur doemen geleidelijk sporen op van menselijk leven – een eeuwenoude waterput, traditionele visfuiken, een eigentijdse bezem, die leiden naar de bewoonde wereld en de tegenwoordige tijd, en vooral naar het eigenlijke onderwerp van dit boek: de Statianen. Een hechte gemeenschap van vaak onderling verwante Afro-Caribische families die al eeuwenlang op dit minuscule eiland wonen en die vrijwel allemaal vlak bij elkaar, tezamen, zijn opgegroeid. (…) ‘Statia Song’ schetst het dagelijks leven van de Statiaanse familie in intieme en indringende portretten, zowel in krachtig zwartwit als in zwierige kleur. Aan het eind van het boek verdwijnen de mensen geleidelijk aan weer in het indrukwekkende, magische landschap. (…)
Lees hier verder
Meer over ‘Statia Song’
Meer over Jeanette Bos op deze site
«Mooie foto’s waarvan de liefde voor het eiland afspat.» – Theo Jordaan
Over ‘Van achter naar Voorne + CD’ van Folk Collectief Brielle op Alles over boeken en schrijvers, 14 oktober 2017:
Het Folk Collectief Brielle laat zich in de muziek en liedteksten inspireren door Voorne, het Zuid-Hollandse eiland waar de wortels van de groep liggen. Vanuit deze liefde voor de cultuur en natuur van Voorne is het idee ontstaan om een CD met Nederlandse folkmuziek te illustreren met een mooi fotoboek. Zeker voor wat dat betreft is het een zeer geslaagd project geworden. Mooie foto’s waarvan de liefde voor het eiland afspat. Het fotoboek volgt de nummers op de CD en in het boek zijn alle teksten en de muziek terug te vinden. En dit voegt zeker wat toe als je de CD beluistert. Het Folk Collectief Brielle maakt aardige Nederlandstalige folkmuziek met liefdevolle teksten die het beluisteren waard is. Het boek en de CD van Folk Collectief Brielle – ‘Van achter naar Voorne’ is gewaardeerd met ★★★ (zeer goed).
Meer over ‘Van achter naar Voorne’
«Prachtig kijk- én luistergeheel.» – André Oyen
Over ‘Van achter naar Voorne + CD’ van Jan Biesheuvel, Jan Engelblik e.a. op Ansiel, 27 juni 2017:
Voor het project ‘Van achter naar Voorne’, boek en CD, werden de prachtige teksten van dichter en liedjesschrijver Jan Biesheuvel en de tientallen weergaloze foto’s van Jan Engelblik op bijzonder knappe muziek van FolkCollectief Brielle op grandioze wijze bij mekaar gevoegd om zo tot een indrukwekkend kijk én luistergeheel te komen. (…) Het is een rondreis door de mij niet zo bekend streek Voorne. Maar daar verhelpen de mooie foto’s van Jan Engelblik aan en de teksten van Jan Biesheuvel roepen de melancholie en aantrekkingskracht van de natuur op. Een heerlijk boek om op een stil plekje te consumeren/ te beluisteren en om natuurliefhebbers cadeau te doen.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Van achter naar Voorne’
«Volksmuziek van hoge kwaliteit verpakt in prachtig fotoboek.» – Ria Warmerdam
Over ‘Van achter naar Voorne’ voor NBD | Biblion, 6 juli 2017:
Folk Collectief Brielle, een volksmuziekgroep die repertoire van uit heel Europa speelt, heeft zich voor deze gelegenheid geconcentreerd op het eiland van herkomst: Voorne. Dit Zuid-Hollandse eiland onder de rook van Rotterdam herbergt oude plaatsjes als Brielle, Rockanje en Abbenbroek, maar ligt ook in de invloedssfeer van de Maasvlakte en petrochemische industrie van het Botlekgebied. (…) Op de bijgevoegde cd waarop de groep traditionele Nederlandse volksmuziek maakt, nieuw gecomponeerde instrumentale nummers en liederen die over Voorne gaan. Volksmuziek van hoge kwaliteit. Maar het hart van deze uitgave ligt eigenlijk in het prachtige fotoboek waarin de cd verpakt is. Zeer sfeervolle foto’s die alle facetten van Voorne belichten. Van het natuurgebied Quackjeswater, via kerkjes en dorpsschoon naar de grafische esthetiek van de scheepvaart, havens en industrie. Tussen de prachtfoto’s vind je de bladmuziek van alle tracks van de cd. (…)
Lees hier de recensie
Meer over ‘Van achter naar Voorne’
«In alle verhaaltjes telt het luchtige concrete nu.» – Drs. H. Griffioen
Over ‘Fiets onder de waterspiegel’ van Ilona Verhoeven voor NBD | Biblion, 3 maart 2017:
Kunstenares Ilona Verhoeven (1974) werkt in Berlijn en Amsterdam. In deze schetsjes en momentopnamen – zoals een omheinde hoop bladeren, een vlinder tegen een portiekraam of op straat weggeworpen cassettebandjes – laat ze zich inspireren door het dagelijkse. (…) ‘In voor een avontuurtje’ verhaalt over verweesde matrassen, compleet met de oogopslag van dr. Phil. ‘Koe in de grill’ gaat over een ruzie over een barbecue, het verhaal ‘Een boom om in te verdwijnen’ over een boom als schuilhut. (…) schetsjes ademen verbazing over de stadsjungle. Wishful thinking in ‘Even de benen strekken’: het mannetje in de geldautomaat stopt je een extra flapje toe. In alle verhaaltjes telt het luchtige concrete nu, de dingen zoals ze zich voordoen aan het oog van de waarnemer. (…)
Lees hier de recensie
Meer over ‘Fiets onder de waterspiegel’
Meer over Ilona Verhoeven op deze site
I.M. Steye Raviez
Op maandag 20 februari 2017 overleed Steye Raviez op 74-jarige leeftijd. Mijn eerste kennismaking met zijn werk in boekvorm was het fotoboek ‘China na Mao’ uit 1979, een onthullende kijk op een volk waar je tot dan niet dichtbij kon komen. Het heeft nog steeds een ereplaats in mijn boekenkast. In de jaren negentig van de vorige eeuw gaf de uitgeverij onder haar imprintnaam Bridges Books onder redactie van Scott Rollins tal van ‘Pacific’-romans uit in Nederlandse vertaling van Chinese en Australische auteurs. Vermoedelijk vanwege die betrokkenheid wendde Steye Raviez zich in 1999 met zijn roman ‘The End. Jacht op een primeur’ tot In de Knipscheer. Want hij wilde behalve fotograaf ook schrijver zijn. De roman bevat filmisch geschreven beklemmende scenes die zich in het ruige Australische landschap afspelen. In de jaren daarna is Raviez blijven schrijven, met name non fictie. Van een tweede boek bij In de Knipscheer is het, ook om die reden, nooit gekomen. Maar het is vooral zijn fotografie die blijvend in het geheugen zit van een hele generatie. – franc knipscheer
Meer over ‘The End’
«Werkelijk zeer mooi.» – André Oyen
Over ‘Fiets onder de waterspiegel’ van Ilona Verhoeven op Ansiel, 8 januari 2017:
(…) Deze korte verhaaltjes, overpeinzingen, fantasietjes, allemaal korte stukjes tekst, zijn werkelijk zeer mooi. De auteur vangt het gewone dagdagelijkse en verweeft dat in een heerlijk verhaaltje dat minstens goed is voor een glimlach, een aangenaam verpozen in een harde realiteit. Voor het lezen van elk verhaaltje, dacht ik: ‘wat zou ze bij deze foto geschreven hebben?’. En telkens kon ik haar volgen, zij wakkerde door haar fantasie de mijne aan. Het is toch fantastisch dat je als schrijver jouw woorden zo creatief kunt laten zijn in het hoofd van de lezer. Dat je door woorden banale dingen een extra lading kunt geven, zelfs een poëtisch aura. Wat gaat er bijvoorbeeld door je hoofd als je een tractor ziet volgepakt met knuffels? Wel lees dit boekje en de verbeelding wordt een toverstokje. Ilona Verhoeven doet wat een van mijn favoriete schrijvers Bernard De Wulf ook doet, het alledaagse tot kunst verheffen in een prachtige beeldende taal.
Lees hier en hier de recensie
Meer over ‘Fiets onder de waterspiegel’
Meer over Ilona Verhoeven op deze site
«‘De écriture automatique’ komt niet automatisch tot stand.» – Cor Gout
Over ‘Fiets onder de waterspiegel’ van Ilona Verhoeven op Extaze, 5 januari 2016:
De écriture automatique komt niet automatisch tot stand. Er moet een motortje zijn om de geest in beweging te zetten. (…) Het motortje dat Ilona Verhoevens gedachtestroom telkens in beweging zet is een foto. Een foto van iets gewoons dat bij nader (in)zien toch niet zo gewoon is en daardoor vragen oproept, ideeën voortbrengt, nieuwe beelden vormt. Een foto van boomtoppen die naar elkaar zijn toegegroeid en de hemel afdekken. Tussen de takken en blaren zou een nachtegaal kunnen schuilen. Misschien heeft Ilona die gezien of gehoord toen ze de foto nam. Misschien had ze hem daar alleen maar gedacht. (…) Dan begeeft ze zich schrijvend middenin dat concert en vertelt ze wat ze hoort: de variaties, de klanken, de melodieën, de uithalen. (…) Maar de nachtegalen zingen niet voor de mens, weet Ilona. (…).
Lees hier en hier de recensie
Meer over ‘Fiets onder de waterspiegel’
Meer over Ilona Verhoeven op deze site
«Woorden laten zich niet het zwijgen opleggen.» – Arjan Peters
Over ‘Fiets onder de waterspiegel’ van Ilona Verhoeven in De Volkskrant, 17 december 2016:
Om een lang verhaal kort te houden is de fotocamera uitgevonden. De foto zou het verhaal door een voldongen feit vervangen. Maar het lijkt erop dat de woorden zich niet het zwijgen laten opleggen. Ilona Verhoeven droeg aan nrc.next lange tijd ‘gevonden situaties’ bij, korte teksten bij foto’s van alledaagse taferelen: straatafval, bladeren, affiches. Op het omslag van de bundel ‘Fiets onder de waterspiegel’ prijkt een wit uitgeslagen fiets tegen een kademuur, met daaronder het gedaalde rivierwater. Een objet trouvé, waar Verhoeven een verhaaltje omheen spint over de vrouw die elke nacht die fiets pakt om de rivierbodem te inspecteren en bij te houden. Iemand moet het doen. Pas als je er oog voor hebt, dienen de verhalen zich aan.
Meer over ‘Fiets onder de waterspiegel’
Meer over Ilona Verhoeven op deze site