Over ‘Ik wordt’ van Harry Vaandrager in De Leeswolf en MappaLibra, 2018, 2020:
De prijs voor de opvallendste titel van het literair jaar gaat nu al naar ‘Ik wordt’, de nieuwste roman van Harry Vaandrager (1955). De in het oog springende spelfout vestigt niet alleen de aandacht op waar het in dit boek om draait — het ‘ik’ in een narcistisch tijdperk —, maar is meteen ook een voorbode van het onvergelijkelijk taalfestijn dat losbarst eenmaal je het boek nietsvermoedend openslaat. (…) In het eerste deel (‘Kiki en het gemis’), ongeveer tweederde van het boek, komt het woord ‘ik’ slechts twee keer voor. Alle zinnen zijn in een ‘lijdende’ of ‘passieve’ vorm. (…) In het tweede deel (‘Zielsverhuizingen en puddingsmakkers’) daarentegen, komt ‘ik’ veelvuldig, zelfs overvloedig voor. Daar is een evidente reden voor, zo leert de lezer al snel, want de ik-figuur biecht op uit tientallen ‘ikken’ te bestaan en, sterker nog, jaarlijkse reïncarnaties te beleven, niet geheel ontoevallig telkens op Allerzielen. (…) In het derde deel (‘Slotpleidooi en wat niet is’) roept de verteller op zijn woorden te negeren en vraagt hij zijn opsluiting: ‘Al mijn tijd is nodig om mijn doden te woord te staan. Dat kan het beste in een cel.’ (…) Een van de grootste troeven van ‘Ik wordt’ is ongetwijfeld de volstrekt unieke taal. Vaandrager gaat helemaal loos en trekt waarlijk alle registers van ons moerstaal wagenwijd open. (…) Zijn proza beukt, zingt en dendert. Aarzel niet wanneer u ooit de kans krijgt Vaandrager te horen voorlezen: in levende lijve klinkt hij nóg beter, nóg woester, nóg pakkender. (…) ‘Ik wordt’ — een tekstuele splinterbom van nog geen zestig pagina’s — is Vaandrager op z’n best. De zinnelijke rijkdom is overweldigend, de woordenvloed onstuitbaar. (…)
Lees hier verder
Meer over ‘Ik wordt’
Meer over Harry Vaandrager bij Uitgeverij In de Knipscheer
Tag: Franz Kafka
«De zwarte en soms ietwat grimmige humor maakt van dit boek een waar leesfestijn!» – André Oyen
Over ‘Lutijn’ van Jos van Daanen op Lezers tippen lezers, 28 augustus 2019:
De dichtbundel ‘De schoonspringer’, verscheen in 2018 en nu is er zijn novelle ‘Lutijn’. In ‘Lutijn’ worden we geconfronteerd door een nachtmerrieachtige, onheilspellende sfeer die regelrecht uit het werk van Kafka lijkt ontsnapt. Ook in het werk van Jos Van Daanen krijgen de bureaucratie en de onpersoonlijke maatschappij steeds meer greep op het individu. De lezer kan het beschouwen als een sfeer van ‘uiterst geheimzinnige zakelijkheid’, een symbool voor de ontwortelde mens in de moderne tijd. Het is dan ook zeker geen toeval dat het hoofdpersonage uit ‘Lutijn’ voor de derde keer ‘Die Verwandlung’ aan het lezen is. (…) ‘Lutijn’ is heel geraffineerd opgebouwd en bezit een ietwat bizar maar sterk plot. De zwarte en soms ietwat grimmige humor maakt van dit boek een waar leesfestijn!
Lees hier de recensie
Meer over ‘Lutijn’
Meer over Jos van Daanen bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Sprankelende wisselwerking tussen verleden en heden.» – Albert Hagenaars
Over ‘Zwijguren’ van Ezra de Haan voor NBD / Biblion, 21 mei 2019:
De liefhebbers van reisverhalen mogen hun armen in die van de fans van biografisch materiaal haken. De actieve Ezra de Haan, dichter, romancier en recensent, neemt de lezer namelijk mee op een speurtocht naar locaties die voor zowel beroemde als vergeten auteurs van belang zijn geweest. Aan de hand van onder andere hun geschriften, correspondentie en gegevens uit biografieën bezoekt hij de meest uiteenlopende verblijfplaatsen, zoals woonhuizen, hospitalen en graven, en legt hij daar zijn eigen observaties en gedachten overheen. Dit procedé zorgt voor een sprankelende wisselwerking tussen het verleden, dat hij met name door vele details en veronderstellingen invoelbaar maakt, en het heden. Hij schrijft over het leven en de betekenis van onder anderen Max Blecher, Samuel Beckett, Mohamed Choukri en Franz Kafka en doet dat in zo’n soepele stijl en met zoveel enthousiasme dat je vanzelf nieuwsgierig wordt naar die soms voorgoed voorbije sferen en culturen, en er dus meer over wil gaan lezen! ‘Wanneer ik de donkere hal betreed, kraken glasscherven onder mijn zolen.’ In z’n soort, vermenging van reisliteratuur en biografisch materiaal van schrijvers en dichters, is dit een geslaagd en heerlijk boek!
Meer over ‘De Zwijguren’
Meer over E. de Haan bij In de Knipscheer
Schrijver E. de Haan met ‘Zwijguren’ op Salto TV
Gonny van Oudenallen interviewt Ezra de Haan over ‘Zwijguren’, 15 april 2019:
Op de derde maandag van de maand is op Salto TV vanaf 19.00 uur het programma Briljantjes te zien, een programma over kunst en cultuur, boeken, gedichten en/of bespreking van of aanrader van een toneelstuk/show. De presentatie is in handen van Gonny van Oudenallen. Op 15 april waren de gasten Maria van Daalen en E. de Haan. Van Ezra de Haan verscheen dit voorjaar de bundel literaire reisverhalen ‘Zwijguren’, hét boek voor boekenliefhebbers van dit voorjaar. Kijk en hoor zijn wederwaardigheden omtrent onder meer Lord Byron, Max Blecher, Friedrich Kloptock.
Kijk hier naar het interview, op de tijdlijn vanaf 09:00
Meer over ‘De Zwijguren’
Meer over E. de Haan bij In de Knipscheer
«Merkwaardig is dat je je ook als lezer aanwezig waant.» – Cor Gout
Over ‘De Zwijguren’ van E. de Haan op Extaze.nl, 30 april 2019:
Op 23 februari 2019 presenteerde Peter de Rijk, alias E(zra) de Haan, op wel zeer bijzondere wijze zijn verhalenboek ‘De Zwijguren’. Tegen de achtergrond van een reeks reisfoto’s zwierde hij verbaal door de vijftien hoofdstukken van zijn boek. Aantekeningen had hij daarbij niet nodig. De onderwerpen waarover zijn inleiding ging, een zeventiental door hem bewonderde schrijvers en de voetstappen die zij in de ruimte en tijd van de geschiedenis hadden achtergelaten, heeft hij, reizend en trekkend door Europa en Noord-Afrika, geïncorporeerd. Met zijn kennis van hun leven en werk in zijn ransel, heeft hij zijn voetzolen op hun voetafdrukken gedrukt, de plaatsen waar zij woonden of tijdelijk verbleven in zich opgenomen, hen voor zich gezien en hen aangesproken. In het hoofdstuk over Kafka is die gespreksvorm op papier gekomen: ‘Dit jaar vroeg iemand mij een brief aan mijn vader te schrijven. Net als jij. Ik weet nu hoe jij je hebt gevoeld.’ In dit hoofdstuk zijn subject en object nog duidelijker zichtbaar, hoorbaar en voelbaar dan ze elders in het boek al zijn. Merkwaardig is dat je je ook als lezer aanwezig waant. De Rijk is geen promeneur solitaire, hij neemt je mee op reis. (…) Wie denkt dat ‘De Zwijguren’ slechts ernstige kost te bieden heeft vergist zich. (…) Aaneengesloten zou je de reizen van Peter de Rijk kunnen kenschetsen als een Odyssee, als omzwervingen door ervaringen van lust en lijden, waarbij kijk ontstaat op het waarom van dit alles, waarom hij dit alles onderneemt, waarom hij dit alles op zich neemt. Dat is om te worden wie hij is, om thuis te komen waar zijn thuis is. In zijn ouderlijk huis, zijn vormende jaren, zijn vallen en opstaan, zijn educatie, zijn kennis, zijn liefde voor schoonheid, voor kunst, voor het woord. Zijn beloning is ‘het onbeslist’ in de strijd met dat begrip waar zo velen van ons hulpeloos mee worstelen: het zijn.
Lees hier de recensie
Meer over ‘De Zwijguren’
«Suïcideslachtoffers gaan twee keer dood.»
Over ‘Azijn in mijn aderen’ van Orchida Bachnoe in interview met Sehrish Hussain in Virtual Beauty, juli-augustus 2014:
‘Azijn in mijn aderen’ is expliciet gericht op jongeren. Ik wilde hun een stem geven omdat ze vaak zo worstelen met het leven en daar moeilijk over kunnen praten. Bovendien rust er op het onderwerp van suïcide een groot taboe in de Hindostaanse gemeenschap. Suïcideslachtoffers gaan daarom twee keer dood; de eerste keer na hun overlijden en de tweede keer doordat ze worden doodgezwegen.
Lees hier het interview
Meer over ‘Azijn in mijn aderen’
Meer over Orchida Bachnoe
Eriek Verpale – Een meisje uit Odessa. Verhalen
Eriek Verpale
Een meisje uit Odessa. Verhalen
België
Paperback, 128 blz., € 13,50
Eerste druk 1979
ISBN 90-6265-029-5
Rechtstreeks bij uitgever
De Vlaamse auteur Eriek Verpale werd geboren in 1952 in Zelzate. Hij studeerde een tijdlang Slavistiek en is een kenner (en vertaler) van de Jiddisje literatuur – twee gegevens waarvan in Een meisje uit Odessa, zijn prozadebuut, de sporen terug te vinden zijn. Zelf noemt hij als zijn inspiratoren o.m. Franz Kafka, Isaak Babel, Josef Hen en Bruno Schulz, maar ook bij voorbeeld de ‘Chassidische Vertellingen’ van Martin Buber.
Een meisje uit Odessa bevat één novelle en zevenentwintig, vaak zeer korte, verhalen een genre dat in de Vlaamse literatuur in het geheel niet, en in de Nederlandse nauwelijks beoefend wordt. Verpale roept in zijn proza een geheel eigen wereld op, die hij – met weglating van voorgeschiedenis en decor, van ruimtelijke situering en tijdsbepaling – door een groot, beeldend gevoel voor sfeer (wantrouwen, angst, onrust) en een zeer secure vormgeving pijnlijk herkenbaar weet te maken. Zelf zegt hij: ‘Mijn schrijven is eigenlijk niets anders dan een poging de onrust in zo veilig mogelijke banen te leiden.’
Eriek Verpale was mede-hoofdredacteur van het literaire tijdschrift Koebel, dat in 1975 onder de titel De Rabbi een speciale aflevering aan zijn verhalen wijdde. Behalve in Koebel verschenen verhalen uit Een meisje uit Odessa in o.m. Restant, Yang, Dietsche Warande & Belfort, Literair Akkoord en Nieuw Vlaams Tijdschrift. Verpale won twee keer de Ontmoetingsprijs van de Stichting Literaire Dagen in Eindhoven (in 1970 en 1972) en heeft twee dichtbundels gepubliceerd (Polder & Andere gedichten, Van Hyfte, 1975, en Voor een simpel ogenblik maar, Yang Poëzie Reeks, 1976).
Meer over Eriek Verpale