Aly Freije / Annemarie van Buuren – De donkere kamer. Poëzie en fotografie

VoorplatDonkereKamer-75Aly Freije
De donkere kamer
gedichten
fotografie Annemarie van Buuren
foto omslag Annemarie van Buuren
gebrocheerd in omslag met flappen,
48 blz., geïllustreerd met 14 zwartwit foto’s,
€ 16,50
ISBN 978-94-93214-11-8
eerste druk september 2023

In de zomer van 2021 werkten dichter Aly Freije en fotograaf Annemarie van Buuren samen tijdens het jaarlijks terugkerende kunstproject Monnikenwerk, kunst in de kerk. Zes weken lang reageerden ze, ieder vanuit een andere middeleeuwse kerk in het noorden van Groningen, op elkaars experimenten. Ze onderzochten de beelden en associaties die bovenkwamen en probeerden daar een gezamenlijke vorm voor te vinden.

De donkere kamer is een voortzetting van deze samenwerking. In deze bundel is een belangrijke rol weggelegd voor het besef van de eindigheid en een sterke verbondenheid met de omringende natuur, met de elementen, de planten en dieren en de gevaren die overal dreigen op planeet Aarde. Dichter en fotograaf dwalen door aangetaste landschappen, stuiten op sporen, zijn op zoek naar een zeker evenwicht. Ze moeten beiden ‘de donkere kamer in’ om de betekenissen aan het licht te brengen, ieder in hun eigen genre. Een dichter kan wellicht het onzichtbare bovenhalen en de fotograaf het onzegbare laten zien.

In de interactie tussen beeld en taal ontstaan in tussenruimtes nieuwe gedichten en foto’s die samen een mozaïek vormen. Engelen veranderen in gevleugelden, die tijdens hun reis boodschappen beginnen over te seinen. Wanhoop maar ook verwondering en verlangen gaan hand en hand.

Annemarie van Buuren (1961) zoekt in haar werk graag de grenzen van fotografie op. Van klassieke fotografie met moderne camera’s tot avonturen met oude camera’s, van fotograferen met een conservenblikje tot het ombouwen van het gebouw van de reddingsbrigade tot enorme camera obscura. Voor deze bundel werkte ze veel met een houten droge-plaat camera uit 1880. De papieren negatieven en de ongecorrigeerde lenzen van deze antieke camera geven beelden een extra dimensie: ze gaan niet langer alleen over ruimte, maar ook over tijd. Ze won met haar fine art fotografie internationale prijzen en eervolle vermeldingen.

Aly Freije (1944) bracht haar jeugd door in de Oost-Groninger Veenkoloniën, vlak bij de Duitse grens. Grensganger zijn en tussen de regels het onzichtbare, het leven met verlies en het niet-gezegde bovenhalen was steeds de inzet van haar schrijven. Haar verbondenheid met het landschap speelt daarbij een eigen rol. In 2008 werd aan haar de Duitse Freudenthal-prijs voor Nedersaksische literatuur toegekend. Ze publiceerde in 2009 de Groningstalige poëziebundel Wondpoeier bij Uitgeverij kleine Uil. Daarna volgde Nederlandstalig werk bij Uitgeverij In de Knipscheer:  in 2016 de poëziebundel Door het vanggat,  in 2018 de novelle De vloeivelden in en 2021 de dichtbundel Een engel aan de deur.

De pers over haar eerder werk:
«Het afgelopen jaar waren er heerlijke eerstgeborenen [zoals] het romantisch-zwarte Door het vanggat van Aly Freije.» – Ellen Deckwitz in De Morgen
«Meteen aan het begin van het boek De vloeivelden in worden al je zintuigen aangesproken: het gaat over warmte, licht, geluid. (…) De natuur spiegelt de sfeer van het verhaal, die nu eens weids, dan weer onheilspellend is.» – Nels Fahner in Fries Dagblad
«Wat opvalt in Een Engel aan de deur is dat Freije niets invult (…) maar door de sfeertekening, de stapeling van beelden voel je des te meer, en dat vraagt om rustige herlezing, na rustige herlezing.» – Erik-Jan Hummel op Tzum
«Ik heb nog nooit gedichten over stilte gelezen met zoveel geluiden en lawaai.» – Tonnus Oosterhoff

«Zo goed uitgedacht, zo fraai van vorm en taal.» – Ezra de Haan

VoorplatEngelOver ‘Een engel aan de deur’ van Aly Freije in Pletterij, 19 september 2021:
(…) Ze rijgt woorden aan elkaar tot ze een huiveringwekkende zin worden, en dat terwijl het een weergave is van datgene wat zich in een hoofd afspeelt. We hebben het hier over het schrijven tussen de regels, een kunst die slechts heel weinig auteurs echt goed beheersen. (…) Uit iedere regel blijkt de volledige controle van de dichter over haar taal. Ze zet die naar haar hand als een gedresseerde hond, gebruikt alliteratie waar het haar uitkomt en breekt exact op het juiste moment de regels af om het juiste effect op de zin te bewerkstelligen. Zelf zegt ze het nog veel beter in haar gedicht Vervoegen: ‘Plaats een verliefde dichter aan een keukentafel/ ze weegt ingrediënten af, omarmt het rijm/ vervoegt het lijf, klopt schuimende woorden/ alsof het niet op kan.’ Zoals al uit mijn recensie blijkt zou je Aly Freije het best integraal kunnen citeren. Ieder gedicht is immers zo goed uitgedacht, zo fraai van vorm en taal… toch wil ik besluiten met te wijzen op Tussenruimte, een gedicht dat zich met het beste van K. Schippers kan meten en toch volledig poëzie van Aly Freije is. Naast de onmacht die iedereen overkomt als een geliefde ziek is, en de goedbedoelde clichés die dat op kan leveren, heeft een briljante ingeving van de dichter dit liefdesgedicht naar een hoger plan getild. Het is een gedicht om in te lijsten. Aly Freije bewijst met ‘Een engel aan deur’ niet alleen moeiteloos het niveau van haar debuutbundel te evenaren, ze weet er zelfs iets aan toe te voegen. Dichtbundels zoals zij ze schrijft kun je eindeloos blijven herlezen.
Ezra de Haan schreef en schrijft recensies voor o.a. Literatuurplein, Antilliaans Dagblad en Caraïbisch Uitzicht.
Lees hier de recensie
Klik hier voor de presentatie in Pletterij
Meer over ‘Een engel aan de deur’

«Er is nog plaats voor schoonheid.» – Ezra de Haan

Opmaak 1Over ‘Door het vanggat’ van Aly Freije op Literatuurplein, 16 augustus 2016:
Aly Freije groeide (…) op het platteland op en kent derhalve het leven daar tot in ieder detail, toch is haar kijk op die dagen als die van een buitenstaander. Ze ziet de restanten, de sporen ervan en brengt ze, uiterst zuinig met woorden, weer tot leven. (…) Maar Freije schrijft vooral goed en veel over dat wat er niet meer is. Een suikerfabriek, de ouderlijke boerderij in Veelerveen vlak bij het Moorland, haar vader, hoe hij was en wat hij haar leerde, een arbeidershuisje bij boerderij Onrust of die van Torringa in Reitdiepdal. Haar taal is die van het land. (…) Het zijn gedichten die je zacht voor jezelf voor moet lezen, waar je de woorden van kunt proeven als je je er de tijd voor gunt. En dat is wat Freije je met deze bundel leert: er is ook nog plaats voor schoonheid.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Door het vanggat’
Meer over Aly Freije op deze site

Aly Freije op Amsterdam FM-Radio over haar poëziedebuut

Opmaak 1Over ‘Door het vanggat’ van Aly Freije op Amsterdam FM-Radio, 11 april 2016:
Aly Freije dichtte al heel lang, gaf uit in het Nedersaksisch, won een prijs, werd gepubliceerd in literaire tijdschriften, maar van een Nederlandse gedichtenbundel kwam het maar niet. Tot nu. ‘Door het vanggat’ is meteen opgemerkt als een opmerkelijk debuut. Peter de Rijk praat met haar over bundel en dichterschap in het boekenuur van 16.00 tot 17.00 uur in het programma ‘Kunst & Cultuur’ van Radio Amsterdam-FM. Aansluitend leest Aly Freije het gedicht ‘Gouden Bocht’ voor de camera van Rob Zwetsloot.
Luister hier naar de uitzending
Meer over ‘Door het vanggat’

Aly Freije – Door het vanggat

Opmaak 1Aly Freije
Door het vanggat

Gedichten
Nederland
Paperback met flappen,
82 blz., € 17,50
ISBN 978-90-6265-907-4
Eerste druk maart 2016

De wortels van Aly Freije liggen in de Oost-Groningse Veenkoloniën, vlak bij de Duitse grens. Het leven op de boerderij en dat landschap kleuren haar ervaringen en dagelijkse observaties. Het licht speelt een belangrijke rol, maar ‘er vallen zwarte gaten in de nacht’, ze is een grensganger geworden. Geconfronteerd met gedwongen vertrek en de dood van dierbaren, onderzoekt ze de werking van herinneringen en hoe daar via de taal toegang tot te krijgen is. Soms lukt dat heel even. Door het vanggat is een reis door de tijd.

Aly Freije is dichter, docent aan de Schrijversvakschool Groningen en recensent poëzie voor het literaire weblog Tzum. In 2008 won zij de Freudenthal-prijs voor Nedersaksische literatuur. Ze debuteerde in 2009 met de Groningstalige bundel Wondpoeier. Door het vanggat is haar Nederlandse debuutbundel. Enkele gedichten werden voorgepubliceerd in het literair tijdschrift Extaze, nummer 12.

‘Aly Freije heeft in haar bundel Wondpoeier de wereld gezien, niet alleen het Groninger land, maar ook Amsterdam en Spanje. Ze heeft ook de wereld achter de wereld gezien.’ ‘Herinneringen krijgen vorm in beeldende taal. De kindertijd is bij vlagen wrang, maar nooit bitter.’ ‘Lichtbundels zijn enkel te zien als er stof in de lucht aanwezig is. In Andalusië is de geboortegrond zichtbaar in dat nieuwe landschap.’ ‘Wondpoeier is een milde zalf om kwetsuren te verzachten; een bundel met intense gedichten.’ – Gerard Stout in Dagblad van het Noorden