Rogi Wieg – Afgekapt Dichtwerk. Gedichten

VoorplatAfgekaptDichtwerk75ROGI WIEG
Afgekapt Dichtwerk

Gedichten
Nederland
Genaaid gebrocheerd, 56 blz. € 16,50
april 2014
ISBN 978-90-6265-848-0

Er blijven altijd meer vragen dan woorden,
neem dat maar aan van het woord ‘dichter’.

En vragen blijft Rogi Wieg stellen in zijn nieuwe bundel Afgekapt Dichtwerk. Soms als een god, zich buigend over het heelal. Vaker nog aan de Schepper zelf.

Op een lege tafel ligt de hele wereld die
mij zo bekend en onbekend is.

In de wereld van Rogi Wieg spelen dichters een grote rol. En ook zij vormen de bron van tal van levensvragen. De Hongaarse dichter Attila József, schrijver van de bundel Het doet heel veel pijn krijgt zijn gedicht, net als René Stoute, Hans Andreus, Gerrit Achterberg. En Rogi Wiegs vader Andris Wieg, die geen dichter was maar wetenschapper, krijgt zijn ereplaats.

Ooit moest Rogi Wieg zijn verzen afkappen van hun stam en ze laten rotten op een grasland in de droge hitte. Samen vormen ze zijn Afgekapt Dichtwerk. Ruim dertig jaar dichten ging vooraf aan deze bundel die wederom, als het hele oeuvre van Rogi Wieg, verwondering en bewondering oproept.

Boven mijn, over schrijfpapier gebogen, hoofd,
hangt een stuk heelal, als een overal uitgedijde,
kerstboom met schaarse lampjes. Een boom die zich
wil laten rusten. En nooit gekend wil worden door
de spreekwoordelijke, ware dichter die niet stopt.

«Dat is toch wel erg mooi geschreven.» – Levity Peters

VoorplatBlauwSlikOver ‘Blauw slik’ van Stefaan van den Bremt in MeanderMagazine, 24 december 2013:
Bloeiende seringen, witte, lila, paarse / trossen waarvan de bloei de lucht / in hinkelbanen doet verspringen (Uit: ‘Winteruitdrijving’). Ik zie het beeld dat de dichter schiep; de gaten die tussen de dansende trossen vallen, weer dichtvallen, open, enz. Maar iets verder in het gedicht maakt hij me weer verlegen met iets dat ik niet ken: irissen die door / het dolle van geur en kleur / de neus doen krullen . En daar ben ik dan weer blij mee.

Meer over ‘Blauw slik’

Meer over Stefaan van den Bremt

Blog Laurens Jz. Coster kiest twee gedichten van Stefaan van den Bremt.

VoorplatBlauwSlikAbonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail. Op 20 november 2013 viel de keuze op ‘2 bomengedichten’ uit de bundel ‘Blauw slik’ van de in Nederland wonende Vlaamse dichter Stefaan van den Bremt. Te weten het gedicht ‘Kwee’ en het gedicht ‘Kaki’.

Lees hier de gedichten

Meer over ‘Blauw slik’

Meer over Stefaan van den Bremt

«Met het talent van zijn pen.» – Wilbert Voets

Over ‘Wat geen teken is maar leeft’ van Michiel van Kempen in Poëziekrant, nr. 6 2013:
Het getuigt ontegenzeggelijk van moed om aan alle bestaande literatuur nog een geschrift toe te willen voegen, van heldenmoed als dat poëzie is en van aan overmoed grenzende bravoure als het liefdespoëzie moet zijn. Toch is dat precies wat Michiel van Kempen gedaan heeft met ‘Wat geen teken is maar leeft’. Er moet dus sprake zijn van een bikkelharde noodzaak. De dichter, door talent veroordeeld tot het woord als wapen, wordt quasi naar het leven gestaan. Hij moet overleven en in zijn redding weet hij een universele geldigheid aan te raken die ook voor de lezer louterend werkt. (…) De nihiliserende verloren liefde, schrijnende herhaling van de teloorgang van de “onvoorschadelijke beschutting”, en het tastend schikken in het echec. Het is niet voor het eerst dat dit thema bewerkt wordt. Michiel van Kempen destilleert met het talent van zijn pen zijn eigen medicinale elixir uit deze literaire oerbron. Hij voert bepaald geen homeopathische apotheek. Wij prijzen ons gelukkig een hartversterkende teug mee te mogen drinken.

Lees hier de recensie

Meer over ‘Wat geen teken is maar leeft’

Meer over Michiel van Kempen

«Een krachtig begin van een machtig schrijverschap.» – Klaas de Groot

BoelivanLeeuwen1Bij de overdracht van de literaire nalatenschap van Boeli van Leeuwen aan het Letterkundig Museum in den Haag, 15 december 2013:
In de literaire nalatenschap van Boeli van Leeuwen trof mij in het bijzonder de aanwezigheid van een exemplaar van het poëtisch debuut van Van Leeuwen. Tempels in woestijnen heet die bundel, gepubliceerd in 1947. (…) De drukgeschiedenis van de bundel Tempels in woestijnen heeft een prachtig verhaal opgeleverd. Dat verhaal heet ‘Onkel Patrice’, het staat in Geniale Anarchie. Een hilarisch detail in dat verhaal is het feit dat Van Leeuwen sommige gedichten moest herzien, omdat er niet genoeg loden letters op het eiland voorradig waren. Een treffend voorbeeld van de macht van de techniek over de kunst. Of dit gegeven waar is, doet er niet toe. Het past bij alle andere verhaalelementen waarmee de auteur zijn verslag lardeert.
Lees hier de tekst van Klaas de Groot
Meer over ‘Tempels in woestijnen’
Meer over de literaire nalatenschap van Boeli van Leeuwen in De Parelduiker (2013 /5)
Meer over Boeli van Leeuwen

«Vol melancholie maar geen moment larmoyant.» – Ezra de Haan

Opmaak 1Over ‘Een droom die ik heb’ van Nydia Ecury op Literatuurplein, 9 december 2013:
‘Herinnering’ was Ecurys lievelingsgedicht en dat verbaast mij niet. Het parlando tovert je een beeld voor dat lang op het netvlies blijft hangen. En voor wie het eiland kent zijn het in woorden gevangen herinneringen. (…) Interessant aan sommige gedichten is het zogenaamde gebruik van serial verbs, werkwoordsequenties, zoals in de gedichten ‘Een droom die ik heb’ en ‘Mijn liefde, een lint in de wind’. In het eerste gedicht tellen we zeventien werkwoorden in serie achter elkaar, in het tweede acht… Nydia Ecury had lessen in Papiaments van de grote dichter Pierre Lauffer gekregen en gezien de kwaliteit en originaliteit van de gedichten wist ze goed met die kennis om te gaan.

Lees hier de recensie

Meer over Nydia Ecury

***** Bloemies zou wel eens een klassiekertje kunnen worden. – Armand Snijders

VoorplatBloemiesOver ‘Bloemies [Boek en cd]’ van Frank Ong-Alok in Parbode, 27 november 2013:
«Bloemies zou wel eens een klassiekertje kunnen worden. Een tijdloos en heerlijk boek. Een lust voor het oog. De kracht van deze bijzondere productie ligt vooral in de liedjes.»

Lees hier de recensie

Meer over ‘Bloemies’

Prenten van Herman van Bergen uit ‘Kate Moss in Mahaai’ te zien op Tropisch Koninkrijk.

De tentoonstelling ‘Tropisch Koninkrijk’ in Museum de Fundatie in Zwolle vindt plaats van 29 november 2013 t/m 16 maart 2014 in het kader van de viering ‘200 JAAR KONINKRIJK’ en geeft een uitgebreid overzicht van de hedendaagse beeldende kunst van Aruba, Curaçao, St. Maarten, Bonaire, Saba en St. Eustatius. In deze tentoonstelling is o.a. een kabinet ingericht met prenten van Herman van Bergen uit de dichtbundel ‘Kate Moss in Mahaai’ van Hans Vaders. De bundel is in het museum te koop.
‘Tropisch Koninkrijk’ is het eerste grootschalige museale overzicht in Nederland van de hedendaagse beeldende kunst van alle zes eilanden in het Nederlands-Caraïbische gebied. In totaal zullen zo’n 130 objecten geëxposeerd worden. Bijzondere aandacht gaat uit naar de specifieke ontwikkelingen en achtergronden van deze kunst, waaronder de relatie met Nederland. De van oudsher sterke culturele band tussen Nederland en de overzeese gebieden blijkt onder meer uit de nauwe samenwerking van het Instituto Buena Bista op Curaçao en Ateliers 89 op Aruba met verschillende kunstacademies en andere Nederlandse kunstinstellingen. Instituto Buena Bista is officiëel partner van KABK, Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten in Den Haag.
‘Tropisch Koninkrijk’ werd samengesteld door kunsthistoricus en publicist Maarten Jager. Hij selecteerde de volgende kunstenaars: David Bade, Herman van Bergen, René Emil Bergsma, Ruben La Cruz & Karolien Helweg, Yubi Kirindongo, Tirzo Martha, Felix de Rooy & Kirk Claes, Evelien Sipkes, Ellen Spijkstra (Curaçao); Ciro Abath, Stan Kuiperi, Elvis Lopez, Osaira Muyale en Ryan Oduber (Aruba); Nochi Coffie en Winfred Dania (Bonaire); Ras Mosera (St. Maarten); Heleen Cornet en Glenda Heyliger (Saba); Magumbo Muntu (St. Eustatius).

Meer over ‘Kate Moss in Mahaai’

Meer over Herman van Bergen

Meer over Hans Vaders

Zie uitnodiging Museum De Fundatie

Titi Zaadnoordijk op 8 december in Paradiso Amsterdam

Titi Zaadnoordijk (beeldende kunst, poëzie en performance) staat op de ‘Beurs van kleine uitgevers’. In haar werk bezit Titi Zaadnoordijk een groot vermogen tot relativering. Humor zit door de grootste ellende heen gevlochten. Waarschijnlijk is dit de reden dat haar werk veel mensen vrolijk stemt. In 2012 verscheen bij Uitgeverij In de Knipscheer de dichtbundel ‘Het jaar van de getrouwde man’.

Meer over Titi Zaadnoordijk

Meer over Het jaar van de getrouwde man

Klik hier voor de aankondiging Beurs van kleine uitgevers

«Interessante paradoxen om onoprechtheid te vertonen.» – Wilma van den Akker

Opmaak 1Over ‘Nergens groeit een boom die haar aarde niet vindt’ van Karin Lachmising in MeanderMagazine, 25 november 2013:
De Surinaamse dichteres Karin Lachmising legt in haar bundel ‘Nergens groeit een boom die haar aarde niet vindt’ voortdurend de verbinding tussen mens en natuur. (…) Het meest in de buurt van wat ik waardeer in poëzie komt het gedicht ‘Zuiver’. Jouw ogen spreken een andere taal / dan wat ik hoor en jij niet zegt. // Verwarrende woorden / in gestolen zinnen, / foto’s zonder herinneringen // Ik zou ze opnieuw willen schilderen: / een hoofd zonder mond / voor een klank / die zuiver is. Hier maakt de dichteres gebruik van interessante paradoxen om onoprechtheid te vertonen. ‘Vertonen, niet vertellen’ is een vuistregel bij het schrijven die ook voor poëzie opgaat.

Meer over Karin Lachmising