Hans Plomp over Gerard Reve in 1961 en 1962 in Argus, jrg. 1 nr. 8, 13 juni 2017:
“Met Xaviera Hollander, destijds nog Vera de Vries, zat ik in de redactie van de schoolkrant. Het was 1961 en we hadden Gerard Reve uitgenodigd voor een lezing op onze school. Hij was in het nieuws door de rechtszaak tegen hem, omdat hij geschreven had hoe hij de liefde bedreef met god. Deze had zich gemanifesteerd als een zachte ezel (…). Xaviera en ik hoopten op een schandaal, maar helaas hield hij een saaie voordracht over de catharsis in de Griekse tragedie. ‘Opdat jullie weten dat ik niet van de straat ben,’ verklaarde Reve zijn keuze voor dit onderwerp. Na afloop gaf ik hem enkele van mijn verhalen, waarin ik op puberaal-wrede wijze afrekende met mijn ouders. Reve vond dat prachtig en nodigde mij uit om eens langs te komen. We togen naar de Oudezijds Achterburgwal, waar hij indertijd woonde, om hem voor onze krant (‘sansjene’ geheten) te interviewen. (…) In 1962, kort nadat de Muur was gebouwd, vond er in Berlijn een congres van schoolkrantredacteuren uit heel Europa plaats. Ik was uitgenodigd, samen met collega’s als Jan Donkers en Martin Hartkamp. Jongens van een jaar of zeventien. Het was best ‘eng’, daar in Berlijn. Onze ouders vonden het geen goed idee, tenzij er een volwassene mee zou gaan. We zaten met de handen in het haar. Een volwassene om op ons te letten, dat leek ons vreselijk. Ik dacht aan Gerard, een echte vrijbuiter. Dat het alleen jongens waren die meegingen, vond hij zeer aantrekkelijk. Hij ging dus mee. Daar heeft hij zijn eerste reisbrief geschreven, de vrijwel onbekende ‘Brief uit Berlijn’. Deze werd gepubliceerd in een blad dat we naar aanleiding van onze avontuurlijke reis samenstelden.” Deze periode wordt ook door Peter de Rijk beschreven in ‘Een levensschets van Hans Plomp’ in ‘Dit is de beste aller tijden’, een bloemlezing uit vijftig jaar dichtwerk.
Meer over ‘Dit is de beste aller tijden’
Meer over Hans Plomp bij Uitgeverij In de Knipscheer
Tag: Gerard Reve
«Maar bijna niemand weet het.» – Hans Plomp
Frénk van der Linden praat met Hans Plomp over zijn boek ‘Dit is de beste aller tijden’ in Kunststof op NPO Radio 1, 7 juni 2017:
Deze week is de bloemlezing ‘Dit is de beste aller tijden’ verschenen. Het is een ruime selectie uit het poëtische oeuvre van Hans Plomp. Van dichtwerk uit de provo en Beatgeneration-periode tot latere meer introspectieve, erotische en surrealistische gedichten: alles komt aan bod. De lezer gaat terug in de tijd en beleeft de ontwikkeling van dichter en levenskunstenaar Hans Plomp achterstevoren. Over zijn psychose in 1972 die zo’n 4. 5 maanden zou duren en die begon op zijn 28ste verjaardag met een visioen over de dood van zijn vrouw precies 1 jaar later. Over de culturele vrijhaven Ruigoord, het al voor tweederde gesloopte en net op tijd gekraakte dorp-met kerk, waar kunststromingen met voormannen als Frank Lodeizen, Peter Vos en Aat Veldhoen zich konden voortzetten in een ‘buiten-Paradiso’. Over de zin van het leven: ‘Ik wil niet bijdragen aan de haatenergie. Ik leef om waardig te sterven.’
Luister hier naar de uitzending
Lees meer over ‘Dit is de beste aller tijden’
«Johan Polak leefde in een eindtijd, terwijl ik een nieuwe tijd zag gloren.» – Hans Plomp
N.a.v. de biografie J.B.W.P., het leven van Johan Polak van Koen Hilberdink halen Jan Siebelink en Hans Plomp in Argus herinneringen op aan deze legendarische uitgever, classicus en mecenas.
Hans Plomp (1944) over 1962, zijn periode met uitgever Johan Polak, in Argus [jrg. 1 nr.7], 30 mei 2017:
(…) Zijn vriendschap toonde Johan Polak op veel manieren. Hij vond woningen voor mij, kocht auto’s en schonk mij een maandelijkse toelage. Bovendien bedacht hij bijzonder moeilijke opdrachten voor mij, zoals het vertalen van ‘Language and Silence’, van de pessimistische filosoof George Steiner. Ook ‘Color of Darkness’ van James Purdy, schepper van een zwartgallig, genadeloos homo-erotisch universum, vertaalde ik in zijn opdracht. (…) Samen bezochten we George Steiner, Roland Holst en J.C. Bloem. (…) Intussen schreef ik aan mijn eerste roman ‘De ondertrouw’, een somber herenboek. Deze ging voornamelijk over mijn relatie met Johan. Ik las de nieuwe stukken steeds aan hem voor. Hij vond het erg goed, maar wilde het niet uitgeven. Hij zei: ‘Dan denkt iedereen dat het vriendjespolitiek is.’ Ik debuteerde in België bij Manteau, in de Vijfde Meridiaanreeks van Julien Weverbergh. (…) Duidelijk is de cynische invloed van Reve, Purdy en Heere Heeresma, een andere literaire vriend. Ik dweepte met Gustav Mahler, Hölderlin, Lautréamont. Mijn wereld was een duistere. (…) Daar kwam verandering in toen ik kennismaakte met leeftijdgenoten in de provobeweging. (…)
Lees hier ‘Bewonderaar van mijn ranke knapenlijf’ door Hans Plomp
Lees hier de auteursversie (‘Johan Polak, mecenas’) van het Argus-verhaal, inclusief een 7-tal alinea’s (met name over Gerard Reve) dat wegens ruimtegebrek geschrapt werd
Lees hier ‘Hoe Johan Polak mij bij de hand nam’ door Jan Siebelink
Lees meer over Hans Plomp in ‘Een levensschets van Hans Plomp’ door Peter de Rijk in ‘Dit is de beste aller tijden’
«Een unicum in het hedendaagse literaire landschap.» – Lucas van der Deijl
Over o.m. ‘Koprot’ van Harry Vaandrager in Vooys (32/1), voorjaar 2014: Vaandragers werk is één groot oedipuscomplex, en barst van de bloedende navelstrengen, odes aan moeders, scheldkanonnades gericht aan vaders, erotische scènes met moeders – zelfs blindheid is een motief. En de penisnijd is nooit ver weg. (…) Vaandrager is een unicum in het hedendaagse literaire landschap. Hij is een schrijver die weer eens de dialoog aandurft met de stromingen en auteurs die decennia en eeuwen terug al vooruitliepen op de linie. (…) Deze literatuur combineert geestige spot met een cynische afkeer van het leven, een toon waarmee Groten als Reve en Hermans de Nederlandse literatuur eerder opgevrolijkt hebben. Vaandrager confronteert de literatuur met de eigen taligheid en reduceert haar thema’s tot de meest fundamentele: leven en dood.
Lees hier het hele artikel
Meer over ‘Koprot’
«Kees Ruys is een geboren biograaf.» – Jill Stolk
Over ‘Alles is voor even- het bewogen schrijversleven van Aya Zikken’ van Kees Ruys in Den Haag Centraal, 28 juni 2013:
Wie zeven verhuisdozen met notitieboeken, agenda’s, dagboeken, foto’s, geluidscassettes, eerste drukken, recensies, posters en brieven naar zijn werkplek meeneemt en het dan nog op een werk van zevenhonderdvijftig bladzijden weet te houden, verstaat zijn vak. In ‘Alles is voor even’ bezondigt Ruys zich niet aan onmatigheid.
Lees hier de recensie
Meer over Kees Ruys’ biografie over Aya Zikken
«Dit boek gaat zoveel verder dan de standaardbiografie.» – Peter de Rijk
Over ‘Alles is voor even’, biografie over Aya Zikken, door Kees Ruys op Radio AmsterdamFM, 15 april 2013:
Kees Ruys, gast in het wekelijkse maandagse Kunst- en Cultuurprogramma live vanuit de OBA, uitgebreid in gesprek met Bert van Galen en Peter de Rijk over zijn Zikken-biografie ‘Alles is voor even’ en over de keuzes die hij heeft moeten maken bij het schrijven ervan. Aya Zikken, die vier uur na de boekpresentatie op 93-jarige leeftijd overleed, gaf nog wel t.g.v. het verschijnen van de biografie een ‘achter de rug-feestje’: Ik ben een buitenstaander die graag een binnenstaander had willen zijn.
Luister hier naar de uitzending
Meer over deze biografie
Lezing Kees Ruys over zijn biografie van Aya Zikken
Woensdag 24 april, 20.15 uur, Kennemer Boekhandel:
Onlangs verscheen Alles is voor even. Het bewogen schrijversleven van Aya Zikken, geschreven door Kees Ruys. Aya Zikken (1919-2013) bracht haar jeugd in Nederlands-Indië door. Haar Indische jeugdjaren werden later de drijfveer van haar bestaan en de inspiratiebron voor haar schitterende literaire werk. Zij schreef meer dan dertig romans met als poëtisch middelpunt De atlasvlinder. In de literaire wereld onderhield zij contacten met schrijvers zoals Hella S. Haasse, J.C. Bloem en Gerard Reve. Kees Ruys schreef een intiem portret van haar persoonlijk leven en kunstenaarsbestaan.
Kennemer Boekhandel, Kleverparkweg 3, 2023 CA Haarlem, tel 023-5251944. Toegang € 5,-, reserveren gewenst. info@kennemerboekhandel.nl
Meer over deze biografie
«Ook stilstaande herinneringen van een verrassende eenvoud.» – T. van Deel
Over ‘Khazarenbloed’ van Rogi Wieg voor NBD Biblion, 27 november 2012:
‘Ik ben een khazar, / eet mijn eigen verzen / als het moet. Zo ook maak / ik gedichten aan en maak / ik nieuw papier.’ Hier kiest iemand het gedicht als zijn (voorlopige) redding. Dat hij nog de keus heeft, laat zien dat nog niet alles verloren is, vandaar dat wanhoop en depressie en radeloosheid bij hem toch ook nog distantie en het zoeken naar een vorm en een formulering ervan tot gevolg heeft. Zelfs galgenhumor.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Khazarenbloed’