Tag: gereformeerd

«Tjeerd Ybeles Smit kaart met veel vaart en humor uiterst belangwekkende zaken aan.» – Guus Bauer

Opmaak 1Over ‘Bijverschijnselen’ van Tjeerd Ybeles Smit op Literatuurplein.nl, 27 februari 2014:
Fred Bongers deed er alles aan om zijn ouders, de vader was een ouderling, tegen zich in het harnas te jagen. Het o zo begrijpelijke puberale verzet dat uitgroeit tot een levenshouding. Fred begon drugs te dealen. Hij begon dealers en klanten te ‘rippen’ en beroofde op het laatst zelfs een bank. Zijn vriendin Jina liet hij de hoer spelen. Uiteindelijk neemt hij de benen en gaat zwerven in Zuid-Europa. Een mooie ironische samenvatting van de hippietijd. (…) De roman begint wanneer de vrijbuiter op leeftijd terugkomt naar Nederland voor een behandeling vanwege hepatitis C, een gevolg van de levensstijl uit het verleden. Inmiddels is hij al jaren van de drugs af. (…) De therapie ter bestrijding van hepatitis C heeft veel weg van die tegen kanker. De chemo kan tot waanideeën leiden. Smit parodieert en hallucineert er heerlijk op los. Hij weet met zijn vlotte schrijfstijl de lezer te bewegen. Maar door de humor heen sluimert de pijn. De pijn van het ouder worden, de angst voor de dood, de onzekerheid over het geloof.

Lees hier de recensie

Meer over ‘Bijverschijnelen’

Meer over Tjeerd Ybeles Smit

«Dat Tjeerd Ybeles Smit schrijven kan, bewijst hij met deze novelle zonder meer.» – Allard Gunnink

Over ‘Sterven doe je zo’ van Tjeerd Ybeles Smit in Nederlands Dagblad, 29 maart 2013:
Zo is het is prachtig hoe Smit woorden geeft aan de liefdevolle relatie tussen Stein en zijn vriendin. De twee weten het al zevenentwintig jaar met elkaar te rooien in een piepkleine woning achter de Amsterdamse Albert Cuypmarkt. De omschrijving van het huisje resulteert in fraaie zinnen: ‘In de gang die de woonkamer met de keuken verbindt, kun je elkaar passeren, als je van elkaar houdt.’
Hoe moet je sterven? Of die vraag een bevredigend antwoord krijgt in Sterven doe je zo hangt misschien af van het levensbeschouwelijk perspectief van de lezer. Veelzeggend zijn het denkbeeldige koor en dito solist die door Tjeerd Ybeles Smit worden opgeroepen. De solist vervult hierbij de rol van de stervende, een gegeven dat in ieder geval iets duidelijk maakt over de aard van het sterven: het is een eenzame exercitie.

Lees hierhier de recensie

Meer over dit literaire debuut

«Het is een goedgeschreven boek, vlot en vol onverwachte metaforen.» – Margriet Cobben

Over ‘Sterven doe je zo’ van Tjeerd Ybeles Smit op The Post.Online, 22 februari 2013:
Het verhaal volgt de loop van een nacht, waarin de vijfenzestigjarige Stein niet kan slapen. Hij deelt al zevenentwintig jaar een tweekamerwoning met zijn jongere vriendin Nicolette, die deze nacht deels wakend, deels slapend, aanwezig is. Tussen de ruzie met de buurvrouw over een verplaatste fiets, telefoongesprekken met zijn uitgever die zojuist gearresteerd is in Doerkhamm (ergens bij Bahrein) en terugblikken naar zijn jeugd, houdt hij een betoog over de plaats van het geloof in zijn leven. En hoewel hij zegt het al lang achter zich te hebben gelaten, heeft hij het toch over het gereformeerde geloof, dat uitgaat van 33.000 beschikbare plaatsen in de hemel en predestinatie.

Meer over Sterven doe je zo