Over ‘Waar weg weg is en stilte stiller nog’ van Eric Schneider op Meander Magazine, 10 september 2021:
(…) De gedichten laten zich op het oog al gauw onderbrengen in drie thema’s: de gedichten die handelen over karakters uit toneelstukken die al dan niet door Schneider zelf vertolkt zijn, (…) vervolgens gedichten die gaan over zijn familie en zijn verleden en de gedichten die spelen in de tegenwoordige tijd. In de gedichten die de titel dragen van een toneelpersonage geeft Schneider de invulling van die rol weer zoals hij die ziet, maar ook kan de rol of de mythologische figuur aanleiding zijn tot uitdrukking van een gevoel dat niet rechtstreeks met de mythe te maken hoeft te hebben. Eurydike I (…) heeft een ritme dat de lezer mee stuwt met de stroom, die in korte zinnen steeds sterker wordt opgezweept om te eindigen in de climax en dan uit te vloeien in langere regels, waarin rust en stilte eindelijk drijven zonder doel. Ademen, hijgen, stil worden. Het rijm dat gehanteerd wordt, is onnadrukkelijk, onvolkomen en functioneel. (…) De gedichten over de toneelkarakters komen samen in het gedicht ‘Eindspel’. Dit gedicht vormt de overgang van het toneel en de diverse rollen naar de gedichten over de biografische werkelijkheid en het verleden van de dichter. De dichter heeft zijn hart binnenstebuiten gekeerd en zichzelf daarbij niet gespaard. Het is de nietsontziende oprechtheid die deze gedichten indrukwekkend maakt. De maskers van het toneel zijn afgerukt en het naakte gezicht van de dichter kijkt ons aan.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Waar weg weg is en stilte stiller nog’
Meer over Eric Schneider bij Uitgeverij In de Knipscheer
Tag: Goethe
«Melancholische bundel, verfraaid met schitterende pentekeningen van de auteur.» – Marc De Pril
Over ‘Waar weg weg is en stilte stiller nog’ van Eric Schneider voor NBD / Biblion, 12 augustus 2021:
De jeugd en carrière van Eric Schneider (Batavia, 1934) als toneelspeler, regisseur en schrijver zijn een duidelijke inspiratiebron voor deze bundel. Wonden zijn geheeld doch de littekens blijven zichtbaar. ‘Wij tweeën keken tennis / en tussen twee sets in / zei je Je bent geen kind van mij’ in ‘Zoon’ (p.27), waarna hij over zijn ouders in ‘Batavia 1936’ (p.19) laconiek schrijft: ‘wat verderop spelen mijn ouders geluk’. De toneelspeler-regisseur laat mythische figuren defileren als Eurydike in het titelgedicht, Hamlet en Ophelia, of Goethe’s Faust: ‘Toen ik hem speelde had ik niet de jaren / Toen ik die had, miste ik de moed / die berg van woorden te beklimmen / Voorgoed (p.47) Negenentwintig gedichten als een koppelteken tussen heden en verleden. ‘We hebben onze oorlog / zo vaak weg gezwegen’ (p.25). Keiharde herinneringen: ‘Uw vader is onlangs geruimd / kreeg ik op mijn vraag te horen / Grond is tegenwoordig schaars / zoiets weet men van tevoren’ (p.43). Een melancholische bundel, verfraaid met schitterende pentekeningen van de auteur. Zeer verzorgde uitgave.
Meer over ‘Waar weg weg is en stilte stiller nog’
Meer over Eric Schneider bij Uitgeverij In de Knipscheer
René Smeets – Schuim van mijn dagen, schenk me gedachten
RENÉ SMEETS
Schuim van mijn dagen, schenk me gedachten
De lekkerste biergedichten uit de wereldliteratuur
België – Nederland
Fotografie Philippe Debeerst
Co-uitgave met Uitgeverij P
Genaaid gebonden, groot formaat, met tientallen foto’s in kleur,
266 blz., € 29,50
ISBN 978-90-6265-866-4
oktober 2014
Deze ode aan het bier brengt je in een roes die je niet uit kan slapen. Ze schenkt een resem aan gedichten voor je uit, die de lof zingen van het gerstenat over de eeuwen heen. De bundel brengt bierpoëzie uit zowel België als Nederland, maar ook vanuit ver daarbuiten. Van Brederode, Jacob Cats en Goethe, via Emiel Verhaeren, Stefaan van den Bremt, Cola Debrot, Lennart Nijgh, Freek de Jonge en Lévi Weemoedt tot Arthur Rimbaud, Charles Baudelaire, Charles Bukowski en Robert Graves. Aan variatie geen gebrek: een verscheidenheid aan stijlen, werken van de groten der poëzie en van liefhebbers, alsook oorspronkelijk Nederlandse stukken en vertalingen maken deze verzameling uniek in het landschap van de bierliteratuur. Studentenliederen konden niet ontbreken op de kaart – wie anders dan de student aanbidt zo vurig de schoonheid van het bier?! Een aanrader voor iedereen die op zoek is naar wat leven in de brouwerij!
Philippe Debeerst (1958) laat zich al meer dan 20 jaar inspireren door de fotografie en de zoektocht naar het evenwicht tussen licht en schaduw. Zijn aanvankelijke interesse in industriële fotografie heeft hij al geruime tijd ingeruild voor het vastleggen van kunstcollecties
en architectuur.
René Smeets (1956) is sinds 1999 actief als literair vertaler. Bij Uitgeverij P verschenen vertalingen van H. M. Enzensberger (Kiosk, 1999; Lichter dan lucht, 2001) en R. Depestre (Haïti in al mijn dromen, 2002; Afscheidspsalm aan de rock-’n-roll. Elvis Presley 1935-1977, 2004) alsmede een bloemlezing van wijngedichten (Met jou open ik oude nachten. De mooiste wijngedichten uit de wereldliteratuur, 2004).
Meer over René Smeets
«Toen je nog dromen mocht in de literatuur.» – Ezra de Haan
Over ‘Gideons droom’ van Ernst Jansz voor Literatuurplein, 31 januari 2014:
Ernst Jansz is bekend geworden als muzikant in bands zoals CCC Inc. en Doe Maar. Tegelijkertijd is Jansz een begenadigd schrijver van een langzaam maar zeker uitdijend oeuvre. Gideons droom, het schrijversdebuut van Ernst Jansz, verscheen in 1983. Dertig jaar later verschijnt de herdruk. (…) Ernst Jansz heeft het in zijn voorwoord onder andere over een identiteitscrises. Om weer in het rechte spoor te komen gaat hij, met een vriend, in 1980 naar India. Maar daar staan hem heftige ervaringen te wachten. Honger, dood en drugsverslaving bij anderen, mensen die hem naar het leven staan, een zwaar motorongeluk en als altijd, de liefde. De mix van dit alles met een sausje van enigszins esoterische literatuur zorgt voor een sprookje dat in werkelijkheid geen sprookje maar eerder een nachtmerrie was. We krijgen de waarheid via het voorwoord, vervolgens het verhaal en dan nogmaals, een andere waarheid in het nawoord. En meteen snap je waarom Jansz voor de vorm van een droom koos. Eigenlijk vind ik het wel prettig om even middels de tijdmachine van Ernst Jansz terug te gaan in de tijd toen je nog dromen mocht in de literatuur.
Lees hier de recensie
Meer over Gideons droom
Meer over Ernst Jansz
«Muziek blijkt de ideale metafoor voor begrippen als leven en dood. De aandachtige lezer wordt ten volle beloond.» – Ezra de Haan
Over ‘Als in gangen en stegen’ van Glenn Pennock op Literatuurplein, 4 juni 2013:
De moderne media hadden vrijwel iedereen ervan doordrongen dat traagheid saai was. Vaart moest er komen, dus ook in de literatuur. Glenn Pennock heeft dit goed begrepen. In plaats van een dikke roman te schrijven, koos hij liever voor drie novellen. Daarvan zijn er nu twee verschenen. Ieder boek bevat op de flaptekst een TAG waardoor je de soundtrack van het verhaal kunt beluisteren tijdens het lezen ervan. (…) Muziek blijkt de ideale metafoor voor begrippen als leven en dood. Zo slaat de titel van het boek Als in gangen en stegen op het je eigen gang gaan of de gangen die je verkiest in het leven. Weer duiken we de geestelijke achtbaan in die Glenn Pennock voor ons heeft uitgedacht. Stap voor stap maakt hij ons duidelijk hoe dun de grens tussen waan en werkelijkheid is. (…) Het interessante aan de ideeën van Pennock in deze novelle is dat ze fantastisch overkomen en tegelijkertijd op zeer wetenschappelijk bewijsmateriaal leunen. De verdieping in deze novelle vraagt om aandachtig lezen, maar daarvoor wordt de lezer dan ook ten volle beloond. Het zal een aardige krachttoer voor Glenn Pennock worden in deel drie dit denkniveau te handhaven.
Lees hier de recensie
Meer over Glenn Pennock
Luister hier naar de soundtrack van ‘Als in gangen en stegen’
Luister hier naar de muziek van o.a. Joe/Glenn in ‘Als gitaren schreeuwen’