Tag: grensoverschrijdend gedrag

Een avondje ‘knetterende letteren’ in de Pletterij

Op donderdagavond 10 april 2025 knetteren de letteren met Jaap Goedegebuure, de oud-hoogleraar Nederlandse Taal- en Letterkunde en,  gedurende bijna twee decennia, de vaste literatuurcriticus voor Haagse Post/HP De Tijd. Van hem verscheen onlangs Sympathie voor de duivel , een bundel essays  over de verbeelding van het kwaad in onze literatuur van de lage landen. Je hebt het kwaad van grensoverschrijdend gedrag, om er lust aan te beleven, of  het kwaad van de oorlogsmisdadigers, zoals in het werk van de overleden Haarlemse schrijvers Harry Mulisch en Louis  Ferron, of het satanische kwaad van de griezelromantiek en de gothic novel van bijvoorbeeld wijlen Renate Dorrestein.

Op deze avond wordt ook de nieuwe roman gepresenteerd van Inge Nicole, Zilte windsels suikerwier, over de impact van een onzichtbare ziekte (diabetes) op het fysieke en sociale leven van een jonge vrouw. De kracht van Inge Nicole is dat ze haar roman, dankzij haar poëtische toon, in volstrekt eigen en eigentijdse taal uittilt boven het platte slachtofferverhaal van dertien in een dozijn. Inge Nicole illustreerde deze roman zelf met 11 acrylverf  kleurcollages.

Aan het programma werken mee Guus Bauer en Peter de Rijk. Reserveer een toegangskaart op Pletterij Haarlem Debat en Concertagenda – Programma – Muziek – Debat .

Meer over Jaap Goedegebuure bij Uitgeverij In de Knipscheer
Meer over Inge Nicole bij Uitgeverij In de Knipscheer
Meer  over Guus Bauer bij Uitgeverij In de Knipscheer
Klik hier voor de aankondiging op de website van Pletterij Haarlem
Klik hier voor eerdere presentaties van Uitgeverij In de Knipscheer in de Pletterij

«In vroegere tijden was het ook al bal op het gebied van grof grensoverschrijdend gedrag.» – Carel Peeters

Over ‘Sympathie voor de duivel’ van Jaap Goedegebuure in Vrij Nederland, 18 maart 2025:

(…) ‘Sympathie voor de duivel’, het boek van Jaap Goedegebuure over ‘De verbeelding van het kwaad in het werk van Nederlandse en Vlaamse schrijvers’, geeft een welkome achtergrond aan wat er zich nu afspeelt op het gebied van de antimoraal. Het boek herinnert er alleen al aan hoezeer het in vroegere tijden (die van de keizers Caligula en Nero) ook al bal was op het gebied van grof grensoverschrijdend gedrag. (…) Een van de interessantste door Goedegebuure behandelde figuren met sympathie voor de duivel en het duivelse is het type dat zich uitleeft in het manipuleren, verdacht maken en intimideren van mensen. Dat is de figuur van Mefistofeles, de man die altijd ‘nee’ zegt, prominent aanwezig in Goethes ‘Faust’. Goedegebuure ziet een Mefisto in Vincent Vere in Couperus’ eerste roman ‘Eline Vere’. Dat is het kwaad als intrigant: ‘met zijn slangenogen en zijn nu eens flemende en dan weer vlijmscherpe tong.’ (…) ‘Sympathie voor de duivel’ gaat wel over de Nederlandstalige literatuur, maar natuurlijk komen ook de schrijvers ter sprake die het kwaad en de duivel op zo’n exemplarische manier hebben behandeld dat het tot wereldliteratuur is geworden: De Sade, Baudelaire, Nietzsche, Bataille. Ze fungeren als zijn referentiekader. Wat niet wil zeggen dat de Nederlandse schrijvers bij hen verbleken. Dat is het verrassende aan ‘Sympathie voor de duivel’: het boek haalt in al zijn diversiteit een belangrijk thema naar voren dat bepalend is voor het gehalte van de Nederlandse literatuur. Dat gehalte ontstaat door stijl én inhoud: door de heikele thema’s die men durft aan te snijden, ze niet uit de weg te gaan. Nederlandse schrijvers (Jacob Israël de Haan, Louis Couperus, Arnon Grunberg, A.F.Th. van der Heijden, Oek de Jong, Manon Uphoff, P.F. Thomése, Marcel Möring, Gerard Reve, Willem Frederik Hermans, S. Vestdijk) hebben zich wel degelijk geconfronteerd met de doos van Pandora, met het pijnlijke, lastige, donkere, beschamende, laffe, peilloze, gewelddadige en het duivelse in de werkelijkheid. Vanuit vrees en fascinatie. Om een spiegel voor te houden. (…)

Lees hier of hier de recensie
Meer over ‘Sympathie voor de duivel’
Meer over Jaap Goedegebuure bij Uitgeverij In de Knipscheer

Presentatie  ‘Scènes uit een giftige relatie’ van Diana Tjin op 16 april 2025.

Uitgeverij In de Knipscheer en de Java Bookshop nodigen je uit voor de presentatie van de nieuwe roman van Diana Tjin, ‘Scènes uit een giftige relatie’. Een tipje van de sluier: Hermine wordt verliefd op Berend. Zij is zeventien en heeft een Surinaamse achtergrond, en hij, de vijf jaar oudere student, is de liefde van haar leven. Dat weet ze zeker. Met hem aan haar zijde zal ze de ellende van thuis achter zich kunnen laten. Samen zullen ze studeren, carrière maken en kinderen krijgen. Maar wanneer ze gaan samenwonen ontpopt Berend zich als een narcist die haar met verbaal geweld kleineert. Dan begint een langdurig gevecht. Met Berend, maar vooral met zichzelf.

De presentatie vindt plaats op  woensdag 16 april van 16.30 uur – 18.00 uur (inloop vanaf 16.15 uur) in Java Bookshop, Javastraat 145, 1094 HE Amsterdam. Uitgeverijredacteur Peter de Rijk gaat met Diana Tjin in gesprek over haar vijfde roman bij Uitgeverij In de Knipscheer. Je bent van harte welkom.

Meer over ‘Scènes uit een giftige relatie’
Meer over Diana Tjin bij Uitgeverij In de Knipscheer

Diana Tjin – Scènes uit een giftige relatie. Roman

Diana Tjin
Scènes uit een giftige relatie
roman
omslag Nikki Ritmeijer
foto auteur Monique Kooijmans
gebrocheerd in omslag met flappen,
228 blz., € 22,00
ISBN 978-94-93368-24-8   NUR 301
eerste uitgave april 2025

Scènes uit een giftige relatie is een titel die niets te raden overlaat. Hoewel deze roman weer totaal anders is dan haar eerder verschenen werk, spelen de thema’s afkomst, identiteit en discriminatie in al haar boeken – soms zijdelings – een rol.  Hermine wordt verliefd op Berend. Zij is zeventien en heeft een Surinaamse achtergrond, en hij, de vijf jaar oudere student, is de liefde van haar leven. Dat weet ze zeker. Met hem aan haar zijde zal ze de ellende van thuis achter zich kunnen laten. Samen zullen ze studeren, carrière maken en kinderen krijgen. Maar wanneer ze gaan samenwonen ontpopt Berend zich als een narcist die haar met verbaal geweld kleineert. Dan begint een langdurig gevecht. Met Berend, maar vooral met zichzelf.

Diana Tjin is geboren in Amsterdam (1961) en is van Chinees-Surinaams-Joodse afkomst. Ze heeft Klassieke Talen gestudeerd aan de Universiteit van Amsterdam en is werkzaam als Erfgoed catalografe bij de Universiteitsbibliotheek. Ze debuteerde spraakmakend met de roman Het geheim van mevrouw Grünwald. Ook haar coming of age-roman Een Bijlmerliedje werd goed ontvangen en markeerde het 50-jarig bestaan van ‘de Bijlmer’. Haar derde roman De catalograaf. Een liefdesgeschiedenis ontroerde zowel publiek als recensenten. Haar vierde boek, de roman Noem me Calimero; of Carmen zo je wilt droeg ze op ter nagedachtenis aan haar Surinaamse vader.

Meer over Diana Tjin bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Grensoverschrijdend gedrag?Tegenspraak kan je letterlijk of figuurlijk de kop kosten.» – Aart G. Broek

Over ‘Dwarsliggers’ door Aart G. Broek in artikel op Management Site, 4 maart 2024:

Grensoverschrijdend gedrag? Hoog tijd om tegenspraak te leren geven en te faciliteren. (…) Het is een fikse opgave voor ieder van ons om naar tegendraadse en deugdelijk onderbouwde kritiek te luisteren. Waarom is het zo’n opgave om tegenspraak te incasseren en daadwerkelijk te verwerken? Een antwoord formuleren begint met weten wat er sociaal-emotioneel speelt. In essentie is de pijnlijke schok die bij gefundeerde tegenspraak ontstaat een kwestie van ‘schaamte’. Door de onderbouwde kritiek horen we praktisch even niet ín de groep, maar staan juist te kijk vóór de groep waartoe we (willen) behoren. In onze jeugd doen we allemaal pijnlijke ervaringen op met het slachtofferschap van afwijzen, uitsluiten, kleineren. Ervaringen met dergelijke vernederingen én de angst die opnieuw te kunnen ervaren noemen we schaamte. (…) Het gaat bij schaamte om de ervaring dat het persoonlijke ‘ik’ wordt geraakt. Dat snijdt ons diep door de ziel. (…) We haten schaamte: het venijnige samenballen van angst, verdriet en woede. (…) De schok van schaamte vertaalt zich in agressie. (…) Tegenspraak kan je letterlijk of figuurlijk de kop kosten. (…) De geschiedenis leert ons dat tegenspraak dikwijls getergd van tafel wordt geslagen en de boodschapper hardhandig worden uitgeschakeld. (…) De persoon die de tegenspraak aandraagt heeft vrijwel altijd het beste met de eigen organisatie – of de samenleving in het algemeen – voor. (…) In principe kan iedere (overheids)organisatie of elk bedrijf voordeel behalen met het faciliteren van tegenspraak. (…) Bovendien mag van deugdelijk gefaciliteerde tegenspraak worden verwacht dat het een preventieve werking heeft op het steeds dreigende klokkenluiden. Kortom, voorkom klokkenluiden, word een dwarsligger. (…)

Lees hier het artikel
Meer over ‘Dwarsliggers’

«Veelzijdig kunstenaar gaat met daverende kracht in beeld en woord de confrontatie met de lezer aan.» – André Oyen

Over ‘Vreugde is ook een soort liefde’ van Titi Zaadnoordijk op Ansiel, 27 januari 2024:

Titi Zaadnoordijk (1960) is beeldend kunstenaar, dichter en performer. In 1978 vatte ze haar studie biologie aan, maar een paar jaar later koos ze toch voor de kunstacademie. Titi Zaadnoordijk woont en werkt in het Friese Scherpenzeel. Vreugde is ook een soort liefde is Zaadnoordijks zevende dichtbundel. Voor mij persoonlijk was het wel de eerste kennismaking met haar werk en dat was toch wel een bijzondere ontdekking. Toen ik de cover en de titel zag verwachtte ik eerlijk gezegd nogal wat zeemzoeterige poëzie. Van dat idee was ik echter heel vlug verlost. Reeds vanaf de eerste gedichten was het me duidelijk dat dit werk van een veelzijdig kunstenaar is die met daverende kracht in beeld en woord de confrontatie met de lezer aangaat. Ze weet wel te relativeren, maar ze weet ook op een benijdenswaardige manier humor en satire door alle frustraties en humor te verwerken. In ‘Vreugde is ook een soort liefde’ maakt Titi Zaadnoordijk (1960) in haar bijzondere stijl de balans op van een niet alledaags gezinsleven gekoppeld aan beschouwingen over het ouder worden, de behoeftes en eenzaamheid. (…)

Bron Ansiel
Meer over ‘Vreugde is ook een soort liefde’
Meer over Titi Zaadnoordijk

«Titi Zaadnoordijk maakt openhartig balans op van een vrouwenleven.» – Kirsten van Santen

Over ‘Vreugde is ook een soort liefde’ van Titi Zaadnoordijk in Leeuwarder Courant, 31 december 2023:

(…) De gedichten stammen uit de elf jaren die verstreken nadat haar vorige dichtbundel [‘Het jaar van de getrouwde man’, 2012] verscheen; elf jaren waarin haar twee dochters groot werden en uitvlogen en waarin de inmiddels 63-jarige dichteres grijs werd, haar lichaam zag veranderen. (…) In haar nieuwste werk [‘Vreugde is ook een soort liefde’, 2023] maakt Titi Zaadnoordijk de balans op van een vrouwenleven, van het leven van een moeder die in haar eentje twee kinderen opvoedde, van een vrouw die wel eens instort, spijt heeft en wroeging voelt, maar die altijd weer overeind krabbelt en begint te lachen. Een weerbarstig, maar ook veerkrachtig mens. Als de dochters weg zijn, hoe gaat het dan verder? Hoe kijk je terug, hoe verandert je rol? Ze dicht er openhartig over. (…)                           ‘Mijn vader had een onvoldoende voor zijn rol als opvoeder gekregen als er rapporten voor ouders uitgedeeld zouden worden. Waarom? Laat ik zeggen grensoverschrijdend gedrag. (…) Ik heb geknokt om een goede band met hem te hebben. Weet je, het is nooit zwart-wit, niks, niemand, nooit. We zijn allemaal mensen. Ik wil geen fout gedrag vergoelijken, maar het helpt wel om het te begrijpen. Ik ben voor mensen aanspreken in plaats van ze afserveren. (…) Ik ben niet zo goed in sociaal gedrag vertonen, maar wat me wel gelukt is, is mijn eigen ding te doen, dat te blijven doen. (…)
Lees hier ‘Balans. Dichter en kunstenaar Titi Zaadnoordijk’ van 2 december 2023
Meer over ‘Vreugde is ook een soort liefde’
Meer over Titi Zaadnoordijk

«Een verhaal dat je nooit loslaat tijdens het lezen, ook niet na het lezen.» – Guido Goedgezelschap

VoorplatKraanvogel-96Over ‘Het oog van de kraanvogel’ van Peter WJ Brouwer op De Leesclub van Alles en op, 27 juli 2021:
Marcus (piano) en Arthur (viool) willen hun muzikale talenten verzilveren en na hun middelbaar onderwijs kiezen zij voor een muziekopleiding aan het conservatorium. Arthur is tweedejaars en op de campus ontmoet hij de eerstejaarsstudent Marcus voor het eerst. Er ontstaat een soort van prille vriendschap tussen de beide jonge mannen. Beide heren hebben echter een andere kijk op het begrip ‘vriendschap’. (…) Arthur wordt orkestmuzikant. Tijdens een internationale rondreis komt het grensoverschrijdend gedrag van de dirigent van hun symfonieorkest aan het licht. Marcus houdt het conservatorium na één jaar voor bekeken en hij studeert af als jurist. Zijn relatie met Carlijn ging de mist in en Sofie liet hem niet toe in haar leven. Vanuit Nederland wordt hij uitgezonden naar Japan om het gedrag van de dirigent te gaan bespreken. Niemand minder dan Arthur wordt zijn contactpersoon. Na 25 jaar steekt hun verleden, op een zeer confronterende manier, weer de kop op. De verwijten aan het adres van Marcus zijn, al dan niet terecht, zeer hard en hij blijft enigszins verweesd en verward achter en hij stelt zich vragen over de keuzes die hij in het leven gemaakt heeft. (…) Peter W.J. Brouwer schrijft een diepgaande en confronterende roman waarin het maken van keuzes vaak zeer belangrijk is. Vriendschap, liefde, uitkomen voor eigen geaardheid. Allemaal thema’s die de schrijver vanuit zijn filosofische achtergrond benadert en uitdiept in ‘Het oog van de kraanvogel’, een beklijvend boek, een verhaal dat je nooit loslaat tijdens het lezen, ook niet na het lezen.
Lees hier of hier de hele recensie
Meer over ‘Het oog van de kraanvogel’
Meer over Peter WJ Brouwer bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Brouwer heeft een indrukwekkende roman geschreven. Geniet van dit kunstwerk!» – Jan Stoel

VoorplatKraanvogel-96Over ‘Het oog van de kraanvogel’ van Peter WJ Brouwer op Hebban *, 26 maart 2021:
(…) Brouwer slaagt erin deze roman te laten klinken als een gedicht: mooi van vorm, rijk aan beelden, gecondenseerd. Achter het verhaal zit een diepere betekenis. Brouwer laat de taal die hij gebruikt zingen. Eigenlijk komen alle aspecten van zijn kunstenaarschap in deze roman bijeen. Geniet van dit kunstwerk! (…) In deze roman komen thema’s naar voren als zoeken naar je eigen identiteit, geaardheid, vriendschap, liefde, schaamte, verdriet, spijt en de tegenstelling tussen gevoel en rede/verstand. Peter Brouwer kruipt in de hoofden van zijn personages en laat je ervaren hoe ze denken, voelen, reageren op elkaar. (…) De onzekere Marcus de Graaf en de besliste Arthur Klein Gunnewiek (de twee belangrijkste personages) leren elkaar eind van de jaren tachtig kennen op het conservatorium. Ze zijn negentien jaar. (…) Vijfentwintig jaar later wordt Marcus uitgezonden naar Tokio om grensoverschrijdend gedrag van de dirigent van een symfonieorkest te gaan bespreken. Arthur maakt deel uit van dat orkest en is in Tokio zijn contactpersoon. Ieder is zijn weg in het leven gegaan, maar ze hebben een gedeeld verleden. (…) De confrontatie vindt plaats in ‘The Crane’, een bar in Tokio. Boven hen hangt een grote kraanvogel als ‘scherprechter’. Een prachtig beeld, want in Japan wordt de kraanvogels als een brenger van geluk en zuiverheid beschouwd. (…) Brouwer heeft een indrukwekkende roman geschreven, poëtisch van taal, rijk aan bespiegelingen, een verhaal dat onder je huid kruipt en je bijblijft.
*] Deze recensie is ook verschenen op ‘De Leesclub van alles’
Lees hier de recensie
Meer over ‘Het oog van de kraanvogel’
Meer over Peter WJ Brouwer bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Een mooie roman waarin tintelende gevoelens uit het verleden tot wanhopige gevoelens leiden.» – Job ter Steege

VoorplatKraanvogel-96Over ‘Het oog van de kraanvogel’ van Peter WJ Brouwer op LeesKost, 19 maart 2021:
Na elkaar vele jaren uit het oog te hebben verloren kijken twee vrienden terug op hun adolescentie. Marcus is 43 jaar. Zijn juridisch bedrijf heeft hem naar Japan gestuurd om een conflict tussen een dirigent en een fluitiste op te lossen. Tijdens een werkoverleg op de hotelkamer van de dirigent zou de man grensoverschrijdend gedrag hebben vertoond. (…) De naam van zijn contactpersoon in Japan: A.H. Klein Gunnewiek, orkestlid. Dat moest haast wel Arthur zijn. Hij had hem twintig jaar niet gezien of gesproken. (…) ‘Het oog van de kraanvogel’ is een demasqué van hun adolescentie als Marcus en Arthur elkaar beroepshalve treffen. Arthur heeft er een lange relatie met een andere man op zitten en Marcus is inmiddels gescheiden van Carlijn. Ze hebben een dochter. Behalve Carlijn spelen ook andere vrienden en een vriendin een rol wanneer Arthur en Marcus proberen te achterhalen wat er ooit fout ging en of beschuldigingen of schuldgevoelens terecht zijn. De gesprekken tonen de machteloosheid ten aanzien van het verleden dat niet kan worden teruggedraaid of rechtgezet. Daarbij valt de enige oplossing voor terugval in zelfbeklag over onvervulde verlangens, namelijk verzoening met je lot, een lastig te verwerven geestesgesteldheid. Een mooie roman waarin tintelende gevoelens uit het verleden jaren, twee decennia later tot wanhopige gevoelens leiden.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Het oog van de kraanvogel’
Meer over Peter WJ Brouwer bij Uitgeverij In de Knipscheer