Tag: grensoverschrijdend gedrag

«Grensoverschrijdend gedrag?Tegenspraak kan je letterlijk of figuurlijk de kop kosten.» – Aart G. Broek

Over ‘Dwarsliggers’ door Aart G. Broek in artikel op Management Site, 4 maart 2024:

Grensoverschrijdend gedrag? Hoog tijd om tegenspraak te leren geven en te faciliteren. (…) Het is een fikse opgave voor ieder van ons om naar tegendraadse en deugdelijk onderbouwde kritiek te luisteren. Waarom is het zo’n opgave om tegenspraak te incasseren en daadwerkelijk te verwerken? Een antwoord formuleren begint met weten wat er sociaal-emotioneel speelt. In essentie is de pijnlijke schok die bij gefundeerde tegenspraak ontstaat een kwestie van ‘schaamte’. Door de onderbouwde kritiek horen we praktisch even niet ín de groep, maar staan juist te kijk vóór de groep waartoe we (willen) behoren. In onze jeugd doen we allemaal pijnlijke ervaringen op met het slachtofferschap van afwijzen, uitsluiten, kleineren. Ervaringen met dergelijke vernederingen én de angst die opnieuw te kunnen ervaren noemen we schaamte. (…) Het gaat bij schaamte om de ervaring dat het persoonlijke ‘ik’ wordt geraakt. Dat snijdt ons diep door de ziel. (…) We haten schaamte: het venijnige samenballen van angst, verdriet en woede. (…) De schok van schaamte vertaalt zich in agressie. (…) Tegenspraak kan je letterlijk of figuurlijk de kop kosten. (…) De geschiedenis leert ons dat tegenspraak dikwijls getergd van tafel wordt geslagen en de boodschapper hardhandig worden uitgeschakeld. (…) De persoon die de tegenspraak aandraagt heeft vrijwel altijd het beste met de eigen organisatie – of de samenleving in het algemeen – voor. (…) In principe kan iedere (overheids)organisatie of elk bedrijf voordeel behalen met het faciliteren van tegenspraak. (…) Bovendien mag van deugdelijk gefaciliteerde tegenspraak worden verwacht dat het een preventieve werking heeft op het steeds dreigende klokkenluiden. Kortom, voorkom klokkenluiden, word een dwarsligger. (…)

Lees hier het artikel
Meer over ‘Dwarsliggers’

«Veelzijdig kunstenaar gaat met daverende kracht in beeld en woord de confrontatie met de lezer aan.» – André Oyen

Over ‘Vreugde is ook een soort liefde’ van Titi Zaadnoordijk op Ansiel, 27 januari 2024:

Titi Zaadnoordijk (1960) is beeldend kunstenaar, dichter en performer. In 1978 vatte ze haar studie biologie aan, maar een paar jaar later koos ze toch voor de kunstacademie. Titi Zaadnoordijk woont en werkt in het Friese Scherpenzeel. Vreugde is ook een soort liefde is Zaadnoordijks zevende dichtbundel. Voor mij persoonlijk was het wel de eerste kennismaking met haar werk en dat was toch wel een bijzondere ontdekking. Toen ik de cover en de titel zag verwachtte ik eerlijk gezegd nogal wat zeemzoeterige poëzie. Van dat idee was ik echter heel vlug verlost. Reeds vanaf de eerste gedichten was het me duidelijk dat dit werk van een veelzijdig kunstenaar is die met daverende kracht in beeld en woord de confrontatie met de lezer aangaat. Ze weet wel te relativeren, maar ze weet ook op een benijdenswaardige manier humor en satire door alle frustraties en humor te verwerken. In ‘Vreugde is ook een soort liefde’ maakt Titi Zaadnoordijk (1960) in haar bijzondere stijl de balans op van een niet alledaags gezinsleven gekoppeld aan beschouwingen over het ouder worden, de behoeftes en eenzaamheid. (…)

Bron Ansiel
Meer over ‘Vreugde is ook een soort liefde’
Meer over Titi Zaadnoordijk

«Titi Zaadnoordijk maakt openhartig balans op van een vrouwenleven.» – Kirsten van Santen

Over ‘Vreugde is ook een soort liefde’ van Titi Zaadnoordijk in Leeuwarder Courant, 31 december 2023:

(…) De gedichten stammen uit de elf jaren die verstreken nadat haar vorige dichtbundel [‘Het jaar van de getrouwde man’, 2012] verscheen; elf jaren waarin haar twee dochters groot werden en uitvlogen en waarin de inmiddels 63-jarige dichteres grijs werd, haar lichaam zag veranderen. (…) In haar nieuwste werk [‘Vreugde is ook een soort liefde’, 2023] maakt Titi Zaadnoordijk de balans op van een vrouwenleven, van het leven van een moeder die in haar eentje twee kinderen opvoedde, van een vrouw die wel eens instort, spijt heeft en wroeging voelt, maar die altijd weer overeind krabbelt en begint te lachen. Een weerbarstig, maar ook veerkrachtig mens. Als de dochters weg zijn, hoe gaat het dan verder? Hoe kijk je terug, hoe verandert je rol? Ze dicht er openhartig over. (…)                           ‘Mijn vader had een onvoldoende voor zijn rol als opvoeder gekregen als er rapporten voor ouders uitgedeeld zouden worden. Waarom? Laat ik zeggen grensoverschrijdend gedrag. (…) Ik heb geknokt om een goede band met hem te hebben. Weet je, het is nooit zwart-wit, niks, niemand, nooit. We zijn allemaal mensen. Ik wil geen fout gedrag vergoelijken, maar het helpt wel om het te begrijpen. Ik ben voor mensen aanspreken in plaats van ze afserveren. (…) Ik ben niet zo goed in sociaal gedrag vertonen, maar wat me wel gelukt is, is mijn eigen ding te doen, dat te blijven doen. (…)
Lees hier ‘Balans. Dichter en kunstenaar Titi Zaadnoordijk’ van 2 december 2023
Meer over ‘Vreugde is ook een soort liefde’
Meer over Titi Zaadnoordijk

«Een verhaal dat je nooit loslaat tijdens het lezen, ook niet na het lezen.» – Guido Goedgezelschap

VoorplatKraanvogel-96Over ‘Het oog van de kraanvogel’ van Peter WJ Brouwer op De Leesclub van Alles en op, 27 juli 2021:
Marcus (piano) en Arthur (viool) willen hun muzikale talenten verzilveren en na hun middelbaar onderwijs kiezen zij voor een muziekopleiding aan het conservatorium. Arthur is tweedejaars en op de campus ontmoet hij de eerstejaarsstudent Marcus voor het eerst. Er ontstaat een soort van prille vriendschap tussen de beide jonge mannen. Beide heren hebben echter een andere kijk op het begrip ‘vriendschap’. (…) Arthur wordt orkestmuzikant. Tijdens een internationale rondreis komt het grensoverschrijdend gedrag van de dirigent van hun symfonieorkest aan het licht. Marcus houdt het conservatorium na één jaar voor bekeken en hij studeert af als jurist. Zijn relatie met Carlijn ging de mist in en Sofie liet hem niet toe in haar leven. Vanuit Nederland wordt hij uitgezonden naar Japan om het gedrag van de dirigent te gaan bespreken. Niemand minder dan Arthur wordt zijn contactpersoon. Na 25 jaar steekt hun verleden, op een zeer confronterende manier, weer de kop op. De verwijten aan het adres van Marcus zijn, al dan niet terecht, zeer hard en hij blijft enigszins verweesd en verward achter en hij stelt zich vragen over de keuzes die hij in het leven gemaakt heeft. (…) Peter W.J. Brouwer schrijft een diepgaande en confronterende roman waarin het maken van keuzes vaak zeer belangrijk is. Vriendschap, liefde, uitkomen voor eigen geaardheid. Allemaal thema’s die de schrijver vanuit zijn filosofische achtergrond benadert en uitdiept in ‘Het oog van de kraanvogel’, een beklijvend boek, een verhaal dat je nooit loslaat tijdens het lezen, ook niet na het lezen.
Lees hier of hier de hele recensie
Meer over ‘Het oog van de kraanvogel’
Meer over Peter WJ Brouwer bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Brouwer heeft een indrukwekkende roman geschreven. Geniet van dit kunstwerk!» – Jan Stoel

VoorplatKraanvogel-96Over ‘Het oog van de kraanvogel’ van Peter WJ Brouwer op Hebban *, 26 maart 2021:
(…) Brouwer slaagt erin deze roman te laten klinken als een gedicht: mooi van vorm, rijk aan beelden, gecondenseerd. Achter het verhaal zit een diepere betekenis. Brouwer laat de taal die hij gebruikt zingen. Eigenlijk komen alle aspecten van zijn kunstenaarschap in deze roman bijeen. Geniet van dit kunstwerk! (…) In deze roman komen thema’s naar voren als zoeken naar je eigen identiteit, geaardheid, vriendschap, liefde, schaamte, verdriet, spijt en de tegenstelling tussen gevoel en rede/verstand. Peter Brouwer kruipt in de hoofden van zijn personages en laat je ervaren hoe ze denken, voelen, reageren op elkaar. (…) De onzekere Marcus de Graaf en de besliste Arthur Klein Gunnewiek (de twee belangrijkste personages) leren elkaar eind van de jaren tachtig kennen op het conservatorium. Ze zijn negentien jaar. (…) Vijfentwintig jaar later wordt Marcus uitgezonden naar Tokio om grensoverschrijdend gedrag van de dirigent van een symfonieorkest te gaan bespreken. Arthur maakt deel uit van dat orkest en is in Tokio zijn contactpersoon. Ieder is zijn weg in het leven gegaan, maar ze hebben een gedeeld verleden. (…) De confrontatie vindt plaats in ‘The Crane’, een bar in Tokio. Boven hen hangt een grote kraanvogel als ‘scherprechter’. Een prachtig beeld, want in Japan wordt de kraanvogels als een brenger van geluk en zuiverheid beschouwd. (…) Brouwer heeft een indrukwekkende roman geschreven, poëtisch van taal, rijk aan bespiegelingen, een verhaal dat onder je huid kruipt en je bijblijft.
*] Deze recensie is ook verschenen op ‘De Leesclub van alles’
Lees hier de recensie
Meer over ‘Het oog van de kraanvogel’
Meer over Peter WJ Brouwer bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Een mooie roman waarin tintelende gevoelens uit het verleden tot wanhopige gevoelens leiden.» – Job ter Steege

VoorplatKraanvogel-96Over ‘Het oog van de kraanvogel’ van Peter WJ Brouwer op LeesKost, 19 maart 2021:
Na elkaar vele jaren uit het oog te hebben verloren kijken twee vrienden terug op hun adolescentie. Marcus is 43 jaar. Zijn juridisch bedrijf heeft hem naar Japan gestuurd om een conflict tussen een dirigent en een fluitiste op te lossen. Tijdens een werkoverleg op de hotelkamer van de dirigent zou de man grensoverschrijdend gedrag hebben vertoond. (…) De naam van zijn contactpersoon in Japan: A.H. Klein Gunnewiek, orkestlid. Dat moest haast wel Arthur zijn. Hij had hem twintig jaar niet gezien of gesproken. (…) ‘Het oog van de kraanvogel’ is een demasqué van hun adolescentie als Marcus en Arthur elkaar beroepshalve treffen. Arthur heeft er een lange relatie met een andere man op zitten en Marcus is inmiddels gescheiden van Carlijn. Ze hebben een dochter. Behalve Carlijn spelen ook andere vrienden en een vriendin een rol wanneer Arthur en Marcus proberen te achterhalen wat er ooit fout ging en of beschuldigingen of schuldgevoelens terecht zijn. De gesprekken tonen de machteloosheid ten aanzien van het verleden dat niet kan worden teruggedraaid of rechtgezet. Daarbij valt de enige oplossing voor terugval in zelfbeklag over onvervulde verlangens, namelijk verzoening met je lot, een lastig te verwerven geestesgesteldheid. Een mooie roman waarin tintelende gevoelens uit het verleden jaren, twee decennia later tot wanhopige gevoelens leiden.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Het oog van de kraanvogel’
Meer over Peter WJ Brouwer bij Uitgeverij In de Knipscheer