Over ‘Pelgrimsgrond’ van Albert Hagenaars in De Auteur, 14 september 2022:
(…) Kenmerkend voor de bundels van Hagenaars is steeds eenzelfde weloverwogen thematische indeling. Pelgrimsgrond bevat zeven cycli van telkens zeven gedichten, waar naast de voornoemde dichters ook beeldende kunstenaars, films, sacrale en bedevaartplaatsen, muziek en de liefde in de poëtische verf worden gezet. (…) Hagenaars lokt ons mee in een wereldje waar we al dan niet enigszins mee vertrouwd zijn en weet de nieuwsgierigheid van de eerste tot de laatste letter te prikkelen. (…) Binnen elke cyclus is hij verrassend eclectisch. (…) Om het even welk gedicht uit de zeven cycli we ook lezen, Hagenaars blijft verwonderen en weet de lezer in zijn ban te houden. (…) Hier hoeven we niet over te twijfelen: pelgrim-dichter Hagenaars heeft een ijzersterke bundel afgeleverd!
‘De Auteur’ is een driemaandelijks tijdschrift van de Vereniging van Vlaamse letterkundigen.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Pelgrimsgrond’
Meer over Albert Hagenaars bij Uitgeverij In de Knipscheer
Tag: H. Marsman
«De bundel bouwt ook mooi op, als een pelgrimage op weg naar de allerhoogste.» – Lauran Toorians
Over ‘Pelgrimsgrond’ van Albert Hagenaars in Brabants Literair, juli 2022:
(…) Albert Hagenaars pelgrimeert in zijn jongste dichtbundel en brengt een ode aan wie en wat hem inspireert. Zeven maal zeven klinkt als een ritueel en zeven maal zeven gedichten doet al gauw denken aan een bezwering. Als de titel van de bundel dan ook nog ‘Pelgrimsgrond’ luidt, is al snel duidelijk dat de dichter hier op zijn knieën gaat en hulde betoont aan zijn helden. Die dichter is Albert Hagenaars (Bergen op Zoom 1955) die we kennen als productief, bereisd en belezen en bovenal betrokken bij mensen. Scheppende mensen vooral. (…) De eerste afdeling heeft als titel ‘Te woord’. (…) De zeven gedichten reflecteren op zeven auteurs die – mogen we aannemen – Hagenaars inspireren: Hadewijch, Charles Baudelaire, T.S. Eliot, H. Marsman, Gerrit Achterberg, Jan Hanlo en Paul Celan. (…) In de afdeling ‘Onder ogen’ passeren zeven schilders. Hier ook de eerste naam die verrast doordat hij niet tot de breed geaccepteerde cultuurcanon behoort en dus meer dan de andere kunstenaars een persoonlijke keuze van Hagenaars is. Het betreft de Javaanse schilder Affandi (1907-1990) aan wie in Yogyakarta een museum is gewijd dat aanleiding gaf tot een gedicht. (…) De gedichten in deze bundel zijn nergens een-op-een beschrijvend. De titel en het noemen van de het kunstwerk of de kunstenaar bieden een handvat, maar de teksten zijn vooral poëtisch en associatief. De bundel bouwt ook mooi op, als een pelgrimage op weg naar de allerhoogste. (…)
Lees hier de recensie
Meer over ‘Pelgrimsgrond’
Meer over Albert Hagenaars bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Geen twijfel: Hagenaars heeft een ijzersterke bundel afgeleverd!» – Roger Nupie
Over ‘Pelgrimsgrond’ van Albert Hagenaars in De Auteur, juni 2022:
(…) Zijn jongste dichtbundel, ‘Pelgrimsgrond’, opent met het gedicht Orewoet (wat zoveel betekent als ‘vurigheid’, ‘geestelijke gloed’ en ‘extase’), waarin cursief regels van de 13de eeuwse mystica Hadewijch zijn verwerkt. In dezelfde cyclus, ‘Te woord’, komen nog andere dichters aan bod: Charles Baudelaire, T.S. Eliot, H. Marsman, Gerrit Achterberg (…) en Paul Celan. Kenmerkend voor de bundels van Hagenaars is steeds eenzelfde weloverwogen thematische indeling. ‘Pelgrimsgrond’ bevat zeven cycli van telkens zeven gedichten, waar naast de voornoemde dichters ook beeldende kunstenaars, films, sacrale en bedevaartplaatsen, muziek en de liefde in de poëtische verf worden gezet. (…) Binnen elke cyclus is hij verrassend eclectisch: in ‘Tussen de oren’, waar de muziek hoogtij viert, komen zowel Erik Satie en de 18de eeuwse componist Giovanni Battista Pergolesi als Tsjaikovski en zangeres met de bezwerende contra-alt-stem Lisa Gerrard aan bod. (…) Om het even welk gedicht uit de zeven cycli we ook lezen, Hagenaars blijft verwonderen en weet de lezer in zijn ban te houden. (…) Hier hoeven we niet over te twijfelen: pelgrim-dichter Hagenaars heeft een ijzersterke bundel afgeleverd!
‘De Auteur’ is een driemaandelijks tijdschrift van de Vereniging van Vlaamse letterkundigen.
Lees hier de recensie in rubriek ‘De Boekhouding’
Meer over ‘Pelgrimsgrond’
Meer over Albert Hagenaars bij Uitgeverij In de Knipscheer
Jaap Goedgebuure – Door de jaren heen lezen. Essays
Jaap Goedegebuure
Door de jaren heen lezen
biografische notities van literaire auteurs
met een Personenregister van ca. 400 namen
omslagafbeelding Andrei Roiter
vormgeving Els Kort
gebrocheerd in omslag met flappen,
170 blz., geïllustreerd, € 19,50
ISBN 978-94-93214-64-4 NUR 321, 620
eerste uitgave maart 2022
Voor de fervente lezer is een boekenkast veel meer dan een hoeveelheid bedrukt papier. Aan een gelezen boek zitten altijd herinneringen vast, mooi en minder mooi, niet zelden ook pijnlijk. Waar was je toen je dat ene boek las? Wie was je? Wat deed het met je? Heeft het je leven veranderd, je denken een andere kant uitgestuurd, je blik verlegd of verruimd?
In Door de jaren heen lezen gaat Jaap Goedegebuure in 101 stukjes na hoe herinneringen aan boeken en aan de schrijvers van die boeken – Gerard Reve, Harry Mulisch, Doeschka Meijsing, Boudewijn Büch, Rogi Wieg, F. Springer en vele anderen – betekenisvolle momenten in zijn bestaan markeren. Ze vormen even zovele stippen op de routekaart van een reis door de jaren heen.
Jaap Goedegebuure (1947) doceerde letterkunde aan de universiteiten van Leiden, West-Berlijn, Tilburg en Nijmegen. Hij publiceerde boeken over onder meer H. Marsman, Jeroen Brouwers, Frans Kellendonk, het fin de siècle, literatuur en religie, en poëzie en mystiek. Sinds 1975 recenseert hij voor tal van kranten en tijdschriften.
Meer over Jaap Goedegebuure op deze site
Diana Lebacs – Belumbe / De waterlijn. Gedichten
DIANA LEBACS
Belumbe / De waterlijn
Gedichten
Nederland – Curaçao
Genaaid gebrocheerd, 48 blz. € 15,00
ISBN 978-90-6265-861-9
oktober 2014
Diana Lebacs (Curaçao) heeft een Curaçaos-Indonesische vader en een Surinaams-Creoolse moeder. Zij was geruime tijd lerares op Curaçao en doceerde jeugdliteratuur aan de Universiteit van de Nederlandse Antillen. Lebacs speelde een belangrijke rol bij de groei van de Nederlands-Antilliaanse jeugdliteratuur en werd voor Nancho van Bonaire, een van haar jeugdromans, bekroond met de Zilveren Griffel. De langste maand (1994) is haar eerste roman voor volwassenen. In 2011 is zij een van de eersten die universitair afstudeerde in Papiaments (taal en literatuur). De tweetalige gedichtenbundel (Nederlands-Papiaments) Belumbe/De waterlijn is haar poëziedebuut. De gedichten zijn oorspronkelijk geschreven in het Nederlands en door de auteur vertaald in het Papiaments.
Gaat deze poëzie over splinters Curaçaose werkelijkheid? Of mag de liefhebber van gedichten ze zien als één grote beeldspraak? Bijna in parlandostijl, beeldend en soms doordrenkt van een Marsmanniaanse bezieling, lokt Diana Lebacs de lezer haar taallabyrint binnen. Een poëzie rijk aan contrasten, tegenstellingen en paradoxen.
Bedient zij zich het ene moment van spreektaal, het andere moment trekt zij in een dwingend ritme, met herhalingen de aandacht.
In bondige versregels geeft zij haar observaties vorm, brengt zij liefde, dood, vrijheid en afscheid op de pagina tot leven. Treedt zij in de eerste cyclus, Onder de waterlijn, naar buiten met intense expressie, in de tweede cyclus, Voorbij de waterlijn, keert zij in, wordt meditatief. Een tweetalige bundel – Papiaments-Nederlands – die leest als het spiegelbeeld van Lebacs dichterlijke binnenwereld.
Over haar roman De langste maand schreef Pim Heuvel in Beurs- en Nieuwsberichten: «Dit verhaal is zo onvervalst Curaçaos, zo levendig en met zoveel hart geschreven, dat de schrijfster wat mij betreft de hoofdprijs toekomt voor het beste literaire werk van het jaar. Het knappe en ontroerende is dat De langste maand afsluit met een symbool van hoop.»
Meer over Belumbe / De waterlijn
Meer over Diana Lebacs bij Uitgeverij In de Knipscheer