Literair tijdschrift Extaze 25 ‘Ontheemd’ [Jrg. 7, nr. 1]

VoorplatExtaze25-75Extaze 25 – Ontheemd
zevende jaargang nr. 1, maart 2018
Redactie Cor Gout, Els Kort (vormgeving)
Gebrocheerd, geïllustreerd, 124 blz.,
€ 15,00
Presentatie 1 maart 2018
ISBN 978-90-6265-000-2

Literair tijdschrift Extaze viert haar 25ste editie met het extra dikke nummer ‘Ontheemd’ met 6 essays, 7 korte verhalen en 5 bijdragen van dichters. Essays. Onze cultuur lijdt aan een intens gevoel van ontheemding, doordat de culturele surrogaten die ons tekort opvullen van het ‘er alleen voor staan’ – te beginnen met de knuffel of het dekentje dat ons door de nacht helpt – niet meer functioneren. Mede vanuit dit inzicht van filosofe/psychoanalytica Julia Kristeva bouwt Kris Pint zijn vertoog In het spoor van de apen op. Richard de Brabander steunt in zijn essay Derrida’s klaagzang van de ontheemde op de Franse literair criticus en filosoof Jacques Derrida, die vaststelde dat de westerse metafysica zich baseert op een absoluut fundament: Goed, de Idee, de Rede, de Mens, de Natuur. Maar spreekt de woordvoerder van het Absolute voor iemand anders of voor zichzelf? Wat de toegang tot het Absolute mogelijk maakt, maakt het tegelijkertijd onmogelijk. De ervaring van aporie (niet-doorgang) is de ervaring van de ontheemding. In zijn essay Andreas Burnier tussen utopie en dystopie komt Jaap Goedegebuure te spreken over De droom der rede (1982), waarin Andreas Burnier onder haar eigen naam C.I. Dessaur de alles en iedereen dominerende rationaliteit plaatst tegenover de kwetsbare intuïtie, en in deze strijd de ‘totale’ androgyne mens verdedigt. Met betrekking tot dat laatste voegt Elisabeth Lockhorn zich in haar essay Andreas Burnier, een twintigste-eeuwse savante, bij Jaap Goedegebuure: Burnier is ontheemd in haar sekse, eigenlijk een jongen in een vreemd lichaam. Stijn Out onderwierp zich aan een digitale detox en leerde daaruit dat de rust van een omgeving een basis-ingrediënt is voor het kunnen ervaren van schoonheid (Thuiszijn in het digitale tijdperk, ingeleid door Cor Gout). Gerard Termorshuizen vertelt in Indische mensen in Den Haag 1930–1940, geportretteerd door Herman Salomonson, alias Melis Stoke over de moeite die het oud-Indischgasten kostte te wennen aan de nogal bekrompen Nederlandse gewoonten, verwend als ze waren door ‘het ruime leven’ in Indië. Korte verhalen van Solli Asemani, Boudewijn van Houten, Marcel Ozymantra, Michiel Ramakers, Kees Ruys, Dieuwke van Turenhout en Henriette van Wermeskerken, gedichten van Daniel Bras, Els de Groen, Brigitte Spiegeler, Christophe Vansteeland en Theo van der Wacht en beeld (Panopticum Berlin) van Wim Hardeman, Onno Schilstra.
De presentatie van ‘Extaze 25’ zal plaatsvinden op donderdag 1 maart 2018 in de Houtrustkerk in Den Haag (hoek Houtrustweg/Beeklaan). Lees ook nieuwe verhalen, gedichten, interviews en recensies op het digitale supplement van Extaze
Meer over ‘Extaze’

Literair tijdschrift Extaze 23 ‘Onbereikbaar’ [Jrg. 6, nr. 3]

coverE23Website.inddExtaze 23 – Onbereikbaar
zesde jaargang nr. 3, september 2017
Redactie Cor Gout, Els Kort (vormgeving)
Gebrocheerd, geïllustreerd, 112 blz.,
€ 15,00
Presentatie 14 september 2017
ISBN 978-90-6265-973-9

Het overkoepelende thema in dit nummer is ‘Onbereikbaar’ is met een zestal essays het overkoepelende thema in dit nummer. Voor Mira Feticu is ‘onbereikbaar’ een verzoening met haar pijnlijke verleden in Roemenië, die afgekapte staart van de hagedis die alsmaar regenereert als deel van het lichaam. Matthijs de Ridder maakt in zijn essay over Paul van Ostaijen aannemelijk dat de dichter op het onbereikbare stuitte bij het schrijven van de autobiografische roman Het landhuis in het dorp. Het viel hem moeilijk zijn concrete en abstracte idealen in al hun grootheid te formuleren. Anton Simons weet vanuit zijn ervaring als docent dat onbereikbaarheid tot de essentie van het onderwijs behoort. De leraren reiken naar de leerlingen zonder hen werkelijk (figuurlijk) te kunnen bereiken. De docent is een professional en moet alles wat er gebeurt gecontroleerd inzetten ten bate van de onderwijsdoelen. Kees Ruys leest in de brieven van Frits van den Bosch aan Aya Zikken zowel een groot verlangen van Van den Bosch naar een relatie met Zikken als zijn aanvaarding van de onbereikbaarheid daarvan: ‘Het was, tussen de buien door, soms heerlijk om te willen leven, om naar iemand te verlangen, om gelukkig te zijn.’ Henk van der Waal ontvouwt in het essay Het onbereikbare even aantikken (Gout/Van der Waal) de mystieke grond van ons bestaan en laat zien dat vrijheid en liefde de weg kunnen wijzen naar aardse wijsheid en goddeloze koestering. Over technologie zegt hij dat het goed is dat die ons dient, maar dat we moeten waken voor de omkering daarvan. Zijn terughoudendheid in dit opzicht sluit aan bij de waarde die Hans Schnitzler toekent aan ‘het periodiek digitaal onthouden’, een praktijk die het concentratievermogen van mensen verhoogt, ruimte creëert voor reflectie en de zintuigen aanscherpt.

Korte verhalen van Elise de Groot, Mark de Haan, Arjen van Meijgaard, Ishana Sayag, Marijke Scholten, Rob Verschuren, Bert Vissers, Henriette van Wermeskerken, Jan Zwaaneveld. Gedichten van Hester van Beers, Ruerd Smaling, Bert Vissers, Margriet Westervaarder. Het beeld in dit nummer is van Elisa Pesapane.

De presentatie van ‘Extaze 23’ zal plaatsvinden op donderdag 14 september 2017 in de Houtrustkerk in Den Haag (hoek Houtrustweg/Beeklaan). Lees ook nieuwe verhalen, gedichten, interviews en recensies op het digitale supplement van Extaze
Meer over ‘Extaze’