«Wonderschone verwoording van wat ontheemding met mensen doet.» – Ezra de Haan

Opmaak 1Over ‘Haarlem nocturne’ van Djordje Matić op Literatuurplein, 4 januari 2016:
Zonder ook maar ergens larmoyant te worden maakt Matić ons deelgenoot van zijn gevoelens en ervaringen. Neem zijn gedicht Steeds minder waarin hij beschrijft hoe een documentaire over Rothko deels wordt gewist door het opnemen van een documentaire over Dubrovnik. Juist het moment van de grens tussen twee werelden en hoe hij dat opschrijft, bevalt mij zeer. (…) Matić schetst de lastige spagaat waarin de nieuwe Nederlander zich bevindt. Het is een daar en hier en nergens thuis. Of zoals hij zelf schrijft: Ik bezing andere steden/ omdat ik die van mij niet meer bezingen kan. (…) Zijn dichtbundel is een wonderschone verwoording van wat ontheemding met mensen doet, waar ze ook vandaan komen en wat de reden voor hun buitensluiten ook is. De regels en metaforen die Matić kiest zijn virtuoos als de artiesten naar wie hij luistert. Hun blues klinkt door in zijn taal en laat je genieten. Al doet het soms pijn.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Haarlem nocturne’