«Wanneer je dit leest.» – Mala Kishoendajal


Vandaag 29 april 2022 vond in crematorium Ockenburgh in Den Haag het afscheid plaats van Mala Kishoendajal, die op 23 april onverwacht overleed. Tijdens deze plechtigheid werd ook een video vertoond, gemaakt in november 2017. Een langere versie van deze opname is terug te vinden op YouTube als ‘Mala op Allerzielen’, gemaakt door HaagCity Media (geluidsbewerking ICU Studios). Het vandaag vertoonde fragment begint op 7:30 op de tijdlijn en heeft als titel ‘Wanneer je dit leest’.
Klik hier voor ‘Mala op Allerzielen’
Meer over Mala Kishoendajal bij Uitgeverij In de Knipscheer

Mala Kishoendajal overleden

MalaKishoendajal-2021Op 23 april 2022 overleed de schrijfster Mala Kishoendajal in Den Haag onverwacht aan een hartstilstand. Mala Kishoendajal (Paramaribo, 1959) was een van de eerste vrouwelijke schrijvers met Hindoestaans-Surinaamse wortels die vanaf begin deze eeuw een impuls gaf aan de Surinaamse literatuur. De thematiek van migratie en identiteit (India, Cariben, Europa/Amerika) kennen we vooral als stroming in de Engelstalige literatuur (V.S. Naipaul), maar is mede dankzij Mala Kishoendajal ook deel geworden van de Nederlandstalige literatuur. «Ik, wier grootvader half en half wist dat hij in een buitenwijk van Calcutta woonde, wier vader op haar zevende uit Suriname naar Nederland vertrok; ik die zelf nooit het gevoel had vaste voet aan de grond te hebben; te lang in Suriname geweest om me Hollands en te lang in Nederland om me Surinaamse te voelen, laat staan Indiaas – en die zich toch ook alle drie voelde.» Mala Kishoendajal debuteerde in 2001 met de roman ‘Dame Blanche’. In 2002 volgde de roman ‘Het Boegbeeld’ en in 2015 de roman ‘Kaapse Goudbessen’. Ook publiceerde zij in 2009 de dichtbundel ‘Pijn in parlando’, waarin ook acht gedichten tweetalig in Sarnámi en Nederlands werden opgenomen. Uit deze bundel komt het onderstaande gedicht ‘Op een dag niet ver van morgen’.

Op een dag niet ver van morgen,
hebben we vandaag, knellend
als een krappe schoen,
in een snel verdampende herinnering
weggewuifd
naar het grauwe wolkendek.
Met een witte zakdoek,
die verlicht zucht: ‘Vaarwel.’
En dan kom ik je weer tegen en jij mij.
En we zullen lachen. Nergens om.
Je zult je op je dijen slaan.
Mijn van liefde tintelende vingers
zullen knijpen in je wang.
En we zullen zingen.
Zacht, harder, luidkeels.
Echt, kind. Op een dag niet ver van morgen.

Lees hier de kennisgeving
Meer over Mala Kishoendajal bij Uitgeverij In de Knipscheer

De pers over ‘Huis van as’ (2002) van Saya Yasmine Amores (Cándani)

In ‘Huis van as’ bezoekt Amelia haar geboorteland na het overlijden van haar vader. Ze ontmoet er ook haar jeugdvriendin, inmiddels een jonge moeder. Amelia is jaloers op haar hartstocht die zin aan het leven geeft. Hun sterk verschillende levens blijken veel inniger verbonden te zijn dan Amelia vermoedt.

«Zij heeft én het talent én de ambitie én de verhaalstof om een van de groten van de Surinaamse literatuur te worden.» – Hella Haasse

«Met ‘Huis van as’ van de Hindoestaans-Surinaamse schrijfster Cándani (Saya Yasmine Amores) komen we terecht in het mijnenveld van amoureuze en familiale relaties dat zo kenmerkend is voor het leven in en de literatuur uit het Caribisch gebied. In ‘Huis van as’ wordt een heel register van gevoelens subtiel bespeeld. De totale verwarring van Amelia wordt overtuigend in beeld gebracht.» – Gerrit Jan Zwier, Leeuwarder Courant

«In haar dichtbundel ‘Een zoetwaterlied’ beschreef Cándani (Saya Yasmine Amores) twee jaar geleden de onderdrukte sensualiteit van de hindostaanse vrouw. Vorig jaar viel haar prozadebuut ‘Oude onbekenden’ op door de geheel eigen poëtische stijl waarmee ze het thema van de hindostaanse immigratie behandelde. Beide thema’s verbindt Cándani nu in haar nieuwe roman ‘Huis van as’. Hierin ontdekt de hoofdfiguur Amelia bij een bezoek aan Suriname dat haar inmiddels overleden vader haar jeugdvriendin Rita al op dertienjarige leeftijd zwanger had gemaakt. Maar het blijft niet bij deze ene ontdekking. Haar vriendin Rita is waarschijnlijk ook nog eens het buitenechtelijke kind van haar vader, zodat de relatie tussen hen pure incest is. De ontreddering die dat meebrengt roept Cándani op met een opeenstapeling van zeer korte zinnen. Dit staccato-effect wordt nog eens versterkt door de tegenwoordige tijd die ze gebruikt. Zo ontstaat ook bij de lezer het onrustige gevoel dat alle samenhang ontbreekt. Opnieuw toont Cándani haar gedrevenheid om te onderzoeken wat je met taal kunt doen.» – Jos de Roo, Trouw

Meer over ‘Huis van as’
Meer over Cándani bij Uitgeverij In de Knipscheer
Meer over Saya Yasmine Amores bij Uitgeverij In de Knipscheer