Over ‘CCC Inc.’ van Molly Mackenzie op Ansiel, 15 april 2018:
(…) CCC Inc. bestond actief tot ongeveer 1974. Ter gelegenheid van het 50-jarig bestaan van de groep zijn deze hoogtijdagen van weleer vastgelegd in CCC Inc. met sfeervolle foto’s (nu voor het eerst ook in kleur) van Molly Mackenzie, die de band veelvuldig fotografeerde tussen 1967 en 1974. Behalve popband was CCC Inc. ook een commune. De van oorsprong Amsterdamse band vestigde zich in Neerkant in Brabant op de grens met Limburg. (…) In Molly Mackenzie’s CCC Inc. kan de lezer bladzijde na bladzijde terugduiken in de hoogtijdagen van het Nederlandse hippiedom, en kun je er meteen wat aardige muziek bij horen. Want bij dit mooie verzorgde boek zit ook nog een cd met uniek muziekmateriaal.
Lees hier en hier de recensie
Meer over CCC Inc.
Tag: hippie
«Zeker aanschaffen en meerdere malen lezen.» – Hans Franse
Over ‘Dit is de beste aller tijden. Een bloemlezing uit vijftig jaar dichtwerk’ van Hans Plomp op MeanderMagazine, 8 augustus 2017:
(…) De poëzie van Hans Plomp is uiterst helder, zijn taalgebruik eenvoudig, zijn woordkeus alledaags, wat ook logisch is gezien zijn bijdrage aan het ’Manifest van de jaren zeventig’, waarin de uitdrukking ‘nieuwe wartaal’ voorkomt, waarmee deze groep schrijvers zich tegen de Vijftigers afzette. (…) Een deel van deze bloemlezing is gewijd aan vertalingen die Plomp maakte. Het taalgebruik van zowel de Europese als de exotische gedichten was prachtig. Ik heb een paar gedichten in de oorspronkelijke taal nagezocht en geconstateerd dat de vertalingen niet alleen mooi taalgebruik opleveren, maar ook goed zijn. (…) De levensschets, opgeschreven door Peter de Rijk, is als een monoloog van Hans Plomp zelf. Lees eerst de levensschets. Daarna de poëzie en dan nog eens de levensschets. (…) De levensschets is verhelderend. Wie kennis wil nemen van poëtische reacties op grote maatschappelijke bewegingen, moet deze bloemlezing zeker aanschaffen en meerdere malen lezen.
Lees hier de recensie
Lees meer over ‘Dit is de beste aller tijden’
Meer over Hans Plomp bij Uitgeverij In de Knipscheer
«***** Een ware literaire krachttoer.» – André Oyen
Over ‘Bijverschijnselen‘ van Tjeerd Ybeles Smit op iedereenleest.be, 10-06-2014:
Na zijn overweldigend debuut ‘Sterven doe je zo’ uit 2012 vroeg ik mij af of auteur Tjeerd Ybeles Smit (1944) opnieuw met een tweede even krachtig en goed geschreven werk zou komen opdagen, want hij had de lat wel heel hoog voor zichzelf gelegd. (…) In ‘Bijverschijnselen’ maakt de auteur zijn lezers deelgenoot van een buitengewoon goed geschreven en sterk verhaal over ziekte, verval en dood. Er zit een dusdanige beklemmende sfeer in het boek dat een ietwat overgevoelige lezer er zelf paranoïde van zou worden. Een ware literaire krachttoer die op hetzelfde hoge niveau als zijn debuut mag plaatsnemen.
Lees hier de recensie of op Ansiel
Meer over ‘Bijverschijnselen’
Meer over Tjeerd Ybeles Smit
«Een heel apart boekje dat ik heel graag gelezen heb.» – André Oyen
Over ‘Sterven doe je zo’ van Tjeerd Ybeles Smit op Ansiel, 1 november 2013:
Waarom is er vrijwel geen literatuur over doodsangst? Hoe komt dat sterven geen eigen academische faculteit verworven heeft? Hebben we soms iets beters te doen? ‘Sterven doe je zo’ is het literaire debuut van Tjeerd Ybeles Smit. Het is een novelle over de dood, maar het is echt geen triest boek, want het is een stukje filosofie gekoppeld aan een bitterzoet verhaal met een droge humorische ondergrond. Tjeerd Ybeles Smit speelt met het thema dood en de angst en het taboe daarrond.
Lees hier de recensie
Meer over Tjeerd Ybeles Smit
«Dat Tjeerd Ybeles Smit schrijven kan, bewijst hij met deze novelle zonder meer.» – Allard Gunnink
Over ‘Sterven doe je zo’ van Tjeerd Ybeles Smit in Nederlands Dagblad, 29 maart 2013:
Zo is het is prachtig hoe Smit woorden geeft aan de liefdevolle relatie tussen Stein en zijn vriendin. De twee weten het al zevenentwintig jaar met elkaar te rooien in een piepkleine woning achter de Amsterdamse Albert Cuypmarkt. De omschrijving van het huisje resulteert in fraaie zinnen: ‘In de gang die de woonkamer met de keuken verbindt, kun je elkaar passeren, als je van elkaar houdt.’
Hoe moet je sterven? Of die vraag een bevredigend antwoord krijgt in Sterven doe je zo hangt misschien af van het levensbeschouwelijk perspectief van de lezer. Veelzeggend zijn het denkbeeldige koor en dito solist die door Tjeerd Ybeles Smit worden opgeroepen. De solist vervult hierbij de rol van de stervende, een gegeven dat in ieder geval iets duidelijk maakt over de aard van het sterven: het is een eenzame exercitie.
Lees hierhier de recensie
Meer over dit literaire debuut
Ernst Jansz e.a. – CCC Inc. Een band 1967 -2007
Ernst Jansz e.a.
CCC Inc. Een band 1967 -2007 + cd The Best Of Fotografie Molly Mackenzie e.a.
Gebonden, 120 blz., 22 x 22 cm, 125 foto’s, cd-duur 63.14
ISBN 978-906265-589-2 € 29,50
2de druk 2008
Uitverkocht. Zie hier voor de paperbackeditie
CCC Inc. is, als een popgroep van hippies met een voorliefde voor wat nu Americana heet, eind jaren zestig en begin jaren zeventig uitermate succesvol in het clubcircuit. Lennaert Nijgh is hun manager en de eerste albums worden opgenomen in de Bovema Studio’s in Heemstede. Ze spelen als enige Nederlandse band op het hoofdpodium van het Kralingenfestival, naast bands als Jefferson Airplane, The Byrds en Pink Floyd. Hoewel ‘legendarisch’ is de ‘tragiek’ van de groep dat zij nooit een hitsingle had. Behalve popband was CCC Inc. ook een commune. De van oorsprong Amsterdamse band vestigde zich in het Brabantse Neerkant.
«Als CCC Inc. een festivalterrein opreed, of voor een dorpszaal parkeerde, en wij rolden naar buiten – mannen, vrouwen, kinderen, honden – dan gonsde er een gerucht door de gemeenschap: ‘Kijk, het nieuwe leven, daar is het!’ Het straalde ook af van onze muziek. Het móest wel de muziek van het nieuwe leven zijn.»
De band bestaat actief tot ongeveer 1974, is nooit officieel ontbonden en gaat vanaf 1974 min of meer ondergronds; hippies en communes zijn passé. Toch blijft de groep ook in de jaren tachtig en negentig en in de jaren 2000 incidenteel albums uitbrengen (hun minst bekende, maar volgens sommigen wel hun mooiste) en nummers opnemen.
Veertig jaar CCC Inc. In oktober 2007 vond in De Melkweg Amsterdam met een concert de publiekspresentatie plaats van CCC Inc. Een band 1967-2007. Het boek op het formaat van 22,6 x 22,6 cm telt 120 bladzijden en is geïllustreerd met 125 foto’s, voor het merendeel van Molly Mackenzie, die de band veelvuldig fotografeerde tussen 1967 en 1974, en bevat bijdragen van Joost Belinfante, Jaap van Beusekom en samensteller Ernst Jansz, inclusief 28 bladzijden met de complete informatie over alle opnamen in het verzameld werk van CCC Inc.
Exclusief voor deze boekuitgave werd de cd The Best Of: 1967-2007 geperst met een selectie van 17 nummers uit de 12cd-box, het Verzameld Werk van CCC Inc., uitgebracht door Fonos, het Nederlands Instituut voor Beeld en Geluid. Met het verschijnen van de box en het boek treedt CCC Inc. (in voorjaar 2008) ook weer op.
«Prachtige zwartwitfoto’s met veel instrumenten, mannen met baarden, vrouwen met bloemenjurken, grote vesterkers en weilanden. Sommige van die foto’s zouden niet uit de toon vallen in een overzichtsboek van The Allman Brothers Band of een andere ’70’s band uit de USA.» – DeRecensent.nl
«En zo word je al bladerend getransporteerd naar de hoogtijdagen van het Nederlandse hippiedom.» – de Volkskrant
Hans Plomp – In Amsterdam. De verhalen van Larrie
HANS PLOMP
In Amsterdam. De verhalen van Larrie
Nederland / Verhalen
Paperback, 272 blz., € 17,50
ISBN 90-6265-382-0
Eerste druk 1993
Met Het Amsterdams Dodenboekje, de inmiddels klassieke momentopname van Amsterdam in de jaren zestig, was Larrie in één klap een nationale beroemdheid. En met hem zijn geestelijke vader Hans Plomp.
Larrie doorstond de sixties met glans, en behield ook in de jaren zeventig, tachtig en negentig zijn tolerante en humoristische kijk op de wereld in het algemeen en Amsterdam in het bijzonder. Larrie’s belevenissen, en die van zijn vrienden (eigenlijk allemaal gewoon puike vogels) vormen een spiegel van onze samenleving, zoals die wordt ervaren door de vele merkwaardige wezens die Amsterdam herbergt.
In Amsterdam. De verhalen van Larrie heeft Hans Plomp zijn Larrie-verhalen verzameld. Het boek bevat onder andere de volledige bundels Het Amsterdams Dodenboekje (1970) en Open inrichting. Nieuw Amsterdams Dodenboekje (1985), en twee niet eerder in boekvorm verschenen recente verhalen. Samen geven zij een fascinerend beeld van Mokums Magisch Theater, van provo’s, hippies en psychedelische revolutionairen, van krakers, punks en junks zowel in deze dimensie als in de, met of zonder hulp van geestverheffende middelen betreden, dimensies daarnaast.
«Plomp schrijft dat hele wanhopige mengsel ontwapenend goed op: het is heel vermakelijk en ook een beetje ontroerend. Als portret van een ouder wordende jongeling die het verdomt om verstandig te worden, is het iets bijzonders.» – Aad Nuis in De Volkskrant