Over ‘Pleisterplaats Belleville’ van Peter Lenssen in De Limburger, 18 april 2018:
(…) Als dan op 13 november van dat jaar 2015 Parijs weer wordt opgeschrikt door liefst zes terroristische aanslagen op cafés, een voetbalstadion en de concertzaal Bataclan met 129 doden als gevolg, begint hij nog diezelfde dag aan wat nu Pleisterplaats Belleville is geworden. Eerst nog met het idee om een hommage te brengen aan het vrije woord en de slachtoffers van Charlie Hebdo, maar al heel snel als een waarschuwing aan de lezer: zorg ervoor dat niemand onze westerse vrijheden, die we zo lang hebben moeten bevechten, kan belagen. Het is dan ook niet vreemd dat de hoofdpersoon van het boek, Paul Goedemond, een bevlogen journalist is die vooral schrijft over mensenrechten en vrijheid. (…) Paul zit echter in een depressie. De eerste aanzet daartoe geeft zijn ontmoeting met de Turkse activiste Aysel in de zomer van 2013. Hij wil haar interviewen, maar raakt samen met haar verzeild in de bloedig neergeslagen opstand op het Taksimplein in Istanboel. Zij is daarna verdwenen en hij ontwaakt zwaargewond in een ziekenhuis. (…) De dood van zijn geliefde partner John (de vervolging van homoseksuelen is ook een thema in het boek), precies op de dag van de aanslag op Charlie Hebdo en ook nog eens die aanslag zelf, doen de rest. Paul is maandenlang de weg kwijt, maar klimt almaar terugkijkend op de gebeurtenissen en daarbij commentaar leverend ogenschijnlijk uit het dal. Lenssen beschrijft dat allemaal heel beeldend en invoelbaar en zo ontstaat een heel warm, gevoelig en liefdevol boek. (…)
Lees hier de recensie
Meer over ‘Pleisterplaats Belleville’
Meer over Peter Lenssen bij Uitgeverij In de Knipscheer
Tag: homoseksualiteit
«Goed evenwicht tussen fictie en non-fictie.» – André Oyen
Over ‘Zwijgplicht’ van Theo Stokkink op Ansiel, 10 april 2018:
De Vlaamse auteur Elisabeth Marain liet zich in 1994 inspireren door ‘ de groote oorlog’. In ‘Cyclus der legenden’ worden we geconfronteerd met het schrijnend leed van de Belgische vluchtelingen die vanuit hun door Duitsers bezette land een veilig onderkomen zochten in het neutrale Nederland. (…) Na twee delen haakte de schrijfster jammer genoeg af. In het derde deel zou de zoektocht naar Hélène worden beschreven, maar tot publicatie is het nooit gekomen. Met haar toestemming heeft Theo Stokkink dertig jaar later de draad opgepakt, nu vanuit een Nederlands perspectief. (…) In het eerste deel van het boek ligt de nadruk behalve op de geschiedenis van Hélene en ook op de homoseksualiteit van Theo en op de verscheurdheid, schaamte en dilemma’s die dat begin vorige eeuw met zich mee zich mee bracht. De liefde moest altijd in het verborgene plaatsvinden en door een nieuwe wet lag zelfs gevangenisstraf op de loer. Bovendien was er altijd de angst voor ontdekking waarmee je dan schaamte en blaam over je familie zou uitstorten. Liefde, schaamte, angst, onbegrip en onmacht strijden om voorrang en taal voor dit soort zaken vinden ze nauwelijks. Theo Stokkink weet het evenwicht goed te bewaren tussen fictie en non-fictie en maakt er één groot factionverhaal van. Dat de pijnlijke geschiedenis van een zoekgeraakte baby het verhaal van zijn eigen moeder is, maakt het boek des te aangrijpender.
Lees hier en hier de recensie
Meer over ‘Zwijgplicht’
Meer over Theo Stokkink bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Fraai geschreven.» – Nels Fahner
Over ‘De vloeivelden in’ van Aly Freije in Friesch Dagblad, 7 april 2018:
(…) Meteen aan het begin van het boek worden al je zintuigen aangesproken: het gaat over warmte, licht, geluid. Hier is een dichter aan het woord. (…) Het is eigenlijk een soort coming of age-verhaal. Op zichzelf zijn de gebeurtenissen ndie worden verteld niet heel spectaculair; het gaat over vriendinnen, over een zieke vader, over een jongen die haar meeneemt het bos in, waarbij je je afvraagt of hij wel te vertrouwen is. De natuur spiegelt de sfeer van het verhaal, die nu eens weids, dan weer onheilspellend is. (…) Het hele verhaal door hangt er een soort paradoxale sfeer, gevoed door een groot besef van vergankelijkheid. Je beseft opeens weer wat een tweeslachtige tijd de puberteit is. Je staat overal voor open, de wereld ligt ook voor je open, maar tegelijkertijd ben je nog enorm kwetsbaar en naïef. (…) ‘De vloeivelden in’ is een ode aan Groningen, en een fijnbesnaarde karakterschets van een jeugd die nooit ophoudt, hoe oud je ook wordt.
Lees hier de recensie
Meer over ‘De vloeivelden in’
Meer over Aly Freije bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Seksuele zoektocht boeiend en overtuigend beschreven.» – Mirjam Scholten
Over ‘De vloeivelden in’ van Aly Freije voor NBD | Biblion, 7 april 2018:
De raamvertelling schetst de jeugd van Anna, opgroeiend in de jaren vijftig, op een boerderij aan de rand van de veenkoloniën vlakbij Duitsland. Ze doorloopt het gymnasium, waarvan de laatste periode wordt gedomineerd door de dodelijke ziekte van haar vader. Hij sterft na een akelig ziekbed. Moeder neemt het bedrijf over. Het is een tijd waarin seksualiteit onbesproken blijft, dus zeker ook homoseksualiteit. Anna is juist haar seksuele identiteit aan het ontdekken. Ook over de dood wordt in de jaren na de oorlog gezwegen. Toch ervaart ze thuis ook ruimte en vrijheid. Maar de stad lokt. Als ook moeder ernstig ziek wordt, komt Anna terug naar huis om haar tot het laatste te verzorgen. Een flink aantal jaren later gaat ze opnieuw naar de plek van haar jeugd, met Helen, haar geliefde, en herbeleeft ze haar jeugd. Een boeiend en in weerwil van de geringe omvang van het verhaal toch behoorlijk gelaagde roman. Vooral de seksuele zoektocht is boeiend en overtuigend beschreven, passend in het tijdsgewricht. Prozadebuut van de schrijfster na twee bundels met opvallende poëzie.
Lees hier de recensie
Meer over ‘De vloeivelden in’
Meer over Aly Freije bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Aangrijpend verhaal van zijn moeder en haar homoseksuele adoptievader.» – Adri Gorissen
Over ‘Zwijgplicht’ van Theo Stokkink in De Limburger, 28 maart 2018:
(…) Theo Stokkink wil al langer iets doen met het verhaal van zijn moeder. Dat komt er kort samengevat op neer dat haar Vlaamse familie haar tijdens de vlucht voor de Duitsers in 1914 kwijtraakt en dat ze als Belgische vondeling in Amsterdam terechtkomt. Ze wordt daar geadopteerd door notaris Theo Borret en diens vrouw Sophie. Theo is homoseksueel en is een schijnhuwelijk aangegaan met de ex-prostituee Sophie, die na een abortus geen kinderen meer kan krijgen. (…) Stokkink vertelt niet alleen over de tragiek van zijn moeder, maar laat ook en bovenal de verscheurdheid van de notaris zien, die echt worstelt met zijn geaardheid en die, om aan alle verleidingen te ontsnappen, verhuist naar Breda. Zijn moeder Hélène heeft het altijd geweten, vertrouwt ze hem later toe. Wat het echt voor hem heeft betekend, beseft ze pas later in haar leven. (…)
Lees hier het artikel ‘De homo en de vondeling’
Meer over ‘Zwijgplicht’
Meer over Theo Stokkink bij Uitgeverij In de Knipscheer
«**** Uitstekend debuut.» – Theo Jordaan
Over ‘De vloeivelden in’ van Aly Freije op Alles over boeken en schrijvers, 9 februari 2018:
Aly Freije is een Groningse dichteres die in 2016 al was opgevallen met haar bundel ‘Door het vanggat’. En nu is er het prozadebuut van Aly Freije ‘De vloevelden in’. Een zeer opvallend en uitstekend debuut. (…) Anna is een boerendochter die opgroeit in het uiterste noordoosten van Groningen tegen de Duitse grens. Het was een jeugd die haar leven ingrijpend heeft getekend en ervoor heeft gezorgd dat ze net de twintig gepasseerd, het ouderlijk huis heeft verlaten. Enige tientallen jaren later bezoekt ze haar geboortegrond. Herinneringen worden opgeroepen van een meisje dat als buitenstaander opgroeide op het weerbarstige Groningse platteland. Ze worstelde met haar homoseksualiteit en tot overmaat van ramp overlijden haar beide ouders op jonge leeftijd. Op zeer poëtische en beeldende wijze weet Aly Freije het opgroeien van een uitzonderlijk meisje in de periferie van Nederland te beschrijven. Haal taalgebruik is prachtig, de natuurbeschrijvingen vaak adembenemend en de subtiele wijze waarop ze de ontwikkeling van Anna en haar innerlijke strijd beschrijft is uiterst bewonderenswaardig. Hier lijkt een schrijfster aan het woord die door de wol geverfd is. Die al vele boeken op haar naam heeft staan. Echter, het tegendeel is waar. ‘De vloeivelden in’ is het prozadebuut van deze Groningse schrijfster.
Lees hier de recensie
Meer over ‘De vloeivelden in’
Meer over Aly Freije bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Bijzonder levensverhaal goed gedocumenteerd.» – Ingrid Glorie
Over ‘Zwijgplicht’ van Theo Stokkink op Voertaal, 25 januari 2018:
(…) ‘Zwijgplicht’ is een historische familieroman. Theo Stokkink vertelt hierin het bijzondere levensverhaal van zijn moeder, Hélène. (…) De roman omspant de periode 1913-1948. Hoewel Stokkink het verhaal van zijn moeders leven systematisch afwerkt, lijkt de belangstelling van de auteur toch vooral uit te gaan naar het leven van zijn grootvader, Theo Borret, en de impact die Wet 248bis in die beginjaren op de Amsterdamse homogemeenschap heeft gehad. Stokkink heeft zich goed gedocumenteerd en beschrijft Theo’s leefwereld tot in detail. Verschillende bekende figuren, zoals Jacob Israël de Haan (schrijver van het “schandaalboek” Pijpelijntjes) en Louis Couperus, krijgen een glimpoptreden in het verhaal. (…)
Lees hier de recensie
Meer over ‘Zwijgplicht’
Meer over Theo Stokkink bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Opvallend goed beschreven.» – Drs. Madelon de Swart
Over ‘Zwijgplicht’ van Theo Stokkink voor NBD | Biblion, 22 januari 2018:
In 1913 realiseert kandidaat-notaris Theo Borret, zoon uit een gerespecteerde, rijke rooms-katholieke familie, zich dat hij het met zijn homoseksuele geaardheid en verliefdheid op een Duitse man, sociaal gezien moeilijk zal krijgen in het Nederland van toen. Hij besluit te trouwen met zijn huishoudster Sophie, een voormalige prostituee die een nieuw leven begon. Omdat zij door een vroegere abortus onvruchtbaar is, adopteren ze in 1915 een Vlaamse baby die door de Eerste Wereldoorlog vondeling werd. De kleine Helene is gelukkig bij hen, maar Theo overlijdt als ze acht is. Pas veel later gaat ze op zoek naar haar echte ouders. (…) Het tijdsbeeld en het denkklimaat begin twintigste eeuw worden opvallend goed beschreven. (…)
Lees hier de recensie
Meer over ‘Zwijgplicht’
Meer over Theo Stokkink bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Een bijzonder en mooi boek.» – Monique van der Hoeven
Over ‘Zwijgplicht’ van Theo Stokkink op Alles over boeken en schrijvers, 17 januari 2018:
(…) Het verhaal begint in 1913, vlak voor de Eerste Wereldoorlog. In Amsterdam woont kandidaat-notaris Theo Borret, die uiteindelijk een baan aanneemt en trouwt met Sophie. Theo is homoseksueel en houdt dat wanhopig verborgen voor de buitenwereld – in eerste instantie ook voor zijn familie en zijn ouders, aan wie hij het later wel vertelt. Sophie is op de hoogte van zijn geaardheid, maar is niet erg blij met Theo’s escapades in Amsterdam. Via Theo’s baas adopteren zij een vluchtelingen-kind uit België. Er heerst zwijgplicht binnen de familie over de achtergrond van de kleine Hélène. Theo overlijdt als Hélène nog jong is en Sophie hertrouwt. Hélène krijgt in de loop van de jaren steeds meer twijfels over haar herkomst. In het Vlaamse Aarschot moeten Frans en Rosalie de Sobrie met hun gezin vluchten door de oorlog. Hun kinderen gaan op de vluchtelingenboot naar Amsterdam, samen met de pasgeboren Florence. Florence raakt zoek. Vanuit de familie de Sobrie wordt al die jaren gezocht naar Florence, vooral de Marie de Sobrie. Pas 34 jaar later kunnen de beide vrouwen de puzzelstukjes bij elkaar leggen. (…) ‘Zwijgplicht’ is een bijzonder en mooi boek – een mooie verweving van een persoonlijke geschiedenis (vooral van Theo Borret en zijn stief-dochter Hélène) en een heel duidelijk sprekend tijdsbeeld van de periode rondom de twee wereldoorlogen.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Zwijgplicht’
Meer over Theo Stokkink bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Een welsprekend pleidooi voor tolerantie.» – Camiel Hamans
Over ‘Zwijgplicht’ van Theo Stokkink in Brabant Cultureel, 4 januari 2018:
‘Zwijgplicht’ is het verhaal van Stokkinks moeder, die er pas lang na het overlijden van haar vader achter komt dat zij geadopteerd (…). Voor zijn boek heeft de auteur zich volstrekt ingeleefd in de problemen van de één miljoen Belgische vluchtelingen die Nederland overstroomden aan het begin van de Eerste Wereldoorlog. Hij beschrijft die met veel meegevoel. Waar het gaat over art. 248bis (dat toen homoseksueel contact met minderjarigen onder de eenentwintig strafbaar stelde) is zijn toon echter feller en directer. Met een deskundigheid die een uitgebreide research verraadt, vertelt hij hoe in 1911 de Limburgse, katholieke minister van justitie Robert Regout volstrekt onverwacht, ineens een nieuw artikel in het wetboek van strafrecht wist te smokkelen. (…) De angst en ellende die de hieruit voortvloeiende homojacht veroorzaakt heeft, wordt in ‘Zwijgplicht’ navoelbaar. (…) ‘Zwijgplicht’ is niet alleen een goed geschreven familieroman, maar tegelijk een welsprekend pleidooi voor tolerantie. Daarmee is dit boek een actuele ‘Tendenzroman’; bij uitstek een genre dat een verhaal vereist dat niet uit fictie bestaat, maar op feiten teruggaat. Zo’n roman stelt maatschappelijke misstanden aan de kaak en probeert de lezer er met literaire middelen van te overtuigen eventuele vooroordelen te herzien. Het is een boek dat meer is dan een verzonnen verhaaltje en dat de werkelijkheid wil veranderen. Stokkinks nieuwste boek ‘Zwijgplicht’ voldoet voor de volle honderd procent aan de eisen die het genre stelt. (…)
Lees hier de recensie
Meer over ‘Zwijgplicht’
Meer over Theo Stokkink bij Uitgeverij In de Knipscheer