«Schrijven geeft me kracht en inspiratie om ouder-worden in de ogen te kijken.» – Eric de Brabander

VoorplatBrabanderOnweer-75Over ‘Het geluid van naderend onweer’ van Eric de Brabander in interview door Michiel van Kempen op Caraïbisch Uitzicht, 17 maart 2021:
Eric de Brabander (Willemstad, Curaçao, 1953) schreef vijf romans (…) en twee weken geleden ‘Het geluid van naderend onweer’, een bundeling van 27 verhalen. Verhaalkunst in tijden van corona. (…) Mijn magie is absurd. De Curaçaoënaar neemt zijn onverklaarbare zaken heel serieus en zal wellicht wat problemen hebben met mijn absurditeit. Natuurlijk is er op onze eilanden, net als op het ons omringende vasteland sprake van een hang naar het onverklaarbare. Ik zeg echter beslist niet dat het magisch realisme een Latijns-Amerikaanse oorsprong heeft, zoals zoveel anderen beweren. (…) Ik nog wel meer schrijvers uit andere streken als de onze die zich met het ongrijpbare bezighouden. (…) Als ik al iets met Boeli van Leeuwen gemeen zou hebben is het dat we beiden goede ogen hebben voor wat er zich in deze samenleving afspeelt. (…) Van grote schrijvers uit de wereldliteratuur word ik alleen maar nederig. (…) Een groot inspirator is voor mij de Colombiaanse schrijver Alvaro Mutis. (…) Wie mij leest en het werk van Mutis kent weet waar deze man me geïnspireerd heeft. Maar om direct antwoord te geven op je vraag, mijn eigen ervaringen zijn het belangrijkste, daar schrijf ik over.
Lees hier het interview
Meer over ‘Het geluid van naderend onweer’
Meer over Eric de Brabander op deze site
Meer over Michiel van Kempen op deze site

Eric de Brabander en Jit Narain in online colleges postkoloniale Nederlandse literatuur

HOt Brazilian WaxOp vrijdag 12 februari 2021 begint aan de Universiteit van Amsterdam een nieuwe collegereeks – open voor publiek en nog online: ‘Caraïbische dromen’, verzorgd door prof. Michiel van Kempen. De tien colleges, steeds op vrijdagmiddag, gaan overigens niet enkel over de literatuur van Suriname en de Caraïbische eilanden, maar ook over de Nederlands-Indische literatuur en zelfs over Dominica. Ook dit jaar zijn er weer verschillende gastdocenten aanwezig. De tien colleges beginnen met de oudste koloniale literaturen, maar er is deze keer veel aandacht voor de allernieuwste teksten. De colleges worden ook gratis opengesteld voor belangstellenden van buiten de universiteit; zij hoeven ook niet deel te nemen aan het afsluitende tentamen. Voorwaarde is dat men de opgegeven tekst plus het bijbehorende artikel vooraf leest, het hele college bijwoont en dat men zich aanmeldt bij Van Kempen via het mailadres M.H.G.vanKempen@uva.nl. U krijgt de lijst met Zoom-links dan toegestuurd. Tijd: vrijdag 15.00-17.00 uur. Het achtste college op vrijdag 16 april gaat over de roman ‘Hot Brazilian wax’ van de Curaçaose auteur Eric de Brabander, die bij het college aanwezig zal zijn. Deze roman is uitsluitend nog te bestellen bij Uitgeverij In de Knipscheer. Het tiende college op vrijdag 30 april 2021 handelt over de moderne Nederlands-Caraïbische poëzie, waaronder het nog te verschijnen ‘Een mensenkind in niemandsland’ van de Surinaamse dichter Jit Narain.
Meer info over alle online colleges postkoloniale Nederlandse literatuur
Meer over ‘Hot Brazilian wax’
Bestel hier ‘Hot Brazilian wax’
Meer over Jit Narain bij Uitgeverij In de Knipscheer

Bruna en de boeken van Eric de Brabander.

BrunaEric2-10-15Over de romans van Eric de Brabander in Bruna Curaçao, 4 juni 2017:
Winkelketen Bruna heeft ook een ‘filiaal’ op Curaçao, vooral gericht op de toerist uit Nederland. Het is bijzonder te merken dat die Nederlanders in de Curaçaose context gemakkelijker een Nederlandse roman willen lezen van een Curaçaoënaar dan zij dat zouden doen in Nederland. Natuurlijk, de romans van de grote drie van de Curaçaose literatuur, Frank Martinus Arion, Tip Marugg en Boeli van Leeuwen en in wat mindere mate ook van Erich Zielinski (allen overleden) vinden of hebben hun weg ook wel naar de Nederlandse lezer in Nederland gevonden, maar hun opvolgers, zoals Eric de Brabander, zijn nog bezig hun vaste plek in de Nederlandse boekhandel te veroveren. De ons gemailde foto laat zien hoe prominent de in Nederland minder bekende Nederlandse literatuur op Curaçao kan zijn. In de display ziet u op de plekken 1 t/m 4 achtereenvolgens de volgende romans van Eric de Brabander: ‘Het dilemma van Otto Warburg’, ‘De supermarkt van Vieira’, ‘Hot Brazilian Wax’, ‘Het hiernamaals van Dona Lisa’. Op een gedeelde 5de rij ‘Dubbelspel’ van Frank Martinus Arion en ‘De koloniale speeltuin’ van Miriam Sluis.
Klik hier voor grotere afbeelding
Meer over ‘Het dilemma van Otto Warburg’
Meer over ‘De supermarkt van Vieira’
Meer over ‘Hot Brazilian Wax’
Meer over ‘Het hiernamaals van Dona Lisa’

«Een grote scheppingsdrang en een enorme durf.» – Jan Brokken

voorplatwarburg75Over ‘Het dilemma van Otto Warburg’ van Eric de Brabander in Huize de Pinto, 12 oktober 2016:
Ik vraag me af waarom ik niet heb zien aankomen dat Eric de Brabander de grote thema’s zelf zou gaan beschrijven, in zijn romans Het hiernamaals van Dõna Lisa, Hot Brazilian Wax en De supermarkt van Vieira. En waarom hij me telkenmale maar weer vroeg naar dat dagenlange interview dat ik met Gabriel García Marquez maakte, en waarin hij herinneringen ophaalde aan Willemstad. Of waarom hij opeens alle boeken van Alvaro Mutis wilde lezen nadat ik hem verteld had over de verpletterende indruk De boeken van de onstuimige zuidenwind op me gemaakt hadden. Het is allemaal terug te vinden in die boeken van hem, want als er nu twee schrijvers zijn die passen bij het temperament van Eric de Brabander dan zijn het García Márquez en Mutis. (…) Na die drie romans dacht ik dat Eric de Brabander een echte Caribische schrijver zou worden met een Caribische thematiek. In zijn vierde roman, Het dilemma van Otto Warburg, verbreedt hij zijn onderwerp echter aanzienlijk, duikt hij de geschiedenis in en stuit hij op universele dilemma’s. En dat vind ik getuigen van een grote scheppingsdrang en een enorme durf.
Meer over ‘Het dilemma van Otto Warburg’
Meer over Eric de Brabander op deze site

Mooie woorden (1) over Hot Brazilian Wax van Eric de Brabander

1. Wim Rutgers op Caraïbisch Uitzicht:
Meergelaagdheid van verhalen leidt tot vragen en discussie, iets wat aan een eendimensionaal verhaal ontbreekt. Zei de bekende Nederlandse auteur Simon Vestdijk niet ooit: een roman die het niet waard is twee keer te lezen, is het ook niet waard een keer te lezen? Ik heb de roman inderdaad met een flinke tussenpoos twee keer gelezen, de tweede keer intensiever en met evenveel plezier. In de wetenschap dat interpretatie nooit definitief is, zal ik het boek ooit nog een derde keer gaan lezen.
Lees meer

2. Ezra de Haan op Literatuurplein.nl:
Met Hot Brazilian Wax en het requiem van Arthur Booi heeft Eric de Brabander een roman geschreven die zich steeds weer tussen twee werelden beweegt. Die van Nederland en Curaçao, die van de medische wetenschap en die van de kwakzalverij, die van leven en dood. Vooral bij het laatste komt regelmatig de herinnering op aan André Malraux’ roman La conditon humaine, Het menselijk tekort, een boek uit de tijd van Sartre en Camus. De Brabander plaatst de vragen van toen in de tijd van nu. Hij schetst waartoe de mens in staat is en laat de lezer daar zijn vraagtekens bij zetten. Dat hij zijn geliefde Curaçao uitkoos als podium voor dit toch wel morbide verhaal toont aan dat hij als schrijver werkelijk voor niets uit de weg gaat. Het levert een roman op die tot nadenken stemt over dat wat er meer zou kunnen zijn tussen hemel en aarde. Met Hot Brazilian Wax… heeft Eric de Brabander een uniek boek aan de Caraïbische literatuur toegevoegd.
Lees meer

3. Karel de Vey Mestdagh in Antilliaans Dagblad:
De spanning wordt opgebouwd vanaf het begin, dat nog in Nederland speelt, en wordt steeds drukkender en verhitter naarmate, via een oversteek per schip, de tropen in beeld komen. Eenmaal op Curaçao toont de schrijver zich niet alleen een kind van het eiland, maar ook een auteur die de zo eigen literaire stijl van zijn land en zijn streek in zijn pen heeft. Hot Brazilian Wax fascineert tot de laatste pagina. ‘Voorbij’ is het dus zeker nog niet in de Nederlands-Antilliaanse literatuur. (Antilliaans Dagblad Vrijdag 14 oktober 2011)
Lees meer

4. NBD/Biblion:
Arthur Booi is een geneeskunde student, afkomstig van Curaçao. Hij is een aparte man met speciale interesse in de alternatieve, holistische kant van de geneeskunde. Zijn latere vrouw Estelle houdt hem nog met een been in de realiteit. Wanneer Arthur met Estelle teruggaat naar Curaçao om daar een praktijk als huisarts te beginnen, komt hij steeds dichter bij de grens van de waanzin. Wat is daarin de rol van een plaatselijke kruidenvrouw met wie hij samenwerkt? Prettig geschreven en fijn vormgegeven roman. De auteur (1953) is zelf Curaçaenaar en studeerde tandheelkunde. Hij debuteerde met de roman ‘Het hiernamaals van Dona Lisa’. (S.M.J. Angenent)

5. Jan Bouman in Antilliaans Dagblad, 29 september 2011:
In dit raamwerk van het verhaal speelt zich eigenlijk af, wat ‘Arthur’ probeert te meten: het verschil tussen ergens zijn en niet-zijn, leven en dood. In het taalgebruik van de schrijver is de plaats van het niet-zijn Nederland. De zinnen zijn hoekig. Zodra we echter voet aan wal hebben gezet op Curaçao, gaat de taal vloeien. Hier vallen de woorden op hun plaats. Hier is het leven echt. Estelle is van Curaçao; haar familie woont er en we maken
er kennis mee. De persoon van Arthur verbleekt erdoor. De werkelijkheid van het eiland gaat domineren in de figuur van mevrouw Da Silva. Zij blijkt de echte meesteres. Het is een boek geworden om in één ruk uit te lezen.
Lees meer

6. Stanley Brown (Curaçao) in Amigoe, 14 oktober 2011:
Met een ongebreidelde fantasie zonder zijn geloofwaardigheid te verliezen sleept Eric de Brabander je chronologisch en op herkenbare plaatsen van het ene avontuur van Arthur naar het andere zodat je op het laatst niet meer weet wat misschien autobiografisch is of wat gefantaseerd en waar het toeval een soms te grote rol speelt. Zoals schilders in bepaalde periodes van hun leven onder invloed van grote meesters staan is in dit boek zoals bij vele Latijns-Amerikaanse en Caribische schrijvers duidelijk de invloed merkbaar van Gabriel Garcia Marquez. Klonten aarde vallen knallend uit de mond van een patiënt, vlinders vliegen door scheepsgangen achterna gezeten door kakkerlakken, kolibries vliegen midden in de nacht om lampen en pikken ogen uit, chuchubis met een zwart kapje voor hun oog bezoeken doden, blauwe landkrabben kruipen uit een dode mond en de warawara opgeroepen door een voodooritueel zorgt uiteindelijk voor een gruwelijke einde van de hoofdfiguur. Het is dan ook een boek waarbij ik u alvast waarschuw voor schokkende beelden en dat u niet moet lezen als u alleen thuis bent en van dieren houdt en religieus bent en in gebedsgenezers, handopleggers, voodoo gelooft.
Lees meer

Eric de Brabander – Hot Brazilian Wax en het Requiem van Arthur Booi. Roman

ERIC DE BRABANDER
Hot Brazilian Wax en het Requiem van Arthur Booi

Curaçao/Nederland
Ingenaaid, 296 blz., € 17,90
2011
ISBN 978-90-6265-678-3

Arthur Booi bedoelt het goed. Tijdens zijn studie geneeskunde raakt de Curaçaoënaar gefascineerd door de alternatieve kanten van het vak die de term ‘wetenschappelijk’ niet mogen dragen. Dat frustreert hem enorm. Als scepticus heeft Arthur genoeg noten op zijn zang, maar hij twijfelt nog in welk kamp hij moet meezingen.

Zijn kennismaking met kwakzalver dr. Kretchmer maakt het er niet makkelijker op. Arthur ziet resultaten die de arrogante westerse geneeskunde té snel wegzet als placebo-effect of als ruis in de statistieken. Nog meer frustratie volgt, waarna het noodlot zich plots aandient.

Wanneer Arthur terugkeert naar zijn geliefde Curaçao en daar een praktijk begint als huisarts, probeert zijn vrouw Estelle hem nog in het gareel te houden. Maar het is te laat. Als het dat al niet veel eerder was… Als een Grieks drama, begeleid door paukenslagen, voltrekt zich het lot van Arthur, die het allemaal gelaten ondergaat.

Op tragisch-subtiele wijze weet De Brabander in Hot Brazilian Wax het onvermogen in kaart te brengen om twee verschillende werelden met elkaar te verzoenen. De spagaat waarin de hoofdpersoon verkeert heeft een funeste uitwerking op zijn omgeving, niet in het minst op hemzelf. Dat De Brabander deze decompensatie uitgerekend op de persoon van een huisarts projecteert, geeft een stekelige rand aan deze roman. Wie trekt immers de gangen van zijn eigen huisarts na?

Net als in zijn debuutroman Het hiernamaals van Doña Lisa duikt Eric de Brabander weer in wat hijzelf ‘de kakofonische orkestbak van de Cariben’ noemt. Maar in Hot Brazilian Wax contrasteert die kakofonie met het nuchtere Groningen en het zakelijke Amsterdam.