«Hulde aan de auteur die het genre van magisch realisme binnen de Nederlandse literatuur doet herleven.» – Kees de Kievid

VoorplatHetMeer-75Over ‘Het Meer’ van Harman Nielsen op Boekenbijlage, 25 maart 2021:
Op een totaal verwilderd en verlaten terrein achter de duinen staat een vervallen fabriek. (…) De hoofdpersoon is Dyan, van Surinaamse afkomst, een twintiger en verwoed fotograaf. (…) Hij en wil rond en in de fabriek foto’s maken. Niet zomaar foto’s, maar hele bijzondere die iets toevoegen aan de werkelijkheid, “het meer”. (…) In het halfdonker maakt hij een aantal foto’s. Thuisgekomen, ontdekt hij dat er op de foto van een wenteltrap een meisjesgezicht te zien is. Dyan heeft ‘het meer’ gevonden! Hij raakt geobsedeerd door haar en wil haar vinden. (…) De omgeving die Nielsen beschrijft doet onwillekeurig denken aan de schilderijen van Carel Willink: een desolaat landschap met een eenzame persoon. Het lijkt zo realistisch, maar wat zit erachter verborgen? Zo ook in dit boek. (…) Horend bij het magisch realisme is de realistische beschrijving van verbeelding. Dat is eveneens het zoeken naar ‘het meer’ het proberen de realiteit te verbinden met het bovennatuurlijke. (…) Spannend mag dit werk zeker genoemd worden. De kans dat Dyan betrapt wordt, lijkt steeds groter te worden, zeker als hij een derde bezoek aan het terrein aflegt. De spanningsboog wordt steeds strakker gespannen, zowel inhoudelijk als in stijl. Wat zal de climax brengen? Dat weet Nielsen tot het laatst te bewaren met een verrassend (of toch niet) einde. Hulde aan de auteur die het genre van magisch realisme binnen de Nederlandse literatuur doet herleven. Een vergelijking met Daisne en Lampo, de meesters van het genre, ligt in het verschiet.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Het Meer’
Meer over Harman Nielsen bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Dit boek moet je gelezen hebben!» – Kees de Kievid

VoorplatMal-75Over ‘Mal’ van Harman Nielsen op Boekenbijlage, 15 augustus 2018:
Een van de meest intrigerende boeken die ik de laatste jaren heb gelezen! Na zijn cyclus ‘Het verscholen volk’ verrast Nielsen zijn lezers nu met ‘Mal’. Het heeft nog geen kwart van de omvang van elk der delen van de cyclus en toch bevat het een onmetelijke rijkdom aan ideeën en een schitterende pracht aan woorden. (…) Nirmala (Mal – Mallie voor haar grootmoeder) is Creoolse en kunstenares: zij tekent en schildert. (…) Het tekenen beheerst haar leven, zowel in de reële als in haar innerlijke wereld. Wat zij ziet, wil ze kunnen tekenen. (…) In het verhaal wisselt een aantal malen het perspectief tussen het ziekenhuis en de innerlijke wereld waarin zij zich terugtrekt. (…) Mal wordt op haar tochten vergezeld door een wolf die een belangrijke plaats in haar leven inneemt. Hij is haar beschermer en redder. Dus alleen in haar innerlijke wereld, of toch niet helemaal…? Uit de epiloog tenslotte blijkt dat Mal uiteindelijk een keuze heeft gemaakt. (…) Dit boek moet je gelezen hebben! Maar ik voeg er een advies aan toe: leest het niet 1 keer, ook geen 2 keer, maar nog vaker en ontdek steeds weer nieuw dingen. (…)
Lees hier de recensie
Meer over ‘Mal’
Meer over Harman Nielsen bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Wie zo vaak een lezer op het puntje van zijn stoel krijgt, is met recht een grote belofte.» – Ezra de Haan

VoorplatSeguraOver ‘De mooie mond van Bobby Cespedes en andere verhalen’ van Ulises Segura op Literatuurplein, 6 juni 2016:
‘De mooie mond van Bobby Cespedes en andere verhalen’ is het debuut van Ulises Segura (1973), het pseudoniem waarvoor een in Aalst geboren jurist en verhalenverteller koos. Zijn ouders hebben Franse en Spaanse roots en wellicht is dat mede de reden dat zijn proza allesbehalve Vlaams overkomt. (…) De wereld die Segura je in zijn korte verhalen voorschotelt is uniek. (…) Zo merkt iemand dat ze, wanneer ze honger heeft of weinig heeft geslapen, makkelijker verdwijnt. Op zich al bijzonder genoeg zou je zo denken. Maar Segura kan het niet laten om ook nog eens te beschrijven wat de gevolgen daarvan zijn. (…) Knap aan Segura’s schrijven is dat je het accepteert. (…) Het verhaal ‘Winter van ongenoegen’ sprak mij het meest aan. (…) In dit verhaal struikel je over mooie zinnen en passages. (…) Kwalitatief is dit verhaal vergelijkbaar met de roman Lord of the Flies (Heer van de vliegen) van Golding. Zelden zie je kindertaal- en gedachten zo goed weergegeven. (…) Ulises Segura weet wat spannend schrijven is.
Lees hier de recensie
Meer over ‘De mooie mond van Bobby Cespedes’

«Dat is toch wel erg mooi geschreven.» – Levity Peters

VoorplatBlauwSlikOver ‘Blauw slik’ van Stefaan van den Bremt in MeanderMagazine, 24 december 2013:
Bloeiende seringen, witte, lila, paarse / trossen waarvan de bloei de lucht / in hinkelbanen doet verspringen (Uit: ‘Winteruitdrijving’). Ik zie het beeld dat de dichter schiep; de gaten die tussen de dansende trossen vallen, weer dichtvallen, open, enz. Maar iets verder in het gedicht maakt hij me weer verlegen met iets dat ik niet ken: irissen die door / het dolle van geur en kleur / de neus doen krullen . En daar ben ik dan weer blij mee.

Meer over ‘Blauw slik’

Meer over Stefaan van den Bremt