Presentatie ‘De vriend van Matisse’ op 3 september in HKK

VoorplatVriend-75"‘De vriend van Matisse’, de nieuwe roman van Theo Monkhorst, zal worden gepresenteerd op zondag 3 september om 15:00 uur in De Haagse Kunstkring.

De roman: Een portret van een jonge vrouw waarin alles samen komt: liefde, familie, vriendschap, de plaats van de mens tussen dieren en in de natuur, de dreiging van de dood, schoonheid en zelfs kapitalisme en oorlog. Dat is wat de jonge Henri Matisse schildert in het jaar 1903 als hij te gast is bij een boer op het Franse platteland. Ten noordoosten van Parijs, een halve dag te paard van Reims, in het niemandsland tussen Champagne en Vlaanderen. Hij raakt er verzeild als hij een plaats zoekt waar zijn paard water kan drinken en Théodore, de boer, hem gastvrij ontvangt. Een boer die cider maakt, varkens fokt, kippen houdt en bovendien dagelijks zijn gedachten noteert om beter na te kunnen denken. Tussen de twee mannen, de schilder en de schrijver, ontstaat een bijzondere vriendschap.

De auteur: Tijdens de presentatie vertelt Theo Monkhorst over het huis in Frankrijk waar hij vaak verblijft, een huis met een oude traditie, dat in drie van zijn romans een belangrijke rol speelt. Zo ook in ‘De vriend van Matisse’, een roman die speelt in de korte periode van vrede in de campagne voor La Grande Guerre. Theo Monkhorst legt uit dat in de drie romans het huis steeds een andere rol speelt, die te maken heeft met de periode waarin hij leefde tijdens het schrijven. Zo is dat huis ook een portret van de auteur.

De acteur Piet van der Pas zal fragmenten uit de drie romans voorlezen. Gastheer is Peter de Rijk, redacteur bij Uitgeverij In de Knipscheer. U bent van harte welkom. Na afloop napraat. U kunt het boek ter plekke aanschaffen (pin aanwezig). Theo Monkhorst zal desgewenst ‘De vriend van Matisse’ graag voor u signeren. Locatie:  HKK Denneweg 64, 2514 CJ  Den Haag. Toegang gratis.
Meer  over ‘De vriend van Matisse’
Meer over Theo Monkhorst bij Uitgeverij In de Knipscheer

Theo Monkhorst – De vriend van Matisse. Roman

VoorplatVriend-75"Theo Monkhorst
De vriend van Matisse
roman
gebrocheerd in omslag met flappen,
196 blz., € 19,50
ISBN 978-94-93214-10-1
eerste druk september 2023

Een portret van een jonge vrouw waarin alles samen komt: liefde, familie, vriend – schap, de plaats van de mens tussen dieren en in de natuur, de dreiging van de dood, schoonheid en zelfs kapitalisme en oorlog. Dat is wat de jonge Henri Matisse schildert in het jaar 1903 als hij te gast is bij een boer op het Franse platteland. Ten noordoosten van Parijs, een halve dag te paard van Reims, in het niemandsland tussen Champagne en Vlaanderen. Hij raakt er verzeild als hij een plaats zoekt waar zijn paard water kan drinken en Théodore, de boer, hem gastvrij ontvangt. Een boer die cider maakt, varkens fokt, kippen houdt en bovendien dagelijks zijn gedachten noteert om beter na te kunnen denken. Tussen de twee mannen, de schilder en de schrijver, ontstaat een bijzondere vriendschap. Zij wonen samen tussen de dieren en praten over hun dagelijkse beslommeringen, ambities en de taak van de kunstenaar en de boer. Matisse speelt op zijn viool en Théodore ontdekt het begrip schoonheid. Matisse raakt geïnspireerd door de dochter van Théodore, echtgenote van een ambitieuze jonge boer. Als hij haar portret wil schilderen ontstaat er onrust in de landelijke gemeenschap. Maar ook een bijzondere relatie tussen de schilder en zijn model.

De vriend van Matisse speelt zich af in een analoge wereld, waar het leven traag verloopt, de dood dichtbij is en een boer de taal van een dichter schrijft: Ik denk wel eens dat woorden op een schep lijken, waarmee ik steeds dieper kan graven zonder ooit op het diepste punt te geraken. Wel kom ik onderweg van alles tegen: wormen, mieren, een mol, die op zichzelf weer een wereld vormen. Met woorden open ik steeds nieuwe diepe holen om in rond te kruipen en te bewonderen, waarachter zich steeds nieuwe gangen bevinden. Na de dood van zijn vriend schrijft Matisse een brief aan zijn dochter. Lieve Marianne, Ik heb de notities van mijn vriend Théodore gelezen en ze hebben mij zeer ontroerd. Plotseling zag ik wat ik al die tijd wist als ik met hem sprak: een wijs en bescheiden man die zijn talent voor zichzelf hield. Hij schreef zijn teksten als troost voor zichzelf en om te begrijpen wat zijn leven betekende. Als ik mijzelf met hem vergelijk dan schaam ik mij voor mijn ijdelheid, mijn behoefte aanbeden te worden, kunstenaar voor de wereld te zijn. Ik dank hem mij deze spiegel voor te hebben gehouden. Hij kwetst mij niet met die woorden, integendeel ik ben hem dankbaar dat hij zich verwaardigde over mij na te denken.

De Haagse schrijver Theo Monkhorst (1938) publiceerde romans, poëzie en toneelstukken. Zijn werk werd opgenomen in tal van literaire tijdschriften, waaronder Extaze. Bij Uitgeverij In de Knipscheer kwamen in 2016 de roman De blijmoedige leugenaar  en in 2018 de eerste delen in één band van zijn trilogie De zegen van weemoed uit, in 2020 gevolgd door de afsluitende roman Rozen en rook. Zijn dichtbundel Huis Huid verscheen in 2019, en zijn roman De Schrijver en de Luchtvrouw in 2021.
Meer over Theo Monkhorst bij Uitgeverij In de Knipscheer

Brigitte Spiegeler en Theo Monkhorst op Gedichtendag 2021

Spiegeler-MonkhorstOp 28 Januari was het Gedichtendag, startsein van de Poëzieweek 2021. De Haagse Kunstkring vierde deze dag met korte optredens die – zonder publiek – live werden opgenomen onder de titel ‘Het is altijd de poëzie…’), een versregel van Gerrit Komrij. De volgende Kunstkringleden lazen hun lievelingsgedicht voor, de dichters onder hen met een eigen gedicht: Brigitte Spiegeler, Franciska Dukel, Karel Bodegom, Anita Poolman, Theo Monkhorst, Hans Blom, Gerrit Vennema, Piet van der Pas, Michel Meissen, Marieke Cordesius, Martin Sjardijn, Ella van Schaik, Margriet Westervaarder, Pat Houkes, Paul van Vliet en Mar-Lin Schut, die de avond ook presenteerde. Martin van Hees speelde gitaar. Camera en montage Dennis Simonis. In de Knipscheer-dichter Brigitte Spiegeler bijt het spits af met het gedicht ‘Zeker het bestaat’ uit haar debuutbundel Krijgskunst’ uit 2015. Ook Theo Monkhorst (die behalve drie romans bij In de Knipscheer in 2019 ook de dichtbundel ‘Huis huid’ uitgaf) leest zijn actuele coronagedicht ‘Vragen aan de moordenaar’(op de tijdlijn vanaf 12:35).
Kijk hier naar de video-opname op YouTube
Meer over Brigitte Spiegeler bij Uitgeverij In de Knipscheer
Meer over dichter bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Genieten van de stilistische acrobatieën.» – Richard Foqué

VoorplatHuisHuid30075Over ‘Huis Huid’ van Theo Monkhorst in De Auteur, 3 april 2020:
(…) In 26 gedichten van diverse lengte tracht de dichter het huis waarin hij woont zich aan te meten als een tweede huid. Hij benadert het als een soort levend wezen dat zijn denken, en herinneringen stuurt, dat hij kan aanspreken en mee dialogeren. (…) De wijze waarop Monkhorst zich een poëtische weg tracht te banen door zijn huis is complex en gelaagd. Al schrijvend ontwikkelt de dichter een soort multi-dimensioneel labyrint waar hij zichzelf tracht doorheen te worstelen. Aandacht voor de vloeren en de muren verweeft zich met de tuin rond het huis. Dan weer vertoeft Monkhorst even bij de schilderijen aan de muur, de boeken in de bibliotheek, om vervolgens al mijmerend over de vroegere bewoners te reflecteren, over de ambachtslui, die in het huis hebben gewerkt. (…) Monkhorst schrijft van uit een erg autarkisch positie, schuwt daarbij de klassieke vorm van het epitheton ornans niet. (…) [Het is] genieten van de stilistische acrobatieën.
‘De Auteur’ is een kwartaaltijdschrift van de Vereniging van Vlaamse letterkundigen.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Huis Huid’
Meer over Theo Monkhorst bij Uitgeverij In de Knipscheer

«De dreiging hangt vanaf het eerste gedicht in de lucht.» – Wim van Til

VoorplatHuisHuid30075Over ‘Huis huid’ van Theo Monkhorst op Poëziecentrum Nederland, 21 maart 2020:
‘Huis huid’ is voor zover ik dat kan nagaan, het dichtersdebuut van romanschrijver Monkhorst. Bij zo’n titel moet ik altijd denken aan dat gedicht van Gerrit Kouwenaar, gedacht ( Je hand is bijna je hond/je huis is bijna je huis/je vorm is bijna je worm/je dicht is bijna wat je gedacht had). De waarschuwing dat taal je voor de gek kan houden door net iets anders te betekenen dan je geschreven hebt. Dat gevaar hangt boven deze bundel; hij bestaat uit 26 (!) losse gedichten die dan weer de muze (Mirabel, geleerde, zongestoofde) dan weer het voorgeslacht ten tonele voeren. En dat alles in een ouderlijk huis dat doordrenkt is van familiegeschiedenis. De dreiging hangt vanaf het eerste gedicht in de lucht (“Dit huis is mijn huid die ik van een ander kreeg de schepping van een dode die mij omsluit”) en krijgt dan ook zijn beslag aan het eind:

Als de tuin mijn huid, dit huis waarin ik
levenslang leefde, overwoekert,
gras als haar lichaam bekleedt,
laat dan duizend bloemen bloeien
in mijn lege hoofd, het ongekamde
paradijs. Ik zal juichen.

Meer over ‘Huis Huid’
Meer over Theo Monkhorst bij Uitgeverij In de Knipscheer

Theo Monkhorst – Rozen en rook. Roman

VoorplatRozen-75Theo Monkhorst
Rozen en rook

Roman. Deel 3 trilogie De zegen van weemoed
Nederland
garenloos gebrocheerd in omslag met flappen, 368 blz.,
€ 22,50
ISBN 978-90-6265-787-2 NUR 301
Eerste druk mei 2020

De trein raasde onder een mager zonnetje door de zachtgroene heuvels op weg naar een bestemming die hem terug zou voeren in de tijd. Althans, dat was zijn doel. Over de weidse landerijen reed hier en daar een geruisloze landbouwrobot. Een biddend torenvalkje hing boven een onnozele muis. Verder was het land, op een enkele zonnefabriek na, leeg en roerloos, bewoog alleen de trein.

Walid keek naar het voorbijschietende gras langs de spoorbaan en dacht: ik kan niet stoppen, deze machine bepaalt waar ik ga. Hij sleurt mij mee, terwijl ik nu stil wil staan, achterom wil kijken. Hij greep zich vast aan de leuning van de bank en sloot zijn ogen alsof hij daarmee kon remmen. De tijd stond stil, hij voelde alleen een licht schudden. Als ik mijn ogen dichthoud staat de tijd stil, dacht hij, maar zodra ik ze open razen we weer in de richting van de toekomst, zuigen de angstaanjagende rails mij op. De machine heeft mij in zijn macht, ik moet het over mij heen laten komen. Wie weet, misschien het noodlot tegemoet. Maar hij vermande zich. Laat ik alsjeblieft kalm blijven, paniek is zinloos, dan heeft deze hele expeditie geen zin.

Zo begint Walid Fransman, een jonge dichter uit Londen, in 2050 zijn zoektocht naar de nalatenschap van zijn grootvader in Frankrijk. Hij voorziet niet welke ingrijpende gebeurtenissen hem wachten. Zoals een grote liefde, de macht van een liedje en de gruwelijke strijd van vrouwen tegen het centrale gezag. Een leven van de geur van rozen tot de verstikking van rook en vlammen, waarin het water uiteindelijk overwint.

Hoewel Rozen en rook een zelfstandig verhaal betreft, kan het gezien worden als het vervolg op de dubbelroman ‘De zegen van weemoed’. De protagonist Walid Fransman is de kleinzoon van de schrijver Pieter Fransman uit de dubbelroman. ‘Rozen en rook’ speelt in 2050 en daarmee vormen de drie romans tezamen een familiekroniek van meer dan een eeuw.

De Haagse schrijver Theo Monkhorst publiceerde romans, poëzie en toneelstukken. Zijn werk werd opgenomen in tal van literaire tijdschriften. Bij Uitgeverij In de Knipscheer kwamen in 2016 de roman ‘De blijmoedige leugenaar’ en in 2018 de dubbelroman ‘De zegen van weemoed’ uit. Zijn dichtbundel ‘Huis Huid’ verscheen in 2019.

Lees meer over ‘Rozen en rook’
Meer over ‘De zegen van weemoed’
Meer over ‘De blijmoedige leugenaar’
Meer over ‘Huis Huid’
Meer over Theo Monkhorst bij Uitgeverij In de Knipscheer

Gedicht van Theo Monkhorst vertaald in het Indonesisch

VoorplatHuisHuid30075Uit ‘Huis Huid’ van Theo Monkhorst op Nederlandse poëzie in het Indonesisch, 30 december 2019:
Op ‘Suara suara dari utara’ (‘Stemmen uit het noorden’), het blog Puisi Belanda, is op 30 december 2019 het gedicht ‘Vluchteling kom binnen in mijn huis’ van Theo Monkhorst in een Indonesische vertaling van Siti Wahyuningsih en Albert Hagenaars geplaatst. Het gedicht is afkomstig uit de bundel ‘Huis Huid’. Het is het 190ste gedicht in een almaar groeiende digitale poëziereeks van een keur van Nederlandstalige dichters.
Lees hier het gedicht ‘Vluchteling kom binnen in mijn huis’ in het Nederlands en het Indonesisch
Meer over Theo Monkhorst bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Treffende, beeldrijke poëzie van fijnzinnige dichter.» – Janine Jongsma

VoorplatHuisHuid30075Over ‘Huis Huid’ van Theo Monkhorst op MeanderMagazine, 23 december 2019:
(…) De gedichten in ‘Huis Huid’ getuigen van een fijnzinnige dichter die aansprekend schrijft. Als lezer dwaal je met de ‘ik’ mee door het huis, zie je de schilderijen en de foto’s. Hoor je de klanken van de muziek en loop je met hem mee over de ‘O, eeuwenoude Okergele Planken, warm als zand (…) waarop mijn nest rust (…)’. Treffende, beeldrijke poëzie.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Huis Huid’
Meer over Theo Monkhorst bij Uitgeverij In de Knipscheer

«De betekenis van een huis haast visueel gemaakt.» – André Oyen

VoorplatHuisHuid30075Over ‘Huis Huid’ van Theo Monkhorst op Lezers tippen lezers, 2 december 2019:
(…) In zijn nieuwe dichtbundel ‘Huis Huid’ beschrijft de dichter in zesentwintig gedichten het huis als leefvorm voor mensen en andere wezens. Dat huis hoeft beslist niet van steen of hout te zijn maar kan ook een huid zijn. (…) ‘Huis Huid’ is een prachtbundel waarin de poëtische verbeelding alle ruimte krijgt om de betekenis van een huis haast visueel te maken.
Lees hier het signalement
Meer over ‘Huis Huid’
Meer over Theo Monkhorst bij Uitgeverij In de Knipscheer

Gedicht uit ‘Huis Huid’ van Theo Monkhorst op Laurens Jz. Coster

VoorplatHuisHuid30075Uit ‘Huis Huid’ van Theo Monkhorst op Laurens Jz. Coster, 27 november 2019:
Redacteur Raymond Noë maakt voor het blog Laurens Jz. Coster elke werkdag een keuze uit een poëziebundel van een Nederlandstalig dichter. ‘Dichter van de dag’ is op deze 27ste november Theo Monkhorst van wie onlangs ‘Huis Huid’ verscheen, zijn eerste dichtbundel bij Uitgeverij In de Knipscheer. Het gekozen gedicht ‘Ik leef mijzelf in deze kamer, dit gepleisterde gewelf’ is ook geplaatst op Neerlandistiek.nl.

Ik leef mijzelf in deze kamer, dit gepleisterde gewelf,
honderd jaar geleden zwetend gestuukt
door een jonge snordrager geliefd bij vrouwen
om zijn glanzende spieren.
Klaas
noem ik hem omdat hij die naam verdient
en een leven, een vrouw, drie kinderen, dromen
een huisje met een keuken, bekleed
met de stank van ui, olie en rook,
drie deuren, twee gangen, een kakdoos,
trots van een oude vrouw met grijze ogen
en rimpels van lijden rond haar mond,
de dochter van een kleine kromme man
die zich kapotwerkte in de aarde
en de trots was van zijn zwijgzame moeder
generaties geleden zodat het mij duizelt
in dit trotse huis, deze oude huid waarin ik leef

Meer over ‘Huis Huid’
Meer over Theo Monkhorst bij Uitgeverij In de Knipscheerx