Over ‘De catalograaf’ van Diana Tjin op La Chispa, 24 juli 2020:
(…) Vlak na zijn pensioen krijgt Edgar een bijzondere opdracht: het beschrijven van een collectie automata. (…) Tjin voert de lezer tot de magie van mysterieuze creaties die zelfstandig bewegen. (…) Maar midden in dit mystieke decor speelt zich een ware drama af. Zijn ouders, Surinamers met Chinese en Portugese wortels, katholiek en joods, wonen in Amsterdam. Ze horen nergens bij. Edgar zal zich zijn hele leven afvragen wie hij eigenlijk is. (…) Tjin gaat moeilijke onderwerpen niet uit de weg. Ze onderscheidt zich van andere schrijvers door over onderbelichte thema’s over Suriname(rs) te schrijven. In ‘De catalograaf’ voert ze de lezer naar de kleine gemeenschap Chinese Surinamers (maar vijf procent van de Surinamers is van Chinese origine). En ook naar een andere minderheid, de Joodse Surinamers van Portugese origine. (…) Ze verwoordt dat op zo’n manier dat het luchtig en humoristisch blijft. Dit doet ze bijzonder goed via de vertelstijl van ieder personage, zoals tante Aaltje. (…) Het is moeilijk om niet verknocht te raken aan tante Aaltje, die Edgar begeleidt door een moeilijke fase. (…) ‘De catalograaf’ is een boeiend, gelaagd boek met vele gezichten. Het is grappig én tegelijkertijd snijdt het zware thema’s aan; het legt bloot hoe mensen grip proberen te krijgen op hun problemen. Het biedt een interessante kijk op de geschiedenis van Suriname. Tjin weet op meesterlijke wijze alles met elkaar te verbinden, de automata, de identiteitscrisis, de keuze voor het werk als catalograaf, en de zoektocht naar Edgars Surinaamse wortels. (…)
La Chispa is een journalistiek platform over Latijns Amerika.
Lees hier de recensie
Meer over ‘De catalograaf’
Meer over Diana Tjin bij Uitgeverij In de Knipscheer
Tag: identiteit
«Diana Tjin begint uit te groeien tot een literaire duizendpoot.» – Kees de Kievid
Over ‘De catalograaf’ van Diana Tjin op Boekenbijlage, 27 juni 2020:
Diana Tjin begint uit te groeien tot een literaire duizendpoot: drie behoorlijk verschillende romans. Vanzelfsprekend zijn er vergelijkbare motieven in te vinden. De personages en situaties verschillen echter behoorlijk en het knappe van de auteur is, dat ze haar stijl daarop naadloos heeft aangepast. «Eerlijk gezegd begrijp ik nooit zo goed waarom het interessant is om te weten of een boek autobiografisch is of niet. De tragedieschrijver Sophocles is voor mij een lichtend voorbeeld wat betreft de aangrijpende manier waarop hij menselijke drama’s zich langzaam laat ontvouwen. Maar ik heb me nog nooit afgevraagd of het tragische leven van Oedipus misschien op zijn eigen leven is gebaseerd. Ik zou ook niet weten wat dat voor waardevols aan dat prachtige verhaal zou moeten toevoegen. Wel gebruik ik elementen uit mijn leven, maar ook uit dat van anderen als uitgangspunt om een verhaal te vertellen. Het verhaal is het doel, niet om mijn leven voor het voetlicht te krijgen. Details uit de werkelijkheid helpen mij om het verhaal zo goed mogelijk gestalte te geven.»
Lees hier het interview ‘Ik schrijf al mijn hele leven’
Meer over ‘De catalograaf’
Meer over Diana Tjin bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Ze behoort overduidelijk tot de toplaag van wat de Nederlandse literatuur van deze tijd te bieden heeft.» – Kees de Kievid
Over ‘De catalograaf’ van Diana Tjin op Boekenbijlage, 24 juni 2020:
Diana Tjin heeft er een schijnbaar eenvoudig verhaal van gemaakt. Duidelijk herkenbaar zijn de thema’s discriminatie en het zoeken naar eigen identiteit erin terug te vinden. (…) De gelaagdheid van ‘De catalograaf’ blijkt pas na een diepgaandere analyse. Er is sprake van drie verschillende lagen in de observaties. De eerste is natuurlijk hoe de alleswetende verteller de familie van Edgar, en hemzelf in het bijzonder observeert. Dat is de oppervlakkige laag. Daarnaast (eigenlijk er tussendoor) observeert Edgar zichzelf. (…) De derde observatie, de meest diepliggende, is die van de auteur op zichzelf. De alleswetende verteller observeert als het ware de auteur. (…) Bij dit alles hanteert Diana een prettige boeiende stijl die het vergemakkelijkt met de personages mee te leven. (…) Het unieke in één verhaal laten samengaan van deze elementen vormt de voornaamste kracht van dit boek. Daarmee heeft Diana duidelijk gemaakt dat haar eerste twee romans geen toevalstreffers waren. Ze behoort overduidelijk tot de toplaag van wat de Nederlandse literatuur van deze tijd te bieden heeft. (…)
Lees hier de recensie
Meer over ‘De catalograaf’
Meer over Diana Tjin bij Uitgeverij In de Knipscheer
«De authenticiteit zit ’m in de beschrijving van de persoonlijkheid van de titelbeschrijver.» – Michiel van Kempen
Over ‘De catalograaf’ van Diana Tjin op Maatschappij der Nederlandsche Letterkunde, 14 juni 2020:
(…) Ik moest aan deze periode denken bij het lezen van de pas uitgekomen roman ‘De catalograaf’ van Diana Tjin. De auteur was tientallen jaren werkzaam als catalografe bij de UBA en zij legt kennelijk veel van haar ervaringen neer in dit boek. Zoals bekend vormde de universiteitsbibliotheek ook het decor voor Kellendonks ‘Letter en Geest’ uit 1982, maar in Tjins boek zien we de catalograaf zwoegen, zijn hele existentie metend met de maat van de kwaliteit van zijn werk. De obsessie van de ene rij boeken ter linkerzijde, die eenmaal beschreven terechtkwamen in de rij rechts, bestemd voor de titelcontroleurs. Het gevaar dat je de nieuwe beschrijfregels niet goed onder de knie had. De angst tekort te schieten in kennis om een boek de correcte classificatiecode toe te kennen. De hiërarchie van catalografen, de controleurs van de titelbeschrijvingen en de mensen die de trefwoorden aanbrengen. Diana Tjin brengt het kleine universum achter de schermen van de publieksruimte in beeld rond de catalograaf Edward, die een nieuwe klus aanneemt na zijn pensionering: hij moet automatons gaan beschrijven voor een collectioneur – vernuftig bewegende mechanische poppen –, maar moet zich ook verhouden tot zijn complexe joods-Caraïbische moeder en een verleidelijke projectmanager. Allemaal mooi en wel, maar de authenticiteit zit ’m bij ‘De catalograaf’ in de beschrijving van de persoonlijkheid van de titelbeschrijver. (…)
Lees hier en hier de column ‘De angsten van de catalograaf’
Meer over ‘De catalograaf’
Meer over Diana Tjin bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Een boek schrijft zich niet vanzelf. Het is heel veel noeste arbeid.»
Over ‘De catalograaf’ van Diana Tjin op UvA Bridge, 14 juni 2020:
Voor het alumniplatform van de UvA, UvA Bridge, interviewde Lisette Molenaar Diana Tjin over haar nieuwe boek. Diana Tjin is van Surinaamse komaf, woonachtig in Amsterdam, met van vaders kant Chinees en van moederkant Joods-Portugees bloed. ‘De catalograaf’ is haar derde roman en heeft als thema’s liefde, dood, identiteit, vrouwenemancipatie, rouw. Het omslag is, evenals de omslagen van haar debuutoman ‘Het geheim van mevrouw Grünwald’ en ‘Een Bijlmerliedje’, van de hand van Nikki Ritmeijer. Over het schrijven zegt Diana Tjin: ‘Een boek schrijft zich niet vanzelf. Het is heel veel noeste arbeid.’
Lisette Molenaar is freelance tekstschrijver voor de UvA.
Klik hier voor het interview
Meer over ‘De catalograaf’
Meer over Diana Tjin bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Aangrijpende debuutroman die blijft hangen.» – Nathalie B1
Over ‘Onomkeerbaar’ van Ines Nijs op Hebban, 13 juni 2020:
(…) ‘Onomkeerbaar’, is een psychologische roman over opgroeien en persoonlijke ontwikkeling. De geïsoleerdheid van het hoofdpersonage is aangrijpend en tastbaar. Het meisje Zoé Veneur groeit op bij haar labiele moeder Alida in de jaren 70 van de vorige eeuw. Vanaf haar tiende gaat Zoé op internaat. Over haar vader weet ze niets, en naarmate ze ouder wordt, probeert ze meer te weten te komen over haar afkomst. De nonnen die haar internaat runnen, willen haar moeder beschermen en proberen er alles aan te doen dat ze niet achter de waarheid komt. Dat kan echter niet blijven duren. (…) De personages komen allemaal erg goed uit de verf; ook de geschiedenis van haar moeder wordt duidelijker na een tijd. (…) Het geheim dat zich ontvouwt naar het einde toe en waar naar toe wordt gewerkt met de nodige spanning, is natuurlijk erg pijnlijk voor beiden. (…) De schrijfstijl van Nijs maakt het boek vlot en gemakkelijk te lezen. (…) Thema’s zijn verwaarlozing, het gebrek aan liefde en warmte, de puberachtige onzelfzekerheid, het zoeken naar een afkomst en een identiteit. (…)
Lees hier de recensie
Meer over ‘Onomkeerbaar’
«De geïsoleerdheid van het hoofdpersonage is aangrijpend en tastbaar.» – Nathalie Brouwers
Over ‘Onomkeerbaar’ van Ines Nijs op Hebban, 13 juni 2020:
De debuutroman van Ines Nijs (…) ‘Onomkeerbaar’ is een psychologische roman over opgroeien en persoonlijke ontwikkeling. De geïsoleerdheid van het hoofdpersonage is aangrijpend en tastbaar. Het meisje Zoé Veneur groeit op bij haar labiele moeder Alida in de jaren 70 van de vorige eeuw. Vanaf haar tiende gaat Zoé op internaat, wat haar ook niet altijd even goed af gaat. Over haar vader weet ze niets, en naarmate ze ouder wordt, probeert ze meer te weten te komen over haar afkomst. De nonnen die haar internaat runnen, willen haar moeder beschermen en proberen er alles aan te doen dat ze niet achter de waarheid komt. Dat kan echter niet blijven duren. (…) De personages komen allemaal erg goed uit de verf; ook de geschiedenis van haar moeder wordt duidelijker na een tijd. Haar moeder werkt hard, maar is ook een zwijgzame vrouw en ze heeft haar buien. Het geheim dat zich ontvouwt naar het einde toe en waar naar toe wordt gewerkt met de nodige spanning, is natuurlijk erg pijnlijk voor beiden. Zorgt het ook voor de nodige loutering? De boodschap blijft in ieder geval even hangen… (…)
Lees hier de recensie ‘Een aangrijpende debuutroman die blijft hangen’
Meer over ‘Onomkeerbaar’
«Op zoek naar de waarde van het leven in een mooi, bespiegelend boek, zorgvuldig van taal en stijl.» – Marianne Janssen
Over ‘De catalograaf’ van Diana Tjin op Leeskost, 26 mei 2020:
Als Edgar te midden van zijn bijna ex-collega’s met hen proost op zijn ‘welverdiende rust’ na vijfenveertig jaar arbeid als catalograaf, is zijn lach gemaakt, zijn vreugde gespeeld. Inderdaad hij zal niet langer ‘loonslaaf’ zijn en als ‘vrij man’ zelf zijn tijd kunnen indelen, maar dat is nu juist het laatste waar hij zin in heeft. Hij houdt van zijn werk, hij is gehecht aan zijn collega’s, de ledigheid die hem wacht ziet hij met afschuw tegemoet. Na het festijn vertrekt hij zo gauw mogelijk naar zijn buitenhuisje in Groet. Daar komt hij op zijn wandeling kort na aankomst een man tegen. Meneer Charles. En die biedt hem een freelance karwei als catalograaf aan. Edgar neemt het aanbod gretig aan. (…) In Charles’ huis ontmoet hij Maria, diens assistente. (…) Edgar is gefascineerd door Maria. (…) Zou Maria hem eindelijk toekomst bieden? En wat moet hij met zijn afkomst als Surinamer en tevens Portugese jood? Daarvan zou hij meer willen weten. (…) Dit is een mooi, bespiegelend boek, zorgvuldig van taal en stijl. Niet alleen dat: ook fascinerend om te lezen wat een catalograaf doet, een bijzonder beroep waarvan ik nog nooit had gehoord.
Lees hier de recensie
Meer over ‘De catalograaf’
Meer over Diana Tjin bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Een zoektocht naar identiteit, met als neventhematiek de traditionele rolverdeling binnen een huwelijk.» – Marjo van Turnhout
Over ‘De catalograaf’ van Diana Tjin op Leestafel, 20 mei 2020:
Edgar, als catalograaf werkzaam bij de Universiteitsbibliotheek, gaat met pensioen. (…) Wat moet hij nu met al die vrije tijd, met die leegte? (…) Meneer Charles zoekt een catalograaf, om zijn verzameling automatons te ordenen. Dit is wat een catalograaf doet: materialen als boeken, films, games, spelmaterialen, e-boeken catalogiseren. En automatons dus, mechanische speelgoedjes of robotjes, heel oud of modern, gemaakt met behulp van de modernste technologische middelen. Terwijl hij het aanbod in overweging houdt, neemt hij eerst tijd om zijn eigen leven ook eens te ordenen… Hij vertelt over zijn ouders en zijn grote familie, Surinaams, deels met Chinese wortels, deels Joods. Edgar wist niet precies hoe het allemaal zat, en zijn moeder gaf geen duidelijke antwoorden. (…) Wie is hij, wat is zijn afkomst? Alles op een rijtje zetten brengt hem misschien inzicht en begrip. (…) Zijn moeder wilde een eigen leven wilde: zij is kunstenaar, vindt ze, geen huissloof. Zijn vader vindt het maar niks. (…) Het draait om het aloude probleem, de traditionele rolverdeling, door de vrouw als verstikkend ervaren, terwijl de man een ander leven als een bedreiging ziet. (…)
Lees hier de recensie
Meer over ‘De catalograaf’
Meer over Diana Tjin bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Die geweldige tante Aaltje. Wat een prachtig mens.» – Annelien Kruithof
Over ‘De catalograaf’ van Diana Tjin op Boekleven, 1 mei 2020:
(…) Edgar gaat met pensioen en terwijl dit speelt, word je als lezer meegenomen naar zijn verleden. Je leest over zijn jeugd, zijn ouders, die geweldige tante Aaltje. Ach tante Aaltje, zij is mij misschien nog wel het meeste bijgebleven. Wat een prachtig mens. En zo weet Tjin je mee te voeren in Edgars gedachten maar ook in het heden. Het aanbod dat hij krijgt van een verzamelaar, de mensen die hij vervolgens ontmoet. Waar ik in het begin mijn twijfels had over de verweving van heden met verleden, heeft Tjin dit toch op een goede manier vorm weten te geven. Het loopt mooi in elkaar over. Ook de korte hoofdstukken lezen prettig, dit voorkomt dat het verhaal langdradig wordt. (…) Het verhaal zelf straalt een soort rust uit en dwingt je bijna om er ook de rust voor te nemen tijdens het lezen. (…) Voor mijzelf was dit boek ook een keuze buiten mijn comfortzone maar inmiddels ben ik door dit soort keuzes al meermaals positief verrast. Ook ditmaal.
Lees hier de recensie
Meer over ‘De catalograaf’
Meer over Diana Tjin bij Uitgeverij In de Knipscheer