Over ‘Zwijglicht’ van Theo Stokkink op Extaze, 15 februari 2019:
Met ‘Zwijgplicht’ heeft Theo Stokkink een interessante en veelomvattende familiekroniek geschreven. Hij zet hiermee het werk voort van de Vlaamse schrijfster Elisabeth Marain die in 1994 was begonnen aan een trilogie over de Eerste Wereldoorlog, getiteld ‘De vluchtelingen’. Het derde deel is er echter nooit van gekomen en met haar toestemming heeft Theo Stokkink drie decennia later het laatste deel geschreven. Een belangrijke motivering daartoe was dat zijn moeder, Hélène Borret, de hoofdpersoon is van het grotendeels op historische feiten gebaseerde verhaal. (…) Naast zijn rijke leventje in Amsterdam heeft Theo Borret te maken met de gevolgen van de Eerste Wereldoorlog die het neutrale Nederland zijdelings raken, al was het maar vanwege de vluchtelingen die vanuit Vlaanderen naar Nederland komen. (…) Om toch te voldoen aan de maatschappelijke druk die op homoseksuelen rust om als getrouwde man door het leven te gaan, huwt hij zijn huishoudster, een gewezen prostituee. Wat nog ontbreekt is een kind om het gezinsleven te vervolmaken. (…) De lezer voelt al aankomen hoe het echtpaar aan een kind kan komen. Het gezin zal worden aangevuld met een vondelinge, waarschijnlijk een wees, die met de vluchtelingenstroom is meegekomen. Hier komt Hélène het verhaal binnen. Gedetailleerd schetst Theo Stokkink het leven van de bovenklasse aan het begin van de twintigste eeuw. (…) De exodus van vluchtelingen uit Vlaanderen tijdens de Eerste Wereldoorlog is waarschijnlijk niet bij veel mensen bekend. (…) Het is niet moeilijk de verbinding te leggen met onze tijd, waarin vluchtelingen huis en haard verlaten om elders een nieuw leven op te bouwen. (…) Samen met deze tragiek en de worsteling van Theo over zijn geaardheid kan het centrale thema het best samengevat worden met het begrip ‘identiteit’. In hoeverre wordt je identiteit bepaald door je geboorte, je opvoeding en je eigen keuzes? Daarover zwijgen is klaarblijkelijk niet de juiste oplossing, zeker niet als het zwijgen opgelegd wordt.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Zwijgplicht’
Meer over Theo Stokkink op deze site
Tag: identiteit
«Discussie over kolonisatie en verlies van identiteit boeit.» – Eric de Brabander
Over ‘Pom’ van Kees Broere in Antilliaans Dagblad, 30 januari 2019:
(…) Een discussie over kolonisatie en het verlies van eigen identiteit boeide me omdat deze discussie zo universeel is en net als in álle voormalige koloniën ook op Curaçao had kunnen plaatsvinden. Gekoloniseerd zijn betekent behalve uitbuiting ook beroofd zijn van je eigen geschiedenis. Zonder geschiedenis geen identiteit. Mensen met een koloniaal verleden zijn mensen die snappen dat zij zichzelf niet kunnen kennen. Koloniaal geperverteerd, zo noemt Broere het. Broere laat in zijn boek zien hoe de Afrikaanse mens waarheden die diametraal tegenover elkaar staan, toch naast elkaar kan accepteren. (…) ‘Pom’ gaat niet uitsluitend over identiteit in een razendsnel veranderend Afrika, het gaat ook over de waarde van het leven, of beter gezegd: de afwezigheid daarvan. (…) Op een vrijdagochtend, in augustus 1998, knalden de ramen uit het kantoorgebouw van de Nederlandse ambassade in Nairobi. (…) De naam Osama Bin Laden gonsde toen al rond binnen de Keniaanse geheime dienst, en niet veel later daarbuiten. Peter Flinck was erbij. Hij werd door de Nederlandse geheime dienst geronseld om bij zijn moslimkennissen zijn oor te luisteren te leggen, op zoek naar subversieve elementen. Maar Peters sympathie lag niet eenduidig bij de voormalige westerse kolonisatoren. Hij was gefascineerd door de islamitische cultuur. Niet alleen vanwege het onbekende daarin. En Peter was dichter bij terrorisme dan hij vermoedde, door zijn vriendschap met de radicaliserende Saida. (…)
Lees hier en hier de recensie
Lees hier meer
Meer over ‘Pom’
Etchica Voorn in Linnaeus Live
Etchica Voorn te gast in Linnaeus Live, 25 oktober 2018, 19:00-20:00:
Linnaeus Live is de maandelijkse literaire talkshow in bibliotheek Linnaeus. Deze komt tot stand in nauwe samenwerking met Schrijvers uit Oost. Boeken met soep! Steeds gaan twee auteurs van wie net een nieuw boek is verschenen met elkaar in gesprek o.l.v. Maaike Bergstra of Teuntje Klinkenberg (van Schrijvers uit Oost) Met de vaste rubriek ‘Uit de kast’ en boekverkoop en signeren na afloop. In deze editie is o.m. Etchica Voorn te gast die met haar debuutroman ‘Dubbelbloed’ de OPZIJ Literatuurprijs 2018 won.
Locatie: OBA Linnaeus, Linnaeusstraat 44 1092 CL Amsterdam.
Meer over ‘Dubbelbloed’
«Prachtige tedere roman.» – André Oyen
Over ‘De vloeivelden in’ van Aly Freije op Lezers tippen lezers, 1 september 2018:
Na twee schitterende dichtbundels, ‘Wondpoeier’ (2009) en ‘Door het vanggat’ (2016), besloot Aly Freije zich aan proza te wagen. Het resulteerde in een boek dat ook heel poëtisch is. Het hoofdpersonage is Anna, dat in 1944 geboren wordt en opgroeit op de boerderij van haar ouders in Veendiep, een Gronings veenkoloniaal dorp ergens aan de grens met Duitsland, maar daar vertrekt als ze begin twintig is. Jaren later gaat ze terug in de hoop iets van zichzelf te hervinden. Op zoek naar dat meisje, dat daar als buitenstaander een weg probeerde te vinden in haar verwarrende gevoelens over liefde en identiteit, wordt ze opnieuw geconfronteerd met de dood. De auteur laat heel mooi en duidelijk zien hoe Anna evolueert van kind naar volwassene. (…) ‘De vloeivelden in’ is een prachtige tedere roman met het bestaan waarin het dagdagelijkse bestaan aan onzekerheid wordt gekoppeld. Het is een raamvertelling met verhalen en situaties gebaseerd op de jeugd van een jonge vrouw.
Lees hier de recensie
Aly Freije leest fragment uit ‘De vloeivelden in’
Meer over ‘De vloeivelden in’
Meer over Aly Freije bij Uitgeverij In de Knipscheer
«**** Schrijnend, schurend, prikkelend: verplichte literatuur op elke middelbare school.» – Mieke Koster
Over ‘Dubbelbloed’ van Ethica Voorn op Alles over boeken en schrijvers, 13 augustus 2018:
‘Dubbelbloed’ is een geloofwaardig en vaak pijnlijk verhaal over het opgroeien in, of tussen twee culturen. (…) Het blijkt, volgens Etchica, te makkelijk om te zeggen en te denken dat kleur er niet toe doet. Dat is de luxe die een de zogenaamde “ witte mens” zich kan permitteren. (…) Maar de noodzaak om meer te weten van zichzelf en haar plaats binnen de Creools Surinaamse wereld kan zij niet meer ontlopen. En, dit wordt een ontluisterende zoektocht voor haar. En de lezer mag meekijken. (…) Etchica Voorn heeft mij weer eens laten zien hoe ingewikkeld het is om te leven tussen twee culturen. Dat er een zorgvuldige zoektocht nodig is om sterk in je schoenen te staan, zeker te worden van je eigen identiteit. Dat de buitenwereld geen idee heeft van het gemak waarmee de zgn. “anderen” in hokjes worden geplaatst en wat daarmee wordt aangericht. De manier waarop zij dit doet is heel toegankelijk, omdat zij het verpakt heeft in dagelijkse gebeurtenissen. Niks hoogdravends en moeilijks aan. Nooit oordelend. Verpakt in verhalen waarvan je weet dat die nog steeds aan de orde van de dag zijn. Schrijnend, schurend, prikkelend. ‘Dubbelbloed’, een prachtig boekje dat volgens mij verplichte literatuur moet zijn op elke middelbare school. Zowel voor docenten als leerlingen. Of nog beter, voorgelezen zou moeten worden tijdens maatschappijleer of burgerschapskunde. Wellicht een goed instrument om iets te doen om de toenemende segregatie in onze maatschappij een halt toe te roepen. (…)
Lees hier de recensie
Meer over ‘Dubbelbloed’
«Beklijvend knap boek over een dappere zoektocht naar een identiteit.» – André Oyen
Over ‘Dubbelbloed’ van Ethica Voorn op Ansiel, 4 juli 2018:
(…) ‘Ik ben een halfbloedje, mijn vader is Surinaams en mijn moeder Nederlands,’ vertelde de 10-jarige Etchica op school tijdens een spreekbeurt. Half, ze telde zeker niet mee, waarom zou het geen twee-bloed zijn? Maar die vraag durfde ze niet te stellen, ze had er al genoeg werk aan zich staande te houden op school waar ze altijd geplaagd werd. En nee, een ‘mulat’ was ze evenmin, antwoordde ze later op vragen. Haar ‘meest zwarte neef’ bracht uitkomst. ‘Niks halfbloed! Dubbelbloed ben je!’ Twee ouders, twee culturen, twee soorten bloed. (…) De ene keer wint het vaderland, de andere keer het moederland. Uiteindelijk, aan het eind van de tocht, komt ze tot de conclusie dat ze de vruchten plukken zal van haar dubbele bloed. Een beklijvend knap boek over een dappere zoektocht naar een identiteit.
Lees hier en hier de recensie
Meer over ‘Dubbelbloed’
«In deze autobiografie beschrijft Etchica Voorn haar bi-raciale achtergrond.»
Interview over ‘Dubbelbloed’ van Etchica Voorn in Opzij, 3 juli 2018:
(…) Mijn moeder was een echte feministe, en dat kon je bij haar aan alles merken. (…) Ik ben ook altijd doordrongen geweest van het feit dat ik economisch zelfstandig moet zijn. (…) Dit boek betekende voor mij: ergens voor uitkomen en vooruitkomen. Een soort van uit de kast komen. (…) Van mijn twee oma’s, de Surinaamse en de Drentse, heb ik mijn twee culturen geërfd, mijn dubbelbloed. Het is een heel heftig en gevoelig thema, maar ik heb het wel luchtig opgeschreven. Het moest er gewoon uit. (…) De problematiek van ‘Dubbelbloed’ is herkenbaar voor iedereen die in twee culturen is opgegroeid. (…) Ik ben heel blij met alle lovende recensies en reacties op het boek. Ik durf nu ook pas te zeggen dat ik schrijver ben, dat kreeg ik eerder niet uit mijn strot. (…)
Lees hier het hele interview
Meer over ‘Dubbelbloed’
«Een niet weg te denken thema in de Surinaamse literatuur.» – Jerry Dewnarain
Over ‘Dubbelbloed’ van Etchica Voorn in De Ware Tijd Literair, 20 januari 2018:
(…) ‘Dubbelbloed’ vertelt een verhaal van een moksi die te lijden heeft gehad door haar huidskleur. (…) Het is inmiddels een klassiek thema uit de wereldliteratuur. (…) Bekende schrijvers met name uit Amerika die over kleur hebben geschreven zijn Maya Angelou en Toni Morrison. (…) Tegen de achtergrond van raciale spanningen gaat Angelou de confrontatie aan met de traumatische gebeurtenissen in haar eigen leven en ze onderzoekt de ontwikkeling van haar eigen identiteit als Afro-Amerikaanse vrouw. Dit doet Etchica Voorn in ‘Dubbelbloed’ ook: ze is op zoek naar haar roots met name naar haar Surinaamse roots! Op haar eenenvijftigste besluit de ik-figuur een rituele wasi te nemen. Ze wil dichterbij haar Surinaamse familie komen. (…) Uiteindelijk beseft Voorn dat zij kan putten uit rijke culturen: zowel uit een blanke als uit een zwarte cultuur.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Dubbelbloed’
«Onafhankelijkheid en kracht.» – Marjo van Turnhout
Over ‘Dubbelbloed’ van Etchica Voorn op Leestafel, 17 januari 2018:
(…) Als je er bij stil staat is het inderdaad vreemd dat kinderen wier ouders anders van kleur zijn halfbloed genoemd worden. Dubbelbloed is zoveel logischer. Toch kennen wij dat woord dat de schrijfster gebruikt niet. En zo besloot Etchica Voorn een boek te schrijven, het verhaal van haar speurtocht naar wie ze eigenlijk is. Wat is haar afkomst? Is ze meer Nederlands, of toch Surinaams? Haar moeder brengt de Nederlandse roots in, haar vader de Surinaams-creoolse. (…) Blanke Nederlanders zien haar als een zwarte vrouw, terwijl ze dat voor Surinaamse begrippen niet is. (…) Waar zij zich minderwaardig had kunnen gaan voelen omdat ze in geen beide culturen geaccepteerd wordt, bij geen van tweeën thuis lijkt te horen, besluit ze dat ‘dubbel’ voor haar betekent dat ze van alle twee de culturen de beste dingen heeft meegekregen. Ze is een onafhankelijke sterke vrouw, en dat wil ze uitstralen. (…)
Lees hier de recensie
Meer over ‘Dubbelbloed’
Ernst Jansz in het NTR- tweeluik ‘Hoezo halfbloed?’
Ernst Jansz is te zien in het tweede deel van het NTR- tweeluik ‘Hoezo halfbloed?’ van Nadya Sewradj dat op NPO 2-televisie werd uitgezonden op zondag 17 december 2017 om 13.45 uur:
Documentairemaker Nadya Sewradj (33) heeft een Nederlandse moeder en een Hindoestaanse vader. Zij is dus van gemengde afkomst. Op jonge leeftijd kreeg zij al het gevoel dat ze anders was. Anders dan haar klasgenootjes op school omdat ze er niet Nederlands uitziet. In de serie Hoezo, halfbloed? onderzoekt Nadya wat haar gemengde afkomst voor haar betekend heeft. In de eerste aflevering deed zij dit mede aan de hand van de roman ‘Dubbelbloed’ van haar gast Etchica Voorn. In deze tweede aflevering komen onder meer Marijke Botman, Ranomi Kromowidjojo, Wanda van der Kleij en Ernst Jansz aan het woord over zijn Indische roots. Ernst Jansz zingt fragmenten van zijn liedjes ‘Ruma Saya’ (o.a. uit ‘Gideons droom’), ‘De Overkant’ (van de gelijknamige cd) en ‘De treurwilg en de linde’ van zijn nieuwste boek-met-2cd ‘De Neerkant’.
Kijk hier naar de aflevering van de 10 december 2017
Kijk hier naar de aflevering van de 17 december 2017
Meer over ‘Dubbelbloed’
Meer over ‘Gideons droom’
Meer over ‘De Overkant’
Meer over ‘De Neerkant’