Over ‘Bitterdagen’ van Peter Lenssen op Ansiel, 7 juli 2017:
Peter lenssen (1957) schreef twee romans: ‘Toplöss’, een historische roman die zich afspeelt tegen de achtergrond van de opkomst en bloei van de mijnindustrie, het anarchisme en de Spaanse burgeroorlog en ‘In dit land wil niemand wonen’ met als toetssteen de vluchtelingenproblematiek. (…) In ‘Bitterdagen’ herbeleeft Jef de oorlogsjaren, zijn huwelijk met Jeanne die aan kanker stierf en met wie hij een zoon heeft. Het zijn vooral negatieve en pijnlijke herinneringen, alhoewel ook de kleine fijne dingen een koestering voor zijn moeder en dergelijke om de hoek komen piepen. (…) Een buitengewoon knappe roman waarin realiteit, droom, en hallucinatie een confrontatie met mekaar aangaan.
Lees hier en hier**** de recensie
Meer over ‘Bitterdagen’
Meer over Peter Lenssen op deze site
Tag: In dit land wil niemand wonen
«Beklemmend mooi.» – Ria Twisk
Over ‘Bitterdagen’ van Peter Lenssen op Leestafel, 28 juni 2017:
(…) Deze roman van Lenssen is prachtig opgebouwd en de lezer raakt bij alle personages rondom Sjef Sonneschein zeer betrokken, maar toch het meest bij Sonneschein zelf. Je vraagt je af hoeveel een mens kan hebben? Toch staat het verhaal van Sjef niet op zichzelf. In de periode waarover Lenssen schrijft hebben veel mensen eenzelfde leefomgeving en daarmee dezelfde ervaringen als de hoofdpersoon. Ouders die de Eerste Wereldoorlog nog hebben meegemaakt glijden ongevraagd de volgende wereldoorlog in, maar zijn nu zelf volwassenen met kinderen, zoals Sjefs ouders. (…) Nadat de oorlogen teneinde kwamen bleef er intens verdriet over om het verlies, verbijstering over wat er gebeurd was en intense schaamte over wat men niet wist of niet wilde weten en opnieuw kon men er niet over praten. Ingehouden angst, opgekropte onmacht, boosheid en frustratie heeft menigeen, net als Sjef, een leven lang beziggehouden. Tel daar nog bij de ‘gewone tegenslagen’ die bij het leven horen en een mens trekt zich, net zoals Sjef, terug in zijn eigen wereld. Al deze aspecten heeft de auteur op een hele bijzonder mooie manier beschreven, eveneens ingehouden, maar het hier en daar ook als het ware uitschreeuwend, zodat het de lezer duidelijk wordt hoe dergelijke omstandigheden een mensenleven kunnen vormen en in zijn greep houden. Daardoor is dit boek van Peter Lenssen beklemmend mooi geworden.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Bitterdagen’
Meer over Peter Lenssen op deze site
«Indrukwekkend boek.» – Peter de Rijk
Over ‘Bitterdagen’ van Peter Lenssen op Amsterdam FM-Radio, 21 mei 2017:
In een meeslepend gesprek vertelt Peter Lenssen over zijn tot nu verschenen proza (waaronder zijn debuutroman ‘Töpless/Mijnverdriet’ over de mijnstreek in Limburg en zijn roman ‘In dit land wil niemand wonen’ die enkele jaren voor het generaal vluchtelingenpardon verscheen) in het bijzonder over zijn onlangs verschenen monumentale roman ‘Bitterdagen’. Het betreft de beschrijving van het dagelijks leven van een boze, oude man dat eigenlijk alleen nog bestaat uit het ophalen van herinneringen. Herinneringen aan traumatische ervaringen van hem als 6-jarig jongetje bij de dom van Aken, en later aan de jodenvervolging in zijn Limburgse geboortestreek (een prachtig monument voor hen die er niet meer zijn), de bombardementen vlak over de grens op Aken die de hemel rood kleurden. Wat is goed, wat is slecht? Hij poogt goed te doen door opvang te bieden aan een verslaafde prostituee. Een indrukwekkend boek waarin grote en kleine geschiedenis een belangrijke rol spelen.
Luister hier naar de uitzending
Meer over ‘Bitterdagen’
«Strijdbaarheid en engagement als van Don Quichot.» – Adri Gorissen
Over ‘Bitterdagen’ van Peter Lenssen in Dagblad De Limburger / Limburgs Dagblad, 6 mei 2017:
In ‘Bitterdagen’ is Sjef Sonneschein de hoofdpersoon. Het is een verbitterde, nurkse en wrokkige man, een historicus die leeft in het verleden en voortdurend herinneringen ophaalt. Aan gebeurtenissen in de Tweede Wereldoorlog, aan zijn vader die in de mijn werkte, aan zijn vrouw Jeanne die aan kanker is gestorven, aan zijn vriend Sjors die in Indonesië direct na de oorlog de politionele acties heeft meebeleefd, aan zijn Limburgse jeugd en nog veel meer. Maar Sjef heeft alzheimer, waardoor al die herinneringen door en over elkaar gaan buitelen en een maalstroom van verhalen worden. Een draaikolk die Lenssen ondersteunt met een schrijfstijl van korte, afgebeten zinnen. Evengoed blijft voor de lezer altijd helder waarom Sjef is geworden wat hij nu is. Hij is overigens niet alleen wrokkig en verbitterd, maar heeft ook mededogen, kan niet tegen onrecht en is sociaal bewogen. Reden waarom hij bijvoorbeeld het verslaafde hoertje Mounia in zijn huis onderdak biedt.
Lees hier het artikel
Meer over ‘Bitterdagen’