Over o.a. ‘Snijden & stikken’ van Yvon Muskita in Postcast van Meraki Theaterproducties, 13 september 2020:
Postcast is een podcast waarin Elise Doll en de theatermakers Silas Neumann en Nikki Manuputty in gesprek gaan met wisselende gasten over brieven van Indische Nederlanders en Molukkers over of uit de Tweede Wereldoorlog, de Indonesische Onafhankelijkheidsoorlog en repatriëring. In de tweede aflevering van Postcast gaan Elise en Nikki op zoek naar verhalen over het leven van krijgsgevangenen op Japanse Helleschepen. Ze spreken met filmmaker Kees Maaswinkel en schrijfster Yvon Muskita over helse reizen naar helse eindbestemmingen. Inzichten in wat was, de geschiedenis van (voor)ouders, maken emoties los. Overleven in de hel, een combinatie van geluk en de kunst je gedachten te verplaatsen naar een andere wereld. De kracht van hoop maakt dat ‘de geest overwint’. Yvon Muskita ‘becommentarieert’ haar roman ‘Snijden & stikken’ uit 2008 met recente emotionele ervaringen (het overlijden van haar moeder en inzicht over de positie van haar grootvader, die model staat voor de kleermaker Boeg in de roman): “Ik voelde me nooit zo’n Molukse.” (…) “Het komt hard binnen als je je geschiedenis vindt op het beeldscherm.” (…) “Als je jong bent weet je niet dat het betrekking heeft op het kolonialisme.” (…)
De podcastserie vormt het vooronderzoek voor theatervoorstelling Rumah Saya (Mijn Thuis) die in 2021 in première gaat.
Kijk hier naar de aflevering op YouTube (Yvon Muskia in het eerste gedeelte)
Meer over ‘Snijden & stikken’
Tag: Indische Nederlanders
«Pijnlijk verleden met begrip en warmte blootgelegd.» – André Oyen
Over ‘Buitenbeentjes’ van Janny de Heer op Ansiel, 17 juli 2017:
Dat de honger naar kennis over het koloniaal verleden ook in Nederland steeds toeneemt bewijst het overrompelende succes van ‘De tolk van Java’ van Alfred Birney. Het is normaal dat een jonge generatie zich wil informeren over het verleden, over een tijd waarover de ouderen soms liever niet spreken. Eén van de schrijvers die heel professioneel en door grondige research regelmatig een blik op het verleden gunt is Janny de Heer. (…) ‘Buitenbeentjes’ is een mooi uitgegeven boek waarin de schrijver met heel veel respect verhalen van vóór, tijdens en na de Tweede Wereldoorlog in voormalig Nederlands-Indië optekent en ze tot een boeiend en aangrijpend geheel verweeft. De verhalen uit ‘Buitenbeentjes’ tonen heel veel gelijkenis met die van de asielzoekers, de vluchtelingen die nu in ons land komen en ook van nul af aan moeten herbeginnen en ook niet altijd op veel sympathie kunnen rekenen. Janny de Heer is een geroutineerde schrijfster die met heel veel vakkennis maar ook met begrip en warmte een stuk pijnlijk verleden blootlegt uit de Bersiap-periode (1945-1949).
Lees hier en hier de recensie
Meer over ‘Buitenbeentjes’
Meer over Janny de Heer bij Uitgeverij In de Knipscheer
«De verhalen verdienen het te worden gehoord.» – Dr. Harry Poeze
Over ‘Buitenbeentjes’ van Janny de Heer voor NBD | Biblion, 19 juni 2017:
(…) Tien levensverhalen van Indische Nederlanders, geboren tussen 1920 en 1950, vertellen over hun idyllische jaren in de Gordel van Smaragd, tot de invasie van het Japanse leger in 1942. Internering onder steeds slechtere omstandigheden volgde. Na de Japanse capitulatie in 1945 volgde geen bevrijding, maar het geweld van de Indonesische Revolutie. De meeste Nederlanders vertrokken voor 1950, en zij die bleven, werden in 1957 uitgezet. De ontvangst in Nederland van de meestal volkomen berooide en psychisch getekende Indische Nederlanders was kil en zuinig. De selectie van personen is breed, met een overwicht aan marine-achtergrond. (…) De verhalen zijn (…) altijd toch weer anders en verdienen het te worden gehoord.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Buitenbeentjes’
«Meedogenloos en humoristisch beschrijft hij Nederland in al zijn groot- en kleinheid.» – Meike Grol
Over Een land met gesloten deuren van Tjalie Robinson op Indsich3.0, 1 november 2012:
Opnieuw kunnen we met de scherpe blik van Tjalie naar Nederland kijken. Maar hoe geestig en scherp ook, de heimwee snijdt je door je ziel. (…) Als je wilt weten hoe veel Indische Nederlanders zich destijds gevoeld moeten hebben, lees dan zeker dit boek. De rake observaties zijn nog steeds actueel en het is heerlijk hoe de tekst doorspekt is met Indische termen op plekken waar je ze niet direct verwacht, zoals wanneer Tjalie ‘Joris en de tokeh’ gebeeldhouwd ziet in een Leidse kerk of spreekt over ‘pasar malams aan zee’ en ‘kleine warongs waar je alleen chocola en ijs kunt kopen.’ En zeker ook als je Nederland eens vanuit een ander, nog altijd verrassend perspectief wilt zien.