«Weemoedig makende romantische tijd eerlijk en helder beschreven.» – Ezra de Haan

VoorplatNeerkant-75Over ‘De Neerkant’ van Ernst Jansz op Caraïbisch Uitzicht, 7 maart 2018:
Een dubbeltalent heeft het niet makkelijk. Waarmee hij ooit beroemd is geworden, zal zijn andere talent in de schaduw zetten. Ernst Jansz is muzikant én schrijver. (…) Dat Ernst Jansz meerdere boeken heeft geschreven is, verbazingwekkend genoeg, minder bekend. (…) Nu is De Neerkant uit. Wederom een boek dat van muziek is voorzien, net zoals zijn voorgangers. (…) Als in gesprek met de lezer schrijft hij ‘Het is gebeurd. Ik ben weer gaan schrijven.’ Alsof het buiten hem om gaat. Alsof het een ongelukje is. Daarna neemt hij zichzelf in de maling door de reacties van vrienden en zijn zus neer te pennen. ‘Toch niet weer over het verleden. Toch niet weer al die meisjes.’ (…) In hoofdstuk drie worden ook foto’s tot de roman toegelaten. Even lijkt het boek op een traditionele autobiografie. Al is het er dan wel een met een literaire toon… Dagboekfragmenten vullen de op melancholieke toon geschreven eerste anderhalve pagina. Direct stap je de zeventiger jaren binnen, het kleine wereldje van popmuzikanten en hun passie voor muziek en de hoop op een andere, betere wereld. (…) ‘Herinneringen zijn hersenschimmen,’ betoogt Jansz tegen het einde van de roman. ‘De waarheid bestaat niet. De werkelijkheid wel, maar die is voor iedereen anders.’ De werkelijkheid van Ernst Jansz is voor mij als lezer genoeg.
Lees hier de recensie
Meer over ‘De Neerkant’

«Unieke kijk-, luister- en leeservaring!» – André Oyen

VoorplatNeerkant-75Over ‘De Neerkant’ van Ernst Jansz op Ansiel, 4 februari 2018:
(…) De titel verwijst naar Neerkant in Noord Brabant, de plaats waar de muzikale carrière van de toekomstige Doe Maar toetsenist begint. Samen met zijn vrienden van CCC Inc. begint Jansz een commune. Het is de hippietijd en de zeven langharige mannen verhuizen met vrouwen en kinderen uit Amsterdam naar de Peel. Als na een paar jaar de commune uit elkaar valt en iedereen terugkeert naar het Westen, blijft Jansz achter in Neerkant. (…) De carrière van Jansz verloopt voorspoedig en er komt zelfs een moment dat de band waarin hij speelt aankondigt te gaan stoppen wegens te veel succes. Dat is nog eens stoppen op je hoogtepunt. Ondertussen heeft Doe Maar een doorstart gemaakt en is Jansz regelmatig te zien met de drie vrienden van weleer. Hetzelfde geldt eigenlijk voor CCC Inc. De band is nooit officieel opgeheven en de band ging op tournee om het vijftigjarig bestaan te vieren. Het boek met zijn prachtige hippe cover, kronieken en herinneringen en de achttien nummers in het album met diverse invloeden, variërend van country, folk, Americana en zelfs zijn eigen Indische roots zorgen toch wel voor een unieke kijk-, luister- en leeservaring!
Lees hier en hier de recensie
Meer over ‘De Neerkant’

«Een surrealistische queeste naar de oerbron van muzikaal meesterschap.» – Jan van Bergen en Henegouwen

Over ‘Als gitaren schreeuwen’ van Glenn Pennock voor NBD Biblion, 24 januari 2012:
Deze roman is een surrealistische queeste naar de oerbron van muzikaal meesterschap en waarin bijna alle thema’s van de rock ‘n’ roll langs komen: verlichting, seks, geweld, (Indische) familieverbanden en onbereikbare liefde. Onderweg schieten overledenen (ondermeer zijn gitaarhelden Hendrix, Healy en Harrison) te hulp. Door met je smartphone een tag te scannen op het stofomslag is de muziek van deze helden te beluisteren. Een roman waarin wordt geschakeld tussen droom en werkelijkheid. De stijl is helder en bevat veel dialoog. Roman voor een publiek dat van boeken over popmuziek en levenskunst houdt.

Lees hier de recensie

Meer over deze novelle