«Nu weten we zeker dat de wereld bestaat en de dichter er ons naar toeschrijft.» – André Oyen

VoorplatOvermaat1-75Over ‘De overmaat van ontbreken’ van Margreet Schouwenaar op Lezers tippen lezers, 31 januari 2020:
(…) Samen met dichter, schrijver en kunstenaar Inge Nicole Bak heeft ze een programma gemaakt waar met behulp van een filmpje woorden aaneengeregen worden tot een programma van ongeveer drie kwartier, waarin beiden gedichten voorlezen en vertellen over hun werk. Voor middelbare scholen wordt dit programma aangevuld met schrijfopdrachten tot een programma van 100 minuten. In ‘De overmaat van ontbreken’ zijn doorleefde gedichten samengebracht. Het is mooi hoe ze in het gedicht ‘Zachtjes kindje’ toch een heel aparte kijk op verdriet geeft. In verbond laat ze muziek een bijzondere rol krijgen. Nu weten we zeker dat de wereld bestaat en de dichter er ons naar toeschrijft.
Lees hier het signalement
Meer over ‘De overmaat van ontbreken’
Meer over Margreet Schouwenaar bij Uitgeverij In de Knipscheer

Poëziedebuut Inge Nicole verwacht in 2019

Inge Bak foto Maurice Hof

Voorpublicatie uit ‘Maanbrief aan het getij’ van Inge Nicole in MeanderMagazine, 11 september 2018:
Inge Nicole dicht al vanaf het begin van haar schrijverschap. Ze heeft inmiddels vijf romans en novellen op haar naam staan waaronder het bekroonde ‘De tranen van de zeegans’. In het jaar van haar prozadebuut ‘Zon in het haar’ behoorde ze onder de naam Inge Bak al tot de prijswinnaars van de poëzie- en voordrachtsprijs Het Gebroken Hart in het Haarlemse Teylers Museum. Bij het overlijden van Menno Wigman begin dit jaar citeert ze op Facebook een zin uit een briefje van hem als talentscout bij In de Knipscheer uit 1994: ‘Ik hoop dan ook dat je je niet door mijn brief laat ontmoedigen – een aantal gedichten vond ik zeer sterk geschreven – en zou later graag meer van je willen lezen.’ 25 Jaar later zal bij deze uitgeverij haar poëziedebuut verschijnen met de titel ‘Maanbrief aan het getij – de belofte van het komen en gaan’. Meander Magazine neemt in haar jongste editie een voorpublicatie op van drie gedichten.
Lees hier de voorpublicatie in MeanderMagazine
Lees hier het bericht over Het Gebroken hart (2004)
Lees hier het bericht over Menno Wigman (1994, 2018)
Meer over Inge Nicole bij Uitgeverij In de Knipscheer

Independent Bookstore Day 14 april 2018

BookStore6 auteurs van Uitgeverij In de Knipscheer bij Athenaeum Boekhandel Haarlem, 14 april 2018:
Op 14 april wordt voor de tweede keer de Independent Bookstore Day gehouden. Honderden boekhandels in het hele land nodigen schrijvers uit om in de winkel over hun werk te vertellen en uit hun werk voor te lezen. Athenaeum Boekhandel Haarlem heeft de in Haarlem gevestigde onafhankelijke uitgeverij In de Knipscheer gevraagd een aantal van hun auteurs voor te stellen. De volgende auteurs maken hun opwachting: (11.00 uur) Inge Bak met ‘De blauwdruk van Capgras’, (12.00 uur) de in Haarlem geboren Hein van der Hoeven met zijn romandebuut ‘Jongen met rood vest’, (13.00 uur) Ilona Verhoeven met ‘Fiets onder de waterspiegel’, (14.00 uur) Arjen van Meijgaard met zijn romandebuut ‘We hebben alles bij ons’, (15.00 uur) Els Launspach uit Haarlem met ‘Maîtresse van Oranje’ en (16.00 uur) Etchica Voorn met haar prozadebuut ‘Dubbelbloed’. Komt allen!
Meer over ‘De blauwdruk van Capgras’
Meer over ‘Jongen met rood vest’
Meer over ‘Fiets onder de waterspiegel’
Meer over ‘We hebben alles bij ons’
Meer over ‘Maîtresse van Oranje’
Meer over ‘Dubbelbloed’

«Inge Nicole pakt het thema misdaad bij de kop.» – Mark Minnema

VoorplatAardappelbloedOver ‘Aardappelbloed’ van Inge Nicole in Alkmaarsche Courant, 5 november 2014:
Het nieuwe boek van de Alkmaarse schrijfster Inge Nicole, heeft naargeestige trekken. Dayra zit het liefst in een kast en hongert zichzelf uit om uit de tentakels van haar criminele Russische familie te blijven. (…) Inge Nicole pakt ook het thema misdaad bij de kop, zonder van het boek een typische thriller te maken. Toch komt er behoorlijk wat wreedheid in voor, de Russische penoze laat zich niet ombetuigd. (…) ‘Ik ben nooit echt een spreker geweest. Ik heb nadenktijd nodig, die heb je als je schrijft.’
Lees hier het artikel
Meer over ‘Aardappelbloed’
Meer over Inge Nicole bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Boeiende kijk op de problematiek van kwetsbare vrouwen.» – G. de Haan

VoorplatAardappelbloedOver ‘Aardappelbloed’ van Inge Nicole voor NBD Biblion, 5 september 2014:
Het leven van Darya, dochter van een alleenstaande Russische arbeidsmigrante, is getekend door de rampspoed in haar familie. Haar vader is verdwenen, haar neefje is verdronken, haar oma is verongelukt. Ze besluit het lot van haar zwaarlijvige moeder en zus te ontlopen door het eten te laten staan. Ze hoopt hiermee immuun te zijn voor de handtastelijkheden van haar oom Sergei, die zich bezighoudt met schimmige zaakjes. Maar de familievloek blijft haar achtervolgen. In veertien hoofdstukken, getiteld met gerechten, wordt de kluwen van Darya’s familieverleden ontward. (…) Het is een moedige beschrijving van de ruwe en onbehouwen realiteit waaraan Darya probeert te ontsnappen. Inge Nicole (Bak) (1968) is dichteres, kunstenares en heeft nu haar vierde roman gepubliceerd. Thema’s als sociaal onrecht, problematische relaties en ontworteling staan centraal in haar werk.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Aardappelbloed’
Meer over Inge Nicole bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Een geslaagde vertelling over een adolescente die zich vastklampt aan de honger omdat er meer niet voorhanden is.» – Guus Bauer

VoorplatAardappelbloedOver ‘Aardappelbloed’ van Inge Nicole op Literair Weblog Tzum, 19 augustus, 2014:
Darya wil model worden, maar ze heeft aardappelbloed. Een zwaar gestel en een neiging tot vetzucht. Ze houdt zo goed als op met eten en trekt zich terug in een grote kast, daar waar de matroesjka’s staan te pronken, het verleden is uitgestald. Een familiegeschiedenis waar je nooit helemaal van afkomt, hoe ver je ook vlucht. De broer van moeder Iva, Sergei, is er zo eentje die niet van jonge vrouwen af kan blijven. Sergei met zijn trawanten stelen ‘schaapjes’ die ze doorverkopen. Deze jonge vrouwen uit het voormalige Oostblok worden met mooie praatjes, met valse hoop, naar het Westen gelokt. Daartoe is een modellenbureau opgericht. Uiteraard belanden ze, al laat de schrijfster dit gelukkig grotendeels onaangeroerd, in de seksindustrie. Deze novelle gaat eerder over de omerta, over het al dan niet doorbreken van het zwijgen, de heilige familieband. Daarnaast laat Nicole goed zien hoe buitenstaanders, vooral die van dat universum dat Rusland heet, tegen de Nederlandse infrastructuur aankijken. Ze maakt treffend duidelijk hoe anders de verhoudingen zijn in een Russische (criminele) familie. Het hebben van ondergewicht heeft nog een voordeel voor Darya. Ze wordt met rust gelaten door Sergei en de andere ‘ooms’. De schrijfster is wederom heel secuur in haar taalgebruik, weet het verhaal doorgaans ingetogen te vertellen. ‘Aardappelbloed’ is een geslaagde vertelling over een adolescente die zich vastklampt aan de honger omdat er meer niet voorhanden is.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Aardappelbloed’
Meer over Inge Nicole bij Uitgeverij In de Knipscheer

Inge Nicole – Aardappelbloed. Novelle

VoorplatAardappelbloedINGE NICOLE
Aardappelbloed, de familie van de nachtschade
Novelle. Nederland
Genaaid gebonden, 104 blz., € 17,50
1 september 2014
ISBN 978-90-6265-855-8

Aardappelbloed, de familie van de nachtschade is de nieuwe novelle van Inge Nicole. Haar vorige novelle De tranen van de zeegans werd in 2012 bekroond met de Rabobank Cultuurprijs Letteren.
Iva en Jelena, twee moeders uit Tsjeljabinsk, hebben zich met hun dochters in Nederland gevestigd. Ze delen een rijtjeshuis waar een vaderfiguur ontbreekt. Toch moet Darya, de jongste dochter van de zwaarlijvige Iva, dagelijks de tafel dekken voor haar vader.

Terwijl ze aanschoof schepte Iva koolsoep in haar bord, een overdaad aan drijvende vetoogjes staarden Darya lodderig aan.
‘Tsjuut-tsjuut’ siste ze naar de vrouw die haar op de wereld had gezet en een elleboog op tafel plantte om de soep naar binnen te lepelen. De zware borsten werden door de tafelrand ondersteund.

Wat als je moeder de deur niet meer uitkomt en vergroeit met haar stoel? De adolescente Darya stopt met eten, doodsbang als zij is de passieve Iva achterna te gaan, en verhuist naar de kast.
Haar ogen dwaalden af naar de bovenste plank. Daar woonden van klein naar groot zeven boerinnen die maar weinig plaats innamen. Zij kon daar best bij. Niet dat ze werkelijk van plan was om zich tussen de borden en de matroesjka’s in te wurmen maar ze zocht naar ademruimte.

Darya’s innerlijke reis speelt zich af tegen de grimmige achtergrond van een familiedrama dat zijn oorsprong vindt in Rusland. Als zij in aanraking komt met de criminele kant van haar familie en dat bijna met haar leven moet bekopen, gaat Darya er met haar jeugdliefde Peter vandoor.
Hij schrok van hoe zij daar stond; haar silhouet een draadfiguur van Giacometti op de okergele muur. Mijn God, ze heeft aardappelbloed, zou zijn moeder zaliger gezegd hebben.
Het verleden haalt haar in. Langzaam wordt duidelijk waar haar vader is gebleven en de rol die haar naasten daarin hebben gespeeld.
Aardappelbloed is een coming of age-novelle, ingebed in het populaire genre van het misdaadverhaal.

Meer over Inge Nicole

Winnares publieksprijs Rabobank Cultuurprijs

Inge Nicole Bak schrijft eindejaarsverhaal ‘Watergruwel’ in Alkmaarsche Courant/Noordhollands Dagblad, 29 december 2012:
Schrijfster Inge Nicole Bak was in 2012 één van de negen genomineerden voor de Rabobank Cultuurprijs en één van de drie in de categorie Letteren. Zij won die categorie in september met haar novelle ‘De Tranen van de Zeegans’. Tevens ontving zij de Alkmaarsche Courant Publieksprijs, onderdeel van de Rabobank Cultuurprijs 2012. Deel van die prijs was een pagina in de Alkmaarsche Courant/Noordhollands Dagblad, waarop zij een nieuw verhaal mocht publiceren. Dat verhaal, ‘Watergruwel’, werd afgedrukt in de editie van zaterdag 29 december 2012.

Lees hier het verhaal Watergruwel

Meer over Inge Nicole Bak en Rabobank Cultuurprijs

«Inge Nicole Bak slaagt erin in deze kleine novelle de rauwe sfeer van een benauwend wereldje uit vroegere tijden op te roepen, in een stijl die uitmunt door poëtisch en zorgvuldig taalgebruik.» – Kees de Bakker

Over De tranen van de zeegans van Inge Nicole Bak in Straatjournaal, juli 2012:
Het verhaal begint in Driewegen, in het jaar 1863. Wanneer haar moeder bij de bevalling van haar zevende kind is gestorven, trekt de veertienjarige Aleida naar de grote stad. Ze vindt werk bij de visafslag en komt later als huisbediende terecht bij een zekere Pons, “een zeeduivel in hermelijnbont, zijn stekels moet je mijden.” Maar te midden van de concurrerende jongedames in het huis, feitelijk prostituees, wordt Aleida gaandeweg de geliefde van huisbaas annex pooier Pons. (…) Inge Nicole Bak schrijft geen woord te veel en weet platvloerse clichés te vermijden, ook in de erotische scènes.
Lees hier de recensie.
Meer over Inge Nicole Bak.

Inge Nicole – De tranen van de zeegans

INGE NICOLE
De tranen van de zeegans
Novelle. Nederland
Genaaid gebonden, 88 blz.
ISBN 978-90-6265-663-9 ca. € 16,50
Te verschijnen in 2011

Met De tranen van de zeegans beproeft Inge Nicole haar talent op het genre van de novelle. Juist in deze vorm, die wat omvang betreft precies tussen de roman en het kortverhaal inzit, komt haar poëtische taalgebruik tot zijn recht. De secuur gekozen woorden roepen krachtige beelden op. Hierdoor ontrolt het levensverhaal van Aleida zich voor de lezer tot in ieder detail.

Driewegen 1863. Als haar moeder in haar zevende kraambed sterft, trekt de veertienjarige Aleida Vleijshouwer noodgedwongen naar de stad en gaat ze op zoek naar een betrekking. Ze vindt werk bij de visafslag en wordt als de dagen korten, opgepikt door Pons die haar werk binnenshuis aanbiedt. ‘Pons was klein van stuk maar had iets in zich waardoor weigeren niet in haar opkwam. Hij was een zeeduivel in hermelijnbont. Zijn stekels moest je mijden.’
Aleida denkt als huisbediende aan het werk te gaan maar wordt de prostitutie ingeleid. Verwarring ontstaat als Pons gevoelens voor haar krijgt. Aleida weet haar plaats niet meer.

‘Mijn vader is Cornelis Vleijshouwer, hij leeft van varkens en soms een oud paard. En mijn moeder is dood. Ze had een lichaam als van een garnaal en toch kwam steeds dat varken en bij het zevende kind brak ze in tweeën. Ik wil geen kinderen. Nooit.’
‘Nou, dat komt goed uit. Hier is geen plaats voor kinderen.’