Over ‘Als de dood zucht, houd ik mijn adem in’ van Lex Paleaux in Straatjournaal, nr. 300, maart 2023:
Lex Paleaux schreef een roman met autobiografische elementen over acht jongeren in een psychiatrische jeugdkliniek in de jaren negentig. Met Als de dood zucht houd ik mijn adem in, zijn vierde boek, bewijst hij wederom zijn talent. De schrijver vertelt over het schrijfproces: (…) Ik ken en herken die karakters natuurlijk heel erg. Ook in hun gekte wijs ik ze in het boek niet af. Als je dat niet doet heb je ook de vrijheid om een grap over iemand zijn problematiek te maken. Humor is een manier om tegenslag te verwerken. Ik behandel ze gelijkwaardig. Ik ga ze niet met een fluwelen handschoen aanpakken omdat ze een handicap hebben. Ik wil zelf niet zo behandeld worden en ik ga een ander ook niet zo behandelen. In het boek zijn de personages nietsontziend hard naar elkaar. Dat is hun manier om te zeggen: ik zie je voor wie je bent met je mooie kleuren, maar ook met je donkere kleuren. Ik maak geen onderscheid, ik accepteer je. Voor mij zijn die cynische grappen dus essentieel. (…)
‘Straatjournaal’ is sinds 1996 de (maandelijkse) straatkrant van Noord-West Nederland.
Lees hier en hier het interview
Meer over ‘Als de dood zucht’
Meer over Lex Paleaux bij Uitgeverij In de Knipscheer
Tag: inrichting
«Buitengewoon goed.» – Marianne Janssen
Over ‘Als de dood zucht, houd ik mijn adem in’ van Lex Paleaux op LeesKost, 27 februari 2023:
Frank, Thea, Mirjam, Quintin, Reinout, Joachim, Fenna en Felix wonen in een psychiatrische jeugdkliniek, geleid door Bea, Bertram en Erik. Al deze kinderen, tieners, hebben van het leven een rugzak meegekregen. De een zwaarder dan de ander, maar wel zo zwaar dat ze geen van allen bij hun ouders kunnen wonen. Áls ze al ouders hebben. En in het laatste geval hebben ze daar een zware klap van opgelopen die hen tijdelijk ongeschikt voor het burgerlijk leven maakt. (…) Zo heeft iedere jongere in het huis een eigen verhaal. Verhalen die je wél en die je níet wil weten. Want als je ze als lezer weet maak je je mét hen woedend op groepsleider Erik, die er genoegen in lijkt te scheppen zijn pupillen in de isoleercel vast te leggen, flink aangesnoerd in de riemen, voorzien van een injectie die hen ver van de wereld laat gaan. Erik is wreed, hij lokt geweld uit en geeft het dan in veelvoud terug vanuit zijn machtspositie. (…) Lex Paleaux (…) schrijft buitengewoon goed, weet de spanning en de karakters voortreffelijk te tekenen en komt met een filmisch verhaal dat de lezer van begin tot eind meetrekt in de materie. (…) Een beklemmend en fascinerend boek.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Als de dood zucht’
Meer over Lex Paleaux bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Lees dit boek! Geef het cadeau. Stop het iemand toe.» – Femke Liemberg
Over ‘Als de dood zucht, houd ik mijn adem in’ van Lex Paleaux in De Ochtend op NPO Radio, 25 februari 2023:
(…) Dit boek moet je lezen. Over het algemeen ben ik niet van het herlezen; daarvoor verschijnt er te veel nieuws. Maar bij dit boek is het zeker het overwegen waard. (…) ‘Als de dood zucht… ’ vertelt verhalen uit een psychiatrische jeugdkliniek. Over acht jongeren, allemaal met hun eigen verhaal. Door het verhaal vanuit een van hen te horen, van binnenuit, leer je ze gaandeweg steeds beter begrijpen en vallen puzzelstukjes op hun plaats. Het verklaart bepaalde patronen en gedragingen. Tot het einde nadert. Dan is alles anders en is niets meer wat het lijkt. Een verrassend einde, dat ik niet zag aankomen. Maar het geeft het boek zeker nog weer een extra dimensie. (…) Ik vind het een kei van een boek. Maar volgens mij is het ook uitermate geschikt voor jongeren op de middelbare school. Juist om hun blik te verbreden. (…) Hopelijk zijn de vertaalrechten verkocht en is de film al in de maak.
Luister hier naar de uitzending van KRO-NCRV
Lees hier de bijdrage van Femke Liemburg
Meer over ‘Als de dood zucht’
Meer over Lex Paleaux bij Uitgeverij In de Knipscheer