Over ‘Sneu karma. Regenachtige reisverhalen’ van Joost Pollmann in Pletterij, 1 juli 2021:
(…) De bundel is inderdaad een serie buitengewoon onderhoudende reisverhalen maar méér dan dat: ze vormen kronieken, literaire reportages, herinneringen, en vooral: een prachtig tijdsbeeld en een schets van land en streek. (…) De ik moet regelmatig afzien, of zich behelpen, hij komt van de regen in de drup in een hoosbui, er vinden kleine en grote incidenten plaats, pech, ongelukjes, toestanden. (…) Maar en passant, of juist daaróm, ontmoet de ik tal van markante, memorabele en kleurrijke figuren. Zoals de tekenares Peti Buchel, die in een desolaat, onherbergzaam oord aan de Ierse westkust woont, een straffe vrouw die past in dat ruige, verweerde landschap, en de aanvankelijk zwijgzame Dan McDonald, een Noord-Ier met een muts van zwarte wol, die tijdens een lange autorit opbiecht dat hij lid was van de IRA en ooit heeft deelgenomen aan een mislukte bankoverval, en nu leeft als een balling, aan de rand van zijn land. Waarom de stug lijkende Ier plots zo openhartig is? Waarschijnlijk had Peti hem verteld dat de bezoeker zojuist in Nederland zijn broer, Peter Pontiac, had begraven, en blies dat het gloeiend kooltje aan van solidariteit en broederschap. Brak dat het ijs. Hoe dit ook zij, de Ier had dit verhaal nooit eerder aan iemand verteld, zo vertrouwde Peti later aan de ik toe. De rouwer en de outcast – ergens schept het kennelijk een band. De één zonder broer, de ander solitair levend in een leeg en woest landschap, als een vluchteling, ver van zijn gemeenschap. (…) Joost Pollmann is de verteller (of beter: auteur) van deze verhalen. Maar het is niet alleen zíjn verhaal; in deze verhalen geeft hij ook de autonoom denkende en handelende mensen een stem; de kritische en eigenzinnige kunstenaars; de marginalen en subversieven; de solitairen en solidairen; degenen die tot de ‘underground’ of ‘counterculture’ behoren én degenen die zich hebben teruggetrokken op de ruige rand van hun land. En daarmee is ‘Sneu karma’ uiteindelijk óók een bont decor en een veelstemmig koor, een on the road trip door tal van landen en decennia heen.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Sneu karma’
Meer over Joost Pollmann bij Uitgeverij In de Knipscheer
Tag: ira
Leon de Winter – Zoeken naar Eileen W.
LEON DE WINTER
Zoeken naar Eileen W.
Nederland, Roman
Gebonden, 288 blz., 17,50
ISBN 90-6265-413-4
Achttiende druk 2001
In 1981 breekt Leon de Winter (in 1979) bekroond met de Reina Prinsen Geerligsprijs voor zijn debuutroman De (ver)wording van de jongere Dürer definitief door naar het grote lezerspubliek met Zoeken naar Eileen W. De eerste druk van de luxe paperbackeditie (met een omslag in zeven kleuren) bedraagt in 1981 meteen 10000 exemplaren, waarna vele herdrukken in diverse edities volgen.
In 1995, het jaar waarin Leon de Winter met Serenade auteur is van het Boekenweekgeschenk, verschijnt Zoeken naar Eileen W. voor het eerst in een gebonden editie. Inmiddels bedraagt de totale drukoplaag 125.000 exemplaren.
De verteller in Zoeken naar Eileen W. drijft een winkel in tweedehandsboeken in de Londense wijk Clapton en brengt zijn dagen door met het beschrijven van een zoektocht naar een zekere Eileen, een Iers meisje dat hij bij toeval heeft ontmoet maar dat plotseling van de aardbodem verdwenen lijkt te zijn. Wie was zij? Wat heeft haar bewogen om van de ene op de andere dag te verdwijnen? En waarom wordt hij zo door haar geobsedeerd?
In Noord-Ierland overziet hij stukje bij beetje de intrigerende en complexe positie waarin Eileen zich heeft bevonden. Op basis van deze inzichten en de summiere gegevens die hij over haar verzameld heeft schrijft hij haar `biografie’ – een klassiek geconstrueerd liefdesverhaal rond een meisje dat langzaam bezwijkt onder de druk van de omstandigheden. Zijn speurtocht naar Eileen is tevens een tocht door zijn eigen verbeeldingswereld, en naar het einde toe zijn deze twee steeds minder van elkaar te scheiden.
De pers over Zoeken naar Eileen W.
«Zoeken naar Eileen W. wordt gekenmerkt door twee belangrijke tegenstellingen: die tussen beweging en stilstand, en die tussen fantasie en werkelijkheid. Ze geven de vertelling een bijzondere dynamiek. Dat tot de werkelijkheid de Noord-Ierse actualiteit van twee elkaar op leven en dood bevechtende religies behoort, geeft de roman bij alle symboliek en complexiteit van de chronologie, een toets van ‘suspense’ die hem soms op een thriller doet lijken. De Noord-Ierse realiteit leidt geen eigen leven, maar is opgenomen in het geheel van de tegenstellingen die zorgvuldig en precies worden uitgewerkt, waardoor ze heel concreet een andere tegenstelling in het leven roepen: die tussen de enkeling en zijn omgeving. Het accent op de fantasie in dit boek benadrukt hoe schrijnend groot de afstand tussen eenling en maatschappij ervaren wordt… Vooral heb ik bewondering voor dit boek, omdat het een machtig pleidooi is voor de verbeelding, wier kracht in het huidige tijdsgewricht toch al te zeer gekortwiekt dreigt te worden.» – Volkskrant, Willem Kuipers
«Verbazend knap geconstrueerd… Leon de Winter heeft een fascinerende manier gevonden om het proces van verbeelden de vorm te geven van een verhaal.» – Trouw, Tom van Deel
«De Winter wekt bewondering op door zijn vaardigheid om essentiële thema’s een menselijke vorm te geven.» – Vrij Nederland, Carel Peeters
«Wat bij W.F. Hermans de oorlog is, wordt in De Winters roman Noord-Ierland, waar ieder individueel gedrag politieke reikwijdte krijgt. Zoeken naar Eileen W. is ongetwijfeld het beste boek dat Leon de Winter tot nu toe schreef.» – Haagse Post, Jaap Goedegebuure