Over ‘Murphy Slaw’ van Roni Klinkhamer in De Vishal, 29 november 2022:
Op 25 november 2022 vond in De Vishal Haarlem de MurphyNite plaats, de boekpresentatie van ‘Murphy Slaw’ van Roni Klinkhamer. Christof Zwart ontving het eerste exemplaar. Uit zijn dankwoord: «(…) Het geniale van jouw ingeving, was de vertaling van de kwantummechanica naar een avontuur voor Murphy. In de kwantummechanica kan een deeltje op twee plaatsen tegelijk zijn, en het kan zowel positief als negatief zijn. Om het op zijn Murphiaans te zeggen: bij de Kwantum twee voor de prijs van geen. En dat idee werkte je uit tot een parallel avontuur van Murphy in je derde boek over deze quasi-held. (…) We hebben de afgelopen jaren ook flink gelachen over wendingen, woordspelingen of nieuwe vondsten die het leven van Murphy zouden bepalen. En daar zit nóg een overeenkomst met de kwantummechanica. In de kwantummechanica geldt namelijk dat de observator het geobserveerde beïnvloedt! (…) En zo zal jij Roni ideeën hebben over hoe Murs reis eruit heeft gezien, maar zal ieder van ons die reis toch net een beetje anders beleven. (…)»
Christof Zwart is huisarts in Haarlem.
Lees hier zijn dankwoord
Meer over Murphy Slaw
Meer over Murphy Slaughter
Meer over Murphy’s Laughter
Meer over biografie Roni Klinkhaner
Meer over Roni Klinkhamer op deze site
Tag: J.S. Bach
«In de teksten stel ik het moment van het schrijven over de geboorte van het overleden kind, Renée Sterre, uit». – Elly Stolwijk
Op 19 september 2021 werd ‘de laatste framboos’ van Elly Stolwijk gepresenteerd in de Haarlems Pletterij, centrum voor debat en cultuur. Tijdens de presentatie las Elly Stolwijk een aantal gedichten uit ‘de laatste framboos’. « In de teksten stel ik het moment van het schrijven over de geboorte van het overleden kind, Renée Sterre, uit. Met iets over een hardloopwedstrijd, of over het inrichten van een tentoonstelling of over een tocht over het wad.» Een van de podiumgasten was pianist Koenraad Spijker die een drietal stukken ten gehore bracht. Elly Stolwijk: «De muziek van Bach speelt in het boek een rol, als enorme troost. Een vriend, bracht in die eerste week een cd met de Trauerode van Bach, een prachtige cantate. Daar hebben we heel veel naar geluisterd in de tijd van de acute rouw. (…) Een half jaar na de geboorte en bijna uitsluitend luisteren naar Bach, kreeg ik de gelegenheid om naar de opera Moses und Aron van Schönberg te gaan. Te luisteren naar deze voor mij – en ook in de tijd dat dat gecomponeerd werd – zo nieuwe, vreemde, onthutsende muziek betekende een grote stap in het rouwproces. er is leven na Bach! Dat iemand dat durfde, deze muziek te maken, ervaarde ik als zo positief en vol levenskracht dat het mij optilde.»
Kijk hier of hier of hier naar de presentatie op Youtube
Meer over ‘de laatste framboos’
Lees hier de recensie van Ezra de Haan
Meer over Elly Stolwijk bij Uitgeverij In de Knipscheer
Mooie woorden (8) over In passie verdronken van Hans van Hartevelt
De pers over ‘In passie verdronken’:
«Zijn beste roman tot nu toe.» – Maarten ‘t Hart
«Portret van een onevenwichtige jong man die binnen- en buitenwereld nooit met elkaar heeft kunnen verzoenen. Tegenover de absoluutheid van Bach moest alles wel tekort schieten.» – Leeuwarder Courant
«De schrijver heeft een personage neer willen zetten dat door zijn omgeving niet wordt begrepen, steeds meer in zichzelf opgesloten raakt en uiteindelijk niet is opgewassen tegen het levenslawaai, letterlijk en figuurlijk.» – Friesch Dagblad
«Ik kan niet nalaten direct na het lezen van In passie verdronken mijn bewondering op papier te zetten. Ik las het boek in één keer uit. Boeiend hoe J.S. Bach zo centraal kan staan in 2002/3. U schreef een prachtig boek.» – Ton Koopman
«In ‘De binocle’, verhaal uit 1918 van Louis Couperus raakt een hypernerveuze schouwburgbezoeker, die vanaf het balkon ‘Die Walküre’ volgt, zo geobsedeerd door de kale schedel van een bezoeker in de zaal dat hij er tenslotte zijn binocle naartoe smijt (die overigens een ander treft). Obsessieve, pathologische personages die in de literatuur van rond 1900 ook voorkwamen in de romans van bijvoorbeeld Van Oudshoorn of Coenen en in hun vervreemding van de normale samenleving al aardig modernistisch aandoen.
Zo’n personage, door zijn obsessie onafwendbaar op het noodlot afstevenend, treffen we ook aan in de beklemmende roman ‘In passie verdronken’ van auteur Hans van Hartevelt. De hoofdpersoon heet Johan. En waarom ook niet in een roman die klinkt als een ode aan Bach.
Deze op het oog rustige Leidse student Spaans ontwikkelt niettemin algauw een verontrustende geluidfobie, die met elke bladzijde toeneemt en zijn agressie aanwakkert. Tot hij zelfs bij het gladstrijken van een programma door een andere schouwburgbezoeker bijna door het lint gaat. In deze als onverdraaglijke kakofonie ervaren buitenwereld lijkt de muziek van Bach lang gids en redding bij werk, liefde en op zijn woonboot in het Zuid-Hollandse polderland. Dat Johans einde hoe dan ook in de boeken geschreven staat, valt op te maken uit met name het Leitmotiv ‘water’ dat soms helder en dan weer nadrukkelijk donker door het verhaal stroomt. Eigenlijk lang geen gek geschreven boek. Maar dralend bij dat pessimistische naturalisme van weleer durft de zich overigens meer als misdaadauteur afficherende Van Hartevelt naar mijn smaak te weinig vernieuwende bokkensprongen te maken.» – Birgitte Jonkers, Eindhovens Dagblad
Meer over ‘In passie verdronken’
Meer over Hans van Hartevelt bij Uitgeverij In de Knipscheer
Hans van Hartevelt – In passie verdronken. Roman
HANS VAN HARTEVELT
In passie verdronken
Nederland Roman
Paperback, 224 blz., 15,75
90-6265-532-7
Eerste druk 2002
‘Vaak droom ik ervan. Dan hang ik onder een blauwe luchtballon en zweef ik hoog boven de wereld, en ik stijg maar verder, totdat er geen ruisen van de wind meer klinkt.’
‘En wat zie je daar?’
‘Muziek.’
‘Muziek? Daar zíe je muziek?’
‘Daar zie je muziek, ja; élk zintuig neemt daar muziek waar. Alle componisten, van Palestrina tot Mahler, van Lasso en Monteverdi tot Wagner, en jouw Ludwig ook, spelen samen onder leiding van Bach. Alle instrumenten en alle stemmen staan daar in dienst van zijn hemels orkest en harmoniëen met én alle kunsten én al het weten én alle liefde in een goddelijk allegro dat begin noch einde kent. De blinde Bach schept. En vanuit dat allesomvattende komt het leven voort.’
‘Volgens mij ben jij gek.’
De levensenergie die de sympathieke en muzikale Johan nodig heeft, vindt hij in Bach, zijn passie, of in afzondering waar hij zich laaft aan de stilte die voor hem als de symfonie van het leven klinkt. Als reisleider vergt hij het uiterste van zichzelf: of hij nu een boottocht door de jungle van Costa Rica leidt, tussen de ruïnes in Tikal in Guatemala uitleg geeft, of op paradijselijke eilandjes vertoeft; iedere reis door Midden-Amerika tast zijn reserves verder aan. Terug in Nederland merkt ook zijn grote liefde niet dat de druk die Johan zichzelf oplegt onhoudbaar wordt en dat zelfs Bach hem niet meer kan helpen en dat de neurose die hij ontwikkelt uiteindelijk tot een passie in de zin van een lijdensweg leidt.
HANS VAN HARTEVELT (1953) studeerde in Leiden boeddhistische wijsbegeerte en Tibetaanse taal- en letterkunde. Hij is verbonden aan het Koninklijk Instituut voor de Tropen in Amsterdam. Voorafgaand aan In passie verdronken (2002) publiceerde hij de romans Op zijn Chinees (1997) en Depressie over Java. (1999).
Meer over ‘In passie verdronken’
Meer over Hans van Hartevelt bij Uitgeverij In de Knipscheer