«Dichter-schrijver Rogi Wieg neemt afscheid van zijn lezers.» – Arjan Peters

Rogi-Abysfoto: Stephan Raaijmakers
Over ‘Rogi Wieg: De kleine schepper’ expositie in Arti et Amicitae, in de Volkskrant, 24 januari 2015:
‘Toen ik doorkreeg dat ik geen grote tennisser zou worden, ben ik gestopt. Klassiek piano heb ik gespeeld, jazzpianist geprobeerd, blues is mijn grote liefde, is ook niet gelukt. Je kunt zeggen dat ik rond mijn twintigste ben gaan schrijven omdat ik nergens anders voor deugde. Ineens was het er.’ (…) ‘Je kunt me uitbehandeld noemen. Ik ben een oude man van 52. Moe, morfinist geworden en doodziek. Mijn hele lichaam schokt van binnen. Het lijkt wel science-fiction.’ Ondraaglijk lijden, hebben de artsen die hem in de gaten houden bevestigd. (…) Afscheid van het schrijven heeft hij al genomen. De voorbode daarvan was af te lezen aan het gedicht ‘Good times’ in Afgekapt dichtwerk, met de slotregels: Lang geleden dat ik zo was,/ dat ik opstond, koffie zette en me boog over het heelal.(…) Het gekke is: de gedachte dat het leven niet lang meer duurt, is rustgevend. Het is snel gegaan, het leven. Veel sneller dan ik dacht. Het hele concept van leven en dood deugt niet. Het is zo idioot dat je verdwijnt. Ik deugde nergens voor en heb toen hopelijk een paar mooie dingen gemaakt die mijn signatuur tonen. Als ik ergens voor had gedeugd, zouden ze niet gemaakt zijn.
Lees hier het interview
Meer over Rogi Wieg bij Uitgeverij In de Knipscheer