Reacties op het overlijden van Diana Lebacs:
Jeroen Heuvel besteedt in zijn In Memoriam in het ‘Antilliaans Dagblad ‘niet alleen aandacht aan haar schrijverschap en aan haar rol als voorvechtster voor de emancipatie van het Papiamentu, maar ook aan haar verdiensten voor het toneel als actrice en regisseuse. De Curaçaose auteur Ronny Lobo (met evenals Diana Lebacs Surinaamse wortels) wijst in zijn In Memoriam in ‘De Ware Tijd Literair’ o.a. op de innige banden die Lebacs met Suriname (en Surinaamse schrijvers) onderhield. “Het valt nog te bezien hoe wij de leegte die Diana achterlaat, gaan opvullen. Wij zullen in ieder geval haar literaire nalatenschap, waaronder haar kinderboeken, lesmateriaal in het Papiaments en haar laatste roman ‘Dame van de avond en het berouw van Benaro’, die persklaar is, zoveel mogelijk koesteren.”
Meer over Diana Lebacs bij Uitgeverij In de Knipscheer
Lees hier het IM van Jeroen Heuvel
Lees hier/a> het IM van Ronny Lobo
Lees hier het IM op Caraïbisch Uitzicht
Lees hier het bericht van NOS-correspondent Dick Drayer
Tag: Jeroen Heuvel
Literair Café in Landhuis Bloemhof
Eric de Brabander, Diana Lebacs en Ronny Lobo in Bloemhof Literair Café, 30 april 2019:
Landhuis Bloemhof (museum, galerie) organiseert al geruime tijd onder de bezielende leiding van Elodie Heloise met regelmaat een literair café waarin o.a. met interviews door Bernadette Heiligers en Jeroen Heuvel auteurs van en buiten Curaçao gepresenteerd worden. Aflevering 7 met schrijvers Eric de Brabander, Diana Lebacs en Ronny Lobo werd als volgt aangekondigd: « Authors have created a lot of characters in their rich literary career. What are the pitfalls and joys of creating characters for stories? Who is the boss…? And is it possible to fall in love with them as their creator? Bloemhof’s seventh Literary Cafe will focus on this particular part of writing. These three authors will share their tricks, trials and triumphs on how they ‘build’ the people we read about in their books. A special section of this cafe will also be dedicated to dilemma’s concerning cultural appropriation. Can you write about women while being a man? Should you write about Africa without ever having set foot there? Are you allowed to write about countries, cultures or people that are alien to you? And of course the Three Wise (wo)Men (Philip A. Rademaker, Jeroen Heuvel and special quest) will wrap up this evening as usual. Join us for a very interesting evening.» Jeroen Heuvel laat een dag later op eigen wijze een poëtische reflectie volgen.
Lees hier ‘Recept voor café literair’, zijn Reflectie van 1 mei 2019
Literair Café met Joseph Hart in Landhuis Bloemhof
Joseph Hart en Rudolf Crispulo te gast in Landhuis Bloemhof op 13 november 2018:
Tijdens dit meest recente ‘Literair Café’ dat in landhuis Bloemhof, Curaçao heeft plaats gevonden, was het thema ‘Geëngageerde literatuur’ en waren te gast Joseph ‘Jopi’ Hart uit het fonds van In de Knipscheer en Rudolf Crispulo, een schrijver die zelf zijn boeken uitgeeft, tot nu toe. In een gesprek met Bernadette Heiligers kwam zijn roman ‘Piká ‘i mi pueblo’ aan de orde. Crispulo schrijft in het Papiamentu, en is een van de twee auteurs die in dit millennium een literaire roman die geschikt is voor eindexamenkandidaten havo en vwo in het Papiamentu heeft gepubliceerd. Jeroen Heuvel ondervroeg Joseph Hart. Naast diens roman ‘Verkiezingsdans’ kwam vooral zijn meest recente roman ‘De wooncirkel’ ter sprake. Aan het eind van een Literair Café geven ‘drie wijzen’ een reflectie op de gasten van die avond. Het Literair Café in Landhuis Bloemhof is mede een initiatief van Elodie Heloïse.
Klik hier voor de aankondiging
Klik hier voor de reflectie van Jeroen Heuvel in de twee talen van Curaçao
Meer over Joseph Hart op deze site
Meer over Bernadette Heiligers op deze site
Meer over Jeroen Heuvel op deze site
«Nederland mocht willen dat het een Boeli van Leeuwen had voortgebracht.» – Chris Engels
Jeroen Heuvel stuit op een brief over Boeli van Leeuwen. Op Caraïbisch Uitzicht, 10 oktober 2018:
Die brief (aan J. v.d. Walle ) staat in de bundel ‘Chris Engels, Brieven aan een koerantier’ in 1977 onder redactie van B. Jos de Roo in Curaçao uitgegeven. Over Boeli van Leeuwen is Chris Engels zeer positief. “Boeli’s observatievermogen is onverbeterlijk. Zijn hele hoofd is een Leica. Hij drukt op de knop en je staat erop. Het houdt hem ook onrustig. Hij moet alweer iets anders zien. Vooral het volk is hij goed gezind. Met ‘the man in the street’ kan hij stuk voor stuk praten , maar op een podium is hij te moeilijk voor hen. Hij heeft zijn sympathieën, maar dat maakt hem niet minder meedogenloos, als het erop aankomt. Nederland mocht willen dat het een Boeli van Leeuwen had voortgebracht. ‘Jammer dat Vestdijk zo slecht schrijft,’ kon hij eens rustig opmerken, en de Hollanders hadden hem de Nobelprijs toegedacht!’
Lees hier het bericht op Caraïbisch Uitzicht
Lees hier de brief
Meer over Jeroen Heuvel op deze site
Meer over Boeli van Leeuwen op deze site
Meer over B. Jos de Roo op deze site
Meer over J. van de Walle op deze site
Shrinivási: “Wat zijn woorden eigenlijk? De woonplaats van de dichters.”
Foto Usha Marhé
‘Shrini is 88! Schrijven en blijven’ door Thea Doelwijt (Willemstad) in Antilliaans Dagblad, 30 december 2014 :
Op Curaçao vieren wij dat onze dichter Shrinivási vrijdag 12 december 88 jaar is geworden. Het is woensdag de 10de en in de Openbare bibliotheek Curaçao houdt de Neerlandicus Geert Koefoed de lezing ‘Over het transcendente in de poëzie van Shrinivási’, terwijl schrijfster en dichteres, mijn nicht Diana Lebacs, af en toe een gedicht van Shrini voorleest. Shrini is blij dat het publiek meer dan één aanwezige telt. Daar zijn mijn zes nichten bij en juf Marijke van Geest, lerares Nederlands, en intussen volgend jaar 50 jaar mijn metgezel. Shrini wil achter mij plaatsnemen, maar ik vraag hem naast mij te zitten, op de eerste rij. Het is zo prettig toevallig op Curaçao te zijn, om twee weken uit te rusten voor wij zondag 14 december voor langere tijd naar Sranan komen. Shrini fluistert af en toe in mijn oor zijn reacties op de voordracht. Wij kennen elkaar sinds 1963, waren actief in de schrijversgroep Moetete, maakten samen een bloemlezing met gedichten van jongeren, voor Carifesta in… Tyek Facebook! Het mooiste van de friyaribijeenkomst vond ik toen Shrini fluisterde dat ik belangrijk was geweest, naast Dobru en Slory, met het gedicht ‘Zwarte regen’. En het belangrijkste: dat hij voor het eerst in het Sarnami een gedicht schreef, dat hij nu heeft vertaald in het Nederlands: “De dichter en het woord (Kavi aur shabd)… Wat zijn woorden eigenlijk? Een land. Het vaderland van de dichters. De woonplaats van de dichters.” Ik fluister terug: “Dat moet je presenteren.” Hij zucht: “Ik heb de tekst niet bij mij…” Als Diana mij aan het publiek voorstelt, zeg ik dat Shrini voor Suriname het eerste gedicht in het Surinaams-Hindoestaans schreef. Ik wil het horen. Geert Koefoed graait direct in zijn tas en haalt er een boek uit waarin het gedicht staat. Shrini leest het zeer ritmisch voor. De avond kan niet meer stuk. Wat zou hij zijn Surinaamse lezers willen zeggen? “Mi e wensi yu wan switi kresneti nanga wan bun nyunyari. God’s blessings te wi miti èn si makandra! Yu mati Shrini.”
Klik hier voor ‘Antilliaans Dagblad’ (eerder verschenen in ‘De Ware Tijd’, Paramaribo)
Meer over Shrinivási bij Uitgeverij In de Knipscheer
Lees hier het gedicht ‘Zwarte regen’ van Thea Doelwijt
«Waar een klein land groot in is. ‘Woestijnzand’ op Curaçao gepresenteerd» – Jeroen Heuvel
Over ‘Woestijnzand’ van Elodie Heloise op Caraïbisch Uitzicht, 11 november 2012:
Woestijnzand, de bundel verhalen van Elodie Heloise, is zaterdagmiddag op Curaçao gepresenteerd. Op het strand van Playa Kanoa had de auteur voor dit geboortefeest vrienden, familie en kennissen uitgenodigd. Roy Colastica en Laura Quast waren gevraagd het verhaal Schelpenvlees voor te dragen. Jeroen Heuvel bracht samen met Jelleke Praamsma en Rianne Plaisier de proloog in een theaterjasje ten gehore. (…) ‘Niemand van ons is hetzelfde maar we herkennen elkaar als mensen; meestal; tegenwoordig. Hoewel we vreemdelingen niet zoveel mens vinden. Als wij zelf. Soms zijn we méér mens. Soms minder. Wat doe je met je eigen interpretatie? Een schrijver wil iets, uit zich. Een lezer wil iets, vergelijkt. Het geschrevene met z’n eigen wereldbeeld. Elodie schreef in “Woestijnzand” een proloog – gesprek, gevonden op straat. Wij laten één leesinterpretatie hiervan zien.’
Lees hier het bericht en hier in Antilliaans Dagblad
Bekijk hier de foto’s
Alles over ‘Woestijnzand’