50 Jaar podium voor schrijvers uit onder meer de Caribische eilanden van het koninkrijk en Suriname.

Over Uitgeverij In de Knipscheer op NOS Radio 1 Journaal, 23 februari 2024:

Waar kunnen overzeese schrijvers terecht na stoppen uitgeverij In de Knipscheer? Uitgeverij In de Knipscheer in Haarlem heeft bijna 50 jaar lang schrijvers uit onder meer de Caribische eilanden van het koninkrijk en Suriname een podium gegeven. Maar het doek valt, in 2026 sluit de uitgeverij haar deuren. Tot ongenoegen van schrijfster Elodie Heloise op Curaçao, die met haar debuutroman ‘Blauwe Tomaten’ op de longlist staat voor de Libris Literatuurprijs. Correspondent Dick Drayer zocht haar op in het NOS Radio 1 Journaal en  praat ook met o.a. Jeroen Heuvel en Laura Quast.

Luister hier naar NPO Radio 1
Meer over Uitgeverij In de Knipscheer
Meer over Elodie Heloise bij Uitgeverij In de Knipscheer
Meer over ‘Urbina’
Meer over Jeroen Heuvel op deze site
Meer over Laura Quast op deze site
Meer over Dick Drayer op deze site

Jeroen Heuvel  – Op weg naar authenticiteit. Essays

Jeroen Heuvel
Op weg naar authenticiteit
Een liber amicorum in twee delen voor Jeroen Heuvel
samengesteld door Peter de Rijk en Scott Rollins
Curaçao, Nederland
omslagillustratie Jeroen Heuvel
gebrocheerd in omslag met flappen, 352 blz.,
+ fotokatern 8 blz.,
€ 24,50
eerste druk december 2023, januari 2024
ISBN 978-94-93214-34-7

Op weg naar authenticiteit is een liber amicorum in twee delen voor Jeroen Heuvel. Het aanvankelijke idee om een standaard liber amicorum voor hem te maken, lieten de samenstellers Scott Rollins en Peter de Rijk varen. Zij wilden hem zelf ook aan het woord laten met een omvangrijke selectie uit de honderden stukken die hij in de loop van pakweg de laatste kwart eeuw in verschillende Antilliaanse periodieken heeft gepubliceerd.

Geboren (uit Nederlandse ouders) en getogen op Curaçao is Jeroen Heuvel Curaçaoënaar in hart en nieren. Dit perspectief levert een scherpzinnige kijk op de recente ontwikkelingen van zijn geboorteland en hoe het zich verhoudt tot Nederland. Met zijn beheersing van het Nederlands en Papiamentu is hij de ideale vertaler van zijn cultuur. Naast beschouwingen over aspecten van de cultuur, taal, literatuur en geschiedenis van zijn geboorte-eiland Curaçao, zijn er een paar vertalingen en enkele prachtige sfeerverhalen van zijn hand opgenomen. Nog steeds levert Jeroen Heuvel regelmatig bijdragen aan het Antilliaans Dagblad. Ook heeft hij in het Papiaments en Nederlands gepubliceerd in het meertalig Curaçaose sociaal-culturele tijdschrift Kristòf. Zijn eerste journalistieke bijdragen die meermaals toneel (en soms lokale politiek) belichten, komen uit het dagblad Amigoe. Een flink aantal artikelen, veelal uit het Antilliaans Dagblad, is digitaal te lezen op de onvolprezen blogspot Caraïbisch Uitzicht van de Werkgroep Caraïbische Letteren.

In het eerste deel introduceert Jeroen Heuvel zichzelf door over (het werk van) anderen te schrijven, zoals Frank Martinus Arion, Barche Baromeo, Lucille Berry Haseth, Krijn de Best, Paul Brenneker, Maryse Condé, Rudolf Crispulo, Luis Daal, Colá Debrot, Ronald Donk, Nydia Ecury, Henk Egbers, Radna Fabias, Carel de Haseth, Rihana Jumalidin, Jan de Heer, Bernadette Heiligers, Pim Heuvel, Dorie Heuvel-Meijer, Ita Heuvel-Nicolas, Anton Koolhaas, Michiel van Kempen, Pierre Lauffer, Diana Lebacs, Boeli van Leeuwen, Tip Marugg, Ralf Mohren, Jules de Palm, Walter Palm, Rudi Plaate, Miguel Pourier, Scott Rollins, Lionel Romney, Jan-Willem Roozenboom, Wim Rutgers, Alfred Schaffer, Edsel Samson, Shrinivási, Tula, Erich Zielinski. In deel twee schrijven vrienden, familie en collega’s over Jeroen Heuvel: Elodie Heloise, Ita Heuvel-Nicolas, Michiel van Kempen, Brede Kristensen, Wim Rutgers, Clay Toppenberg, Lex Veerkamp.

Jeroen Heuvel (1957) werd geboren op Curaçao. Hij studeerde tot 1981 aan het Hoger Instituut voor Dramatische Kunsten, Studio Herman Teirlinck te Antwerpen. Hij kreeg zijn eerste rol in toneelstuk Naamloos… Naamloos, van Edsel Samson en speelde voorts diverse solovoorstellingen zoals Zwarte Pelgrim en Mijn Zuster de Negerin. Jeroen Heuvel baseerde toneelvoorstellingen op boeken van onder meer Derek Walcott, Maryse Condé, Tip Marugg en Boeli van Leeuwen en heeft bijgedragen aan tientallen theaterproducties in Nederland en op Curaçao. Hij ontpopt zich als storyteller van voornamelijk Caraïbische verhalen, vertaler en recensent. Daarnaast is hij tot aan zijn pensioen leraar Papiaments en literatuur. In zijn vrije tijd is hij al enkele decennia belangeloos belangenbehartiger van Uitgeverij In de Knipscheer, beheert voor de uitgeverij een boekendepot op Curaçao en vertegenwoordigt hij aldaar de uitgeverij op tal van lokale boekpresentaties.

Meer over Jeroen Heuvel bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Op Curaçao zijn de ‘Blauwe tomaten’ voorlopig uitverkocht.»

VoorplatBlauweTomaten-75Over de Curaçaose presentatie van ‘Blauwe tomaten’ van Elodie Heloise in Casa Moderna, 23 juli 2023:
(…) Piso Sero, de benedenverdieping van Casa Moderna aan de Madurostraat 60 in hartje Punda was de plek waar ik ‘Blauwe tomaten’ op eigen bodem wilde presenteren. Een bolwerk van jonge kunstenaars, schrijvers, dichters en spoken word artists waar de creativiteit bijna letterlijk van de ‘muur’ spat. Ze werken er, treden er op en komen er samen. Op de eerste verdieping huist Casa Moderna opperhoofd, theatermaker en schrijver Albert Schoobaar met zijn groep Bula Banda. (…) Zondag 23 juli had ik vreemde buikpijn en een rare bui waarbij ik van de hak op de tak sprong en ineens enorm onzeker was over mijn nieuwe blauwe jurk. Jeroen Heuvel, de vertegenwoordiger van uitgeverij In de Knipscheer op Curaçao nam de twijfelachtige honeurs waar om mijn malle apps (‘Ik ben nervieus’) te beantwoorden en te voorzien van de nodige luchtigheid in mijn bestaan. (Waarvoor ik hem nog steeds zeer dankbaar ben.) (…) De opzet in Piso Sero was prachtig. Chris A. Peralta – een van de kunstenaars- had zelfs nog een video wallpaper gemaakt en die op een lege muur geprojecteerd. En overal hingen schilderijen. Aan de locatie en opzet zou het niet liggen. (…) De aftrap werd gedaan door Ralph Winedt en Robyn da Bank (Berggraaf). Twee talentvolle woordkunstenaars die uit eigen werk in het Papiamentu, Engels en Nederlands voordroegen. Rake teksten rolden roffelend door de zaal naar het publiek. De toon was gezet. (…) Kees Broere was er klaar voor en nodigde me uit naast hem op de bank te gaan zitten om het eens te gaan hebben over het boek en wat ertoe geleid had. (…) Na dit gesprek werd het boek gedoopt bij de muurschildering Angelito Negro van Garrick Marchena en volgde de boekverkoop en natuurlijk het signeren. (…)
Lees hieronder verder:

Piso Sero en een ‘nerviositeit’

Padrino en madrina van Blauwe Tomaten


Meer over ‘Blauwe tomaten’
Meer over Elodie Heloise op deze site

«Een meermin die zich in beide werelden thuis voelt.» – Jeroen Heuvel

DianaLebacsReacties op het overlijden van Diana Lebacs:
Jeroen Heuvel besteedt in zijn In Memoriam in het ‘Antilliaans Dagblad ‘niet alleen aandacht aan haar schrijverschap en aan haar rol als voorvechtster voor de emancipatie van het Papiamentu, maar ook aan haar verdiensten voor het toneel als actrice en regisseuse. De Curaçaose auteur Ronny Lobo (met evenals Diana Lebacs Surinaamse wortels) wijst in zijn In Memoriam in ‘De Ware Tijd Literair’ o.a. op de innige banden die Lebacs met Suriname (en Surinaamse schrijvers) onderhield. “Het valt nog te bezien hoe wij de leegte die Diana achterlaat, gaan opvullen. Wij zullen in ieder geval haar literaire nalatenschap, waaronder haar kinderboeken, lesmateriaal in het Papiaments en haar laatste roman ‘Dame van de avond en het berouw van Benaro’, die persklaar is, zoveel mogelijk koesteren.”
Meer over Diana Lebacs bij Uitgeverij In de Knipscheer
Lees hier het IM van Jeroen Heuvel
Lees hier/a> het IM van Ronny Lobo
Lees
hier het IM op Caraïbisch Uitzicht
Lees hier het bericht van NOS-correspondent Dick Drayer

Literair Café in Landhuis Bloemhof

Landhuis BloemhofEric de Brabander, Diana Lebacs en Ronny Lobo in Bloemhof Literair Café, 30 april 2019:
Landhuis Bloemhof (museum, galerie) organiseert al geruime tijd onder de bezielende leiding van Elodie Heloise met regelmaat een literair café waarin o.a. met interviews door Bernadette Heiligers en Jeroen Heuvel auteurs van en buiten Curaçao gepresenteerd worden. Aflevering 7 met schrijvers Eric de Brabander, Diana Lebacs en Ronny Lobo werd als volgt aangekondigd: « Authors have created a lot of characters in their rich literary career. What are the pitfalls and joys of creating characters for stories? Who is the boss…? And is it possible to fall in love with them as their creator? Bloemhof’s seventh Literary Cafe will focus on this particular part of writing. These three authors will share their tricks, trials and triumphs on how they ‘build’ the people we read about in their books. A special section of this cafe will also be dedicated to dilemma’s concerning cultural appropriation. Can you write about women while being a man? Should you write about Africa without ever having set foot there? Are you allowed to write about countries, cultures or people that are alien to you? And of course the Three Wise (wo)Men (Philip A. Rademaker, Jeroen Heuvel and special quest) will wrap up this evening as usual. Join us for a very interesting evening.» Jeroen Heuvel laat een dag later op eigen wijze een poëtische reflectie volgen.
Lees hier ‘Recept voor café literair’, zijn Reflectie van 1 mei 2019

Literair Café met Joseph Hart in Landhuis Bloemhof

Literair Cafe met Joseph Hart in Landhuis BloemhofJoseph Hart en Rudolf Crispulo te gast in Landhuis Bloemhof op 13 november 2018:
Tijdens dit meest recente ‘Literair Café’ dat in landhuis Bloemhof, Curaçao heeft plaats gevonden, was het thema ‘Geëngageerde literatuur’ en waren te gast Joseph ‘Jopi’ Hart uit het fonds van In de Knipscheer en Rudolf Crispulo, een schrijver die zelf zijn boeken uitgeeft, tot nu toe. In een gesprek met Bernadette Heiligers kwam zijn roman ‘Piká ‘i mi pueblo’ aan de orde. Crispulo schrijft in het Papiamentu, en is een van de twee auteurs die in dit millennium een literaire roman die geschikt is voor eindexamenkandidaten havo en vwo in het Papiamentu heeft gepubliceerd. Jeroen Heuvel ondervroeg Joseph Hart. Naast diens roman ‘Verkiezingsdans’ kwam vooral zijn meest recente roman ‘De wooncirkel’ ter sprake. Aan het eind van een Literair Café geven ‘drie wijzen’ een reflectie op de gasten van die avond. Het Literair Café in Landhuis Bloemhof is mede een initiatief van Elodie Heloïse.
Klik hier voor de aankondiging
Klik hier voor de reflectie van Jeroen Heuvel in de twee talen van Curaçao
Meer over Joseph Hart op deze site
Meer over Bernadette Heiligers op deze site
Meer over Jeroen Heuvel op deze site

«Nederland mocht willen dat het een Boeli van Leeuwen had voortgebracht.» – Chris Engels

BoelivanLeeuwenJeroen Heuvel stuit op een brief over Boeli van Leeuwen. Op Caraïbisch Uitzicht, 10 oktober 2018:
Die brief (aan J. v.d. Walle ) staat in de bundel ‘Chris Engels, Brieven aan een koerantier’ in 1977 onder redactie van B. Jos de Roo in Curaçao uitgegeven. Over Boeli van Leeuwen is Chris Engels zeer positief. “Boeli’s observatievermogen is onverbeterlijk. Zijn hele hoofd is een Leica. Hij drukt op de knop en je staat erop. Het houdt hem ook onrustig. Hij moet alweer iets anders zien. Vooral het volk is hij goed gezind. Met ‘the man in the street’ kan hij stuk voor stuk praten , maar op een podium is hij te moeilijk voor hen. Hij heeft zijn sympathieën, maar dat maakt hem niet minder meedogenloos, als het erop aankomt. Nederland mocht willen dat het een Boeli van Leeuwen had voortgebracht. ‘Jammer dat Vestdijk zo slecht schrijft,’ kon hij eens rustig opmerken, en de Hollanders hadden hem de Nobelprijs toegedacht!’
Lees hier het bericht op Caraïbisch Uitzicht
Lees hier de brief
Meer over Jeroen Heuvel op deze site
Meer over Boeli van Leeuwen op deze site
Meer over B. Jos de Roo op deze site
Meer over J. van de Walle op deze site

Shrinivási: “Wat zijn woorden eigenlijk? De woonplaats van de dichters.”

Shrinivasi januari 2009 - 2 - Copyright foto Usha MarheFoto Usha Marhé

Shrini is 88! Schrijven en blijven’ door Thea Doelwijt (Willemstad) in Antilliaans Dagblad, 30 december 2014 :
Op Curaçao vieren wij dat onze dichter Shrinivási vrijdag 12 december 88 jaar is geworden. Het is woensdag de 10de en in de Openbare bibliotheek Curaçao houdt de Neerlandicus Geert Koefoed de lezing ‘Over het transcendente in de poëzie van Shrinivási’, terwijl schrijfster en dichteres, mijn nicht Diana Lebacs, af en toe een gedicht van Shrini voorleest. Shrini is blij dat het publiek meer dan één aanwezige telt. Daar zijn mijn zes nichten bij en juf Marijke van Geest, lerares Nederlands, en intussen volgend jaar 50 jaar mijn metgezel. Shrini wil achter mij plaatsnemen, maar ik vraag hem naast mij te zitten, op de eerste rij. Het is zo prettig toevallig op Curaçao te zijn, om twee weken uit te rusten voor wij zondag 14 december voor langere tijd naar Sranan komen. Shrini fluistert af en toe in mijn oor zijn reacties op de voordracht. Wij kennen elkaar sinds 1963, waren actief in de schrijversgroep Moetete, maakten samen een bloemlezing met gedichten van jongeren, voor Carifesta in… Tyek Facebook! Het mooiste van de friyaribijeenkomst vond ik toen Shrini fluisterde dat ik belangrijk was geweest, naast Dobru en Slory, met het gedicht ‘Zwarte regen’. En het belangrijkste: dat hij voor het eerst in het Sarnami een gedicht schreef, dat hij nu heeft vertaald in het Nederlands: “De dichter en het woord (Kavi aur shabd)… Wat zijn woorden eigenlijk? Een land. Het vaderland van de dichters. De woonplaats van de dichters.” Ik fluister terug: “Dat moet je presenteren.” Hij zucht: “Ik heb de tekst niet bij mij…” Als Diana mij aan het publiek voorstelt, zeg ik dat Shrini voor Suriname het eerste gedicht in het Surinaams-Hindoestaans schreef. Ik wil het horen. Geert Koefoed graait direct in zijn tas en haalt er een boek uit waarin het gedicht staat. Shrini leest het zeer ritmisch voor. De avond kan niet meer stuk. Wat zou hij zijn Surinaamse lezers willen zeggen? “Mi e wensi yu wan switi kresneti nanga wan bun nyunyari. God’s blessings te wi miti èn si makandra! Yu mati Shrini.”
Klik hier voor ‘Antilliaans Dagblad’ (eerder verschenen in ‘De Ware Tijd’, Paramaribo)
Meer over Shrinivási bij Uitgeverij In de Knipscheer
Lees hier het gedicht ‘Zwarte regen’ van Thea Doelwijt

«Waar een klein land groot in is. ‘Woestijnzand’ op Curaçao gepresenteerd» – Jeroen Heuvel

Over ‘Woestijnzand’ van Elodie Heloise op Caraïbisch Uitzicht, 11 november 2012:
Woestijnzand, de bundel verhalen van Elodie Heloise, is zaterdagmiddag op Curaçao gepresenteerd. Op het strand van Playa Kanoa had de auteur voor dit geboortefeest vrienden, familie en kennissen uitgenodigd. Roy Colastica en Laura Quast waren gevraagd het verhaal Schelpenvlees voor te dragen. Jeroen Heuvel bracht samen met Jelleke Praamsma en Rianne Plaisier de proloog in een theaterjasje ten gehore. (…) ‘Niemand van ons is hetzelfde maar we herkennen elkaar als mensen; meestal; tegenwoordig. Hoewel we vreemdelingen niet zoveel mens vinden. Als wij zelf. Soms zijn we méér mens. Soms minder. Wat doe je met je eigen interpretatie? Een schrijver wil iets, uit zich. Een lezer wil iets, vergelijkt. Het geschrevene met z’n eigen wereldbeeld. Elodie schreef in “Woestijnzand” een proloog – gesprek, gevonden op straat. Wij laten één leesinterpretatie hiervan zien.’

Lees hier het bericht en hier in Antilliaans Dagblad

Bekijk hier de foto’s

Alles over ‘Woestijnzand