9/11 ook in ‘Schertsfiguur’ van Joost Pollmann

VoorplatSchertsfiguurHet is deze maand twintig jaar geleden dat twee vliegtuigen het WTC binnenvlogen. Michaël Zeeman schreef in De Volkskrant dat “9/11” de Tweede Wereldoorlog als literaire inspiratiebron naar de kroon zou steken. In een debat, 10 jaar na dato, over ‘Literatuur na 11 september’ in LUX in Nijmegen werd echter al snel geconcludeerd dat die onzalige gebeurtenis hoegenaamd geen rol speelt in Nederlandse literatuur in de eerste jaren na 2001. Het onheilsjaar 2001 is nadien – zij het sporadisch – toch een belangrijk thema geworden in diverse romans, waaronder dus in deze twee romans van Uitgeverij In de Knipscheer: ‘Duizend levens’ van Margreet Hofland en ‘Ruwe olie’ van Karel de Vey Mestdagh. 9/11 duikt in 2018 ook op in het verhaal ‘Over en uit’ in ‘Schertsfiguur’ van Joost Pollmann. Pollmann beschrijft hoe hij die historische dag toen heeft beleefd in Turkije, waar hij de beroemde tv-beelden nooit gezien heeft. Klik hieronder om die passage uit het verhaal te lezen. Van Joost Pollmann verscheen onlangs de hilarische verhalenbundel ‘Sneu karma’.
Klik hier voor de 9/11-passage in ‘Over en uit’
Meer over ‘Schertsfiguur’
Meer over ‘Sneu karma’
Meer over ‘Duizend levens’
Meer over ‘Ruwe olie’

Nieuw van Karel de Vey Mestdagh

karelOom Karel’ van Karel de Vey Mestdagh, december 2016:
(…) Met internet begon het ook eigenlijk, toen ik op een zomeravond in 2009 uit ijdelheid mijn eigen naam intypte en tot mijn verrassing en ontsteltenis een lijst vond van een transport, in juni 1944, van gevangenen van Compiègne naar Dachau, met daarop de naam van Karel. Dat was voor het eerst ooit dat ik zijn naam op mijn computerscherm tegenkwam. Voornaam, achternaam, geboortedatum, alles klopte. Het leek wel, hoe gek het ook klinkt, een soort levensteken van hem, zij het rechtstreeks uit de hel op aarde. Op dat moment wist ik dat ik alles wat ook maar enigszins bekend was over hem wilde terugvinden. (…)
Lees hier het hele verhaal
Meer over Karel de Vey Mestdagh op deze site

Presentatie van ‘Extaze 12’ in De Vereeniging op donderdag 15 januari 2015

ExtazeinDV12def.indd
Affiche Els Kort, tekening Jurjen de Haan; vergroot de afbeelding door te klikken.

De buitenstaander. Extaze in Sociëteit De Vereeniging, programma 15 januari 2015:
Tijdens de avond wordt het eindresultaat geveild van het Extaze-viltjesproject, een unieke verzameling kleine kunstwerken van Nederlandse kunstenaars. Veilingmeester is Chris Vellinga (adjunct-directeur Venduehuis Den Haag). Verder: Een essay van Lisa Hage (leerlinge HML), ingeleid door haar leraar Nederlands Peter van Schie. Een lezing van Jan-Hendrik Bakker (filosoof). Gedichten van Aly Freije. Een interview met Jurjen de Haan (beeldend kunstenaar). Liedjes van Karel de Vey Mestdagh (auteur, muzikant). Een optreden met speeldoosjes van Dorien Meysing (muzikante, geluidskunstenares). Presentatie Cor Gout, licht en geluid Harold Verra.
Locatie: Sociëteit De Vereeniging, Kazernestraat 38b, Den Haag.
De zaal is open vanaf 19.45 uur (de deuren sluiten om 20.10 uur), het programma begint om 20.15 uur precies en loopt door (zonder pauze) tot 22.00 uur.
Entree: € 7,50
Meer over inhoud Extaze 12
Meer over Het Extaze viltjes-project en de veiling
Meer over Extaze
Meer over Karel de Vey Mestdagh

Mooie woorden (1) over Hot Brazilian Wax van Eric de Brabander

1. Wim Rutgers op Caraïbisch Uitzicht:
Meergelaagdheid van verhalen leidt tot vragen en discussie, iets wat aan een eendimensionaal verhaal ontbreekt. Zei de bekende Nederlandse auteur Simon Vestdijk niet ooit: een roman die het niet waard is twee keer te lezen, is het ook niet waard een keer te lezen? Ik heb de roman inderdaad met een flinke tussenpoos twee keer gelezen, de tweede keer intensiever en met evenveel plezier. In de wetenschap dat interpretatie nooit definitief is, zal ik het boek ooit nog een derde keer gaan lezen.
Lees meer

2. Ezra de Haan op Literatuurplein.nl:
Met Hot Brazilian Wax en het requiem van Arthur Booi heeft Eric de Brabander een roman geschreven die zich steeds weer tussen twee werelden beweegt. Die van Nederland en Curaçao, die van de medische wetenschap en die van de kwakzalverij, die van leven en dood. Vooral bij het laatste komt regelmatig de herinnering op aan André Malraux’ roman La conditon humaine, Het menselijk tekort, een boek uit de tijd van Sartre en Camus. De Brabander plaatst de vragen van toen in de tijd van nu. Hij schetst waartoe de mens in staat is en laat de lezer daar zijn vraagtekens bij zetten. Dat hij zijn geliefde Curaçao uitkoos als podium voor dit toch wel morbide verhaal toont aan dat hij als schrijver werkelijk voor niets uit de weg gaat. Het levert een roman op die tot nadenken stemt over dat wat er meer zou kunnen zijn tussen hemel en aarde. Met Hot Brazilian Wax… heeft Eric de Brabander een uniek boek aan de Caraïbische literatuur toegevoegd.
Lees meer

3. Karel de Vey Mestdagh in Antilliaans Dagblad:
De spanning wordt opgebouwd vanaf het begin, dat nog in Nederland speelt, en wordt steeds drukkender en verhitter naarmate, via een oversteek per schip, de tropen in beeld komen. Eenmaal op Curaçao toont de schrijver zich niet alleen een kind van het eiland, maar ook een auteur die de zo eigen literaire stijl van zijn land en zijn streek in zijn pen heeft. Hot Brazilian Wax fascineert tot de laatste pagina. ‘Voorbij’ is het dus zeker nog niet in de Nederlands-Antilliaanse literatuur. (Antilliaans Dagblad Vrijdag 14 oktober 2011)
Lees meer

4. NBD/Biblion:
Arthur Booi is een geneeskunde student, afkomstig van Curaçao. Hij is een aparte man met speciale interesse in de alternatieve, holistische kant van de geneeskunde. Zijn latere vrouw Estelle houdt hem nog met een been in de realiteit. Wanneer Arthur met Estelle teruggaat naar Curaçao om daar een praktijk als huisarts te beginnen, komt hij steeds dichter bij de grens van de waanzin. Wat is daarin de rol van een plaatselijke kruidenvrouw met wie hij samenwerkt? Prettig geschreven en fijn vormgegeven roman. De auteur (1953) is zelf Curaçaenaar en studeerde tandheelkunde. Hij debuteerde met de roman ‘Het hiernamaals van Dona Lisa’. (S.M.J. Angenent)

5. Jan Bouman in Antilliaans Dagblad, 29 september 2011:
In dit raamwerk van het verhaal speelt zich eigenlijk af, wat ‘Arthur’ probeert te meten: het verschil tussen ergens zijn en niet-zijn, leven en dood. In het taalgebruik van de schrijver is de plaats van het niet-zijn Nederland. De zinnen zijn hoekig. Zodra we echter voet aan wal hebben gezet op Curaçao, gaat de taal vloeien. Hier vallen de woorden op hun plaats. Hier is het leven echt. Estelle is van Curaçao; haar familie woont er en we maken
er kennis mee. De persoon van Arthur verbleekt erdoor. De werkelijkheid van het eiland gaat domineren in de figuur van mevrouw Da Silva. Zij blijkt de echte meesteres. Het is een boek geworden om in één ruk uit te lezen.
Lees meer

6. Stanley Brown (Curaçao) in Amigoe, 14 oktober 2011:
Met een ongebreidelde fantasie zonder zijn geloofwaardigheid te verliezen sleept Eric de Brabander je chronologisch en op herkenbare plaatsen van het ene avontuur van Arthur naar het andere zodat je op het laatst niet meer weet wat misschien autobiografisch is of wat gefantaseerd en waar het toeval een soms te grote rol speelt. Zoals schilders in bepaalde periodes van hun leven onder invloed van grote meesters staan is in dit boek zoals bij vele Latijns-Amerikaanse en Caribische schrijvers duidelijk de invloed merkbaar van Gabriel Garcia Marquez. Klonten aarde vallen knallend uit de mond van een patiënt, vlinders vliegen door scheepsgangen achterna gezeten door kakkerlakken, kolibries vliegen midden in de nacht om lampen en pikken ogen uit, chuchubis met een zwart kapje voor hun oog bezoeken doden, blauwe landkrabben kruipen uit een dode mond en de warawara opgeroepen door een voodooritueel zorgt uiteindelijk voor een gruwelijke einde van de hoofdfiguur. Het is dan ook een boek waarbij ik u alvast waarschuw voor schokkende beelden en dat u niet moet lezen als u alleen thuis bent en van dieren houdt en religieus bent en in gebedsgenezers, handopleggers, voodoo gelooft.
Lees meer

Extaze 1 Droom op ander leven. Literair tijdschrift

EXTAZE 1
Droom op ander leven

Nederland
Ingenaaid, 17,6 x 24,8 cm, geïllustreerd, 120 blz., € 15,00
oktober 2011
ISBN 978-90-6265-684-4

Tegen de tijdgeest in verscheen het afgelopen voorjaar het nieuwe literair kwartaaltijdschrift Extaze.

Het 0-nummer werd met grote waardering ontvangen: «Na het lezen van Extaze blijft enthousiasme over, en het verlangen meer te lezen. Zo moet literatuur bedoelt zijn: het wakkert de geest aan en voert tot extaze» (Literair Neder-land), «Extaze gaat vier keer per jaar verschijnen. Dat wordt vier keer per jaar genieten» (Literatuurplein), «een mooi nieuw literair tijdschrift» (Leeuwarder Courant), «Het biedt een mengeling van literair-historische gedegenheid en niet meer al te extravagante avant-garde» (De Groene Amsterdammer), «een hartstikke fijn en goed gemaakt geheel» (De Contrabas).

‘Hoe nu, met onze culturele waarden?’ vragen Leo Samama, Tom Dommisse en Jan Paul Bresser zich af in een betoog, een essay en een kort verhaal.

Verder in dit nummer: gedichten van Pieter Boskma, Jaap Harten, Maaike Klaster, Hanz Mirck en Theo van der Wacht, korte verhalen van Ezra de Haan, Karel de Vey Mestdagh, Christien Kok, Ronnie Krepel, Nina Roos, Anneloes Timmerije, Jaap Harten en Murat Tuncel, een essay van Jaap Goedegebuure over Marlene van Niekerk. Rob Groenewegen schreef over leven en werk van Jo Otten en bezorgde twee ongepubliceerde stukken van deze schrijver. Het beeldend werk (ingeleid door E.M. Kort) is van Tjibbe Hooghiemstra.

Extaze 1 wordt op donderdagavond 20 oktober gepresenteerd met ‘Extaze in Pulchri’, een gevarieerd cultureel programma in Pulchri Studio in Den Haag.

www.extaze.nl

Karel de Vey Mestdagh – Onder een hemel van tin

KAREL DE VEY MESTDAGH
Onder een hemel van tin

Nederland.
Roman
Genaaid gebonden met stofomslag
ISBN 978-90-8090-922-9
240 blz., € 19,50

In 2005 debuteerde Karel de Vey Mestdagh met Onder een hemel van tin, een roman in fragmenten, bijzonder fraai uitgegeven door Vorroux, waarvan in 2006 een tweede druk verscheen.

Oorlog en wederopbouw, het havenkwartier en de achterbuurten van Rotterdam, geweldloosheid en gewetensnood, het onderhandelingsklimaat in Kyoto en de krokodillen van Yamoussoukro, opstand in Curaçao en een bergetappe van de buitencategorie, liefhebben en doodgaan, uiteindelijk blijken ze één geheel te vormen. Het leven komt uit dit boek naar voren als een warreling van toevalligheden, met daar dwars doorheen een diplomatieke krijtstreep en een onverbiddelijke meet.

«De avonturen van de beroepsvergaderaar, de zorgvuldige en tegelijkertijd ontspannen stijl doen den-ken aan het werk van de diplomaat F. Springer.» – De Volkskrant

«Ik kan mij niet voorstellen dat iemand dit boek niet mooi zou vinden. Deze verhalen zijn veeleer een film, een emotie, die je steeds opnieuw kunt beleven en dan ook als nieuw ervaart.» – Carel de Haseth, Curaçao

«Dit is een apart debuut. Een gevarieerd boek… met een prachtige titel, ontleend aan een in Spaanse gevangenschap geschreven gedicht van Marcos Ana.» – NBD/Biblion

«Een kristallijnen stijl, waarin de woorden uit zichzelf flonkeren en dat kom ik maar heel weinig tegen.» – Jos de Roo, Aruba

Karel de Vey Mestdagh (1950) is werkzaam bij het Ministerie van Buitenlandse Zaken. Hij groeide op in Rotterdam: een stad zonder hart, maar boordevol herinnering. Naast zijn diplomatieke en juridische werk heeft hij zich jarenlang intensief met het wielrennen beziggehouden en ontwierp hij het Cyclefit-meetsysteem. Hij publiceerde in binnen- en buitenland over internationaal-rechtelijke onderwerpen en over de ergonomie van het fietsen.