foto: Kees Tabak
Joost Belinfante over Henny Vrienten in ‘Doe Maar Lijf aan Lijf’ (2008), 25 april 2022:
(…) Maar uiteindelijk werd Henny geleid door een brandend talent. Een talent dat eisen stelde. Aan Henny zelf. Altijd aan het werk. Van negen tot vijf. Vaak ’s avonds ook. Aan zijn omgeving. Het talent moest zich ontplooien. Er de gelegenheid voor krijgen. En niet op tochtige zolderkamertjes maar een beetje comfortabel. Daar had het recht op. Het stelde ook eisen aan Henny’s medemuzikanten. Het wist precies hoe muziek moest klinken. Ook andermans muziek. Medemuzikanten namen dat niet altijd voetstoots aan. Het talent had op die manier al minstens twee bandjes laten ontploffen. Vandaar waarschijnlijk dat Henny aanvankelijk nogal huiverig was om de baspositie bij Doe Maar over te nemen. Tenslotte deed hij het uit liefde voor de reggae, in de hoop dat het deze keer goed af zou lopen. Het kan ook zijn dat het talent, buiten Henny om, hier zijn kans voorzag om definitief naar buiten te treden. Het ging goed. De eerstvolgende keer dat ik Doe Maar zag spelen, twee maanden na de baswissel, had het zijn werk gedaan. Dit was een andere band. Naast de idealen en het plezier was er muzikale magie ingeslopen. Het was niet van een hoger niveau of zoiets, het was van een geheel andere orde. (…)
Henny Vrienten overleed op 25 april 2022.
Meer over ‘Doe Maar Lijf aan lijf’
Lees hier het hele verhaal ‘Talent’ van Joost Belinfante