Over ‘Vrijheid is dood’ van Ibrahim Selman, 6 juni 2020:
(…) Er zullen weinig dichters op deze wereld zijn die zich níét beziggehouden hebben met de tijd. Ieder mens strijdt met de tijd. De één vanwege ouderdom, de ander vanwege een verlies, weer een ander vanwege een verlangen. (…) In de gedichten van Ibrahim Selman is tijd een pijnlijk verschijnsel, omdat het laat terugblikken op de oorlog in zijn geboorteland Koerdistan. [Het gedicht ‘13 over 13’] gaat over de tijd. Over de eerste maand van het jaar: januari. Het gedicht raakt mij vanwege de zachtheid van de woorden. Het verlangen naar liefde. (…). Ook al is de liefde niet beantwoord, dit gedicht blijft een mooi gedicht. Er zit veel verlangen in. De lezer wordt geraakt door de diepgaande emoties, die voelbaar zijn als men zich intens verdiept in de woorden.
Dichter en beeldend kunstenaar Saya Yasmine Amores publiceerde eerder gedichten en romans onder het pseudoniem Cándani.
Meer over ‘Vrijheid is dood’
Meer over Ibrahim Selman bij Uitgeverij In de Knipscheer
Meer over Saya Yasmine Amores op deze site
Meer over Cándani bij Uitgeverij In de Knipscheer
Tag: koerdistan
«Poëtische stijl, diepgaande wijsheid.» – Saya Yasmine Amores
Over ‘En de zee spleet in tweeën’ van Ibrahim Selman:
Ik heb dit boek gelezen omdat ik de auteur ervan, Ibrahim Selman, ken. Wij zaten bij dezelfde uitgever en als je elkaar kent dan informeer je naar elkaars boeken. Een andere reden waarom ik dit boek ben gaan lezen, is dat ik de omslag mysterieus vind. Het is alsof iemand zijn gezicht niet wil laten zien en toch komt hij heel even wazig tevoorschijn. Zoiets van: Ik ben er nog. ‘En de zee spleet in tweeën’ gaat over de oorlog in Koerdistan. De verzetsstrijders, genaamd Peshmerga, strijden tegen het regiem van Saddam Hoessein. Shero, een programmamaker bij de Iraakse staatsomroep, draagt bij aan de stem van de Peshmerga. Zijn leven is in gevaar. Hij moet zijn vrouw en twee kinderen achterlaten en wegvluchten van Bagdad. Zijn vluchtroute is: Bagdad, Iran, Syrië om uiteindelijk in Nederland aan te komen – het land van vrijheid. Onderweg ontmoet Shero talloze mensen met wie hij korte vriendschappen heeft. Hij is goed in het leggen van sociale contacten. Hij spreekt mensen aan alsof hij ze allang al kent. En de vriendelijkheid wordt even hartelijk beantwoord. (In oorlog en nood praten mensen veel gemakkelijker tot elkaar en delen elkaars leed.) Hij hoeft alleen maar zijn naam te noemen en mensen weten meteen wie hij is: de radioprogrammamaker die kort geleden dingen zei die hij niet had moeten zeggen. (…) Het boek is in een poëtische stijl geschreven. Zinnen resoneren met een diepgaande wijsheid. (…)
Dichter en beeldend kunstenaar Saya Yasmine Amores publiceerde eerder gedichten en romans onder het pseudoniem Cándani.
Lees hier verder
Meer over En de zee spleet in tweeën
Meer over Saya Yasmine Amores op deze site
Meer over Cándani bij Uitgeverij In de Knipscheer
De pers over ‘En de zee spleet in tweeën’
Over ‘En de zee spleet in tweeën’ van Ibrahim Selman:
«Deze roman is het indringende verhaal van een rusteloze vlucht. Ibrahim Selman, afkomstig uit Iraaks Koerdistan, is zeker niet de eerste vluchteling die zijn ervaringen aan het papier toevertrouwt. Wat zijn verhaal bijzonder maakt, is zijn stilistische aanpak. Het grootste gedeelte van de roman bestaat uit gesprekken zonder dat zelfs maar wordt aangegeven wie wat zegt – wat het gevoel van vervreemding versterkt. Selman wisselt de gesprekken af met een al even opmerkelijke stijlfiguur: dromen, gedachten, mijmeringen, herinneringen aan gebeurtenissen uit het heden en verleden, die consequent in de tweede persoon enkelvoud worden beschreven. Selman weet het gevoel van ontheemd zijn met zijn karakteristieke stijl overtuigend duidelijk te maken.» – Roeland Sprey in Leeuwarder Courant
«De kracht van de roman is de navoelbare angst van de vluchteling, zijn dreigende dromen. Elke vluchteling heeft uiteraard zijn eigen relaas. Maar zulke verhalen kregen we tot nu toe in onze taal nauwelijks te lezen. Daarom is het goed dat in ‘En de zee spleet in tweeën’ de bewogen geschiedenis van Shero is beschreven. De vaderlandse literatuur krijgt er op de koop toe een aantal uitheemse locaties bij. Nederland ligt aan de Maas maar zodoende ook een beetje aan de Tigris.» – Hans Warren in de Provinciale Zeeuwse Courant
«En dan schrijf je een boek als een film, onderbroken door passages die in de ‘jij-vorm’ zijn geschreven waarin je uitlegt wat je deed, waarin je relativeert. Het is een sober boek, dat wil zeggen er is geen colour locale, je moet het met de woorden doen. En dat is echt genoeg. Die woorden boren diep in het gevoelsleven van de lezer. Ze boren net zo hard als Farhad boorde in de berg om bij de vrouw die hij liefhad, Shirin te komen. Het is hem nooit gelukt. Het verhaal van Farhad en Shirin is een eeuwenoud verhaal over twee gelieven die elkaar niet kunnen bereiken ondanks alle inspanningen. Je vindt dit verhaal in allerlei vormen terug, in Iran, Irak, Turkije. Het is een symboolverhaal. Maar het boek van Ibrahim Selman is meer dan een symbool. Je kunt de woorden aanraken, je kunt praten over het verhaal en filosoferen over de gedachtewereld van de schrijver. Ibrahim Selman schreef het boek in een taal, die hij heeft geleerd in andere omstandigheden. En het is verbijsterend. Zijn taalgebruik heeft iets met een tuin te maken waarin bloemen bloeien, maar waarin ook rotsblokken liggen. Deels strelend, deels striemend. Het boek is hierdoor bijna een gedicht. De beeldspraak is soms zo mooi dat je de roman even weg moet leggen om de schoonheid van de taal tot je door te laten dringen.» – Anneke Krijthe
Meer over ‘En de zee spleet in tweeën’
Meer over Ibrahim Selman bij Uitgeverij In de Knipscheer
Ibrahim Selman – Ik dacht aan kokosnoot
Ibrahim Selman
Ik dacht aan kokosnoot
Irak / Koerdistan
Roman
Gebonden met stofomslag , 192 blz. € 17,90
ISBN 90 6265 533 5
Eerste druk 2002
Meedogenloze tweede roman van Ibrahim Selman
In Ik dacht aan kokosnoot wordt Shahin vanaf de eerste schooldag door zijn onderwijzer mishandeld. Thuis is het niet veel beter. Pas op zijn twintigste rondt hij de lagere school af waarna zijn machtige oom hem op de militaire academie van Bagdad weet te krijgen. Daar komen Shahins onvermoede kwaliteiten naar boven. Hij blijkt meedogenloos, schuwt niets en niemand en leert het begrip loyaliteit in alle facetten van zijn levenswandel toe te passen: van de liefde tot verraad, van moord tot seks. Hij draagt zijn lot zonder enig inzicht en juist dát nu werkt vertederend in het licht van zijn tekortkomingen.
Met deze tweede roman brengt Selman de lezer naar het onderbelichte Koerdistan van onze tijd. De hoofdpersoon Shahin gaat gebukt onder krachten waar hij volstrekt geen vat op heeft, maar het deert hem niet. Gehard door zijn naïviteit – of naïef door zijn hardheid – vecht hij om en om tegen en vóór de Koerdische zaak. Nederland fungeert als tussenstop om in meer dan één opzicht zijn wonden te likken. De zuinige, poëtische stijl die Selman hanteert, schept een decor van beklemming waarin tederheid subiet wordt afgewisseld door passages die de goedkeuring zullen wegdragen van de lezer met een sterke maag.
Als in een naturalistische roman van Emile Zola laat Ibrahim Selman zien hoe natuurlijk het is om meedogenloos te worden in een onbarmhartige wereld. Het boek is daarmee een antwoord op het onbegrip van de westerse wereld die de doodsdrift en de woede van die andere wereld maar niet kan plaatsen.
Ik dacht aan kokosnoot is een wrange komedie en een klap in het gezicht van de lezer. Het doet geen pijn, maar de afdruk van de hand blijft zichtbaar.
Ibrahim Selman (geboren in Koerdistan, Noord-Irak), debuteerde in 2000 als Nederlandse romanschrijver met En de zee spleet in tweeën.
Ibrahim Selman – En de zee spleet in tweeën. Roman
Ibrahim Selman
En de zee spleet in tweeën
roman
Nederland, Iran
genaaid gebonden met stofomslag en leeslint,
224 blz., € 19,50
ISBN 978-90-6265-474-1 NUR 301
Eerste uitgave 2000
Uitsluitend nog (nieuw) rechtstreeks te bestellen bij de uitgever
Shero, een programmamaker bij de Iraakse staatsomroep, heeft zich in de nesten gewerkt door openlijk zijn sympathie voor het Koerdische verzet uit te spreken. Hij moet hals over kop vluchten, zijn vrouw en twee kinderen in Bagdad achterlatend. In de bergen van Noord-Irak wordt hij als een held binnengehaald door de peshmerga, de verzetsstrijders. Maar hij ontdekt dat zijn idealen weinig te maken hebben met de motieven die de feitelijke strijd beheersen. Hij trekt verder, richting Iran, vergezeld van een vriend, en van de schim van zijn vader, die zijn leven gaf voor het Koerdistan dat hij verlaat. Via Iran en Syrië belandt hij in Nederland, waar hij kennis maakt met een gemeenschap van lotgenoten.
Op het eerste gezicht is En de zee spleet in tweeën een min of meer ‘gewoon’ vluchtverhaal. Maar wat is gewoon? Ibrahim Selman, zelf in 1981 naar Nederland gekomen, registreert in deze semi-autobiografische roman de harde, absurde en soms ook komische werkelijkheid van het leven van een vluchteling. De lawine van gebeurtenissen die hij zelf heeft ontketend en dan niet meer kan afwenden. De pogingen om middels het gesproken woord de controle over situaties en zichzelf te behouden. De ervaringen, emoties, dromen, die nog jaren later boven komen, en waarover hij met niemand kan praten dan met zichzelf.
Door de combinatie van elementen van een documentaire en een journal intime, wordt de lezer geconfronteerd met de vele facetten van deze werkelijkheid en met de onontkoombaarheid ervan.
Ibrahim Selman, (Dhook, Irak, 1952) is filmregisseur. Hij heeft toneelstukken, korte verhalen en gedichten gepubliceerd. En de zee spleet in tweeën is zijn eerste roman.
Meer over ‘En de zee spleet in tweeën’
Meer over Ibrahim Selman bij Uitgeverij In de Knipscheer