Over ‘Eh’ van Onno Schilstra op Ansiel, 4 november 2022:
Onno Schilstra (1961) is schrijver, muzikant, beeldhouwer, graficus en tekenaar. Na een studie kunstgeschiedenis in Leiden volgde hij een opleiding aan de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten in Den Haag. Hij werkte als criticus, columnist en vormgever. ‘Eh’ is de eerste essay-uitgave in de Extazereeks. De Extazereeks-essays is een voortzetting van de Extazereeks voor korte verhalen en romans die sinds 2016 onder redactie van het literair tijdschrift Extaze door uitgeverij In de Knipscheer werd uitgegeven. In ‘Eh’ onderzoekt Onno Schilstra het belang van kunst. Een tentoonstelling van Bijbelse zandsculpturen in Elburg is het vertrekpunt voor het boek en geeft een mooi overzicht van kunstwerken die de auteur in zijn leven zag, een volksopera in Ransdorp en de Biënnale van Venetië. De auteur vraagt zich af waartoe kunst in staat is in het licht van morele en fysieke afbreuk. Ook het geboortehuis van Elvis Presley, de katholieke kunstgeschiedschrijving, het protestantisme in Staphorst en de protestsongs van Bob Dylan worden door de auteur kritisch maar ook onderhoudend besproken. ‘Eh’ is een heerlijke bundel die regelmatig uitnodigt om een essay te lezen.
Bron
Meer over ‘Eh’ van Onno Schilstra
Meer over Extazereeks Essays
Tag: Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten Den Haag
Onno Schilstra – Eh. Essay
Onno Schilstra
Eh
Extazereeks-essays
omslagafbeelding Wim Hardeman
redactie Cor Gout
vormgeving Els Kort
gebrocheerd in omslag met flappen,
224 blz., € 22,00
ISBN 978-94-93214-71-2
eerste uitgave mei 2022
In Eh zoekt Onno Schilstra antwoorden op de vraag wat kunst vermag. Een tentoonstelling van Bijbelse zandsculpturen in Elburg is het vertrekpunt voor een dwaaltocht door zijn geheugen die voert van een volksopera in Ransdorp naar de Biënnale van Venetië, van Bunschoten-Spakenburg naar het geboortehuis van Elvis Presley, van patjepejerstijl naar katholieke kunstgeschiedschrijving en van protestantisme in Staphorst naar de protestsongs van Bob Dylan. Wat heeft de kunst nog te bieden in een wereld waarin de morele en fysieke dijken het begeven? Is er een uitweg?
“Zodra mijn vriend een paar woorden heeft uitgesproken, onderbreekt hij zichzelf met een ‘eh’ en begint een nieuwe zin. Van hem hoorde ik voor het eerst over het ‘beletselteken’. Dat is de officiële benaming voor drie puntjes in een geschreven tekst. Hij legde me uit dat elke keer wanneer je eh zegt, je eigenlijk de auditieve versie van het beletselteken gebruikt. Zijn zelfinterrupties, eh, het is eigenlijk, eh, de luisteraar moet ruimte, eh, het is een manier om de eigen verbeelding, eh. In de leegte van de ‘eh’ van de spreker begint de volheid van de creatieve verbeelding van de luisteraar, aldus mijn vriend, die het prima vindt om vaak ‘eh’ te zeggen.”
Onno Schilstra (1961, Zierikzee) is beeldend kunstenaar, muzikant en schrijver. Na een studie kunstgeschiedenis in Leiden volgde hij een opleiding aan de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten in Den Haag. Hij werkte als criticus, columnist en vormgever. Voerde zes jaar lang operaties uit om een gebeeldenstormde kerk opnieuw te vullen met beeld. Speelde in bandjes. Bedacht manieren om stereoscopische tekeningen te maken. Werd docent kunsttheorie. Tekent sinds 2006 samen met zijn vrouw Wim Hardeman aan een klein Wandermuseum, genaamd Panopticum Berlin.
‘Eh’ van Onno Schilstra is de eerste essay-uitgave in de Extazereeks. De Extazereeks-essays is een voortzetting van de Extazereeks voor korte verhalen en romans die sinds 2016 onder redactie van het literair tijdschrift Extaze door uitgeverij In de Knipscheer werd uitgegeven. De redactie en de uitgever bieden talentvolle essayisten de kans hun werk in een zelfstandige uitgave te presenteren. De essay-reeks wordt bezorgd door Cor Gout (redactie) en Els Kort (vormgeving).
Meer over Onno Schilstra bij Uitgeverij In de Knipscheer
Presentatie Extaze 22 in de Houtrustkerk Den Haag
affiche: vormgeving Els Kort
Extaze 22 over ‘Beeldende kunst’ in de Houtrustkerk, donderdagavond 1 juni 2017:
Kunstenaar Ton Mars opent de avond met een lezing die is gebaseerd op het werk van de Duitse kunstenaar Hanne Darboven. Aan de hand van beelden zal hij laten zien hoe de nevenschikking van de zestienhonderd culturele vormen en beelden in haar ‘Kulturgeschichte 1880-1984’ een equivalent van de werkelijkheid vormen, een bloemlezing daaruit, die de bezoeker vrijlaat wat hij ziet naar eigen inzicht te beschouwen en een actualiteit te geven. De grotendeels geïmproviseerde muziek van het duo Motabar-Roessler roept beelden op die Carmen van Haren in haar deel van het concert zal benoemen. Carmen van Haren is dichter, zangeres, multi-instrumentalist en componist. Motabar-Roessler, inmiddels ook graag geziene gasten in het buitenland, hebben hun roots in het Instituut voor Sonologie in Den Haag. Sohrab Motabar (Iran) is een magiër met geluid en Leonie Troessler (Duitsland/USA) voegt daar intuïtief, vakkundig gitaarspel aan toe. Renée van Riessen kijkt als filosofe en dichter in beide disciplines ‘terug en vooruit’, zoals de titel van een van haar gedichten luidt. Els Kort regisseerde en monteerde de film De kunst is geen wedstrijd over het project van vijf studenten van de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten in Den Haag die in opdracht van Extaze werk maakten/selecteerden voor Extaze 22 en het werk/werkproces ook filmden. Het werk van het vijftal Sam Andrea, Lucas van Eeden, Angie Korst, Gerolamo Lucente en Freerk Wilbers, dat in Extaze 22 publiceerde, zal ik de kerk te zien zijn. Aan het begin en het eind van de avond zal de naam van Pierre Janssen enkele malen vallen.
Locatie: Houtrustkerk, Beeklaan 535, Den Haag (hoek Houtrustweg). Parkeren kan gratis op het erf van de internationale school aan de overzijde.
Aanvang: 20.15 uur precies. Deur open van 19.45 uur tot 20.10 uur, dus graag op tijd aanwezig zijn.
Entree: € 10,00 (alleen contant te betalen). Reserveren: redactie@extaze.nl
Presentatie: Cor Gout, licht en geluid: Anton Simonis (Adesign)
Meer over ‘Extaze 22’