kleurrijkste uitgever van Nederland voor avontuurlijke lezers
Over ‘Koprot’ van Harry Vaandrager voor NBD/Biblion, 3 juli 2013:
In het hoofd gaat iets mis (ook seksueel), zodat de taal ontspoort, de communicatie verstoord raakt en de omgang verloedert, met alle misverstanden van dien. Het gaat om moeizame familierelaties die worden geteisterd door verstoorde gevoelens rond eros en thanatos. Elk personage, Marc of Karl of wie dan ook, heeft een strop om zijn stembanden, die elk vruchtbaar contact in de weg zit.
Lees hier de recensie
Meer over Koprot
Over ‘Koprot’ van Harry Vaandrager op DeRecensent, 1 juli 2013: Zijn derde-maar-eigenlijk-vierde boek is getiteld Koprot. Er wordt gezegd dat het een verhalenbundel is maar het leest als een roman. (…) Ook zegt het dat openingsverhaal Het zwart (in mijn beleving dus gewoon het eerste hoofdstuk) “mogelijk” te lezen is als een vervolg op Aan Barrels maar heel Koprot is als u het mij vraagt (u vraagt het mij niet) een Aan Barrels II. (…) Walter Serner is al zeventig jaar dood. Die gaat niet meer die verpletterende roman kunnen schrijven die Harry Vaandrager zomaar wel eens schrijven kon.
Lees hier de recensie
Meer over Koprot en Harry Vaandrager
Over ‘Koprot’ van Harry Vaandrager in De Reactor, 10 juni 2013:
Het ene verhaal knipoogt naar het andere, onder meer door fragmenten te herhalen, en algemener zijn er heel wat verwijzingen naar andere teksten, zoals naar Aan barrels, maar ook naar auteurs als Leopardi, Baudelaire en Chlebnikov. Dat sluit allemaal perfect aan bij de storm van woorden en teksten die Koprot is. Ik heb tornadojagers altijd krankzinnigen gevonden, maar voor de windhoos Vaandrager maak ik graag een uitzondering. Het is heerlijk in het oog van deze storm te staan en te genieten van de horror, de baldadige en scabreuze beelden, de levenskrachtige poëzie van de al te prozaïsche ondergang, en de stroom cynische oneliners zoals ‘Denken is zuchten met wind tegen’, of ‘Zweet is de oudste zoon van de dood. Geloof me, ruiken is een lijfstraf’.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Koprot’
Over ‘Koprot’ van Harry Vaandrager op Passionate Platform, 15 mei 2013:
Integendeel. Ze slaan je op je smoel, gooien je in een greppel en laten je half bewusteloos achter. Ieder verhaal uit ‘Koprot’ is een rechtstreeks verslag uit een kosmisch gekkenhuis, opgeschreven met de rechterhand van een bokskampioen. (…) Gelukkig verzandt Vaandrager nooit in wollige zinnen. Zijn taalgebruik is hard en rauw. Die combinatie maakt ‘Koprot’ tot een unieke verhalenbundel waarin ieder woord als een klinknagel in je hersens wordt geslagen. Een ruwe diamant voor de avontuurlijke lezer.
Lees hier de recensie
Meer over Koprot
Over ‘Koprot’ van Harry Vaandrager op Pomgedichten.nl, 5 mei 2013:
‘Koprot’ door Harry Vaandrager is eindelijk verschenen. Waarom is dat groot nieuws? Omdat we hier eindelijk eens met een schrijver te maken hebben met een persoonlijk geluid. Een geluid dat in de verte echo’s draagt van de Franse virtuoos Céline. (…) Vaandrager rekent uiterst behendig af met de mythe van de vooruitgang. Vooruitgang in het denken, in de loop der gebeurtenissen. De lezer moet zich onveilig gaan voelen. Hij moet na het lezen van dit boek nooit meer hetzelfde zijn. (…) De lezer mag zelf bepalen, wat hij na het consumeren van dit boek heeft ervaren. Vreemd is wel dat we het eigenlijk alleen over een ervaring kunnen hebben niet over het keurige leesbeurt. Daarvoor heeft Vaandrager het bed van onze gezapigheid te veel opgeschud. Waarvoor dank! Veel dank!
Lees hier de recensie
Meer over Koprot
Over ‘Koprot’ van Harry Vaandrager op MeanderMagazine, 30 april 2013:
In innerlijke monologen vertellen de teksten zichzelf in een aanhoudende stream of consciousness; staccato, hijgerig, met veel beknopte constructies. Het is een bijna eruptieve manier van schrijven, waarbij er in de stijl – en dat is duidelijk opzettelijk zo bedoeld – voortdurend iets wringt. Steeds is er wel een woord dat binnen de context van het taalveld detoneert. (…) Het leven is één grote stroom naar het einde en nog ver daar voorbij.
Lees hier de recensie
Meer over Koprot
Over ‘Koprot’ van Harry Vaandrager in Literat-uur (Radio AmsterdamFM), 15 april 2013:
Peter de Rijk in gesprek met Harry Vaandrager.
Luister hier naar de uitzending (van 15: 28:45 tot 16:58:52). Wilt u proeven van de verhalen van Harry Vaandrager? Hij leest drie korte fragmenten, van 36:00 tot 38:10 uit het laatste verhaal De man van ver, van 44:35 tot 46:02 uit het eerste verhaal Het zwart en van 52:28 tot 53:53 uit Hatchi Kenatchi.
Meer over Koprot
Over ‘Koprot’ van Harry Vaandrager op Literatuurplein.nl, 12 april 2013:
Harry Vaandrager ziet verhalen als een spel, een taalexperiment. Iets wat je in de Nederlandse literatuur te weinig tegenkomt. Hij geeft zichzelf een opdracht en voert die zo kaal en strak mogelijk uit. De taal moet je tegen de haren instrijken. Je moet kennis maken met dat wat je liefst uit de weg gaat. En juist die uitgebeende taal doet de verhalen volledig tot hun recht komen. Ademloos lees je over de zelfkant van onze samenleving. Niet in afstandelijke, journalistieke taal maar in directe woorden die je uit je schoenen blazen.
Lees hier de recensie
Meer over Koprot
Over ‘Koprot’ van Harry Vaandrager op Ooteoote.nl, 12 maart 2013:
Met een voor de hand liggende quote zou er gemakkelijk iets literair verantwoords en existentieels van te brouwen zijn, van die verhalen van Vaandrager. Maar daar moet je dus niet intrappen. De teksten in ‘Koprot’ lijken vaak op allegorieën, met archetypische tonelen als de baarmoeder, het graf, de cel enzovoort, maar voortdurend worden die aanzetten tot allegorie, of tot een soort existentiële literatuur, ontmanteld door de onvrede van de karakters in die verhalen of door het ritme, het muziekje, van de tekst zelf. (…) De grote vragen over het bestaan worden voortdurend belachelijk gemaakt en toch ook bloedserieus genomen.
Lees hier de tekst
Meer over ‘Koprot’
HARRY VAANDRAGER
Koprot
Verhalen
Ingenaaid, 136 blz., € 17,50
2013
ISBN 978-90-6265-823-7
Harry Vaandrager schrijft poëzie en proza. Na de roman Aan barrels (2010), zijn om zijn taalvirtuositeit geprezen prozadebuut, komt Vaandrager nu met de verhalenbundel Koprot.
Alle personages in deze verhalenbundel lijden aan koprot. De koprot openbaart zich in hun staat van onthecht zijn en delirante stijl van spreken. Het kan hen niet zwart genoeg zijn. Het is de zwartheid die behaagt. Krachtig proza met een beukend ritme. Doekjes winden, om wat dan ook, is niet Vaandragers stijl. Het liefst staat hij in dienst van het slopen. Het belang van het schrijven begint pas na de vernietiging. Dat levert bondige zinnen op. Twaalf woorden is genoeg. De waarheid heeft niet meer nodig. Alweer een zwarte diamant van Harry Vaandrager!
‘In een trillende nevel hangt heimwee aan een waslijn te drogen. Degenen die ik vijf, tien en vijftien jaar geleden was, komen nu zoetjesaan samen. Ze willen allen leven, en in leven blijven. De jongen van elf, die wilde wonen in het kasteel dat hij uit legosteentjes had opgetrokken, geeft de tien jaar oudere, bezeten van de wil om Ovidius te overtreffen, een schop in zijn kruis. Allemaal zitten we met paperassen als blindgangers op schoot. Wachtend op de explosie.’
‘De grofheid van de taal, de brute kracht van de beelden en de walging van het bestaan spatten de lezer tegemoet.’ – Piet Gerbrandy
‘Aan barrels is een grappig en bij wijlen melancholisch boek, maar voornamelijk een extreme en wrange roman die je grijpt door zijn ritme, woede en passie.’ – Hans Demeyer