Tag: Lex Paleaux

Over ‘Winterwater’ van Lex Paleaux in NRC Handelsblad/Next, 2 april 2020:
Het ook ‘op basis van feiten’ geschreven ‘Winterwater’ van de Haarlemse schrijver Lex Paleaux is als ‘een hand op de schouder’ voor jongens die zich in hun jeugd miskend voelden. Lex is de jongste in een gezin met drie zonen in Friesland; hij wordt continu gepest en krijgt alle klappen die er in het gezin worden uitgedeeld. Op school wil hij bewijzen dat God niet bestaat door achter in de klas op zijn stoel te gaan staan, zich achterover te laten vallen en achteraf te zeggen: zie je wel dat God mij niet beschermt – anders had hij mij wel opgevangen. Op bijna elke bladzijde zijn het verdriet en de angst voelbaar. Als hij ook nog eens verkracht wordt door een automobilist die hem op de fiets staande houdt (‘Kun je een beetje kaartlezen’?) zijn die angst en het verdriet te groot. Hij doet drie pogingen om het te vertellen: aan de dokter (‘Die pijn gaat vanzelf over’), aan zijn vader en aan zijn moeder. Het komt bij niemand aan en dus vat hij zijn geschaafde gezicht en gekneusde billen samen tot een val van de fiets. Wat volgt zijn maanden, jaren gevuld met agressie en onrust. En dan komt die ene brief, de brief die ‘aan de ouders van Lex Paleaux’ is gericht. Dit alarmerende boek is geschreven ‘Voor de onzichtbare, onhoorbare, maar onmisbare’. Dat is een duidelijke opdracht: voor de ouder die zich geen raad weet met de opvoeding van de kinderen of voor de vriend die zijn hand op een schouder legt.
Meer over ‘Winterwater’
Meer over Lex Paleaux bij Uitgeverij In de Knipscheer

Over ‘Winterwater’ van Lex Paleaux in Straatjournaal nr. 267, 1 april 2020:
(…) [Hoofdpersoon] Lex wil het ‘aanwezige bestaan van God’ bewijzen. Staand op een stoel laat hij zich in de schoolklas achterovervallen waar de leraar, die geen antwoord op zijn vragen heeft, bijstaat. ‘Mijn val leek uren te duren en ik voelde de landing niet eens.’ (…) Dit voorval is typerend voor het verhaal dat Lex vertelt. Hij lijkt niet in zijn omgeving te passen. (…) Pas wanneer hij door het winterwater zakt en bijna verdrinkt, meent hij de stem van God te horen… Het blijkt pake, zijn opa, die hem redt. (…) Heel bijzonder aan deze roman is de stijl die Lex Paleaux hanteert. Het leest als een trein en toch staat het vol schitterende beschrijvingen. Het boek lijkt de perfecte hybride tussen een jongensboek en een literaire roman. In ieder hoofdstuk komen we meer over zijn familie en leven te weten en begin je de verhoudingen en frustraties die spelen steeds beter te begrijpen. Paleaux maakt als geen ander duidelijk dat een kind dat zulke geestelijke en lichamelijke littekens oploopt, makkelijk slachtoffer wordt van zo mogelijk nog groter kwaad. (…)
‘Straatjournaal’ is de maandelijkse dak- en thuislozenkrant van Bollenstreek, Haarlemmermeer, Kennemerland, West-Friesland, de Kop van Noord-Holland en Texel.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Winterwater’
Meer over Lex Paleaux bij Uitgeverij In de Knipscheer

Over ‘Winterwater’ van Lex Paleaux in Leeuwarder Courant, 27 maart 2020:
(…) Lex Paleaux, geboren en getogen in een niet nader omschreven dorp onder de rook van Leeuwarden, schetst in zijn debuutroman ‘Winterwater’ een huiveringwekkend beeld van een eenzame Friese jeugd in een gezin waarin de zwaargelovige moeder wordt geplaagd door migraineaanvallen en epilepsie en de Franse vader, die worstelt met chronische rugpijn, meer van een meegaande aard blijkt – iemand die eerder wegkijkt dan ingrijpt in tijden van nood. (…) ‘Winterwater’ is het verslag van deze jeugd, maar ook een schets van Friesland eind jaren tachtig en begin jaren negentig, van het snel veranderende platteland, van een wereld waarin de gereformeerde Lexje van de muziek van Queen gaat houden (“Ik werd een hysterische fan’’) en zich op de een of andere manier toch weet los te maken van zijn wortels, van school, de kerk en van zijn ouders. (…) Paleaux geeft nogal wat prijs. Er overkomt hem iets verschrikkelijks in een recreatiegebied. Hij beschrijft deze verschrikkelijke gebeurtenis zonder omhaal, op een manier die lezers moet doen sidderen. Maar het ergste is: nadien neemt hij niemand in vertrouwen. (…) Paleaux heeft lang geworsteld om de juiste toon van zijn boek te vinden. Hij wilde vertellen uit het perspectief van een kind, zonder dat de toon ‘kinderachtig’ werd. Daarin is hij geslaagd. (…)
Lees hier het interview
Meer over ‘Winterwater’
Meer over Lex Paleaux bij Uitgeverij In de Knipscheer