Meer over ‘De verdwenen stad’
Meer over ‘Geen oorlog’
Meer over ‘Katapult. Oproer in Amsterdam’
Meer over ‘Dochters’
Meer over ‘De lichtverkoper’
Meer over ‘Vlucht uit Montaillou’
Meer over ‘Het afscheid van Lucia’
Meer over ‘Het nooit geschreven verhaal’
Meer over ‘Een rijke oogst’
Meer over Ton van Reen bij Uitgeverij In de Knipscheer
Tag: Limburgensia
«Prachtige novelle over Wehrmachtsoldaat die geen nazi was.» – Marianne Janssen
Over ‘Wat onbesproken bleef’ van Niek Bremen op LeesKost, 21 mei 2024:
Daniël Corten groeit op in een klein gezin met zijn vader Alwin en huishoudster Louise Mittensill. Hij heeft geen herinneringen aan zijn Duitse moeder, want die stierf toen hij een paar maanden oud was. Daarna is moeders beste vriendin Louise in 1944 met hem van Duitsland naar Nederland gevlucht, zijn vader was weg van huis want die diende als Wehrmachtsoldaat. (…) Als Alwin ouder wordt, krijgt hij te maken met de kwaal die ’s mensen geest het verleden in duwt: hij gaat dementeren. Hij gaat over het verleden praten. (…) Na vaders dood in 1984 (…) vindt Daniël uitgebreide aantekeningen uit de tijd dat Alwin diende als soldaat. Eindelijk krijgt hij kijk op zijn vader. En uit diens geschriften leert hij ook zijn moeder kennen. De zo lang verzwegen waarheid opent een grauwe wereld én geeft zicht op een liefdesgeschiedenis, de verboden liefde tussen zijn vader en moeder, de liefde waaruit hij ontstond. (…) ‘Wat onbesproken bleef’ is een prachtige novelle van een schrijver die ik graag meer werk had gegund.(…)
Lees hier de recensie
Meer over ‘Wat onbesproken bleef’
Meer over Niek Bremen bij Uitgeverij In de Knipscheer
«…en wordt de roman er een voor alle tijden.» – Peter de Rijk
Over ‘Wat onbesproken bleef’ van Niek Bremen in Pletterij, 18 maart 2024:
(…) Bremen rept in ‘Wat onbesproken bleef’ over het zwijgzaam zijn van een personage. Het is het gevolg van wantrouwen en kwetsbaarheid. Deze keer betreft het de vader van het hoofdpersonage die het zwijgen boven het spreken verkiest. Tenminste, tot zijn Duitse vrienden komen om te drinken, te kaarten of het Horst Wessel Lied te zingen. Even lijkt de vader een ander, is het niet langer iemand die moeite met praten en trappenlopen heeft. Maar als zijn zoon over de oorlog en de dood van zijn Joodse moeder wil praten, stuit hij op stilzwijgen. (…) Indrukwekkend is de wijze waarop Bremen de twee kanten van de vader beschrijft, vooral van die stille, voor het raam zittende man. (…) Niek Bremen beschrijft eigenlijk al die mensen die de oorlog meemaakten en daarna door moesten leven. In stilte gehuld, met een hoofd vol vreselijke herinneringen. Families die daarmee moesten zien te leven… (…) Niek Bremen trekt je langzaam maar zeker in het verhaal en je wordt deelgenoot van alles wat Daniël denkt, voelt en moet meemaken. Hij leert zijn vader kennen op een wijze die allesbehalve prettig is. Desondanks blijf je lezen. Want als Bremen iets kan dan is het schrijven. (…) Hij kondigt onheil op een mooie wijze aan. Haast nog fraaier beschreven dan het sterven van de vader. Dit is typerend voor zijn proza dat strak, haast zakelijk is, maar wel met ieder woord op de juiste plek. Wie het boek leest, zal het later ervaren alsof hij een film heeft gezien. Een met geweldig acteerwerk, boeiende dialogen en ontluisterende scènes. Dit effect veroorzaken met letters op papier is het ware schrijven en slechts weinigen gegeven. Niek Bremen schreef over een man, over wie we veel te weten komen en tegelijkertijd haast niets. Het blijft maar gissen voor zijn zoon die het vooral van de verhalen van anderen moet hebben. En dan verdwijnt zijn vader in een poortje. En is weg… Daniël begrijpt dat het ondergaan van het kwaad niet alleen een ziekte van die tijd was. Het is een ziekte die in iedere tijd en in iedere werkelijkheid past, al zal die naar aard en omvang verschillen. Met deze regels legt de auteur een verbinding met het heden en wordt de roman er een voor alle tijden.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Wat onbesproken bleef’
Meer over Niek Bremen bij Uitgeverij In de Knipscheer
Ton van Reen – Het nooit geschreven verhaal. Roman
Ton van Reen
Het nooit geschreven verhaal
roman
vormgeving omslag Carmen Arends
gebrocheerd in omslag, 240 blz. € 19,50
ISBN 978-94-93214-68-2
eerste uitgave 2022
Het is een zomerse dag. Het is warm op de kermis in Helden. In hun zomerse jurkjes zijn de meisjes mooier dan ooit. De jongens kijken hun ogen uit. Er wordt flink gedronken. De terrassen zitten vol, vooral met jong volk. In danszaal De Klomp zitten de wat oudere mensen, de paren die lang voor de oorlog jong waren, en elkaar toen op de kermis hebben gevonden. Voor hen speelt het befaamde accordeon-duo Schriebl en Huppertz. Er wordt gezongen over ‘mijnwerkers in donkere schachten die denken aan hun vrouwen daarboven die op hen wachten’, en over de liefde die voor eeuwig is. Bij café De Sport zingen de Selvera’s, meisjes uit Weert, over de liefde van een postbode voor de dochter van een kastelein in Tirol, waar tussen berg en dal het geschal van zijn posthoorn klinkt en haar hartje begint te zingen. Bij café Hendriks zingt Bruno Majcharek, de zingende mijnwerker, smartelijke liedjes over het meisje Laila dat zo zinnelijk was. En over de gruwelijke moord op een meisje uit Raamsdonkveer. Afijn, bij alle vrolijkheid hoort ook een somber randje chagrijn. Het nooit geschreven verhaal moést daarom geschreven worden.
Ton van Reen schreef onder meer romans, kinder- en jeugdboeken en journalistiek werk. Bekend zijn de romans Het winterjaar, Roomse meisjes en Concert voor de Führer. Gestolen jeugd is het ware verhaal van jongens en mannen die aan het eind van de Tweede Wereldoorlog als dwangarbeiders naar Duitsland werden gevoerd. De lichtverkoper werpt licht op een donker tijdperk in de geschiedenis van de kinderarbeid in de negentiende eeuw. De verdwenen stad is de werdegang van een advocaat. Dochters is het levensverhaal van een journalist in Afrika. Katapult is een verhaal over gewone mensen in roerig Amsterdam in de vorige eeuw. De bende van de bokkenrijders werd verfilmd tot een veelbekroonde tv-serie. In Frankrijk spelen zijn boeken Vlucht uit Montaillou, Bevroren dromen, Landverbeuren en In het spoor van de camisards.
Meer over ‘De lichtverkoper’
Meer over ‘De verdwenen stad’
Meer over ‘Dochters’
Meer over ‘Katapult’
Meer over ‘Vlucht uit Montaillou’
«Een prachtige Stolperstein tussen de soms logge bakstenen van bestsellers.» – Daan Lameijer
Over ‘Wat ons raakt’ van Niek Bremen op Literair Nederland, 31 december 2021:
(…) Waar Anne Frank in ’s lands beroemdste oorlogsdagboek ‘Het Achterhuis’ de verteller is, kruipt Bremen in de huid van ik-figuur Dini Wolff. Een zware klus, waar stilistische uitglijders dreigen. Want hoe drukt een adolescent uit de jaren ’40 zich precies uit? Gelukkig krijgt de lezer niet eenmaal het idee dat hier eigenlijk Bremen spreekt. (…) Aanvankelijk wordt slechts mondjesmaat gezinspeeld op de Nederlandse nalatigheid bij de razzia’s. Des te confronterender is de vraag die in ‘Het Achterhuis’ achterwege blijft: “Waarom laat iedereen toe dat wij gedeporteerd worden?” (…) Naast, of feitelijk via de lotgevallen van Dini Wolff introduceert Bremen enkele dieptepunten van menselijke waardigheid. Oftewel: hoe klein kan een mens zijn? In tien andere kronieken portretteert de bundel even interessante als alledaagse personages die in ‘Mijn kleine oorlog’ van Louis Paul Boon hadden kunnen figureren. (…) In oorlogsverhalen is goedkoop sentiment misschien wel de grootste afknapper. Films met aanzwellende vioolmuziek, kolderiek camping-Duits en theatraal met het hoofd schuddende verzetsstrijders overspoelen de bioscopen. ‘Wat ons raakt’ weerstaat die verleiding: Bremen raakt ons ontegenzeggelijk, maar richt zijn pijlen niet op de onderbuik. Liever schotelt hij ons een wonderlijke combinatie voor van gitzwarte nationale historie, niet waargemaakte dromen en een lachwekkende nietszeggendheid. Over dit laatste zei Hendrik Marsman niet voor niets dat de waarachtige kunstenaar juist in het zeer alledaagse het bijzondere ontdekken kan. (…) ’Wat ons raakt’ is een prachtige Stolperstein tussen de soms logge bakstenen van bestsellers.
Klik hier voor de recensie
Meer over ‘Wat ons raakt’
Meer over Niek Bremen bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Sedert die tijd heb ik nooit meer een stap in Duitsland gezet.»
Naschrift auteur bij recensie in De Limburger over ‘Wat ons raakt’ van Niek Bremen, 13 december 2021
De getuige die ik heb gesproken, kan na al die jaren nog steeds over 1943 vertellen: “Ik was dertien jaar, toen op de voordeur werd gebonsd. Ik rende naar de gang en maakte open. Vier mannen van de Sicherheitsdienst drongen het huis binnen. We waren verraden. Meteen liepen ze de trap op en haalden alle ondergedoken Joden uit onze woning. Mijn vader, die gemeentesecretaris in Oirsbeek was, moest machteloos toezien”. Ze pakt een foto. “Dat is hij.” Ik zie een trotse man, onberispelijk gekleed. Ze wacht even. “Dat was de laatste keer in mijn leven dat we elkaar zagen. Hij is naar Dachau vervoerd, de anderen naar Auschwitz. Sedert die tijd heb ik nooit meer een stap in Duitsland gezet. Met nog zoveel herinneringen aan die verschrikkelijke periode kan ik dat niet opbrengen.” Kijkend naar de cover van de verhalenbundel, zegt ze: “Ja, dat is duidelijk Dini.” Op dat moment denk ik aan de woorden van Gunther Demnitz, de bedenker van de Stolpersteine: “Je bent pas vergeten als ze je naam niet meer noemen”. Maar er staan nog meer verhalen in het boek. Luchtige verhalen, met een glimlach en een knipoog. Ik vertel over een verdwenen meisje, over vriendschap, over lotgenotencontact, over een mislukte loopbaan op de Oranje Nassau Mijnen in Heerlen, over studeren in Nijmegen… en over nog veel meer.
Klik hier voor artikel in De Limburger
Meer over ‘Wat ons raakt’
Meer over Niek Bremen bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Tragisch, bedrukkend, benauwend; woorden die door je hoofd flitsen bij het lezen van de aangrijpende geschiedenis van deze Joodse familie.» – Rob Cobben
Over ‘Wat ons raakt’ van Niek Bremen in De Limburger, 13 december 2021:
Mensen zijn fascinerend, vindt de Sittardse schrijver Niek Bremen. In zijn nieuwe boek – de verhalenbundel ‘Wat ons raakt’ – toont hij zich een scherp observator en beschrijft hij uiteenlopende personen in al hun kwetsbaarheid. Belangrijkste ingrediënt van de bundel: de kroniek van de joodse familie Wolff. (…) Het verhaal over de Joodse familie is deels gebaseerd op ware feiten en deels fictie. Bremen kruipt in de huid van dochter Dini en probeert zich in te denken hoe zij de oorlogsjaren heeft beleefd. Hij kijkt door de ogen van de jonge Sittardse – ze is 17 als de oorlog begint – en geeft haar een stem. Hij beschrijft wat Dini gedacht zou kunnen hebben toen Nederland bezet werd door de Duitsers en zij met vader en moeder moest onderduiken. Eerst bij een tante en later in Oirsbeek waar het gezin samen met andere Joden onderdak kreeg in het huis van gemeentesecretaris Gerard Fleischeuer. In november 1943 werden ze verraden. Ruim twee maanden later volgde het transport naar Auschwitz. Daar vonden ze allen de dood. Gerard Fleischeuer stierf in Dachau. (…) Tragisch, bedrukkend, benauwend; het zijn zomaar wat woorden die door je hoofd flitsen bij het lezen van de aangrijpende geschiedenis van de Joodse familie uit Sittard. De somberte maakt echter verderop in de bundel plaats voor een glimlach. (…)
Lees hier het artikel
Meer over ‘Wat ons raakt’
Meer over Niek Bremen bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Hoge mate van sociale betrokkenheid en liefde voor het Limburgse land en haar bewoners.» – Marjo van Turnhout
Over ‘De Lichtverkoper’ van Ton van Reen op Leestafel, 26 mei 2021:
‘Ik heb nog nooit gehoord dat iemand een schat in de schoot geworpen krijgt. Dat zal ook nooit gebeuren. Wie niets heeft, krijgt nooit wat. Zelfs al bidden de mensen de sterren uit de kroon van Onze-Lieve-Vrouwe-Sterre der Zee. Zelfs al werken ze zich het eelt op hun handen voor hun bazen. Voor rijkdom moet je geboren zijn in een rijk nest, en geslapen hebben in een wiegje met kant en als kind elke dag sinaasappels hebben gegeten. Wie geboren is in de sloppen, blijft zijn hele leven een arme luis.’ Dit is zo’n beetje de korte inhoud van dit verhaal, dat speelt aan het einde van de negentiende eeuw. Maastricht heeft in die tijd enkele grote fabrieken onder andere die van grootindustrieel Petrus Regout die een glasfabriek had en een aardewerkfabriek. (…) De twaalfjarige Caspar Marres is een van de kinderen die met zijn familie in de Cité (wijk van Maastricht) woont. Hij wil en kan bovenstaand citaat niet accepteren. (…) Gelukkig komt het met Caspar allemaal wel goed, maar dit boek vertelt het verhaal van die vele mensen die nooit in staat waren zich te ontworstelen aan de vreselijke armoe. (…)
Lees hier de recensie
Meer over ‘De Lichtverkoper’
Meer over Ton van Reen bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Hier waait alles weg. Je hele geest raakt ook schoon.»
Niek Bremen met ‘Bang voor de liefde’ in tv-programma Noord-Zuid-Oost-West op NPO 2, 9 maart 2021:
Verslaggever Ron Flens is geboren en getogen op Texel. In de serie ‘Onze man op Texel’ geeft hij een inkijkje in dit bijzondere stukje Noord-Holland. Hij ontmoet Niek Bremen uit het Limburgse Sittard. Niek komt al veertig jaar op Texel en de liefde voor het eiland («… we lopen hier op geleende grond….») speelt een belangrijke rol in zijn debuutroman over de Tweede Wereldoorlog ‘Bang voor de liefde’. «Ik heb daar een fascinatie voor: Hoe kan een volk zo ontsporen?»
Kijk hier naar de reportage vanaf 12:11 op de tijdlijn
Meer over Niek Bremen bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Een vlot geschreven, aantrekkelijk verhaal dat de aandacht goed vasthoudt.» – Fred Koekoek
Over ‘Het afscheid van Lucia’ van Ton van Reen voor NBD / Biblion, 21 januari 2021:
Een historische roman die speelt in de vroegmoderne periode of de tijd van ontdekkers en hervormers, namelijk tussen 1551 en 1555. Het verhaal wordt verbonden met 2020 door de inleiding en de epiloog die het verhaal diepte geven. Hierin vinden twee nichtjes van 13-14 jaar op zolder oude schriften waarin hun overgrootmoeder verhalen over de geschiedenis van hun familie vertelt. Lucia van Eyll is van adellijke afkomst en tussen de 10 en 15 jaar als het verhaal speelt. Zij krijgt te maken met de problemen van zowel rijke als arme mensen. Zo wordt een van de bediendes tot heks verklaard en moet zij zelf het klooster in omdat er geen geld is om haar uit te huwelijken. Een vlot geschreven verhaal dat de aandacht goed vasthoudt. Er zijn 23 korte hoofdstukken met een woordenlijst, een personenlijst en een aantal bronnen. Er zijn geen illustraties buiten het voorplat met Huis de Berckt en Lucia. Het verhaal is gebaseerd op ware gebeurtenissen in de familie van Eyll op kasteel ‘De Berckt’ (Baarlo). De auteur heeft vele (jeugd)boeken geschreven, onder meer ‘De bende van de bokkenrijders’. Technisch goed te lezen door kinderen vanaf ca. 10 jaar (korte hoofdstukken, korte zinnen en veel dialogen), inhoudelijk ook geschikt voor jongeren tot 18 jaar (aantrekkelijk verhaal). Vanaf ca. 10 jaar.
Meer over ‘Het afscheid van Lucia’
Meer over Ton van Reen bij Uitgeverij In de Knipscheer